Brossé

Dirk Brossé is een Belgische componist en dirigent. Hij heeft een druk bestaan en reist de wereld rond om te dirigeren, een masterclass te geven of te overleggen met filmmakers en –componisten. In de tussentijd heeft hij ook nog tijd om te repeteren met het Kamerorkest van Philadelphia, waar hij directeur van is. Het is een bijna neurotische en perfectionistische man met veel dynamiek, dat hij ook gebruikt in zijn dirigeren. En dat zonder dirigeerstokje, dat vindt hij overdreven en onhandig. Dat leert hij ook zijn studenten, waarvoor hij in eigen land een masterclass geeft. Brossé is gevraagd door Roland Joffé, regisseur van onder meer The Mission, om de muziek te maken voor diens nieuwe film Singularity. Joffé heeft het alleen maar over Ennio Morricone, de componist van The Mission en Brossé loopt op de toppen van z’n tenen om Joffé tevreden te stellen en de klus te klaren.

Na het zien van Brossé, de documentaire over de Belgische componist en dirigent Dirk Brossé kun je niets anders dan respect hebben voor de man. Hij heeft zijn hele leven in dienst gesteld van de muziek en doet dat nog steeds. Alles moet hiervoor wijken, tot aan zijn relaties toe. Zijn familie ziet hij nauwelijks meer. Ook omdat zij hem vroeger nooit serieus hebben genomen en nooit geloofd hebben in de kansen van Dirk Brossé. De documentaire geeft een goed kijk op het huidige leven van deze Belgische componist en dirigent. Maar we komen weinig te weten over zijn verleden. Hij heeft voor veel films de muziek gecomponeerd, zoals Daens en Final Fantasy – The Spirits Within. Zijn muziek voor Boerenpsalm behoort tot een van mijn all time favoriete soundtracks. Over zijn projecten uit het verleden komen we echter niets te weten. Het is het heden, wat de klok slaat. Daar is op zich niets verkeerd mee, maar juist voor een man met zo’n allure had een overzicht niet misstaan. Vooral ook voor de mensen die hem en zijn werk niet zo goed kennen. Na het zien van de film heb je wel een goed beeld van wie de man is, maar nog steeds niet van wat voor muziek hij nu precies maakt. Maar toch kan Brossé bij mij niet meer stuk na zijn bezoek aan het honkbalstadion van de Philadelphia Phillies, waar hij voorafgaand aan een wedstrijd van de Phillies de symbolische eerste worp mag uitvoeren. Het moge duidelijk zijn dat hij beter is in componeren dan in ballen gooien… Zo gaat Dirk Brossé van hot naar her en leeft voornamelijk uit een koffer. Op de momenten dat hij thuis is, helpt zijn vrouw met het pakken. Brossé vindt het niet erg dat hij vaak van huis is. Zijn sociale leven is heel beperkt, maar daar kiest hij bewust voor en hij vindt het ook niet erg, de eenzaamheid. Wat anderen daar van vinden wordt niet duidelijk, de film richt zich geheel op Brossé zelf. Op zijn vrouw na komen anderen nauwelijks aan het woord. Maar Brossié heeft dan ook genoeg te vertellen om een film te vullen. De montage van de film is heel snel en druk. Misschien probeert men de drukke leven van Brossé zelf te symboliseren, maar dan slaat men hierin toch iets te ver door. Vier shots gebruiken om Brossé een deur binnen te laten gaan is iets teveel van het goede. Het werkt bij de kijker in ieder geval op de zenuwen. Brossé laat namelijk uit zichzelf al genoeg zien hoe druk en gedreven hij is om dingen goed te doen. Het fragment waarin hij tientallen keren een kort zinnetje repeteert voor een intro voor een televisieprogramma vertelt al genoeg.
Dirk Brossé is geen gemakkelijke man. Hij eist veel van zichzelf, zoals hij ook veel van zijn orkesten en studenten vraagt. Maar dat brengt hem wel aan de subtop van de muziekwereld. Hij moet er veel voor laten, maar dat heeft hij er allemaal voor over. Respect dus!

Beeldkwaliteit

De documentaire Brossé staat in een anamorf beeldformaat van 1.78:1 op de DVD. De film is in HD-formaat gedraaid, maar er is geen Blu-ray Disc van beschikbaar. Op DVD ziet het beeld er ook goed uit. Over het algemeen is het beeld goed scherp, al is er regelmatig wat camera-onscherpte aanwezig. Maar dat mogen we de transfer niet aanrekenen. In donkere scènes hebben de opnames flink last van beeldruis. Daar waren de lichtomstandigheden blijkbaar niet voldoende om goed beeld te krijgen. De kleuren zijn wat flets, behalve in Philadelphia, onder meer tijdens de wedstrijd van de Philadelphia Phillies. Het rood van het shirt en het groen van de Phillie Phanatic zien er juist mooi verzadigd uit. De aftiteling leert ons dat deze opnames door een andere cameraploeg zijn gedraaid, mogelijk zit ‘m daar het verschil in. Ook zitten er opnames in de film die Brossé zelf gemaakt heeft met zijn mobiele telefoon. Die hebben niet de resolutie van een echte camera en dat zie je ook terug. De beeldkwaliteit is voor een documentaire ruim voldoende, het leidt in ieder geval nergens de aandacht van de inhoud af. En daar gaat het toch om.

Geluidskwaliteit

Er is één geluidstrack beschikbaar op de DVD van Brossé, een Dolby Digital 2.0 (224 kb/s) track. Dat is op zich voldoende, maar omdat er veel muziek in de documentaire zit zou een hogere bitrate, of misschien zelfs een PCM-track ook welkom zijn geweest. Maar het geluid zoals nu op de DVD staat voldoet voor het grootste gedeelte prima. Brossé is veel aan het woord en wat dialoog betreft is deze track prima. Verder is er weinig poespas uitgehaald met het geluid, het vertelt datgene wat nodig is.

Extra's

De DVD heeft een statisch menu en bevat, op een aantal promotietrailers na, één extra.

Scoring Parade’s End (3½ min)
Parade’s End is een Amerikaanse televisieserie van vijf afleveringen waarvoor Dirk Brossé de muziek heeft gecomponeerd. Dit item bestaat voornamelijk uit beelden van de opnamestudio in België en een overleg tussen Dirk Brossé en muziekproducer Maggie Rodford. Het zit niet in de film, omdat men daar voor het gedeelte filmmuziek gekozen heeft voor de scènes met Roland Joffé. Het items is niet ondertiteld.

De Belgische componist en dirigent Dirk Brossé is een druk bezet man, die de wereld over reist om te dirigeren of een masterclass te geven. Tussendoor schrijft hij (film)muziek. Brossé is een interessant portret over deze perfectionist en work-aholic. Helaas grijpt men niet terug naar het oude werk van Brossé, waar het dat wel verdient. Beeld en geluid zijn prima in orde en de extra scène had ook in de film gepast, maar daar heeft men gekozen voor een andere scène met betrekking tot het componeren van filmmuziek.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Lumière.

Lees meer

• Vorige: Jeune & Jolie (DVD)
• Volgende: Thor: The Dark World (Blu-ray)