Doors, The: When You’re Strange

In 1965 wordt in Los Angeles de rockband The Doors opgericht. De band bestond uit vier leden, namelijk zanger Jim Morrison, drummer John Densmore, gitarist Robby Krieger en toetsenist Ray Manzarek. De groep groeide uit tot een band van wereldformaat en bracht talloze hits voort. Het viertal zou samen blijven spelen tot aan de dood van Morrison in 1971, waarna de drie overgebleven leden nog even als trio doorgingen. Dit hielden ze twee jaar vol, maar in 1973 werd toch besloten om te stoppen met The Doors. Het gemis van zanger Jim Morrison was te groot, aangezien veel van de bands creativiteit en succes aan hem te danken was. De documentaire When You’re Strange bekijkt het succes van de band, vanaf de oprichting in 1965 tot aan de dood van Morrison. Met daartussen alle hoogte- en dieptepunten van de band en Jim Morrison in het bijzonder.

In 1991 verscheen de film The Doors van regisseur Oliver Stone. Volgens veel mensen, waaronder de overgebleven bandleden, doet deze prent totaal geen recht aan de band en vooral de persoon Jim Morrison. Dit is niet het geval bij de hier besproken documentaire, die de volledige goedkeuring heeft van de leden van de groep. De documentaire is geschreven en geregisseerd door Tom DiCillo, een weinig succesvolle regisseur die met deze film het succes gevonden lijkt te hebben. Vaak zien we bij dit soort documentaires korte archiefbeelden van de personen in kwestie, aangevuld met recent opgenomen commentaar van betrokkenen en experts. Van deze opzet is bij When You’re Strange geen sprake. Hier bestaat de volledige documentaire uit archiefbeelden, voorzien van een voice-over die vertelt over de zaken op het scherm. Het resultaat is een prima film, die vooral voor fans erg interessant te noemen is. Er komen namelijk veel beelden voorbij die nog niet eerder te zien waren, waaronder foto’s, beelden van optredens en homevideo’s die gemaakt zijn door de bandleden zelf. Ook komen er diverse scènes voorbij uit de korte, experimentele film HWY: An American Pastoral, gemaakt door de flamboyante zanger en frontman Jim Morrison. Hoewel dit een film is over de gehele groep, krijgt Morrison sowieso de meeste speeltijd. Dit is ook niet heel gek, gezien het feit dat Morrison verantwoordelijk was voor veel spraakmakende zaken en de poëtische teksten van de nummers van de groep. Zoals gezegd wordt de gehele loopbaan van de band behandeld en de balans tussen de diverse beelden is uitstekend te noemen. Diverse nummers van de band zijn live te zien, dit onderbreekt de vertelstructuur en zorgt ervoor dat het allemaal niet te droog wordt. De voice-over is ingesproken door Johnny Depp, die dit op een zeer ingetogen wijze doet. Als je niet zou weten dat hij hiervoor verantwoordelijk is, zou je het misschien niet eens doorhebben. Samenvattend kunnen we zeggen dat deze documentaire verplichte kost is voor fans van The Doors. Ook muziekliefhebbers in het algemeen zullen zich zeker vermaken bij deze film. De manier van vertellen is namelijk prima en er wordt veel verteld over de band. De scènes met muziek zijn een goede afwisseling en alles bij elkaar is dit gewoon een goed gemaakte documentaire.

E1 Entertainment heeft When You’re Strange uitgebracht op DVD en Blu-ray Disc. Hieronder is onze bespreking te lezen van de DVD-uitgave.

Beeldkwaliteit

When You’re Strange staat anamorf op de DVD in het formaat 1.78:1. Dit is de meeste voorkomende verhouding, er zijn ook diverse momenten waarbij een andere verhouding zichtbaar is. Hier worden aan de linker- en rechterzijde zwarte balken weergegeven. De kwaliteit van het beeld is erg wisselend. Dit is uiteraard makkelijk te verklaren door het feit dat er veel verschillende bronnen gebruikt zijn. Oude homevideo’s, materiaal geschoten op 16mm, 35mm en televisiebeelden. Ook worden er regelmatig foto’s getoond en die zien er duidelijk het beste uit. Ook de beelden uit de film van Morrison komen goed over. Verder bestaan de beelden uit zwart-wit- en kleuropnames. De kleuren ogen over het algemeen vrij uitgewassen, het zwartniveau is matig en het schaduwdetail en contrast zijn nipt voldoende. Ook zijn er diverse beschadigingen te zien en flinke porties filmgrain. Veel van het materiaal moet echter in slechte staat geweest zijn en daarom kunnen we dit alles niet aan de transfer wijten. Een vrij gedateerd beeld dus, met afwisselend een uitschieter naar boven. Rekening houdend met het bronmateriaal en de leeftijd ervan, een voldoende voor een documentaire zoals deze.

Geluidskwaliteit

Voor het geluid tijdens When You’re Strange heb je de keuze uit twee geluidssporen, namelijk een DTS 5.1 track (754 kb/s) en een Dolby Digital 5.1 track (448 kb/s). Het geluid richt zich vooral op de voorste kanalen. De momenten waarbij muziek van de band te horen is, klinken veruit het beste. Tijdens deze scènes komt de zang van Morrison uit de centerspeaker en de instrumenten uit de twee frontspeakers. De zang is goed verstaanbaar en de instrumenten klinken goed gedetailleerd. Sommige beelden van de optredens zijn zo oud en amateuristisch dat ook het geluid hier minder goed uit de verf komt. Hier is dan bijvoorbeeld ruis hoorbaar en een verminderd detail. Zoals gezegd zijn er ook beelden te zien van de korte film van Jim Morrison. Ook hier klinkt het geluid prima en is er zelfs sprake van enige surroundactiviteit. Denk hierbij aan de wind en voorbij rijdende auto’s. De voice-over van Johnny Depp komt geheel uit de centerspeaker en is over het algemeen goed te volgen. Soms is dit wat minder het geval, maar dit komt vooral door zijn manier van praten. Tot slot is er nauwelijks verschil hoorbaar tussen de twee audiotracks en beide voldoen prima voor een documentaire zoals deze. Uiteraard is het allemaal niet te vergelijken met moderne films, maar gezien de leeftijd van het materiaal is dit waarschijnlijk het best mogelijke resultaat.

Extra's

De menu’s worden anamorf weergegeven in het formaat 1.78:1 en het achtergrondgeluid is Dolby Digital 2.0 (192 kb/s).

Deze uitgave bevat geen extra’s.

When You’re Strange is een documentaire over de Amerikaanse rockband The Doors. Regisseur Tom DiCillo vertelt middels archiefbeelden, homevideo’s, foto’s en televisiebeelden het verhaal van de opkomst en ondergang van deze bijzondere band. Zanger Jim Morrison krijgt veel aandacht, aangezien hij mede verantwoordelijk was voor de oprichting van de band, maar vooral ook voor de ondergang. Zijn destructieve levenswijze wordt breed uitgemeten, evenals de invloed op de andere bandleden. De documentaire zit erg goed in elkaar en is voor de fans verplichte kost. Dit door de vele beelden die nog nooit eerder vertoond zijn. De DVD heeft een beeld- en geluidskwaliteit die voldoende is voor een uitgave zoals deze. Rekening houdend met het oude materiaal ziet het er allemaal redelijk uit. De uitgave bevat geen extra’s.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door E1 Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Battle of Passchendaele, the (DVD)
• Volgende: Monty Python: Almost the Truth - The Lawyers Cut (DVD)