Moody Blues, The - Threshold of a Dream

Eind augustus 1970 werd op het eiland Wight voor de derde keer het Isle of Wight festival gehouden. 600.000 Bezoekers kwamen op dit festival af, waar bijna 50 artiesten acte de présence gaven. Op zondag, de laatste dag van het festival, speelde The Moody Blues veertien nummers, waarvan er tien op deze Blu-ray Disc staan. Ter introductie van het concert geven de leden van de Moody Blues hun reflectie op het festival van toen.

01. Documentaire
Het concert:
02. Gypsy
03. Tuesday Afternoon
04. Never Comes the Day
05. Tortoise and the Hare
06. Questions
07. Sunset
08. Melancholy Man
09. Nights In White Satin
10. Legend of a Mind
11. Ride My See Saw
12. Conclusion

Het Isle of Wight festival van 1970 was het derde op rij. Waren de twee voorgaande edities nog enigszins beperkt met respectievelijk 10.000 bezoekers in 1968 en 150.000 bezoekers in 1969, deze editie trok maar liefst 600.000 bezoekers over vier dagen. De organisatie was zeer ingewikkeld en financieel een strop, wat het (voorlopige) einde betekende voor het festival. Pas in 2002 werd er weer op bescheiden schaal een festival georganiseerd. In 1970 was het echter voor het publiek een groot feest, want een aantal grote artiesten waren aanwezig, waaronder Jimi Hendrix (twee weken later overleed hij), Chicago, Joni Mitchell, The Doors en The Who. Op de laatste dag, zo rond zonsondergang, speelde The Moody Blues hun set. De band is dan al groot geworden in Europa en met name thuisland Engeland met hun progressieve pop met lyrische teksten. In hetzelfde jaar bracht de band de plaat A Question of Balance uit, waarvan toch maar drie nummers worden gespeeld tijdens het festival (waarbij het nummer Minstrel's Song niet op deze concertregistratie staat). De nadruk ligt op het oudere werk, met als bekendste nummer natuurlijk Nights in White Satin. Het karakteristieke geluid van The Moody Blues, mede veroorzaakt door de mellotron, komt redelijk goed tot z'n recht op een festival. Het pompeuze geluid van de platen wordt niet helemaal gereproduceerd, maar juist door de mellotron komt men aardig dichtbij. Het concert staat in al z'n puurheid op deze Blu-ray Disc. Er wordt wel eens een foutje gemaakt en zanger Justin Hayward mist wel eens een stuk tekst, maar er zijn geen overdubs gedaan om dit alles te corrigeren. Dat maakt deze registratie heel eerlijk en ook sfeervol. Vooral ook als tijdens het concert de zon langzaam ondergaat, waardoor het nummer Sunset heel toepasselijk wordt. De technische beperkingen van beeld en geluid ten tijde van de opnames komen op deze Blu-ray Disc helaas wel bovendrijven. Gezien de leeftijd verwacht je wellicht dat de meerwaarde van een BD-uitgave ten opzichte van een DVD beperkt is. Of dat klopt, lees je hieronder. Maar ieder mag zijn of haar eigen keuze maken in wat men wil zien. Eagle Vision geeft in ieder geval de mogelijkheid tot kiezen.

The Moody Blues – Threshold of a Dream is in 2009 al uitgebracht op DVD en nu ook op Blu-ray Disc. Van de BD volgt hieronder de bespreking.

Beeldkwaliteit

Het concert staat in een beeldformaat van 1.78:1 op deze Blu-ray Disc uitgave. Er is een 25 GB enkellaags disc gebruikt, waarvan een kleine 21 GB is benut. Het beeld heeft een resolutie van 1080/60i. Dit betekent dat 1080 beeldlijnen interlaced worden weergegeven met een beeldfrequentie van 60 Hz. Dat kan bij het bekijken via een beamer of op de PC tot het kameffect leiden. Het beeld bestaat uit 1920*1080 beeldpunten. Voor de encoding van het beeld is gebruik gemaakt van de MPEG-4 AVC (Advanced Video Coding) codering.

Het concert is op film gedraaid en het beeld oogt nu wat gedateerd. Logisch, gezien het feit dat de opnames al meer dan 40 jaar oud zijn. De kleuren zijn wat verbleekt en filmgrain is in grote mate aanwezig. Dat is een gevolg van het filmmateriaal, dat vroeger nog niet zo verfijnd en gevoelig was als tegenwoordig. De scherpte is erg wisselend, wat onder meer veroorzaakt wordt door de filmgrain, maar ook door slordig camerawerk. Af en toe komen er wat beschadigingen voorbij, wisselend van minimaal tot vrij grote spetters. Het beeld heeft een goed contrast en een voldoende zwartniveau.
De recente interviews met de bandleden zien er een flink stuk beter uit. Deze zijn scherp, contrastrijk en kleurrijk. Een groot verschil met de festival-opnames, maar dat is niet meer dan logisch. De interviews en opmerkingen tussen de nummers door zijn voorzien van ondertiteling, maar Nederlands is daarbij niet beschikbaar. De teksten van de nummers zelf zijn niet ondertiteld.

De High Definition screenshots zijn verkleind naar 1280*720 formaat en gecomprimeerd opgeslagen. Ze zijn daarom geen exacte weergave van de hoge beeldkwaliteit van Blu-ray Disc, maar geven wel een goede indruk. Wil je de screenshots bekijken in Full HD-resolutie? Neem dan een Platinum Member account!

Geluidskwaliteit

De Blu-ray Disc bevat drie geluidssporen: een Dolby Digital 5.1 (448 kb/s), een DTS-HD Master Audio 5.1 (16bit/48kHz) en een LPCM 2.0 (1536 kb/s) track. De technische beperkingen ten tijde van de opnames laten zich duidelijk bij deze geluidstracks horen. De muziek mist het nodige hoog en laag en de bekkens van de drums klinken wel erg schel. Toch valt er prima naar de muziek te luisteren, al was het maar omdat de opnames zo eerlijk en puur zijn. Er zijn geen overdubs gedaan, je krijgt het zoals het is opgenomen. De LPCM track is stereo en geeft het concert in z'n meest natuurlijke vorm weer. Het DTS-HD MA geluid geeft een meer ruimtelijke indruk, maar dat is omdat hetzelfde geluid over meer kanalen is verspreid. De surroundkanalen bevatten dezelfde informatie als de frontkanalen, maar met meer echo. Het LFE-kanaal doet zeker mee, maar heel diep gaat het laag hier niet. De DTS-HD MA track klinkt een stuk gedetailleerder dan de Dolby Digital 5.1 track, maar het kan helaas niet de beperkingen van de opnames opheffen. Gezien de omstandigheden van de opnames en de aandacht die is besteed aan de nabewerkingen is het resultaat echter meer dan voldoende.

Extra's

De Blu-ray Disc heeft een mooi en stijlvol menu, met een fragment van het nummer Question als achtergrondgeluid in Dolby Digital 5.1. Extra's heeft deze uitgave niet, al zou je de introductie en epiloog als extra's kunnen zien. Maar ze horen in dit geval bij het concept van deze uitgave.

In augustus 1970 trad The Moody Blues op tijdens het Isle of Wight festival in Engeland. 600.000 Bezoekers kregen een goed concert voorgeschoteld, hoewel het geheel niet foutloos was. De opnames zijn echter een puur en eerlijk tijdsdocument geworden van een van de meest succesvolle Britse bands uit de jaren '60 en '70. The Moody Blues – Threshold of a Dream: Live at the Isle of Wight kent z'n beperkingen in beeld en geluid, wat geheel voor rekening komt van de technische (on)mogelijkheden van die tijd. Eerlijkheidshalve dient vermeld te worden dat de kwaliteit van deze Blu-ray Disc die van de DVD niet of nauwelijks ontstijgt. Je krijgt nu echter wel de mogelijkheid om zelf te kiezen waar je voorkeur naar uitgaat.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door PIAS.

Lees meer

• Vorige: Femme Nikita, La (Blu-ray)
• Volgende: Apollo 13 (Blu-ray)