Look of Love, The

Het is 1958 als Paul Raymond (Steve Coogan) begint aan zijn vastgoedimperium van restaurants, cafés en vooral nachtclubs. Vooral met zijn nachtclubs verdient hij veel geld. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen met Jean (Anna Friel), maar hij deelt, met haar medeweten, het bed met zo’n beetje elk meisje uit zijn revueshows. Paul raakt erg onder de indruk van Amber (Tamsin Egerton), een nieuw meisje en zij wordt niet alleen zijn vriendin, maar ook het gezicht van zijn erotische magazine Men Only. Als zijn dochter Debbie (Imogen Poots) volwassen wordt bouwt hij, ondanks een gebrek aan talent, een volledige show om haar heen. Het is geen verrassing als het een grote flop blijkt te zijn. Men doet zich tegoed aan drank en drugs, maar de bankrekening van Raymond stijgt naar astronomische hoogten. Het wachten is op de eerste tegenspoed.

Paul Raymond was in zijn tijd een belangrijke speler in de vastgoedsector en bezat een flink aantal restaurants, cafés, nachtclubs en erotische bladen. Hij behoorde met zijn geschatte vermogen van £650 miljoen tot de rijkste mensen in het Britse koninkrijk. Hij verdiende zijn meeste geld met de nachtclubs, waar stripdanseressen voor de nodige erotiek zorgden. Maar Raymond zorgde ervoor dat het nooit pornografisch werd. Dat was namelijk verboden in Groot Brittannië. In de pers werd hij meestal de “King of Soho” genoemd. In zijn privéleven ging het er niet altijd even florissant aan toe als in zijn zakelijke carrière. Hij was altijd omringt door vrouwelijk schoon, met wie hij ook vaak het bed deelde. Hij is een paar keer getrouwd geweest, en heeft uiteindelijk ook drie kinderen op de wereld gezet, maar mede door zijn affaires met de vele vrouwen hielden zijn relaties nooit lang stand. De relatie met zijn kinderen had daar ook zeker onder te leiden. Alleen met zijn dochter Debbie kreeg hij, pas toen ze bijna volwassen werd, een goede verstandhouding, waarna hij haar betrok bij zijn revues en zakelijke bezigheden.
Dit verhaal van Paul Raymond is opgetekend in het boek Members Only: the Life and Times of Paul Raymond van auteur Paul Willets, waarna Matt Greenhalgh het bewerkte tot een scenario. Aan de Britse regisseur Michael Winterbottom (Road to Guantanamo, Genova) de opdracht om dit over te brengen naar het witte doek. Winterbottom is een gerenommeerd regisseur, maar dit wijkt in vele opzichten af van zijn reguliere werk. Winterbottom is veel meer een representant van de ‘toevallige film’, films waarbij de camera de aktie toevallig registreert, op een bijna documentaire-manier. The Look of Love is veel meer een gestructureerde film, waarbij bijna alles op voorhand is bedacht. In ieder geval de cameravoering. Je merkt wel dat in een paar scènes korte improvisaties van Steve Coogan, waarbij hij doet waar hij goed in is, het imiteren van personages. Zo geeft hij korte, doch briljante imitaties van Sean Connery en Marlon Brando. In zijn rol als Paul Raymond blijft hij toch wat aan de oppervlakte. Coogan weet niet de diepgang in het karakter van Raymond te leggen die je bij zo’n markant figuur mag verwachten. Coogan is niet onplezierig om naar te kijken, maar er zat meer in dan er nu uitkomt.
Er valt heel veel over Paul Raymond te vertellen. Winterbottom beperkt zich echter voornamelijk tot zijn relaties, zowel met de vrouwen uit zijn clubs als zijn familie. Dat geeft een persoonlijk beeld van de man, waarbij duidelijk wordt dat hij, ondanks dat hij zich omringde met zoveel mensen, zich ook eenzaam gevoeld moet hebben. Omdat er zoveel elementen en personages aan de orde komen blijft het ook vaak aan de oppervlakte en mist het de echte diepgang. Het begin van de film, waarin te zien is hoe hij zijn imperium opbouwt, heeft voldoende tempo, maar daarna zakt het tempo flink in en gaat men dieper in op de persoon Raymond. Iemand die goed is voor zijn mensen, maar ook hard en zakelijk kan zijn. Hij pocht graag over zijn rijkdom, wat hem minder sympathiek maakt. Winterbottom heeft een mooi portret gemaakt van Paul Raymond, maar The Look of Love is niet zijn beste film geworden. Misschien dat Raymond daarvoor een te ‘braaf’ persoon was.

Lees meer

• Vorige: Oblivion (Blu-ray)
• Volgende: Après Mai (DVD)