Tom Green Show, The – Something Smells Funny

The Tom Green Show is een van de grote successen van MTV. In deze show haalt gastheer Tom Green allerlei vergaande streken uit met zijn ouders, zijn co-presentator Glenn en met de “Gewone Man” op straat. Volgens sommige mensen is de show van Green het toppunt van wansmaak, volgens anderen een revolutionair nieuwe aanpak van TV-maken. Hoe dan ook, voor de liefhebber is een aantal van de misdragingen van Green op twee DVD’s samengevat, waarvan het hier besproken “Something Smells Funny” er één is (de andere draagt als ondertitel “Tonsil Hockey”).

In totaal bevat Something Smells Funny 35 korte en minder korte fragmentjes uit verschillende afleveringen van Green’s show. Van deze fragmenten zijn er een aantal erg grappig (een enorme ruzie met een voorbijganger, enkel en alleen omdat Green hem vraagt waar hij naar toe gaat), een aantal langdradig en niet bijzonder grappig (Green die condooms om zijn handen doet om niet klem te komen zitten in een apparaat) en een aantal gewoonweg smerig (Green die een modelboot maakt van koeienhersens, die hij eigenhandig uit een kadaver haalt). Je krijgt ook werkelijk medelijden met de ouders van Green, nadat hij hun auto laat beschilderen met twee vozende lesbiennes, de wagen omdoopt tot “The Slut Mobile” en vervolgens zijn vader ophaalt bij de bushalte. Als je hierom kunt lachen dan zul je je zeker vermaken met Something Smells Funny, maar ik kan me tevens indenken dat er genoeg mensen zijn die het allemaal té ver vinden gaan

Beeldkwaliteit

Aangezien we hier te maken hebben met een TV-show die op DVD gezet is, verwachten we vooraf geen bijzonder goede prestaties op beeldgebied. En inderdaad, de kwaliteit van het beeld (verhouding 1.33:1) is vergelijkbaar met die van een VHS-tape. Dit betekent in dit geval dat de transfer qua scherpte nogal te wensen overlaat, al heeft men edge-enhancement toegepast om deze kunstmatig op te vijzelen. Ook worden de kleuren vaak niet mooi verzadigd weergegeven. Wat artefacting betreft is aliasing niet aanwezig, al heeft dit vast te maken met het gebrek aan scherpte. Ietwat vreemd is het opduiken van enkele kleine compressiefoutjes; je zou toch zeggen dat men met slechts een uur materiaal genoeg ruimte op het schijfje zou hebben voor een betere compressie. Door het enkellaags schijfje (dus geen laagovergang) te verdelen in 12 tracks, wat dus neer komt op ongeveer 3 fragmenten per track, heeft men het aantal tracks weten te beperken. Het is hierdoor wel iets lastiger om een fragment op te zoeken dan wanneer 35 losse tracks gebruikt zouden zijn.

Geluidskwaliteit

Over het geluid valt weinig interessants te vertellen. De aanwezige Dolby Digital 2.0-track (192kb/s) is namelijk nogal beperkt in zijn prestaties. Evenals bij het beeld ligt dit ook bij het geluid geheel in de lijn der verwachting. Het voor deze DVD belangrijkste onderdeel van het geluid, betrekking hebbende op de dialogen, is echter prima in orde. De opmerkingen van Green zijn namelijk altijd goed te verstaan, en ook zijn geschreeuw komt perfect (?) uit de luidsprekers. Met de versterker in de “Pro Logic”-stand komen deze dialogen mooi uit de center, terwijl naar de achterspeakers af en toe wat muziek doorsijpelt. Verder is het audiospoor vrij van ruis en zijn er ook geen synchronisatieproblemen. Al met al dus geen imposante, maar wel functionele geluidskwaliteit

Extra's

Op de DVD vinden we in de simpele 4:3 menu’s slechts een minimaal aantal extra’s, die bovendien niet eens bijzonder boeiend zijn.

Neem nu de “Photo Gallery”. Deze bevat tien foto’s van het hoofd van Green in de verschillende outfits die hij tijdens de show droeg. Duidelijk geen toevoeging die je meerdere keren zal bekijken.

Hetzelfde geldt voor de Nederlandse biografie (die overigens exact gelijk is aan die op “Tonsil Hockey”), die bestaat uit 4 schermen met daarop een beknopt overzicht van het leven van Tom.

Tenslotte zijn ter promotie nog enkele trailers van andere DFW-uitgaven te bewonderen. Het gaat hier om bioscooptrailers van The Watcher, Rules of Engagement, Rowan Atkinson Live en Kevin & Perry Go Large.

Beeld- en geluidskwaliteit zijn (zoals verwacht) niet beter dan die van de gemiddelde VHS-tape. Ook wat extra’s betreft is maar weinig gebruik gemaakt van de mogelijkheden die het medium biedt. Bovendien werkt de korte duur (circa 59 minuten) ook niet in het voordeel van dit schijfje. Ik betwijfel daarom of iemand, behalve misschien de allergrootste fan, zijn geld neer wil tellen voor deze DVD. Liefhebbers van Tom Green kunnen Something Smells Funny echter gerust een keer huren voor een klein uurtje vermaak.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: Keizer Kuzco / The Emperor’s New Groove (DVD)
• Volgende: Sweet November (DVD)