Snowpiercer

Het broeikaseffect vormt een probleem. En het wordt alleen maar erger. Op een dag wordt er een wondermiddel uitgevonden. Het door chemici ter wereld gebrachte goedje wordt, na de nodig controverse in de wereldpolitiek, uiteindelijk in grote hoeveelheden de wereldwijde atmosfeer in gepompt. Ironisch genoeg leidt dit niet tot stabiele temperaturen – zoals beloofd – maar tot een extreme daling van de temperatuur. Wilford (Ed Harris), een rijke magnaat, was de enige die dit voorzag. Hij werd met hoongelach bejegend toen hij zijn super-de-luxe en zichzelf in stand houdende trein bouwde. Anno 2031 is deze trein al 17 jaar lang de enige resterende bron van leven. Al het andere is uitgestorven. Binnen de trein geldt een rigoureus klassensysteem, die bestaat uit een 1^e, 2^e en 3^e klas. Curtis (Chris Evans), zijn tweede man Edgar (Jamie Bell) en hun leidersfiguur Gilliam (John Hurt) maken deel uit van het gezelschap dat de 3^e klas vormt. Ze zijn de mensonterende leefomstandigheden en wrede dictatoriale praktijken van de hogere klasse meer dan zat. Ze komen in opstand en met één wagon tegelijk banen ze zich steeds verder een weg door de trein. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot. De weg naar het einddoel zit vol obstakels en bizarre onthullingen.

Aziatische regisseurs zijn populair in Hollywood. Wanneer een van hun producties uit eigen land ook over de grenzen populair wordt, lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat ze gevraagd worden om een door Hollywood gefinancierde westerse film te produceren. Dit geldt nu ook voor Joon-Ho Bong, die na onder andere The Host en Madeo de grote stap maakt. Snowpiercer is gebaseerd op een Franse ‘graphic novel’ genaamd ‘Le Transperceneige’. Joon-Ho Bong ontdekte dit verhaal al in 2004 en was direct gefascineerd. In zijn eerste Engelstalige film heeft hij nu met Snowpiercer zijn visie op dit post-apocalyptische verhaal mogen verwezenlijken. Hij mag daarbij leunen op een cast met vele bekende namen, waaronder de altijd degelijke John Hurt, de ietwat vreemde Tilda Swinton en de altijd charismatische Captain America hoofdrolspeler Chris Evans in de hoofdrol. Het budget van naar schatting ongeveer 40 miljoen dollar heeft hij maximaal gebruikt. Hij heeft de productie dan ook in eigen land mogen doen. Snowpiercer is een bijzondere mix geworden. Het staat bol van Hollywood conventies, waarbinnen Joon-Ho Bong zijn eigenheid heeft kunnen bewaren. Expliciet geweld wordt niet geschuwd en er zijn ook zeer vreemde taferelen en dialogen. Beide elementen zijn kenmerkend voor de Aziatische film. Aan actie geen gebrek. De omgeving van steeds anders ingerichte treinwagons vormt bovendien een originele setting. Het filmen is eigenzinnig, artistiek en oogstrelend om naar te kijken. Je wordt dus al in het verhaal betrokken door de mooie beelden en de gave actie en de kers op de taart is dat Snowpiercer zichzelf een blockbuster met diepgang mag noemen. Het concept dat mensen wreed richting elkaar worden in een situatie van schaarste en anarchie is al vele malen beproefd, maar toch worden hier en daar nog wat nieuwe elementen toegevoegd. De gevarieerde cast houdt alles bij elkaar en zorgt voor de emotionele noot. Zorg echter dat je niet teveel aan ze gehecht raakt, want werkelijk niemand is zijn leven zeker. Dit zorgt ervoor dat je continu op het puntje van je stoel blijft. Als er dan toch een smetje genoemd moet worden, dan is dit dat het laatste half uur wat teleurstellend is. Na een uitstekende opbouw waarin de nieuwsgierigheid naar het nog onbekende einde naar recordhoogtes toeneemt, kan deze alleen nog maar teleurstellen. Inhoudelijk is dit helaas ook het geval en de laatste scènes zijn bovendien wat langgerekt en halen het tempo uit de film. Als totaal beoordeeld is Snowpiercer echter een blockbuster zoals we ze niet vaak zien. Het biedt wat van alles – actie, diepgang en emotie – en doet dit alles even goed. 

Lees meer

• Vorige: Wolf (Blu-ray)
• Volgende: Hunger Games: Catching Fire, The (DVD)