Pulp Fiction

Op een gewone dag in Los Angeles kruisen de paden van vier schijnbaar niet gerelateerde misdadigers elkaar. Honey Bunny (Amanda Plummer) en Pumpkin (Tim Roth) zijn niet zo van de 9-tot-5-mentaliteit. In plaats van eerlijk te werken voor hun geld vinden ze het veel gemakkelijker het bij elkaar te stelen. Maar de zaken gaan steeds slechter. Totdat ze ter plaatse besluiten een lunchtentje te beroven. Er zijn daar immers een hoop portefeuilles aanwezig. Wat ze niet weten, is dat de twee gangsters Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winfield (Samuel L. Jackson) hier ook aanwezig zijn. Deze twee heerschappen hebben net een veelbewogen ochtend achter de rug. Ze kregen van hun baas Marsellus Wallace (Ving Rhames) de opdracht een geheimzinnig zwarte koffertje in handen te krijgen. Dit liep echter niet geheel volgens plan. Vincent heeft het sowieso niet gemakkelijk wanneer hij de opdracht krijgt Mia (Uma Thurman) – de vrouw van de baas – een avond mee uit eten te nemen. Hij zal haar moeten vermaken, maar moet ook op zijn hoede zijn. Hij wil zich niet de woede van de bezitterige Marsellus op de hals halen. Tenslotte heeft ook de veelbelovende bokser Butch Coolidge (Bruce Willis) te maken met Marsellus. Hij heeft namelijk de opdracht gekregen in de vijfde ronde neer te gaan. Butch houdt zich niet aan deze afspraak en wint niet alleen, maar slaat zijn tegenstander dood. Met alle gevolgen van dien…

Al vanaf de allereerste scène in het eetcafé wordt je op het verkeerde been gezet. Je krijgt de indruk dat Amanda Plummer en Tim Roth de hoofdrol spelen. Al snel blijkt dit niet het geval. Regisseur Quentin Tarantino speelt continu met de verwachtingen en laat hier geen mogelijkheid onbenut. Het script voor Pulp Fiction is het resultaat van de pennenvruchten van deze getalenteerde ‘filmfreak’ in optima forma. Half Hollywood wilde er dan ook graag deel van uitmaken. Hiermee kreeg Tarantino de kans om zijn droomcast bij elkaar te zoeken. Hij werd hierbij zeker geholpen door het succes van zijn debuutfilm Reservoir Dogs. De castleden geven op uitstekende wijze invulling aan wat misschien wel een van de beste scripts uit de filmgeschiedenis mag heten. Het stoelt op talloze filmconventies en is duidelijk geïnspireerd door talloze voorgaande films. Toch wordt er net een eigenwijze draai aan gegeven waardoor het weer als nieuw voelt. De tijdslijnen lopen volledig door elkaar heen. Meerdere kijkbeurten zijn dan ook gerechtvaardigd om alles goed te kunnen plaatsen. Het knappe is dat de film ondanks dit alles goed te volgen blijft. Mits je je aandacht er goed bijhoudt. De regisseur deed in een interview niet voor niets de volgende uitspraak: “Ik heb deze film gemaakt met de verwachting dat deze je volle aandacht heeft, ik verwacht niet dat je ondertussen de kruiswoordpuzzel uit de krant aan het invullen bent.” Minstens net zo belangrijk voor het succes van Pulp Fiction zijn de inmiddels bijna gepatenteerde dialogen van Tarantino. Ze komen volledig natuurlijk over. Ze gaan over alledaagse onderwerpen, gesprekken die je met een vriend of vriendin zou kunnen voeren. Doorgaans wordt dit niet interessant genoeg bevonden om het witte doek te halen. Echter is het hier toch echt gelukt om de kijker gebiologeerd te doen kijken en luisteren naar een minutenlange discussie over de mate van intimiteit die gepaard gaat met een voetmassage. Minstens zo belangrijk als de woorden is degene die ze uitspreekt. Dit wordt gedaan door een diverse cast vol grote namen, waarbij niemand het overwicht heeft. Iedereen heeft zijn plaats in het verhaal en vervult deze met verve. Deze film haalde eigenhandig de carrière van John Travolta uit het slop, dankzij deze rol waarvoor hij haast geboren lijkt. Het strekt te ver om hier alle details van Pulp Fiction te bespreken. Rest ons nog aan te geven dat naast script en acteurs werkelijk alles klopt aan deze film. Dynamisch camerawerk met oogstrelende (lange) trackingshots en de perfecte sfeerbepalende muziek, om nog maar wat zaken te noemen. Er is maar één conclusie mogelijk. Pulp Fiction is allesbehalve pulp. Het is kunst van je reinste soort!

Pulp Fiction is verkrijgbaar op zowel DVD als Blu-ray Disc. Hieronder de recensie van de BD-uitgave. Klik hier voor onze recensie van de DVD-uitgave uit 2004.

Beeldkwaliteit

De Blu-ray Disc uitgave van Pulp Fiction heeft het originele 2.35:1 beeldformaat. Het High Definition beeld heeft een 1080/24p resolutie. Dit betekent dat het beeld progressief is opgebouwd uit 1920*1080 beeldpunten en dat de beeldsnelheid 24 beelden per seconde is (de originele filmsnelheid). Voor de encodering is gebruik gemaakt van de VC-1 codec. Deze Blu-ray Disc uitgave bestaat uit twee 25 GB enkellaagse disks.

Alvorens direct in de materie duiken is het een vermelding waard dat Tarantino persoonlijk betrokken is geweest bij het produceren van de HD-transfer. Althans, dit geldt voor de Amerikaanse uitgave. Bij ons is de VC-1 codec gebruikt en bij de Amerikaanse versie MPEG-4. Het is daarmee niet volledig duidelijk of deze ook is goedgekeurd. In ieder geval heeft hij zich bemoeid met zaken als kleurstelling en contrast. Dit is zeker terug te zien. Je zult scènes tegenkomen waar het contrast een tikkeltje te hoog is, het schaduwdetail wat karig of de kleuren duidelijk bewerkt. Dat maakt de transfer er niet minder om. Het is een enorm accurate weergave van de bedoelingen van de regisseur. Wat hierbij helpt is dat deze ook nog eens gestoken scherp is. De kleinste details worden zichtbaar, waar dat bij de DVD-uitgave alleszins niet het geval was. Werkelijk een genot om naar te kijken. Er zijn wel wat kleine gebreken. Het valt in het bijzonder op dat sommige shots onscherp zijn. Meestal in de achtergrond. Het lijkt echter niet aan de transfer liggen, maar meer op ‘out of focus’ shots van de oorspronkelijke beelden. Het is daarom moeilijk te achterhalen in hoeverre dit de bedoeling was. Daarnaast is er soms sprake van wat minimale artefacting, compressieproblemen en posterisatie tidjens enkele donkere scènes. Maar dan ook echt minimaal. Eigenlijk is dit gewoon muggenziften. Als je Pulp Fiction in betere kwaliteit dan ooit wil bekijken, ben je hier aan het juiste adres.

Geluidskwaliteit

Deze Blu-ray Disc is voorzien van een DTS-HD Master Audio 5.1-track (16bit/48kHz) in de originele Engelse taal. Het is een ontzettend weloverwogen track. Dit klinkt misschien een beetje saai, maar dit bedoelen we alleszins niet. Er is hier geen sprake van bombastische ‘in your face’ effecten. Elk geluid kent zijn plek in het geheel en is juist gedoseerd en juist geplaatst. Dialogen zijn altijd uitstekend verstaanbaar. Geweerschoten komen met veel impact de huiskamer binnen. En dan is er natuurlijk nog de fenomenale muziek, die zeer ruimtelijk de speakers vult. Hoogtepunt is hier de befaamde dansscène met John Travolta en Uma Thurman. Een klein minpuntje is wel dat de subwoofer wat karig wordt ingezet. Het is geen track waar je even vijf minuten van laat horen om te demonstreren welk decibelniveau je home cinemaset kan halen. Wat het wel doet is de film perfect ondersteunen. Dat is waar het werkelijk om gaat! Wat kun je als filmkijker nog meer wensen?

Extra's

De beide disks zitten verpakt in een keep case met daaromheen een stevige kartonnen sleeve. Deze heeft dezelfde opdruk als de cover. Alle extra’s staan op disk 2. Dit zijn er een stuk meer dan op de eerdere DVD-uitgave, maar nog altijd niet het complete pakket zoals beschikbaar op de uitgave uit de VS. Met 3,5 uur aan extra’s is er genoeg te zien. Toch is het spijtig dat geen van de nieuw opgenomen extra’s deze uitgave hebben gehaald. Het betreft hier enkel ‘oude koek’. Op buitenlandse uitgaven zijn wel nieuwe featurettes te vinden waarin de cast, crew en critici terugkijken op de film. De geluidstrack is in alle gevallen Dolby Digital 2.0 (192 kb/s) en er is Nederlandse ondertiteling beschikbaar. Ze zijn helaas geen van alle in HD beschikbaar. Daarnaast laat de beeldkwaliteit hier en daar te wensen over. Het gaat echter om de inhoud en die wordt hieronder besproken.

Documentary “The Facts” (31 min.)
Dit betreft de eigenlijke making of in de traditionele zin van het woord. De focus ligt daarbij op de totstandkoming van script naar film. In het laatste gedeelte komt ook het daadwerkelijke film aan bod.

Deleted Scenes (25 min.)
Deze verwijderde scènes featurette is een voorbeeld voor alle andere producenten van dergelijke extra’s. In plaats van losstaande scènes wordt elke namelijk voorafgegaan door een uitgebreide toelichting. De reden voor het verwijderen wordt genoemd, maar ook andere interessante anekdotes. Hierdoor kijk je met een bepaalde bagage naar de beelden. Dit maakt het oneindig veel interessanter om naar te kijken.

Behind the scenes footage (11 min.)
We kijken hier mee op de sets van de Jack Rabbit diner scène en het auto-ongeluk. Het voelt hier en daar wat langdradig aan. De beelden worden niet begeleid door commentaar.

David and Sandy Wasco (6 min.)
De makers van de bijzondere sets worden hier in het zonnetje gezet. Dit resulteert in een aantal leuke trivia feitjes over het bouwen van belangrijke ruimtes in de film.

Pulp Fiction receives the Palme d’Or (5 min.)
De speech van Tarantino bij het ontvangen van de Gouden Palm in Cannes is hier te bekijken.

Theatrical Trailers (11 min.)
Een aantal verschillende trailers van Pulp Fiction zijn hier achtereen te bekijken.

Featurette (5 min.)
Een korte featurette over het maken van de film. Deze voegt weinig toe aan eerdergenoemde making of. Van de al karige speelduur bestaat bovendien minstens de helft uit fragmenten uit de film.

Charlie Rose Show: Tarantino Special (55 min.)
Tarantino is te gast geweest bij deze bekende Amerikaanse show. Hier is een diepte-interview afgenomen dat volledig te bekijken is. Het geeft een zeer interessant inkijkje in de bedoelingen van Tarantino met de film en zijn inspiratiebronnen. Je komt onder andere te weten wat zijn favoriete films en regisseurs zijn.

B-Roll footage (58 min.)
Deze extra is feitelijk dezelfde als eerdergenoemde ‘Behind the scenes footage’, maar met een speelduur van bijna een uur een stuk uitgebreider. Enkel bedoeld voor de completist, want het wordt al snel saai om naar ‘handicam’ beelden op de set te kijken zonder enige begeleiding erbij.

Interviews
Deze bestaat uit interviews met achtereenvolgens: Quentin Tarantino (2 min.), Bruce Willis (1 min.), John Travolta (1 min.), Uma Thurman (1 min.), Samuel L. Jackson (1 min.), Eric Stoltz (1 min.) en Laurence Bender (1 min.). Met gemiddeld een halve minuut per segment is dit feitelijk niet meer dan opvulling en te kort om te kunnen boeien.

Twee dieven die een lunchtent beroven, een crimineel duo dat een koffertje terug moet halen, een gangster die de vrouw van de baas een avond moet vermaken en een bokser die de wedstrijd moest verliezen maar zich niet aan deze afspraak houdt. Allemaal vinden ze plaats op dezelfde dag in Los Angeles en de paden van de verschillende karakters die hierin centraal staan kruisen elkaar regelmatig. Pulp Fiction mag met recht een moderne klassieker genoemd worden en zette Quentin Tarantino definitief op de kaart. Het is een van die zeldzame films waarin alles klopt. Dit geldt ook voor de BD-uitgave met uitstekende beeld- en geluidskwaliteit en een grote hoeveelheid extra’s.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Entertainment One.

Lees meer

• Vorige: Beaver, The (Blu-ray)
• Volgende: Szelíd teremtés – A Frankenstein-terv/ Tender Son – The Frankenstein Project (DVD)