Route Irish

Fergus (Mark Womack) en Frankie (John Bishop) zijn sinds hun jeugd al onafscheidelijk. Ze drinken samen, ze lachen samen en ze vechten samen. Uiteindelijk zijn ze samen huurling in Afghanistan. Op een missie waar Fergus niet bij is, komt Frankie te overlijden. De omstandigheden van zijn dood zijn echter zo verdacht, dat Fergus besluit zich in de zaak te verdiepen. Meer ook omdat hij zich schuldig voelt voor de dood van zijn vriend, tegenover zichzelf, zijn familie en bovenal Frankies weduwe Rachel (Andrea Lowe). Wie trekt er echt aan de touwtjes? Hoeveel weet iemand meer dan hij/zij wil zeggen? Wat is loyaliteit als het gaat om geld? Hoeveel families worden vernietigd door één (foute) beslissing? Een deel van de sluier wordt opgelicht om te zien hoe vuil en smerig oorlog nog steeds is. Absolute macht corrumpeert absoluut.

Een maand na de aanval op het World Trade Center in New York in 2001 slaat de Westerse wereld terug en begint een nieuwe oorlog in Afghanistan. Er moest iets gedaan worden, dat was ieders mening. De oorlog duurt nu meer dan tien jaar voort, heeft het leven van tienduizenden militairen en burgers gekost en niets wijst erop dat er snel een einde zal komen aan dit complexe conflict. Velen hebben een uitgesproken mening over de gang van zaken, die te vaak wijzen op louche praktijken die de gehele conventie van Genève en elk ander verdrag aan de laars lappen. Zo ook regisseur Ken Loach, ondermeer bekend van zijn film The Wind That Shakes the Barley, waarin hij de gruweldaden van Engelse miltairen ten tijde van de Ierse onderdrukking blootlegt. Zijn tot dusver (2012) meest recente film, Route Irish, is van een soortgelijke aard. De film toont de pure destructie van mensenlevens, buiten de dood van het eigenlijke individu om. De rauwe woede die zoiets met zich meebrengt, opgestookt door het gevoel dat je helemaal niets kunt doen. Mark Womacks optreden zindert van frustratie/agressie, die op elk moment tot uiting kan komen. Juist wanneer hij zich in weet te houden, is hij op zijn best. Zijn spel is vrij klinisch, wat juist te verwachten is bij het karakter van een ex-militair. Ook met de acteerprestaties van alle bijfiguren zit het wel snor. Andrea Lowe weet in haar eerste paar scènes te overtuigen, maar krijgt daarna weinig meer te doen om haar talent tentoon te spreiden. Route Irish heeft een vrij sobere, simpele cameravoering, wat past bij het onderwerp van oorlog als iets zeer negatiefs en de leegte die veel van de karakters voelen. Dit zou geïnterpreteerd kunnen worden als saai, maar daarmee doe je de film echt tekort. Route Irish is een ongegeneerde aanklacht tegen oorlog en de mannen in pakken die deze tegenwoordig leiden. Het verhaal is simpel, direct en duidelijk, wat het makkelijk maakt om de film te begrijpen, maar het ook moeilijk maakt om je echt in te kunnen leven. De menselijke kant maakt alles iets makkelijker te behappen, maar het is aan de kijker of dit voldoende compenseert. Route Irish heeft nergens als doel te vermaken, maar juist te engageren. Het probleem met een te directe aanpak bij zaken als anti-oorlog, is dat een kijker al snel het gevoel heeft dat de boodschap wordt opgedrongen en/of zich al vrij snel van het onderwerp distantieert. Er is geen ruimte voor je eigen gedachtes of mening. Deze stijl valt echter bij een film van Ken Loach te verwachten. Soms komt Route Irish wat hak op de tak over, maar over het algemeen is het een betrokken, mooi (wellicht iets te conventioneel) afgerond verhaal. Aanraders voor enthousiastelingen zijn de documentaires The Tillman Story en Taxi to the Dark Side, die allebei indrukwekkende voorbeelden geven van hoe kwesties als in Route Irish daadwerkelijk worden behandeld. Concluderend is Route Irish vooral geschikt voor belangstellenden van oorlogsfilms, die verder willen kijken dan het sensationele schietwerk.

Beeldkwaliteit

Op deze DVD-uitgave is Route Irish te bekijken met een anamorf 1.85:1 beeldformaat. Wat gelijk opvalt, is de moeite die er gestoken is in het maken van de beelden. Hiermee moet er niet gedacht worden aan zeer strakke, gelikte stijl zoals steeds vaker het geval is. Het is een zeer goed gevoel voor de sfeer die bepaalde scènes oproepen en belichting/kleurschakering die hier goed bij past. De verschillende delen in de film worden prima van elkaar gescheiden door een verschil in contrast, belichting en hoeveelheid ruis. Dit maakt de film zeer levendig en dwingt een kijker de aandacht erbij te houden. Alle beelden zijn mooi scherp en ook de zwartwaarde is overal prima. Sommige van de gebruikte archiefbeelden zijn wel wat wazig. Het contrast is over het algemeen goed en ook is er op de detaillering van de schaduwen niets aan te merken. Voor het grootste deel wordt er gebruik gemaakt van natuurlijke, wat grauwere kleurtinten, die goed verzadigd worden gepresenteerd. In Route Irish komt er vaak een harde blauw-grijze of witte belichting voor, die de serieusheid/kaalheid van het verhaal en de karakters moet benadrukken. Naast enige (vaak doelbewuste) ruis en edge-enhacement zijn er geen artefacten te bekennen. Op deze DVD-uitgave is zowel een Nederlands- als Franstalige ondertiteling aanwezig. Deze wordt zoals gebruikelijk wit ingekleurd, onderaan het beeld gepresenteerd. Op beide ondertitelingen is niets aan te merken.

Geluidskwaliteit

Als kijker kan je kiezen tussen een Engelstalige of Franstalige Dolby Digital 5.1-track (448 kb/s). Hieronder zal het originele Engelstalige geluidstrack worden besproken. Route Irish is een vrij stille film, zodat de focus van de kijker op het verhaal blijft. Alle stemmen worden via het middenkanaal gepresenteerd en zijn duidelijk en helder te horen. In kleinere ruimtes is het gesproken woord alles wat je hoort, maar omdat het vrij luid in de mix staat, heb je nergens een gevoel van leegte. Vaak is er sprake van goed gelaagde omgevingsgeluiden via de surroundkanalen, die je vaardig bij de film blijven betrekken. Het meest ontroerende moment van de hele film, op zich al een reden om te bekijken, is het optreden van de Zuid-Koerdische Talib Rasool, die met zijn zang de hele film en diens pijn opsomt. Voor de rest kent de muziek een puur begeleidende rol, die de spanning in de film moet houden. Het is hier waar de surroundkanalen en het LFE-kanaal echt van zich doen spreken.

Extra's

Op de DVD van Route Irish kun je kiezen voor een Nederlands- of Franstalige geanimeerd menu. Hier kan men de film integraal afspelen en indien gewenst Frans- of Nederlandstalige ondertiteling inschakelen of een ander geluidspoor selecteren. De film is opgedeeld in negen hoofdstukken, die via het hoofdmenu afzonderlijk zijn te selecteren. Naast een aantal promotietrailers is er geen extra op deze DVD-uitgave te vinden.

Fergus en Frankie zijn als twee handen op één buik. Onder verdachte omstandigheden komt Frankie te overlijden op een missie in Afghanistan. Fergus, geleid door schuld, woede en ongeloof, besluit dieper op de zaak in te gaan. Route Irish is een aanklacht tegen oorlog, die dit punt iets te opdringerig op de kijker tracht over te brengen. Daarbuiten is het een goed gemaakte film, met overtuigende acteerprestaties. De beeldkwaliteit op deze DVD-uitgave is ruim voldoende, evenals het geluid. Het volledige gebrek aan extra's stelt echter vrij teleur. Route Irish is een film die een prima contrast vormt met alle vieringen van oorlog, waar je wel een bepaalde bril voor op moet zetten, wil je er optimaal van kunnen 'genieten'.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Twin Pics.

Lees meer

• Vorige: Another Earth (Blu-ray)
• Volgende: Boardwalk Empire - Seizoen 1 (DVD)