Jaws 3 (Jaws 3D)

Mike Brody (Dennis Quaid), zoon van de man die jaren geleden beide haaienaanvallen op het stadje Amity wist te verhinderen, is werkzaam in het pas geopende waterpretpark Sea World. Als blijkt dat het park wordt geteisterd door een witte haai breekt de hel los. Het bestuur van het park besluit om de haai te vangen en er een toeristische trekpleister van te maken. Dat dit een slecht plan is blijkt pas als het te laat is...

In 1978 verscheen een vervolg op klassieker Jaws (uit 1975) in de bioscopen. Jaws 2 was veel minder spannend en spectaculair dan het origineel, maar bracht toch flink wat geld in het laatje. Als gevolg besloot de verantwoordelijke filmstudio om het in 1983 nog een keer te proberen, dit keer met het fantasieloos getitelde Jaws 3. Van de leden van de cast & crew van de voorgaande delen is inmiddels niemand meer overgebleven, iets wat het resultaat zeker niet ten goede komt. Want alhoewel Jaws 2 zoals vermeld geen topper is (en dat is nog zacht uitgedrukt), is het een meesterwerk vergeleken met dit derde deel. Het ongeloofwaardige en slappe verhaal, de ontzettend slechte special effects (zelfs naar de maatstaven van 1983) en het beroerde acteerwerk hebben tot gevolg dat Jaws 3 eerder lachwekkend dan spannend is. Ook de toenmalige verwachtingen van het bioscoopbezoekend publiek waren niet bepaald hooggespannen. Om deze tegenvallende belangstelling wat op te krikken besloot de studio om de film in “3-D” in de Amerikaanse bioscopen uit te brengen (iets wat begin jaren ’80 een rage was). Dit houdt in dat men gedurende “Jaws 3-D” bepaalde zaken uit het beeld naar voren ziet komen, mits men hiervoor een speciaal brilletje draagt. Deze noviteit was dan ook werkelijk de enige reden waarom de film nog enkele bezoekers trok. De hier besproken DVD van Jaws 3 moet het helaas zonder de 3D-gimmick stellen. Hierdoor is deze versie van de film nauwelijks het bekijken waard, tenzij je een echte liefhebber bent van B-film-achtige pulp...

Beeldkwaliteit

Jaws 3 staat anamorf met de oorspronkelijke beeldverhouding van 2.35:1 op de DVD. Gedurende de film varieert de kwaliteit van het beeld van redelijk tot beroerd. Scherpte, kleurverzadiging, de aanwezigheid van filmgrain, op het ene moment kan alles in orde zijn, terwijl de transfer enkele minuten later op dezelfde gebieden uitermate slecht presteert. Ook het gebrekkige schaduwdetail, in combinatie met de zichtbare grain resulterend in moeilijk zichtbare nacht- en onderwaterscènes, is een nadeel. En ander groot minpunt is een verschijnsel dat enigszins lijkt op color-bleeding, maar dat waarschijnlijk samenhangt met de gebruikte 3D-opnametechniek. In een aantal scènes worden voorwerpen en mensen aan de linker- en rechterkant van het beeld namelijk omgeven door een hinderlijke, softe, gekleurde rand (zoals te zien is in onderstaande screenshots). Daarnaast zijn flink wat vuil en beschadigingen op de print te zien, vooral bij de belabberde effectshots. Verder staat de film op een enkele laag van het schijfje, waardoor een eventueel storende laagwisseling ontbreekt. De ondertiteling is correct geplaatst, goed leesbaar en kan desgewenst uitgeschakeld worden. Het resultaat van dit alles is een beeldkwaliteit die op veel gebied tekort schiet, met als voornaamste minpunt de inconsistentie van de transfer.

Geluidskwaliteit

In tegenstelling tot de mono-track op de DVD van het tweede deel krijgen we hier een tweekanaals mix in de vorm van een Dolby Digital 2.0 surround-spoor (192 kb/s). In dat opzicht heeft de geluidskwaliteit dus een verbetering ondergaan. Ook wat betreft dynamiek en frequentiebereik presteert dit spoor stukken beter dan het oorspronkelijke mono-geluid, maar blijft op deze gebieden toch nogal beperkt (zeker ten opzichte van een goede DD 5.1-track). De dialogen klinken ietwat schraal maar zijn altijd goed verstaanbaar en de muziek komt helder uit de speakers. Deze muziek werd ditmaal niet verzorgd door de bekende John Williams. De componist was namelijk verstandig en werkte niet mee aan het bij voorbaat al mislukte derde deel. Men vond in Alan Parker een vervanger, maar helaas weet Parker met zijn composities niet dezelfde impact te geven als de legendarische Williams in het eerste en tweede deel deed. De surroundkanalen worden voornamelijk subtiel gebruikt voor de muziek, waardoor het geluidsbeeld iets voller wordt. Al met al kan deze DD 2.0-track ondanks redelijke prestaties maar weinig indruk maken.

Extra's

Werden we bij Jaws 2 aangenaam verrast door een aardige hoeveelheid informatieve extra’s, bij het derde deel zullen we het moeten doen met een drietal trailertjes. Het betreft trailers van Jaws 2, Jaws 3 en Jaws: The Revenge, die we allemaal ook al konden bewonderen op het schijfje van het tweede deel. Deze extra’s hebben allen beeldverhouding 1.33:1 en DD 2.0-geluid.

Het geluid van de DVD van Jaws 3 is redelijk goed, maar de beeldkwaliteit is helaas stukken minder. Ook de extra’s (slechts een aantal trailers) geven deze versie van Jaws 3 weinig meerwaarde. Voeg daaraan toe dat film een flinterdun verhaal heeft, vol zit met lachwekkende special effects en bovendien totaal niet spannend is, en je mag concluderen dat deze DVD alleen voor de volhardste Jaws-liefhebbers (en voor liefhebbers van pulp-films) het bekijken waard is.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Universal Pictures Benelux.

Lees meer

• Vorige: Die Hard (SE) (DVD)
• Volgende: Clint Eastwood: The Dirty Harry Series (DVD)