Ain't Them Bodies Saints

Bob Muldoon (Casey Affleck) en zijn vrouw Ruth (Rooney Mara) zijn op de vlucht voor de politie. Na een schietpartij worden ze opgepakt. Bob neemt de schuld op zich voor de slachtoffers die zijn gevallen en verdwijnt achter de tralies. Zijn geliefde Ruth gaat vrijuit en bevalt enkele maanden later van hun dochtertje. Bob is zeer gemotiveerd om vrij te komen en herenigd te worden met zijn gezin. Uiteindelijk lukt het dan ook om te ontsnappen, maar dat is nog maar een eerste stap richting zijn doel van vereniging. Bob baant zich een weg door het landschap van Texas en probeert daarbij uit handen te blijven van de politie en een aantal ongure types die hem achtervolgen.

David Lowery moet wel een goede pitch hebben gehad om als opperhoofd van dit project te mogen worden genoemd. Het is zijn eerste echte grote regieklus na een CV dat meer dan een decennium lang bestaat uit korte films. Dat bekent helaas nog niet dat je daarmee ook weet hoe je een volwaardige speelfilm goed in elkaar zet en dat wordt helaas ook pijnlijk duidelijk. Het begint allemaal veelbelovend. Ain’t Them Bodies Saints is prachtig gefilmd en een sterk element gedurende de hele film is de broeierige sfeer. Al na een half uur begint het echter te knagen. Gaat er nog wat gebeuren in deze film? Het antwoord is helaas nee, er gebeurt bijzonder weinig in deze film. Nu hoeft dit ook niet altijd het geval te zijn, maar dan moet er wel andere materie aanwezig zijn om de kijker te boeien. Hoewel de filmstijl mooi is, kan deze alleen de film niet dragen. Lowery speelt bovendien iets te gretig leentjebuur bij zijn collega’s, waarbij vooral de invloeden van Terence Malick bijzonder evident zijn. Het acteerwerk in Ain’t Them Bodies Saints is niet echt slecht te noemen maar ook niet bijzonder. Casey Affleck acteert wat op de automatische piloot. Rooney Mara doet het beter, maar krijg weinig om mee te werken. Nadat je de film hebt gezien vraag je je af wat je nu eigenlijk hebt gekeken. Er wordt bitter weinig duidelijk over de motieven en achtergronden van de personages. De poëtische beeldtaal zal sommigen misschien aanspreken, maar bij anderen zullen hun gedachten afdwalen naar de boodschappen die nog gedaan moeten worden en die vriend waarmee je nog weer eens af wilt spreken. Als je aandacht overal is behalve bij de film, dan is dat meestal geen goed teken. Ain’t Them Bodies Saints is dan ook bewonderenswaardig om haar ambities, maar weet ze helaas niet waar te maken.

Lees meer

• Vorige: Mandela: Long Walk to Freedom (DVD)
• Volgende: August: Osage County (Bioscoop)