Peur(s) du noir / Fear(s) of the Dark

Peur(s) du noir is een collage van een zestal verhalen, van zes verschillende makers in zes verschillende animatiestijlen. Het verbindende thema is angst en de animaties zijn overwegende zwart-wit. In het geheel worden vier complete verhalen in één keer verteld. Tussen deze vertellingen in, spelen zich twee andere verhalen af. Alhoewel, eigenlijk is maar één van de twee een echt verhaal. Deze handelt over een edelman die zijn bloeddorstige waakhonden uitlaat. Telkens als er één losbreekt, gebeurt er iets vreselijks. Het andere omlijstende verhaal zijn korte animaties waarin we figuren zien veranderen, voorzien van een commentaar over ergernissen en angsten.
Het eerste volledige verhaal dat we voorgeschoteld krijgen, handelt over Eric. Een verlegen jongen zonder een echt sociaal leven. Op jonge leeftijd vangt hij een vreemd insect. Dit beestje blijkt later nog een rol te spelen als Eric gaat studeren.
De tweede animatie gaat over een klein meisje in Japan. Zij wordt nogal getreiterd op school. Haar pestkoppen bedreigen haar met geesten van overleden samoerai.
De derde gaat over vreemde verdwijningen in een dorpje. Er schuilt een donkere kracht in de bossen en moerassen erom heen. Of is het slechts een bekend roofdier dat de weg kwijt is?
Het laatste vertelt het verhaal van een man in een donker en schijnbaar verlaten huis. Hij zoekt zijn weg met een zaklamp. Door middel van foto’s komt hij meer te weten over de vorige bewoners van het pand. Het blijkt dat de man niet helemaal alleen is…

De film Peur(s) du noir, internationaal uitgebracht als Fear(s) of the Dark, is een collage van verhalen. Het is een initiatief van Étienne Robial die een zestal vooraanstaande grafische artiesten vroeg om een animatiefilm te maken met als thema angst. Een aantal van hen maakt hiermee hun filmdebuut. Niet elk filmpje is geslaagd in zijn opzet.
Eén van de verbindende verhalen is van Blutch. Zijn verhaal over de edelman die zijn honden uitlaat wordt vertoond tussen de andere verhalen door. Telkens breekt er één van de dieren los, waarna er iets vreselijks gebeurd. Zijn stijl oogt fraai. Als het ware zit de kijker naar bewegende tekeningen te kijken (zie screenshot 3). An sich is de vertelling een beetje slap, maar wel effectief en stilistisch erg mooi.
Andere animaties die gebruikt worden als intermezzo zijn van de hand van Pierre Di Sciullo. We zien abstracte figuren bewegen gepaard gaande door een voice-over. Deze gedeeltes komen nogal quasi-intellectueel over en hebben nauwelijks een toegevoegde waarde. Een beetje een misplaatst idee.
De vertelling over Eric komt uit de koker van illustrator Charles Burns. Qua filmtechniek wijkt hij nauwelijks af van zijn papieren tekenstijl. Zijn verhaal heeft voor deze productie de perfecte sfeer en een lekker onheilspellend verhaal.
Het in Japan gesitueerde avontuur van Marie Caillou oogt zeer mooi. Hier worden zelfs andere tinten getoond naast het zwart en wit en wel in de vorm van grijs en (bloed)rood (zie screenshot 1). De inhoud is echter aan de saaie kant en kent maar weinig momenten van spanning.
Striptekenaar Lorenzo Mattotti tekende voor het segment waarin mensen verdwijnen in een moeras. Net als bij Caillou is de animatie prachtig om te zien en zeer sfeervol (zie screenshot 2). Dit gedeelte vertelt echter een kinderachtig en absoluut niet angstaanjagend verhaal. Het doet een beetje denken aan een verhaal van Roald Dahl, maar dan minder van kwaliteit.
Het venijn zit hem in de staart moeten de makers gedacht hebben. Hiervoor verantwoordelijk is Richard McGuire. Een bijzonder bewonderenswaardig stukje animatie wat handelt over een man in een verlaten huis. Veel zwart en weinig wit, maar o zo effectief (zie screenshot 4). Dit is werkelijk het spannendste stukje van de gehele film. Met slechts minimale middelen wordt een sfeer opgeroepen die bij een horrorfilm niet zou misstaan. Absoluut de moeite waard om Peur(s) du noir geheel uit te zitten.
Op het gebied van animatiestijl is de productie een juweeltje in de dop. Jammer genoeg komt het qua inhoud hier en daar tekort. Toch is meer dan de helft de moeite waard, hoewel de tussenstukjes van Di Sciullo een beetje overbodig zijn en de vaart er uit halen.

Beeldkwaliteit

De animaties worden anamorf in de verhouding 1.78:1 weergegeven, wat maar licht afwijkt van het originele formaat van 1.85:1. Voor een recente animatiefilm van dit kaliber mag je op het gebied van de kwaliteit van het beeld weinig slechts verwachten. Dat is hier gelukkig ook het geval. De scherpte valt hier en daar een beetje tegen, maar dat heeft vaak te maken met de keuze voor animatiestijl. Er vallen kleine compressiefoutjes te bespeuren, maar niet hinderlijk. Ook is er soms sprake van interlacing, maar dit valt pas op bij het nauwkeurig bekijken op een computermonitor. Verder is de beeldkwaliteit zeer goed te noemen. Alles blijft prima te volgen. Het grotendeels zwart-witte karakter zorgt voor een bepaalde beklemmende sfeer die prima past hierbij. De animaties komen goed uit de verf. De optionele Nederlandse ondertiteling is duidelijk leesbaar en staat op een prettige hoogte in het beeld.

Geluidskwaliteit

Voor het geluid hebben we de keuze uit maar liefst een drietal audiotracks. Dit zijn een Dolby Digital 2.0 stereotrack (192 kbit/s), een Dolby Digital 5.1 track (448 kbit/s) en een DTS 5.1 track (784 kbit/s). Deze zijn allen in de originele Franse taal. Voor het geluid geldt dat het alledrie zeer prettige audiotracks zijn geworden. De 2.0 track is een mooie stereotrack die het geluid prima weergeeft, maar voor deze recensie richten wij onze pijlen meer op beide 5.1 tracks. Hier klinkt het geluid pas echt top en mooi ruimtelijk. Zelfs wanneer er gefluisterd wordt, zijn alle dialogen prima te volgen. Deze komen netjes uit de centerspeaker. De overige geluiden komen uit de voorste speakers, hierbij ondersteund door de achterste kanalen. Dit zorgt bij met name de buitenscènes voor een ruimtelijke sfeer. Ook het LFE kanaal laat van zich horen met een mooi gedoseerd laag, maar deze wordt voornamelijk aangesproken bij de beklemmende, muzikale soundtrack. Componist Laurent Perez was hier verantwoordelijk voor. Deze zorgt ervoor dat elk stukje een perfect aangemeten stukje muziek kent wat ook nog eens prima wordt weergegeven. De DTS track verdient de voorkeur boven de Dolby Digital 5.1 track vanwege een hogere detaillering en net iets meer power.

Extra's

Het menuscherm staat geanimeerd op de DVD in de verhouding 1.78:1 anamorf. De achtergrondmuziek wordt verzorgd via een Dolby Digital 2.0 track (192 kbit/s). Helaas zijn alle extra’s niet Nederlands ondertiteld, dus goede kennis van de Franse taal is vereist. Hiervoor geld dan ook een punt aftrek. Een overzicht:

Audiocommentaar
Voor het commentaar tekenden Étienne Robial (artistiek directeur en initiatiefnemer) en Christophe Jankovic (producent). Dit tweetal komt nogal onduidelijk over en het ontbreken van ondertiteling doet dan ook geen goed. Er wordt gesproken over de achterliggende gedachte van deze productie. Ook de keuze voor de artiesten en hun stijl komt aan bod.

Tentoonstelling: Bezoek (9 min.)
Aan de hand van Étienne Robial maken we een rondje langs de tentoonstelling die rondom deze prent werd georganiseerd. Werkelijk alle aspecten van deze productie komen in teken- en filmvorm voorbij. Van schetsen en storyboards tot het uiteindelijke resultaat in de film, alles heeft een plekje. Het beeld is 1.33:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s) (zie screenshot 6).

Onuitgegeven werk Pierre Di Sciullo (½ min.)
Animatie van Pierre Di Sciullo die Peur(s) du noir uiteindelijk niet heeft gehaald. De bekende stijl wordt hier gehanteerd. Het beeld is 1.78:1 anamorf en het geluid Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s).

Concept van de Film (24 ½ min.)
Alle betrokken artiesten komen hier aan bod. We zien de animatie voorbijkomen van begin tot eind. Zo zien we schetsen en kleine vingeroefeningen voorbij komen en gaan we zo door tot bijna het uiteindelijke resultaat. Ook zien we beelden van de opnamen van de stemacteurs. Dit wordt allemaal gepresenteerd met een beeldverhouding van 1.78:1 anamorf en een Dolby Digital 2.0 track (192 kbit/s).

Trailers (2 min.)
Hier kunnen we zowel de korte als de lange bioscooptrailer van de film bekijken. De korte trailer is niet anamorf en de lange wel. De beeldverhouding is in beide gevallen 1.78:1 en het geluid is Dolby Digital 2.0 (192 kbit/s).

Biografieën van de Tekenaars
Via Nederlandstalige tekstschermen in de verhouding 1.78:1 anamorf komen we meer te weten over de zes makers van Peur(s) du noir. Leuk extraatje hier is dat we via het scherm direct naar de bijdrage van de desbetreffende persoon kunnen gaan.

Winnaars Wedstrijd Myspace
Hier kunnen we een aantal tekeningen en de filmpjes zien van een aantal prijswinnaars. Via Myspace hebben mensen een plekje kunnen verdienen op deze DVD door voor hetzelfde thema een bijdrage te leveren. Hier zijn een aantal mooie resultaten te zien. Deze stukjes kennen allemaal een beeldverhouding van 1.33:1 en hebben allen een Dolby Digital 2.0 track (192 kbit/s).

Lumière Trailers
Drie trailers van andere uitgaven van Lumière.

Peur(s) du noir is een omnibus van een aantal animatiefilmpjes gemaakt door een zestal tekenaars. Als thema is er gekozen voor angst. Stilistisch gezien hebben de korte verhalen het goed voor elkaar. Qua verhaal valt het geheel een beetje tegen, alhoewel er nog genoeg te genieten valt voor de liefhebbers van het bovennatuurlijke en occulte. Technisch gezien zit het wel snor. Het beeld en het geluid zijn van een uitstekende kwaliteit. Ook op het gebied van de extra’s is de prent goed bedeeld. Helaas ontbreekt hier de Nederlandse ondertiteling, waardoor de kennis van de Franse taal van de kijker wel optimaal dient te zijn. Een film die gezien mag worden en dan vooral in het donker.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Video Film Express.

Lees meer

• Vorige: One Missed Call (2008) (Blu-ray)
• Volgende: Kidnapped - De Complete Serie (DVD)