The Son of No One

Jonathan White (Channing Tatum) is een jonge agent die gewoon voor zijn gezin wil zorgen, zijn vrouw Kerry (Katie Holmes) en zijn dochtertje. Hij is werkzaam als agent en wordt overgeplaatst naar de buurt waar hij opgroeide, een behoorlijk eindje van huis. Hij kan echter maar beter naar zijn chef Marion Mathers (Ray Liotta) luisteren. Gezien hij nog weinig dienstjaren heeft, is teveel eisen stellen onverstandig. Het klikt ook al niet zo goed met zijn nieuwe partner Thomas Prudenti (James Ransone) en het een en ander voelt gewoon niet goed. Dit is echter nog maar het begin, want het verleden komt steeds dichterbij wanneer journaliste Loren Bridges (Juliette Binoche) steeds dieper graaft in een aantal duistere gebeurtenissen uit 1986. De jonge Jonathan (Jake Cherry) was daarbij betrokken. Hij werd destijds uit de brand geholpen door Charles Stanford (Al Pacino), een rechercheur die zich in zijn hachelijke situatie kon inleven. Maar er is nog iemand die zijn geheim weet. Deze voedt de journaliste met informatie. Jonathan kan zijn duistere verleden niet meer ontlopen en een kat-en-muisspel vangt aan…

Op de cover prijkt vol trots de tekst: ‘van de producenten van Brooklyn’s Finest en Righteous Kill’. Het is maar de vraag of dit verkooppraatje wel zo waterdicht is, want beide waren politiethrillers vol grote namen maar met weinig inhoud, noch enige spanning. Son of No One past jammer genoeg naadloos in dit infameuze rijtje. Het script is werkelijk een van de meest inspiratieloze binnen het genre in moderne tijden. Het is een gegeven dat het moeilijk is om een politiethriller te maken, gebaseerd op een mysterie, zonder talloze clichés aan te doen. Geloofwaardigheid en spanning zijn echter wel voorwaarden en schitteren door afwezigheid. De cast lijkt zich al evenmin te interesseren voor waar ze in beland zijn. Ze hebben toch allemaal genoeg in kas om wat kritischer te zijn in hun filmkeuzes? Channing Tatum kijkt de hele film stoïcijns uit zijn ogen en doet Steven Seagal overkomen als een acteur met een enorm emotioneel bereik. Tatum dacht waarschijnlijk dat hij op deze manier diep en mysterieus zou overkomen, maar in werkelijkheid zijn de woorden saai en emotieloos beter op zijn plaats. Dan worden grote namen als Al Pacino en Ray Liotta zeer weinig ingezet, waardoor hun personages van bordkarton blijven. De doodsteek wordt echter gegeven door het tergend langzame tempo. De film duurt maar anderhalf uur maar minstens de helft van de scènes uit Son of No One is overbodig in het uit de doeken doen van dit flinterdunne verhaal. Als klap op de vuurpijl is de regisseur al even kleurloos te werk gegaan, letterlijk gezien het uiterlijk van de film. Fans van Pacino kunnen nog beter Righteous Kill herkijken dan hun tijd verspillen aan dit stuk prul.

Son of No One is verkrijgbaar op zowel DVD als Blu-ray Disc. Hieronder de recensie van de BD-uitgave.

Beeldkwaliteit

De Blu-ray Disc uitgave van The Son of No One heeft het originele 2.35:1 beeldformaat. Het High Definition beeld heeft een 1080/24p resolutie. Dit betekent dat het beeld progressief is opgebouwd uit 1920*1080 beeldpunten en dat de beeldsnelheid 24 beelden per seconde is (de originele filmsnelheid). Voor de encodering is gebruik gemaakt van de VC-1 codec. Deze Blu-ray Disc uitgave bestaat uit een 25 GB enkellaagse disk.

Het eerste dat in het oog springt aan de transfer van The Son of No One is het sobere kleurenpalet. Vrijwel de hele film speelt zich af in het donker en onder grauw TL-licht. Vrolijk is anders, maar het is een bewuste keuze van de makers die goed past bij de inhoud van de film en door de BD moeiteloos accuraat wordt weergegeven. De scherpte en detaillering zijn zonder uitzondering uitstekend. Ondanks de beperkte lichtbronnen roept de transfer bij momenten – vooral in close-ups – het echte HD-gevoel op. Wat verder nog opvalt, is dat de donkere scènes wel erg donker zijn, het schaduwdetail had een tandje beter kunnen zijn. Zwartniveau is echter prima. Samengevat een meer dan voldoende transfer zonder noemenswaardige artefacten of andere gebreken.

Geluidskwaliteit

Deze Blu-ray Disc is voorzien van een DTS-HD Master Audio 5.1-track (16bit/48kHz) in de originele Engelse taal. Deze krijgt weinig de kans om te schitteren. Ondanks dat we het met The Son of No One over een politiethriller hebben, is er nauwelijks sprake van enige actie. Het is voornamelijk dialoog dat de klok slaat en deze is altijd goed verstaanbaar. De paar keren dat er bijvoorbeeld geschoten wordt is de impact hoog, maar vooral door een opgevoerd volume. De dynamiek is beperkt en de achterste speakers worden niet tot nauwelijks ingezet. Enige uitzondering hierop is de muziek, maar deze speelt een ondergeschikte rol in de film. Tijdens de opening van de film treedt deze op de voorgrond en dat is gelijk het enige moment dat de track enige surround-gebruik laat zien en dat ook de subwoofer van zich mag laten horen. Een audiotrack die functioneel prima zijn werk doet, maar even kleurloos is als het uiterlijk van de film.

Extra's

Er zijn geen extra’s buiten een aantal trailers voorafgaande aan de film. Ook een menu ontbreekt.

Jonathan White was in het verleden betrokken bij een dubbele moordzaak, maar is de dans toen volledig ontsprongen. Inmiddels werkt hij zelf als agent maar komt een journaliste de zaak op het spoor en wordt het hem heet onder de voeten. The Son of No One bewijst maar weer eens dat een grote cast vol al even zo grote namen bepaald geen garantie is voor kwaliteit. Spanningsloos, emotieloos en vooral overbodig zijn woorden die deze film typeren. De BD is verstoken van enige poespas, maar de film zelf staat er prima op met een scherpe transfer en een heldere audiotrack.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: Hangover Part II, The (Blu-ray)
• Volgende: Page One: Inside the New York Times (DVD)