Man Who Knew Too Much, The

De Amerikaanse chirurg Benjamin McKenna (James Stewart) is samen met zijn vrouw Josephine (Doris Day) en hun zoontje Hank (Christopher Olsen) op vakantie in Marokko. In de bus, op weg naar Marrakech worden ze aangesproken, door de Fransman Louis Bernard (Daniel Gélin), die de familie vertelt wat de tradities van Marokko zijn en informeert wat McKenna zoal doet. De volgende dag ontmoeten ze Bernard opnieuw, op de markt, maar de man heeft een mes in zijn rug. Nog net voordat hij overlijdt weet hij nog wat woorden te fluisteren tegen McKenna. Die wordt daar op aangesproken door de politie, maar McKenna vertrouwt het zaakje niet en houdt z’n mond. Als zoontje Hank dan wordt ontvoerd is het duidelijk dat er veel meer aan de hand is en McKenna en zijn vrouw komen terecht in een wereld van intriges en complotten, wat hun naar Londen brengt. Leeft hun zoon Hank nog? En hoe krijgen ze hem terug zonder dat de politie er bij betrokken raakt? McKenna gaat zelf op onderzoek uit.

Master of supsense, Alfred Hitchcock, heeft in zijn carrière twee versies van The Man Who Knew Too Much gemaakt. In 1934 een versie met Leslie Banks in de hoofdrol, ook wel de “Engelse versie” genoemd en in 1956 maakte hij de (hier besproken) film opnieuw, met James Stewart in de hoofdrol. Dit wordt ook wel de “Amerikaanse versie” genoemd. Beide films vertellen dezelfde verhaallijn. Hitchcock noemde de eerste versie ook wel eens “het werk van een getalenteerde amateur”, waar hij de nieuwe versie die van een “professional” noemde. Geen van beide versie behoort tot het beste werk van Hitchcock, maar slecht zijn ze evenmin. Na het komische The Trouble With Harry uit 1955 keert Hitchcock een jaar later met The Man Who Knew Too Much weer terug naar de spannende thriller, het genre waar hij het best in is. Hitchcock heeft spanning tot kunst verheven. Hij werkt vanuit de gewone man, die in situaties verzeild raken waar die dat helemaal niet wilden, maar toch vastbesloten zijn om de zaak tot op de bodem uit te zoeken. Zo ook in The Man Who Knew Too Much. De Amerikaanse chirurg McKenna is als toerist in Marokko, maar door een klein voorvalletje in een bus raakt hij betrokken bij een groot complot, zonder dat hij dat in eerste instantie door heeft en waar hij al helemaal niet om heeft gevraagd. Als kijker weet je veel meer dan McKenna zelf, maar toch is het verhaal spannend en is de afloop niet te voorspellen.
Hitchcock werkt vaak met bekende acteurs en in deze film werkte hij met James Stewart, die regelmatig een hoofdrol vervulde in zijn films. Hitchcock kon niet met iedere acteur goed overweg, maar met Stewart heeft hij nooit problemen gehad. En ook nu zet deze weer een puike prestatie neer, iets wat hij later nog zou herhalen met Vertigo. In vergelijk met die film of North by North West, die Hitchcock een paar jaar later zou maken, valt The Man Who Knew Too Much misschien een beetje weg, maar veel andere regisseurs zouden een moord doen om zo’n film te kunnen maken.

Beeldkwaliteit

Het beeldformaat van The Man Who Knew Too Much is 1.85:1, wat gelijk is aan het origineel. De resolutie is 1920x1080p. Voor de codering is gebruik gemaakt van de MPEG AVC-codering. De film is opgenomen met het Vista Vision-systeem, waarbij de filmbeeldjes in de lengte van het filmmateriaal worden opgenomen, in plaats van in de breedte. Dit zorgt voor een hogere resolutie van het 35mm-materiaal. Er wordt meer filmoppervlak gebruikt voor de standaard projectiegrootte. Het beeld deze film is wel geremastered, maar niet gerestaureerd. Dat betekent dat de kwaliteit niet optimaal is. Dat toont zich het meest in de kleine beschadigingen die regelmatig in beeld voorkomen, maar vooral door het verlopen van de kleuren. Die zijn niet strak en veranderen vaak binnen een shot van tint. Waar films uit deze periode (midden jaren ’50) vaak hele mooie, verzadigde kleuren hebben, is het bij The Man Who Knew Too Much juist het tegenovergestelde. De kleuren zien er erg onnatuurlijk en kunstmatig uit. De huidtinten zijn bijvoorbeeld veel te roze. Naast het matige kleurgebruik is er ook met regelmaat wat edge-enhancement toegepast. Het beeld is wel goed scherp, al heeft de flink aanwezige filmgrain daar wel wat invloed op. De algehele indruk is dus niet optimaal en de transfer weet net een krappe voldoende te halen, vooral door het in acht nemen van de leeftijd van de film. Maar dat het (veel) beter kan hebben al heel wat tijdgenoten laten zien.

Geluidskwaliteit

Het geluid van The Man Who Knew Too Much bestaat uit een DTS-HD Master Audio 2.0-track. Dat is dan wel een mono-track, zoals de oorspronkelijke film ook is. Dat betekent dat het geluid alleen uit de twee frontspeakers komt en niet uit het centerkanaal. Gezien de leeftijd van de film en – vooral – de technische beperkingen van geluidsregistratie uit die tijd is het geluid van deze film nog alleszins acceptabel. Ruis en kraakjes zijn nagenoeg afwezig en dialogen zijn goed verstaanbaar. Voor deze film is het overbekende nummer Que Sera Sera van Doris Day te horen, door haarzelf gezongen. Dit nummer won een Oscar. De film eindigt met een groot concert in de Royal Albert Hall in Londen. Hier merken we de technische beperkingen het meest, want de muziek mist vooral de lage tonen, waarbij de hoge tonen wat schel klinken. Maar het geluid van deze uitgave verdient wel degelijk een ruime voldoende.

Extra's

De extra’s van deze Blu-ray Disc-uitgave bevatten geen nieuw materiaal. Het is zelfs nog in SD-resolutie, dus niet geremastered. Alle extra’s zijn in 1.33:1-formaat en, waar nodig, voorzien van Nederlandse ondertiteling.

The Making of The Man Who Knew Too Much (34 min)
Pat Hitchcock O’Connell, de dochter van, begint deze boeiende making of uit 2000 met het vertellen van de geschiedenis van de film, als remake van de versie uit 1934. De producent van de nieuwe versie, Herbert Coleman, had nog nooit van de eerste versie gehoord, tot ongenoegen van Hitchcock. Art director Henry Bumstead vertelt over het draaien op locatie en in de studio. Hitchcock draaide veel liever in de studio dan op locatie. Ook de casting van James Stewart wordt behandeld.

Produktiefoto’s (4 min)
Een collectie filmposters uit verschillende landen en foto’s van de cast en crew, al dan niet op de set. Om de kijker op het verkeerde been te zetten is de eerste filmposter van de 1934-versie met Peter Lorre.

Bioscooptrailer (2 min)
De trailer van de film, met een introductie van James Stewart op de filmset.

Re-release Trailer (6 min)
Ingeleid door James Stewart (hier Jimmy genoemd), die vijf Hitchcockfilms aankondigt die opnieuw in roulatie gaan, nadat ze tien jaar niet te zien zijn geweest. Het gaat om Vertigo, The Man Who Knew Too Much, Rope, The Trouble With Harry en Rear Window, de favoriet van James Stewart.

De Amerikaanse chirurg McKenna is met zijn gezin op vakantie in Marokko. Al snel raken ze betrokken bij een complot als McKenna een paar woorden ingefluisterd krijgt door een stervende man. Als zijn zoon ontvoerd wordt is duidelijk dat er heel wat aan de hand is. The Man Who Knew Too Much is een remake van Alfred Hitchcocks eigen film uit 1934. Het verhaal is spannend en heeft een typische Hitchcock-feel. Qua beeld en geluid is er op deze Blu-ray Disc-uitgave ruimte voor verbetering, maar slecht is het zeker niet. De extra’s zijn niet nieuw, maar de Making Of is interessant. Dezelfde versie van deze BD is aanwezig in de Hitchcock Masterpiece Collection.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Universal Pictures Benelux.

Lees meer

• Vorige: Captain America: The Winter Soldier (Bioscoop)
• Volgende: Topaz (Blu-ray)