Plastic Planet

Plastic lijkt onmisbaar in ons dagelijks leven. Het is praktisch en goedkoop. Op een of andere manier zijn alle sectoren van de wereldindustrie afhankelijk van plastic. Het is overal in aanwezig: in verpakkingen, bouwmaterialen, elektronica, kledij… Nochtans is plastic, zowel voor de mens als voor onze planeet, een globaal gevaar geworden. Het is het symbool van overconsumptie en vervuiling op grote schaal. Werner Boote is op een persoonlijke missie. Zijn grootvader was de directievoorzitter van een van s ’ werelds eerste grote industrieconcerns die zich bezighoudt met het vervaardigen van plastic. Boote wil achterhalen hoe het precies gemaakt wordt en hoe schadelijk het nu echt is. Daartoe vliegt hij de hele wereld over.

De premisse van Plastic Planet is interessant. In ons dagelijks leven worden we continu geconfronteerd met plastic. Het zit niet alleen in de producten waarbij het direct al duidelijk is, maar bijvoorbeeld ook in je kleding. Werner Boote benaderde tientallen grote fabrikanten in de wereld, maar was vrijwel nergens welkom. Daar waar het wel lukt een voet tussen de deur te krijgen, is de toegang slechts beperkt. Het is logisch dat de onderste steen niet boven water zal komen, Coca-Cola heeft er bijvoorbeeld ook alle belang bij om haar recept geheim te houden. De beperkingen gaan echter verder en het is niet duidelijk waarom. Plastic Planet gaat echter gebukt onder de makke die voor veel documentaires geldt. In plaats van een documentaire verzandt het geheel als snel in een ‘shockumentaire’. Shockeren lijkt het enige doel en daarmee is de informatie eenzijdig. Bijzonder vervelend is dat er vaak geen seconde wordt gebruikt voor oplossingen. Het mag een ieder duidelijk zijn dat we niet (zomaar) zonder kunnen. Op welke wijze zouden we de problemen te lijf kunnen gaan? Werner Boote is als interviewer ook niet al te geslaagd. Hij probeert duidelijk de stijl van zijn Amerikaanse vakgenoot Michael Moore aan te nemen. Namelijk ‘ik ben maar een gewone man die wat nieuwsgierige vragen komt stellen’. Helaas stopt hij daarmee wanneer het interessant wordt. Wanneer hem beleefd wordt verzocht te vertrekken doet hij dit meteen. Wanneer een geïnterviewde aangeeft geen antwoord op de vraag te willen geven of zeer kortaf is, vraagt hij niet door. Het is het allemaal nét niet. De doodsteek wordt gegeven door het trage tempo. Door bovengenoemde gebreken zijn de interviews bijzonder saai. De gehele speelduur lang concentreert zich op microniveau. Het zou interessanter zijn geweest als de vele voordelen van plastic zouden zijn afgewogen tegen de nadelen. Nu is het al een hele opgave om de gehele speelduur uit te zitten. Mocht dit je lukken, dan zal je waarschijnlijk niet als een ander mens je leven vervolgen. Hoewel, een familie uit Styria (Oostenrijk) besloot na het zien van Plastic Planet voortaan zonder plastic te leven.

Beeldkwaliteit

Het beeld wordt gepresenteerd in de originele 1:78:1 beeldverhouding. Helaas is de transfer van Plastic Planet van werkelijk bedroevende kwaliteit. Allereerst is de scherpte zwaar ondermaats. Vooral in overzichtsshots is het gebrek aan detail opvallend. Wat hierbij niet helpt is de overmatige hoeveelheid beeldruis. Het meest storende echter zijn de duidelijk zichtbare edge enhancement en macro-blocking. De kleuren, het contrast en het zwartniveau springen er niet bepaald uit. De kleuren vormen een natuurlijke weergave die passend is voor een documentaire als deze. Al met al zijn de gebreken talrijk en dermate ernstig, dat het afdoet aan de kijkervaring. Deze transfer van Plastic Planet is teleurstellend.

Geluidskwaliteit

De audio op de DVD-uitgave van Plastic Planet is in Dolby Digital 2.0-formaat (192kb/s). Deze is voornamelijk Engelstalig met hier en daar anderstalige fragmenten. Optioneel kan de Nederlandse ondertiteling ingeschakeld worden. Veel hoeft deze soundtrack niet te doen. Het gaat om de dialogen en zijn komen goed verstaanbaar uit de middelste speaker. Verder zijn er weinig effecten en van muziek wordt slechts spaarzaam gebruik gemaakt in deze documentaire. Er is geen sprake van defecten. Veel meer valt er dan ook niet te zeggen over de audio van Plastic Planet. Deze is van voldoende kwaliteit.

Extra's

Plastic Planet zit verpakt in een – hoe toepasselijk – volledig kartonnen keep case. Ironisch is dan weer wel dat we eerst de plastic fabrieks-seal van de verpakking moesten halen om vervolgens de plastic disk af te kunnen spelen. Er zijn geen extra’s, uitgezonderd een viertal trailers.

Plastic. Het is overal om ons heen. In het beeldscherm waarmee je nu deze recensie bekijkt, in je kleding en zelfs in je lichaam. Geen enkele bedrijfstak kan nog zonder plastic opereren. Plastic Planet is een documentaire over de gevaarlijke kant van dit alles. Bijvoorbeeld de chemische stoffen die vrijkomen wanner plastic ontbindt. Helaas is de Oostenrijkse Werner Boote erg eenzijdig in zijn beeldvorming. Voor- en nadelen worden niet tegen elkaar afgewogen en oplossingen zijn ver te zoeken. De DVD heeft helaas een abominabele beeldkwaliteit. De audio is gelukkig wel voldoende. Van extra’s is geen sprake.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Twin Pics.

Lees meer

• Vorige: Horrible Bosses (Blu-ray)
• Volgende: Overspel (DVD)