Noi Credevamo

Op 14 juli 1789 begon de Franse Revolutie, die tot de dag van vandaag invloed heeft op Frankrijk, Europa en de rest van de wereld. Toen iedereen hoorde van edelen die door een rechtbank van ‘simpele burgers’ werden veroordeeld, vond menig ander land dat ook daar de tijd rijp was voor revolutie. Zo ook in Italië. De losse koninkrijkjes met hun eigen wetten en regels zorgden maar voor één ding: de uitbuiting van de armen naast verdere verrijking van landeigenaren en adel. Vanuit de middenstand stonden er kleine groepjes op die de strijd voor meer gelijkheid wilden aangaan. Maar hoe en ten koste van wat? Doe je het voor je gezin, de glorie of uit oprechte overtuiging? Forceren we een doorbraak door geweld, via de politiek of toch invloeden van buiten de landsgrenzen? De strijdende partijen geloven allen in een betere toekomst voor Italië. Maar alleen door samen te werken, kan er iets groots worden bereikt.

Een volk in opstand wordt door filmmakers vaak gebruikt als middel om heldhaftige beelden te tonen vol patriottische boodschappen (The Patriot, 1911 Revolution, Glory). Anderen zien revolutie als een cynische grap van de echt machtige mannen, zodat het volk in de illusie blijft dat zij hun eigen keuzes maken (A Fistful of Dynamite, Nineteen Eighty-Four, Brazil). De Italiaanse film Noi Credevamo, ‘Wij Geloofden’, tracht de weg naar en van een revolutie zo realistisch mogelijk neer te zetten. Zoals in Steven Soderberghs tweeluik over de revolutionair Che Guevarra, gaat het hier om simpele mensen die om zeer menselijke redenen tot revolutie over willen gaan. Men volgt de verschillende pogingen van revolutie door de jaren heen. De vier pogingen eindigen elk op dezelfde wijze, maar in de opbouw en directe uitkomst verschilt. Door zijn grote lengte (de film was oorspronkelijk een vierdelige tv-serie), is Noi Credevamo niet voor iedereen toegankelijk. Het is redelijk droge kost voor mensen zonder enige interesse in Italiaanse geschiedenis en dan nog dient men veel parate kennis over die tijd buiten Italië te hebben. De film kan goed dienen als historisch naslagwerk. Je valt daarnaast meteen in het verhaal, zodat je je snel bekend moet maken met alle spelers en hun verschillende verhaallijnen. De vele acteurs spelen hun rol overtuigend, Luigi Lo Cascio bovenal. et is alleen lastig om alle personages en hun verschillende karakters uit elkaar te houden, aangezien iedereen zich op eenzelfde manier door de film beweegt. Er wordt een paar keer gewisseld van tijd, zodat je goed op moet letten waar alle karakters zijn. Vaak wordt iemand met een terloopse zin doodverklaard of is opeens vermist. Het is vaak lastig te bepalen op wie je je aandacht moet vestigen, omdat het simpelweg te veel is om allemaal in één keer in je op te nemen. Daarnaast is er geen enkel personage met echte diepte of die empathie bij de kijker opwekt. Het trage tempo en het gebrek aan urgentie dragen hier negatief aan bij. Men wil revolutie, maar wat gebeurt er eigenlijk naast immens veel gepraat en de actie van enkele onnozelen? Dit lijkt juist het idee van de makers geweest te zijn. Het is een studie naar de ontwikkeling en het gedrag van revolutionairen. Ondanks dat Karl Marx zei dat het vuur van de revolutie begint bij de luciferstrijk van het volk, moet het grootste deel het ermee eens zijn dat er vuur woedt. Noi Credevamo toont hoe de Italiaanse revolutie van een ordinaire rage een noodzaak werd voor sommigen en wat het prijskaartje is van een republiek/democratie. Veel mensen blijven liever dom, dragen met liefde hun oogkleppen. De dapperen falen in het meeste wat alsnog wordt ondernomen. Het wordt aan de kijker zelf overgelaten wat het nut van zoveel loze woorden en bloedvergieten is geweest. Gepraat of geweld lost in eerste instantie niets op. Je moet mensen bewegen, laten geloven hopen op verandering. Wanneer men de tijd neemt om de film vaker te zien, valt de gedetailleerdheid van het werk op. Voor velen is het onderwerp van de film deze extra tijd en moeite niet waard. Kortom, een mooi naslagwerk van de Italiaanse revolutiegeschiedenis voor geïnteresseerden en een les voor alle aankomende revolutionairen.

Beeldkwaliteit

Op deze DVD-uitgave is Noi Credevamo te bekijken in een anamorf 1.85:1 beeldformaat. Elk beeld is als een schilderij, zoals we van Italiaanse filmmakers kunnen verwachten. Er wordt veel aandacht besteed aan elk beeld, op het gebied van belichting en schaduwen. Net als het grauwe onderwerp van Noi Credevamo, komt er weinig kleur voor in de film. Het zijn vooral grijstinten die voorkomen. De kleur die in de film verschijnt, zoals de rode doeken van de revolutionairen, zijn diep verzadigd. Noi Credevamo heeft een hoog contrast en hierdoor een hoge zwartwaarde. De camerabewegingen zijn wat aan de trage kant, maar voorlopen vloeiend. Ook de scherpte van de beelden is aan te prijzen. De vrij traditionele manier van filmen past bij de toon van Noi Credevamo. Door de lange speeltijd van de film toont zij zich toch te conventioneel. Er is in de film simpelweg te weinig variatie in de beelden om voortdurend kijkers aan te spreken. Op deze DVD-transfer zijn, naast wat ruis, geen artefacten te bespeuren. Al met al dus een prima beeldkwaliteit. Op deze DVD-uitgave is alleen Nederlandstalige ondertiteling aanwezig. Deze is zoals gebruikelijk wit ingekleurd en wordt gecentreerd onderin beeld gepresenteerd. Op de kwaliteit hiervan is niets aan te merken.

Geluidskwaliteit

Deze DVD-uitgave is voorzien van een Italiaanstalige Dolby Digital 5.1-audiotrack (448 kb/s). Het gesproken woord wordt via het middenkanaal gepresenteerd. Dit is helde en duidelijk te verstaan, hoewel het op momenten van een lang gesprek wel wat hol klinkt. Dit komt voornamelijk doordat er op deze momenten geen meeslepende klassieke muziek over alle surroundkanalen wordt gespeeld, die de kijker in het verhaal trachten te zuigen. Af en toe is de muziek iets aan de bombastische kant, maar dit is vaak een kwestie van smaak of men zich hieraan stoort. De geluidseffecten zijn erg gelaagd en maken sporadisch subliem gebruik van de surroundkanalen (een deur gaat open en een duif vliegt achter de kijker langs naar voren). Het LFE-kanaal, zwijgt, behalve als ondersteuning van sommige van de muziek of als de kanonnen klinken. Niets minder dan een ruim voldoende.

Extra's

Zodra je de disc van Noi Credevamo in je dvd-speler stopt, komt je in het hoofdmenu terecht. Hier kun je de film integraal afspelen, of een van de twaalf hoofdstukken selecteren. In dit menu is er tevens de mogelijkheid de ondertiteling aan- of uit te schakelen. Naast de trailer van Noi Credevamo zelf, zijn er op deze DVD-uitgave geen extra’s aanwezig.

Na de Franse Revolutie eind achttiende eeuw, stonden er meer landen op waar de schreeuw om gelijkheid onhoudbaar werd. Zo ook in Italië, waar voor lange tijd verwoede pogingen werden gedaan de corrupte koning(en) af te zetten en één Italiaanse republiek te stichten. Noi Credevamo doet verslag van deze strijd en tracht het fenomeen revolutie bloot te leggen. Het is een trage, lange, maar interessante film voor hen die het geduld hebben alle informatie in zich op te nemen. De beelden zijn wat donker, maar zonder storende artefacten op deze DVD-uitgave. De geluidskwaliteit is scherp en gelaagd, maar op andere plekken wat hol. Het echte minpunt is het volledige gebrek aan extra's.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Homescreen.

Lees meer

• Vorige: Barbara (Blu-ray)
• Volgende: Silent Hill: Revelation (Blu-ray)