Taking Woodstock

We schrijven 1969. Elliot Teichberg (Demetri Martin) is een jongere die leeft in deze tijd. Zijn ouders hebben het moeilijk met hun vakantieresort en dreigen failliet te gaan. Elliot heeft zoals elk jaar de beschikking over een vergunning voor een muziekfestival in zijn dorp. Normaal gesproken is dit een kneuterige happening waar lokale muzikanten optreden. Als hij in de krant leest dat een stel hippies op zoek is naar een plek voor hun festival nadat ze op andere plaatsen geweigerd zijn, ziet Elliot het licht. Een van de organisatoren is een oude bekende van hem. Elliot neemt contact op met deze Michael Lang (Jonathan Groff). Met Elliots vergunning en de welwillendheid van boer Max Yasgur (Eugene Levy) wordt er gezorgd voor een festivalterrein. Hier zal Woodstock plaatsvinden, het legendarische festival met optredens van onder andere The Who en Jimi Hendrix. Zodoende wordt er gezorgd voor werkgelegenheid en is het resort van de familie Teichberg in één keer volgeboekt. Niet alle dorpsgenoten zijn echter even blij met een invasie van duizenden hippies. Of het geplande festival wel gladjes gaat verlopen is nog maar de vraag.

Wie bij een titel als Taking Woodstock een muziekfilm verwacht met veel geluiden van het bekende festival komt bedrogen uit. Sterker nog, de muziek van de artiesten is ver te zoeken. Taking Woodstock is vooral een film geworden die het verhaal vertelt van Elliot Teichberg. Deze man bestaat echt en staat beter bekend als Elliot Tiber. Zijn belevenissen omtrent het Woodstock festival schreef hij op in zijn dagboek, wat in 2007 resulteerde in het boek Taking Woodstock. Al vanaf het begin kreeg Tiber veel kritiek te verduren. Zo zou hij teveel credit nemen voor hetgeen hij gedaan heeft. Ook zou er teveel uit de duim van Tiber komen. Regisseur Ang Lee (Crouchin Tiger, Hidden Dragon, Hulk, en Brokeback Mountain) zag in ieder geval een film in het boek en het resultaat is hier besproken. Qua uiterlijk ziet de prent er prachtig uit. Het geheel heeft een echte jaren ’60 look. Kenners van de documentaire Woodstock zullen bekende taferelen aantreffen op de achtergrond. Ook het gebruik van het zogenaamde split-screen waar de docu om bekend staat, is toegepast in deze productie (zie screenshot 2). Op dit gebied heeft Lee een film gemaakt die een lust is voor het oog. Als we het verhaal bekijken, springt het soms van de hak op de tak en doet het nogal fragmentarisch aan. Tevens kent het script een aantal losse eindjes. De eerste helft belooft veel goeds, maar als het festival begint, moet de vertelling het van zijn uiterlijk hebben. Problemen van de personages worden vanuit het niets opgelost en hierna doet het nogal soapachtig aan. Toch behoudt het verhaal zijn charme. Op het acteerwerk valt weinig aan te merken. Voor de hoofdrol is de komiek Demetri Martin gecast. Aangezien het hier een serieuzere rol betreft, is dit een vreemde keuze van de makers, maar wel een die een schot in de roos blijkt. Demetri is prima op zijn plek als Elliot, de rol lijkt hem op het lijf geschreven. In de bijrollen vinden we bekende acteerkanonnen als Imelda Staunton (Vera Drake), Emile Hirsch (Into the Wild) en Henry Goodman (Hooligans). Zij maken prima plaats voor Demetri Martin en laten hem schitteren. Ook Eugene Levy (bekend van de American Pie-reeks) en Liev Schreiber zijn van de partij. De laatste zien we in misschien wel zijn merkwaardigste rol als hippietravestiet. Het uiterlijk, de cast en de sublieme eerste helft van de film zorgen ervoor dat Taking Woodstock de middelmatigheid ontstijgt. Van een man als Ang Lee mag je nu eenmaal meer verwachten. Nogmaals, verwacht geen echte muziekfilm, maar een aardige komedie met een dramatisch randje.

Beeldkwaliteit

De film staat anamorf op de DVD in zijn originele beeldformaat van 1.85:1. Het beeld is redelijk goed te noemen, met een paar kleine opmerkingen. Zo is er filmgrain waar te nemen. De kleuren zijn helder en soms aan de felle kant, met name het groen uit de natuur komt hierdoor onnatuurlijk over. Dit lijkt een opzettelijke keuze om zo de sfeer van de sixties weer te geven. De scherpte en detaillering zijn niet helemaal optimaal, wat voornamelijk komt door de softe aanblik van het vertoonde. Desalniettemin verdienen deze een voldoende, want ook dit lijkt een bewuste keuze te zijn geweest voor de sixties look en het realistische gehalte. Het zwartniveau is dik in orde. Simpel gezegd een redelijk goede beeldkwaliteit met een paar kleine minpuntjes, die met opzet tot stand zijn gekomen. De prent is verdeeld in 20 chapterstops. De optionele Nederlandse ondertiteling is duidelijk leesbaar en staat op een goede hoogte in het beeld.

Geluidskwaliteit

Het geluid bestaat uit een Dolby Digital 5.1 track (384 kbit/s) in de Engelse taal. Zoals eerder gezegd, is Taking Woodstock niet echt een muziekfilm. Het muzikale aspect van de prent speelt dan ook een kleine rol. Men richt zich met name op de dialogen en deze worden altijd prima en verstaanbaar weergegeven. Deze komen dan ook netjes uit de centerspeaker. De voorste kanalen geven dan de overige filmgeluiden weer. Zo af en toe wordt dit ondersteund door de achterste speakers. Dit geeft een behoorlijk ruimtelijk gevoel en valt echt op bij een helikopterlanding en wanneer Elliot het festivalterrein bezoekt. Ook de subwoofer doet sporadisch van zich spreken met een fraai gedoseerd laag. Toch had de track meer detail mogen hebben. Nu klinkt het grootste gedeelte nogal vlak.

Extra's

De DVD heeft een geanimeerd menu in de verhouding 1.78:1 anamorf. Op de achtergrond horen we een stukje van het muzikale hoofdthema van de film in Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s). Via het bonusgedeelte hebben we toegang tot de hieronder besproken extra’s. Alle features worden gepresenteerd met een anamorf beeldformaat van 1.85:1 en een Dolby Digital 2.0 track (192 kbit/s). Nederlandse ondertiteling ontbreekt, er is wel Engelstalige ondertiteling aanwezig behalve bij het audiocommentaar.

Deleted Scenes (7 min.)
Een drietal scènes die de uiteindelijke film niet hebben gehaald. Er is de keuze om ze los van elkaar of aaneensluitend te bekijken. Helaas ontbreekt er commentaar, zodat we er niet achterkomen waarom de scènes gesneuveld zijn.

Peace, Love and Cinema (19 min.)
Een feature over het productieproces. Het geheel doet een beetje promotioneel aan, maar niet zo als bij de making of's die we op de televisie zien. Het slijmerig gehalte ligt dan ook lager. Cast en crew gaan dieper in op de film en het maken ervan. Een ieder die betrokken is, krijgt zijn/haar kans een zegje te doen (zie screenshot 6).

No Audience Required (4 min.)
Een korte featurette over de Earthlight Players. Deze theatergroep leeft en repeteert in de schuur van de ouders van Elliot. Gesproken wordt met de acteurs die de groep gestalte geven en ook wordt er ingegaan op de echte Earthlight Players.

Horsing around the Set (2 min.)
Wederom een korte extra. Deze keer over de paarden die gebruikt zijn in de film.

Audiocommentaar
Regisseur Ang Lee en zijn vaste schrijfpartner en producent James Schamus zijn eens gaan zitten voor een audiocommentaar. Het resultaat is informatief en interessant. Hier en daar passeert er een leuke anekdote om het geheel ook een beetje luchtig te houden. Een informatieve track boordevol wetenswaardigheden en productie informatie.

Ook al zal menigeen direct aan een muziekfilm denken bij Taking Woodstock, niets is minder waar. Het is namelijk de titel van een film van Ang Lee. We krijgen een komische verfilming te zien van het gelijknamige boek van Elliot Tiber. Deze man was namelijk nauw betrokken bij het bekende muziekfestival en zijn verhaal staat centraal. De DVD steekt technisch gezien prima in elkaar. Er is zelfs gedacht aan een aantal interessante extra’s. Een fijne film die visueel prachtig in elkaar steekt, maar nogal fragmentarisch aandoet. Leuk om een keer gezien te hebben, maar niet echt een productie die bijblijft.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door A-Film Home Entertainment.

Lees meer

• Vorige: Lord of the Rings Trilogie (Blu-ray)
• Volgende: The Classic Hitchcock Collection (DVD)