Die Hard 2: Die Harder (SE)

Een uiterst gevaarlijke bende terroristen heeft zich meester gemaakt van een belangrijke internationale luchthaven. Onder leiding van Amerikaanse ex-kolonel Stuart (William Sadler) is men van plan een grote drugsbaas uit handen van de overheid te bevrijden. Zij hebben echter geen rekening gehouden met agent John McClane (Bruce Willis), die op het vliegveld aanwezig is om zijn vrouw Holly (Bonnie Bedelia) op te halen. McClane heeft al eerder met uitschot als Stuart te maken gehad, en lijkt dus de aangewezen persoon om de zaak op te knappen.

Met het geweldige Die Hard uit 1988 zette regisseur John McTiernan de nieuwe standaard voor de actiefilm neer. Die Hard wordt gekenmerkt door goed uitgewerkte personages, prima acteerwerk, cynische humor en een flinke portie explosieve actie, en is dus geheel terecht een topper in zijn genre. De film deed de kassa’s van de bioscopen flink rinkelen, en bracht wereldwijd meer dan 200 miljoen dollar in het laatje. Zoals tegenwoordig gebruikelijk leidde dit grote succes 2 jaar later tot een vervolg, in de vorm van het hier besproken Die Hard 2: Die Harder. Voor dit tweede deel nam Finse regisseur Renny Harlin de regisseursstoel over van McTiernan. De destijds onervaren Harlin, later verantwoordelijk voor o.a. Cliffhanger, The Long Kiss Goodnight, Deep Blue Sea en het recente Driven, heeft met Die Hard 2 een amusante actiefilm afgeleverd. Dit wil echter niet zeggen dat de film geen gebreken vertoont. Bijvoorbeeld wat betreft de plaats van handeling. Actieheld John McClane, wederom uitstekend vertolkt door Bruce Willis, beleeft namelijk deze keer zijn avontuur op een vliegveld in plaats van in een gebouw. Door een vliegveld en zijn omgeving als locatie te gebruiken mist deze film de claustrofobische spanning die het eerste deel kenmerkte. Die Hard 2 legt de nadruk dan ook vooral op de actiescènes. Moest McClane twee jaar terug grote moeite doen om de terroristen stuk voor stuk uit te schakelen, in dit deel mag hij zich wild in het rond schietend meer als Rambo gedragen. Helaas heeft hierdoor de spanning in moeten leveren op het spektakel. Ook wat humor betreft stelt deze tweede Die Hard enigszins teleur. Over het acteerwerk valt echter niets te klagen; de acteurs, gedeeltelijk bestaande uit oudgedienden en gedeeltelijk uit nieuwe gezichten, zijn over het algemeen lekker op dreef. De Grote Slechterik kan weliswaar op geen enkele manier tippen aan het gluiperige, gehaaide personage van Alan Rickman uit de eerste film, maar dat mag de pret niet drukken. Want zoals gezegd heeft Die Hard 2, waarbij het met onwaarschijnlijkheden doorspekte verhaaltje de kijker van vuurgevecht naar explosie loodst, de actieliefhebber meer dan genoeg te bieden. Ondanks dat we de film niet dezelfde klassieker-status kunnen toekennen als zijn voorganger maakt dit Die Hard 2 toch tot een vermakelijk verstand-op-nul actiespektakel.

Na eerder op een kale DVD te zijn verschenen is Die Hard 2 nu opnieuw uitgebracht in een Special Edition-uitgave, die bestaat uit twee DVD’s in een uitvouwbare kartonnen verpakking. Deze uitgave van de film zal hieronder verder besproken worden.

Beeldkwaliteit

Het beeld van Die Hard 2 staat in de oorspronkelijke 2.35:1 verhouding op de DVD. De kwaliteit van de anamorfe transfer is uitstekend, vrijwel nergens is te zien dat we hier met materiaal te maken hebben dat al weer 12 jaar oud is. Ten eerste is het beeld scherp en ziet er strak en gedetailleerd uit. Ook de kleurweergave is prima. In Die Hard 2 wordt namelijk veel gebruik gemaakt van het contrast tussen koude en warme kleurtinten (bijvoorbeeld door filters of verschillende kleuren belichting te gebruiken), en deze kleuren worden zonder enige problemen weergegeven. Schaduwdetail en zwartniveau zijn eveneens dik in orde. Verder is de gebruikte print erg schoon, waardoor vuil en beschadigingen vrijwel geheel afwezig zijn. Kleine minpuntjes worden gevormd door de lichte edge enhancement en minimale filmgrain, maar deze worden gelukkig nergens als storend ondervonden. De ondertiteling is mooi laag geplaatst en laat zich goed lezen. De laagwisseling is daarentegen minder goed, aangezien deze zich midden in een dialoogscène bevindt.

Vergeleken met de eerdere DVD-uitgave verdient deze Special Edition, door een beter contrast, een hogere helderheid en een meer natuurlijke kleurweergave, op beeldgebied duidelijk de voorkeur.

Geluidskwaliteit

Op de Special Edition van Die Hard 2 vinden we een Dolby Digital 5.1-gecodeerd geluidsspoor, alsmede een DTS 5.1-track. Afgezien van een groot minpunt, daarover later meer, klinkt het geluid van beide tracks vrij goed. Om te beginnen heeft het een goede dynamiek en brengen beide sporen goed verstaanbare dialogen ten gehore. Soms klinken deze dialogen echter vrij “blikkig”, waardoor het geluid af en toe wat gedateerd aandoet. De surround-kanalen worden op rustige momenten subtiel benut voor muziek en omgevingsgeluid, om vervolgens bij de actiescènes flink van zich te laten horen. Dan gaat het uiteraard voornamelijk om geluidseffecten, zoals geweerschoten, die achter langs komen vliegen. Daarbij wordt overigens geen split-surround toegepast, waardoor we in feite te maken hebben met een mono-achterkanaal. Vergeleken met de DD-track klinkt de DTS-track ietsje beter (lees: helderder en gedetailleerder), en deze is met een klein verschil dus het audiospoor van voorkeur.

Tot zover lijkt er weinig te klagen over de geluidskwaliteit. De testversie die wij ontvangen hebben heeft echter een grove fout. Zowel bij de DTS- als de DD-track ontbreekt namelijk het LFE-kanaal! Ondanks dat de versterker aangeeft dat het audiospoor wel degelijk een baskanaal bevat wordt de subwoofer op geen enkel moment actief. Hierdoor missen beide tracks een essentieel onderdeel van het geluid, waardoor explosies en andere zware geluidseffecten maar weinig indruk kunnen maken. Zonder het onmisbare laag is de totaalindruk van het geluid nogal teleurstellend, en is de oorspronkelijke kale DVD-versie van de film (wél voorzien van een LFE-kanaal) dus te prefereren.

Navraag leert dat Fox op de hoogte is van dit probleem. Op moment van schrijven heeft de maatschappij echter nog geen officieel standpunt naar buiten gebracht. Als gevolg is het ons vooralsnog niet bekend of alle exemplaren in de winkel het geluidsprobleem hebben, of dat de foutieve versies inmiddels wellicht vervangen zijn. Zodra de zaken verduidelijkt zijn zal dit uiteraard direct vermeld worden op DVD.nl.

Extra's

Verdeeld over twee DVD’s is een redelijk aantal extra’s te vinden, die allen via de mooi ontworpen (Engelstalige) 16:9 menu’s geselecteerd kunnen worden.

De eerste DVD bevat naast de film slechts een enkele extra, en wel het audiocommentaar van Renny Harlin. De regisseur praat openhartig over de film en weet zonder moeite vrijwel de volledige 118 minuten vol te praten. Hierbij brengt hij vele informatieve en opmerkelijke zaken aan het licht, zoals de het feit dat men de film, die in de winter speelt, op moest nemen in een sneeuwloze herfst. Maar daarnaast komen uiteraard ook de acteurs, personages, casting, sets en de opzet van de film aan bod. Bovendien geeft Harlin eerlijk de verschillende plotgaten, onwaarschijnlijkheden en gebruikte actieclichés aan. Door het gebrek aan ondertiteling en het lichte accent van de regisseur vergt het commentaar wel de volledige aandacht van de kijker. Gelukkig wordt ieder die deze aandacht weet op te brengen beloond met een erg vermakelijke commentaartrack.

De tweede DVD van deze Special Edition is in zijn geheel gewijd aan extra’s, die tenzij anders vermeld een beeldverhouding van 1.33:1 hebben en Dolby Digital 2.0-geluid. Met uitzondering van de trailers zijn alle extra’s op dit schijfje Nederlands ondertiteld.

Wie “Television Special and Featurette” selecteert kan vervolgens kiezen uit een 23 minuten durende making-of of een featurette (die met een speelduur van 4 minuten niet meer is dan een korte samenvatting van de making-of). Beiden zijn overduidelijk ter promotie bedoeld en kunnen als gevolg weinig verrassen. Toch is de making-of redelijk informatief, en krijgen we onder meer te zien hoe men een sneeuwstorm nabootst, hoe op ingenieuze wijze bepaalde special effects gerealiseerd worden en de totstandkoming van diverse stunts.

Daarna kan men onder “Deleted Scenes” vier verwijderde of alternatieve scènes bekijken, waarbij helaas geen verklaring wordt gegeven voor het sneuvelen van de fragmenten. De scènes verschijnen in niet anamorfe 2.35:1 verhouding met DD 2.0-geluid op het scherm en hebben een totale duur van ongeveer 8 minuten.

Onder de noemer “Behind-the-scenes and Storyboards” vinden we eerst een korte blik achter de schermen bij twee verschillende scènes, “Breaking the Ice” (4 minuten) en “Chaos on the Conveyor Belt”(8 minuten). Beiden redelijk interessant, al hebben we bepaalde fragmenten al voorbij zien komen bij de eerder genoemde making-of. Vervolgens kan men ook nog een 3 minuten durende vergelijking tussen storyboard en film bekijken.

De optie “Interview en Profile” bevat als eerste een interview met regisseur Renny Harlin, gecombineerd met filmfragmenten en opnames achter-de-schermen, met een totale duur van 7 minuten. Helaas is veel van de informatie al in de making-of aan bod gekomen, waardoor deze extra slechts weinig toevoegt aan het geheel. Daarna worden in de zogenaamde “Villain’s Profile” in 7 minuten de Slechteriken besproken aan de hand van interviews en fragmenten uit de film. Eveneens niet de meest boeiende toevoeging.

Het kopje “Visual Effects” herbergt een aantal toevoegingen waarin men de totstandkoming van verschillende visuele effecten wordt getoond. Bij “Ejector Seat” (3 min.) krijgt de kijker eerst de storyboards te zien, vervolgens de opbouw van de effecten en als laatste het resulterende filmfragment. Voor “Airport Runway” (2 min.) geldt hetzelfde, maar dan zonder storyboards. De derde en laatste optie bestaat uit de zogenaamde “Side by Side Comparisons” waarbij van drie scènes de vergelijking wordt gemaakt tussen effect en het uiteindelijke fragment. De drie keuzes zijn “Chopper”, “Airplane Models” en “Wing Fight” en hebben een gezamenlijke speelduur van circa 6 minuten.

Tenslotte is een uiteraard een aantal trailers op het schijfje terug te vinden. Dit maal maar liefst 4 stuks, allen met anamorfe 2.35:1 beeldverhouding en DD 2.0-geluid. De trailers zijn zoals vermeld de enige extra’s op de tweede DVD die niet Nederlands ondertiteld zijn.

Ondanks dat de film niet kan tippen aan zijn voorganger is Die Hard 2: Die Harder een zeer onderhoudende actiefilm. Deze Special Edition heeft een uitstekende beeldkwaliteit (stukken beter vergeleken met de eerder verschenen DVD-versie), maar laat op de overige gebieden wat te wensen over. Het grootste probleem heeft betrekking op het geluid. Zowel de Dolby Digital-track als het DTS-spoor missen namelijk het LFE-kanaal. De extra impact van de subwoofer is dermate essentieel voor een explosieve actiefilm als Die Hard 2 dat het geluid als geheel slechts weinig indruk kan maken. Maar ook qua extra’s stelt de DVD voor een Special Edition enigszins teleur. Er is weliswaar een aardig lijstje met toevoegingen voorhanden, maar echte verrassingen zitten daar niet tussen. Naast de standaard promotionele toevoegingen is de prima commentaartrack namelijk de enige extra die boven het gemiddelde uit weet te springen. Vanwege de weinig bijzondere extra’s, maar vooral door het foutieve geluid, is deze Special Edition van Die Hard 2 in mijn ogen geen regelrechte aanrader. Daarbij dient overigens opgemerkt te worden dat op moment van schrijven niet bekend is of alle DVD’s die bij de handelaar in de schappen staan hetzelfde foutieve geluid bevatten. Hierover is contact opgenomen met Fox, dus het wachten is op een officieel standpunt van de maatschappij. We houden u op de hoogte!

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Fox Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Clint Eastwood: The Dirty Harry Series (DVD)
• Volgende: Enemy at the Gates (DVD)