Smurfen, De

In het bos daar zijn de Smurfen. Ze leven vredig in hun te grote paddenstoelen en besteden hun tijd aan zingen, eten en gelukkig zijn. De aanzienlijk minder gelukkige tovenaar Gargamel (Hank Azaria) en zijn kat Azrael trachten al een eeuwigheid lang de kleine blauwe, witgemutste wezens in hun handen te krijgen. De essentie van Smurfen zou ongekende kracht en rijkdom geven, iets wat Gargamel wel ziet zitten. Bij de zoveelste poging lukt het de kwade tovenaar toch om het Smurfendorp te bereiken, waar hij zoveel mogelijk exemplaren probeert te vangen. Smurfin, Grote Smurf, Moppersmurf, Brilsmurf en McSmurf (een nieuwe creatie van de filmmakers) volgen de achteraf niet zo wijze raad van Klungelsmurf door een bepaalde grot in te gaan en op magische wijze belanden zij via een portaal middenin Central Park. Nu is de vraag of en hoe ze ooit weer terug naar het Smurfendorp komen. Samen met de familie Winslow (Neil Patrick Harris & Jayma Mays) gaan ze het in ieder geval proberen. Gargamel, verblind door zijn ultieme droom die verdraaide Smurfen te bemachtigen, zit ze voortdurend achterna. Zullen de Smurfen op tijd een weg naar huis kunnen vinden?

Precies vijftig jaar geleden begon de Belgische striptekenaar Peyo (Pierre Culliford) met avonturen over de Smurfen, die zeer snel bij het grote publiek aansloegen. Naast de stripboeken kwamen tekenfilms, tv-series, speelgoed en allerlei andere merchandise, die de wereldwijde populariteit van de Smurfen verzekerden. In deze tijd van 3D-animatie kon een dergelijke film over de geliefde stripfiguren natuurlijk niet uitblijven. Afgelopen jaar (2011) was het zover; De Smurfen was een feit. De neiging van grote productiemaatschappijen om geliefde karakters/tv-series te gebruiken om snel veel geld te verdienen (The A-Team, Starsky & Hutch, The Dukes of Hazzard, Charlie's Angels) is een feit. De kwaliteit van het eindproduct valt echter vaak tegen. Jammer genoeg is dit bij De Smurfen ook het geval. Door de bergen ongegeneerde product placement zit een ongeïnspireerd verhaal (Les Visiteurs is één van de betere voorbeelden), bij elkaar gehouden door een overvloed aan goedkope grappen en slapstick. Wanneer men bereid is hier langs te kijken, zal De Smurfen wel weten te vermaken, maar er is te weinig om handen om de film aan te raden voor het grote publiek. Karakterontwikkelingen zijn stereotiep of niet aanwezig, net als de verhaallijn en de personages zelf. De karakters van de Smurfen zijn ondergeschikt aan de menselijke personages, wat onder geen beding zou moeten kunnen in een film die hun naam draagt. Dit terwijl je met vijftig jaar aan bronmateriaal zou kunnen verwachten dat er wel een film mee te maken is. Hieraan gelinkt is het misplaatst Amerikaans patriottisme (een vrijheidsbeeld in het Smurfendorp), die in de ogen van de makers logisch is, maar kijkers zal storen. Zoals bij de hierboven genoemde The A-Team worden er geliefde elementen gebruikt om een voorgefabriceerd vehikel extra leven in te blazen. Het lijkt erop of iemand een bestaand script heeft genomen en hier een sausje dat riekt naar Smurfen overheen heeft gegooid, zonder zich goed te beseffen wat en wie de Smurfen eigenlijk zijn. Dit is heel erg jammer. Hiertegenover staat dat Neil Patrick Harris en zeker Hank Azaria hun rollen met verve en overtuiging spelen. De stemacteurs, die de Smurfen daadwerkelijk spelen, zijn overtuigend, maar soms niet al te best gecast. Hun enthousiasme kan voor sommigen De Smurfen een dragelijke of zelfs leuke ervaring maken en doen vergeten dat een film toch eigenlijk draait om meer dan dat. Ondanks de zeer lage kwaliteit van het verhaal, heeft de film momenten van mooie enscenering. Ook de animatie van De Smurfen is van een goede kwaliteit, hoewel men het gezicht van Azrael met rust hadden moeten laten. Samenvattend is De Smurfen een zeer gemakzuchtige, commerciële film, die alleen voor de jongste generaties of mensen die zin hebben in simpel vermaak plezier kan opleveren. Echter is de film de anderhalf uur kijken zelden waard. Films als Platvoet, De GVR, Winnie de Pooh, Despicable Me, Meet The Robinsons, Who Framed Roger Rabbit of Keizer Kuzco zijn veel betere alternatieven als je op zoek bent naar een goede kinderfilm.

Beeldkwaliteit

De Smurfen is op deze DVD-uitgave te bekijken in een anamorf 1.85 beeldformaat. Je kunt hier spreken van een goed beeld. De animatie ziet er over het algemeen goed uit, hoewel er soms duidelijk met het beeld is gespeeld. De scherpte van de beelden is opvallend goed, evenals het contrast en de zwartwaarde. Het beeld is zeer gedetailleerd, wat De Smurfen een mooie kijkervaring maakt. Gedurende de film zorgt de belichting voor een groot deel van de sfeer. Andere delen van de film zijn ietwat flets. In De Smurfen is voornamelijk gekozen voor primaire kleuren en bruintinten, vaak diep verzadigd. Dit geeft de frisse indruk van een stripboek. Kortom, een goede beeldkwaliteit. Er is op deze DVD-uitgave een Nederlands-, Engels- en Franstalige ondertiteling aanwezig. Zoals gebruikelijk zijn deze wit ingekleurd en wordt deze gecentreerd onderin het beeld gepresenteerd. Ze zijn inhoudelijk van een prima kwaliteit.

Geluidskwaliteit

Als kijker van De Smurfen kun je kiezen tussen een Nederlands-, Vlaams-, Engels- of Franstalige Dolby Digital 5.1-track (448 kb/s). In tegenstelling tot films van Disney passen de nagesynchroniseerde stemmen niet precies met het origineel. Grote Smurf klinkt te jong en Klungel juist te oud. De rest van de beoordeling van het geluid zal gaan over de originele Engelstalige geluidstrack. Alle gesproken stemmen worden helder en scherp via het middenkanaal gepresenteerd. Voor het grootste deel van De Smurfen komt enkel vanuit dit middenkanaal geluid. Ook door het geringe gebruik van geluidseffecten ontbreekt het aan een echte dynamiek in de film. Omdat er weinig aanspraak wordt gedaan op de surroundkanalen, is het een heel rechtlijnig, hol geluid. De surroundkanalen en het LFE-kanaal komen voornamelijk in actie bij de muziek, waar het lukt om de kijker er onmiddellijk bij te houden. Dit gebeurt echter te weinig om echt een indruk achter te laten. Al met al een heldere, maar niet erg indrukwekkende geluidskwaliteit.

Extra's

Wanneer je de DVD van De Smurfen in de DVD-speler stopt, ga je gelijk naar een volledig Engelstalig geanimeerd menu. Hier kun je een van de zestien hoofdstukken selecteren of de hele film afspelen, naast het kiezen van de taal/ondertiteling en de verscheidene extra's. Alle extra's zijn in het Engels, sommige Nederlands ondertiteld.

Find The Smurfs Game
Een spelletje vergelijkbaar met 'Waar is Swieber?' van Dora the Explorer. Leuk voor de allerjongsten. Een groot nadeel voor hen is dat het spel en de uitleg volledig in het Engels zijn.

Deleted Extended Scenes (8 min)
Een serie verwijderde en uitgebreide scènes zonder uitleg waarom er gekozen is deze te knippen of uit de film te halen. Al dan niet leuk om een keer te zien.

The Smurfs: Comic Book to the Big Screen (8 min)
Een korte uitleg over de transformatie van de Smurfen naar 3D. Vrij interessant, hoewel iets meer diepgang gewenst was. Dit was de unieke plek geweest om bijvoorbeeld te behandelen hoe het script tot stand is gekomen of waarom men gekozen heeft een groot deel van de film in Manhattan af te laten spelen.

Smurfs Speak: Meet the cast (9 min)
Een duidelijk promotiefilmpje, waarin de voice-cast en het selecteren ervan aan de beurt komt. Altijd leuk om de gezichten achter de stemmen te zien, maar verder weinig interessant.

Going Gargamel (10 min)
Een featurette volledig gewijd aan Hank Azaria en zijn rol als Gargamel en het tot leven brengen van Azrael. Leuk hieraan is om te zien dat het neerzetten van een karakter veel moeilijker is dan je denkt. Redelijk onderhoudend.

Blue-pers (1 min)
Een tweetal 'bloopers' zoals in verscheidene films door Pixar (bv. Toy Story of A Bug's Life), met een twijfelachtige poging tot humor.

Happy Music Montage (2 min)
Een promotieclip, waar muziek uit De Smurfen wordt gedraaid onder beelden uit de film. Toegevoegde waarde als je fan bent van de muziek.

Progression Reels (9 min)
Een serie korte filmpjes, waarin er specifiek wordt ingegaan op de animatie van de Smurfen en wat er allemaal moet gebeuren voordat een smurf correct op het beeld verschijnt. Het creëren van de Smurfen, hun omgeving en de verschillende belichting van deze digitale schepsels worden uitvoerig besproken. Een informatieve extra, die laat zien hoe ver CGI gekomen is. Echter wel overlap met andere extra's.

Door tijdens een aanval van Gargamel een verkeerde route te nemen, belandt een deel van de Smurfen in Manhattan. Hoe komen ze ooit weer terug naar het Smurfendorp, terwijl Gargamel en Azrael ze constant op de hielen blijven zitten? De Smurfen is een flauwe, dertien-in-een-dozijn-film, voornamelijk ontworpen om zoveel mogelijk reclame te kunnen maken. Het acteerwerk maakt de film dragelijk, maar ook daar zitten mankementen. Qua beeld weet De Smurfen op deze DVD-uitgave zeker te overtuigen. De geluidskwaliteit niet bepaald. Zeker in verhouding met de beelden is het geluid zeer simpel en gewoontjes. De extra's op deze DVD-uitgave zijn prima in kwantiteit, echter vrij laag in kwaliteit. Concluderend is De Smurfen een film die je kunt kijken als je heel jong of heel melig bent.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Sony Pictures Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Schellebelle 1919 (DVD)
• Volgende: Super 8 (Blu-ray)