Boyhood

Mason (Ellar Coltrane) woont met zijn zusje Samantha (Lolerei Linklater) bij hun moeder Olivia (Patricia Arquette) in Texas. Hun vader Mason Sr. (Ethan Hawke) haalt hen af en toe op in zijn GTO-auto en gaat met ze bowlen of een hamburger eten. Moeder kan de eindjes nauwelijks aan elkaar knopen en besluit te gaan verhuizen naar een kleinere flat in Houston, vlakbij oma. Ze gaat weer studeren en krijgt een relatie met haar docent Bill Wellbrock (Marco Perella). De relatie tussen Mason en zijn stiefvader is niet al te best. Terwijl moeder alweer toe is aan een nieuwe relatie en vader inmiddels weer een kind heeft gekregen begint Mason langzaamaan zijn eigen identiteit te ontwikkelen en groeit op tot een jongeman, die af en toe een jointje rookt en wel eens een biertje drinkt. En interesse begint te krijgen voor meisjes. Zijn eerste serieuze vriendinnetje is Sheena (Zoe Graham), die hem echter inruilt voor een football-speler. Veel moeite heeft Mason hier niet mee, want het leven speelt zich altijd in het nu af, dus dat is wat belangrijk is. Niet wat geweest is of nog gaat komen.

En ineens was daar de film Boyhood van regisseur Richard Linklater. Er is twaalf jaar gewerkt aan deze film, maar slechts een beperkt aantal mensen was op de hoogte van dit bijzondere project. Boyhood is in allerlei opzichten uniek. Niet alleen de lange productieperiode, maar ook het feit dat dezelfde acteurs meegroeien met de film. Hoofdrolspeler Ellar Coltrane, die de rol van Mason gedurende de gehele film invult, is 7 jaar oud als de opnames beginnen en 18 als de film klaar is. Meestal worden er verschillende acteurs gebruikt als personages van leeftijd veranderen binnen een film, maar Linklater koos bewust voor een heel andere aanpak. Dezelfde acteurs, maar dan opnemen over een veel langere periode. Elk jaar werden een aantal scènes opgenomen, die gezamenlijk het coming-of-age verhaal van een opgroeiende jongen vertellen. Er is wel vaker een verhaal verteld van het opgroeien van dezelfde mensen met de documentairereeks Up van Michael Apted als meest bekende voorbeeld, maar hierin wordt slechts elke zeven jaar een periode gefilmd, niet continue, zoals in Boyhood wel gebeurde. Linklater heeft zelf ook het volgen van tijd eerder gebruikt in zijn Before-filmreeks (Before Sunrise, Before Sunset, en Before Midnight). In Boyhood trekt hij dit in het extreme door. De pracht van de film zit ‘m niet alleen in de unieke manier van maken, maar ook in het natuurlijke acteerspel en het echte verhaal. Het is allemaal zo natuurlijk dat het soms lijkt of er veel geïmproviseerd is of zelfs als documentaire is opgenomen. Toch is het een bedacht verhaal met uitgeschreven dialogen van Linklater, die wel is ingesprongen op de actualiteit van het moment, zoals de première van Harry Potter en de Gevangene van Azkaban of de presidentsverkiezing van Barack Obama. Het geeft een eerlijk en echt tijdsbeeld aan de film. Ook de honkbalwedstrijd van de Houston Astros, met de inmiddels verguisde Roger Clemens op de werpheuvel, is een echte wedstrijd, waarbij Linklater uitermate blij was dat de Astros op het moment van filmen een home run sloegen.
De film duurt maar liefst twee uur en drie kwartier en de eerste anderhalf uur gaan voorbij voor je het weet. De tweede helft is het verhaal wat minder sprankelend, maar dan is juist de ontwikkeling van Mason van kind tot jongeman weer extra interessant. Hij begint dan een eigen identiteit te krijgen, waarin keuzes voor studeren, prille liefdes en het langzaam losmaken van de ouders nadrukkelijk een plek innemen in het leven van deze jongeman. Je zal zelden of nooit een film zien waarin de karakterontwikkeling zo uitgebreid en gedetailleerd wordt weergegeven als in Boyhood. Het is daarmee, zoals eerder gezegd, een bijzondere en unieke film geworden die binnen afzienbare tijd z’n plaats in de filmgeschiedenis zal veroveren.

Lees meer

• Vorige: Turm, Der (Blu-ray)
• Volgende: The Purge: Anarchy (Bioscoop)