Dark Hours, The (CE)

De in gewelddadige criminelen gespecialiseerde psychiater Samantha Goodman (Kate Greenhouse) is iemand die zo haar eigen problemen heeft. Problemen die dringend besproken moeten worden met haar man, de schrijver David (Gordon Currie) en haar zus, tevens zijn assistent Melody (Iris Graham). David leeft op het moment terug getrokken in een huisje achteraf, vergezeld door Melody, omdat het met zijn nieuwe boek nog niet wil vlotten. Samantha besluit de twee te verrassen en zoekt ze op. Eenmaal in het huisje worden met moeite Samantha’s problemen besproken en net als dat onderwerp op tafel komt, krijgen ze bezoek van Adrian (Dov Tiefenbach), een jongen in nood, althans zo lijkt het. In werkelijkheid is Adrian de handlanger van Harlan Pine (een echt enge Aidan Devine), een uiterst gevaarlijk sujet die door toedoen van Samantha al jaren vastzit in een inrichting. Harlan is echter ontsnapt en uit op wraak. Wat ontstaat is een bloederig kat en muisspel.

Er zijn van die films die zowel een grote groep tegen- als een grote groep voorstanders kennen. The Dark Hours is zo’n film. De ene groep kijkers vindt deze film warrig en onduidelijk, terwijl de andere groep vindt dat de film aanzet tot nadenken over wat er gebeurd is en vindt het geniaal hoe er met het publiek gespeeld is. De samenvatting geeft wat dat betreft, geen redelijk beeld van de film, dat een origineel script kent en vele twists in petto heeft voor de kijker met als aardbei op de sorbet een einde dat je helemaal alle kanten opstuurt. Op dat gebied is het natuurlijk altijd prettig dat 2 mensen die deze film gezien hebben, hem totaal anders uit zouden kunnen leggen. En dat allemaal voor een Canadese productie die met B-acteurs voor ongeveer 500.000 Canadese dollars (circa € 325.000) in elkaar is getimmerd. De prent buit in ieder geval zijn minimalisme voor 100 procent uit. De film herbergt mooie, gelikte plaatjes (kijk maar eens naar de openingsscène en het moment dat Samantha in een wegrestaurant zit te eten) en ook het acteerwerk van met name Kate Greenhouse en de scènestelende Aidan Devine verdient een mooie pluim. Regisseur Paul Fox is iemand die met zich met name met televisiewerk heeft bezig gehouden, maar hij en schrijver Wil Zmak verdienen zeker een kans een film te maken met een beschikking over een groter budget. Zijn er dan geen minpunten te noemen? Een paar en wel in de vorm van de soms irritante soundtrack en de korte speelduur. Voor de rest is dit gewoon een intelligente, psychologische horror/thriller met een aantal bloederige en angstaanjagende scènes. Een combinatietang zal na het kijken van deze film even niet meer hetzelfde zijn, maar je bent toch eerst nog even bezig om bij te komen en op een rijtje te zetten wat jou is overkomen.

Beeldkwaliteit

The Dark Hours wordt anamorf gepresenteerd met een aspect ratio van 1.78:1. De transfer is helaas niet altijd even scherp wat mede te wijten aan de grote hoeveelheid filmgrain die aanwezig is. Ook is er lichte edge enhancement toegepast. Voor de rest is de beeldkwaliteit wel aardig te noemen, maar niet super. Dit is vooral te wijten aan het low budget karakter wat de film uitstraalt, en wat de prent natuurlijk ook is. De openingsscène komt wel prachtig over, mede door het gebruik van een lichtblauw filter, wat dit stukje een bepaalde, nodige kilte meegeeft. De scènes in de hut (waar zich het grootste gedeelte afspeelt) hebben een gelige gloed meegekregen, wat ook sfeerverhogend werkt. De optionele Nederlandse ondertiteling is duidelijk leesbaar en is op een goede hoogte in het beeld geplaatst. De vertelling zelf is in een magere 7 hoofdstukken verdeeld.

Geluidskwaliteit

De film The Dark Hours is een psychologische horror/thriller die het vooral van zijn beklemmende sfeer moet hebben. Hierbij kan geluid een belangrijke rol spelen en dat is wat hier redelijk is gebeurd. Wat dat betreft hebben we niets te klagen met de origineel Engels gesproken Dolby Digital 5.1 track (448 kbit/s) die deze schijf heeft meegekregen. Het is lichtjes te horen dat we hier te maken hebben met een film die zonder Hollywoodgeld is gemaakt, maar een kniesoor die hier over valt. De dialogen zijn goed te volgen en komen netjes uit de centerspeaker. De frontspeakers geven de geluiden en de (soms irritante) muzikale soundtrack uitstekend weer met een mooi, breed stereogeluid. De surrounds ondersteunen op hun beurt de frontspeakers en dragen zo bij aan een fraai, ruimtelijk gevoel. Het LFE kanaal laat zo nu en dan ook van zich spreken met een mooi, diep laag en maakt het geluidsbeeld compleet. Al met al een track die zeker volstaat voor een film als deze.

Extra's

Het statische menuscherm wordt in de verhouding 1.78:1 anamorf weergegeven en kent achtergrondgeluiden die ten gehore worden gebracht in Dolby Digital 2.0 (224 kbit/s). Deze Collector’s Edition van The Dark Hours kent verder geen extra’s en dat terwijl de regio 1 versie tal van interessante extra’s heeft als een audiocommentaar en een alternatief einde. Wel is er een fraaie kartonnen sleeve om de hoes van de DVD gebracht.

Er zijn zo van die films die net zoveel fans als niet-fans kennen. De horrorfilm The Dark Hours is er zo ééntje. Een geniaal en origineel script gecombineerd met solide acteurs en een ervaren (op het gebied van televisiewerk dan) regisseur brengt ons een prent die voor de ene kijker te warrig zal zijn, maar voor de andere een intelligente horror/thriller is. Desalniettemin heeft de vertelling een aantal aardige prijzen gewonnen en is hij nu verkrijgbaar op DVD en wel als Collector’s Edition. Wat deze uitgave zo verzamelwaardig maakt, is niet helemaal duidelijk. Beeld- en geluidstechnisch gezien is alles in orde, maar van extra’s ontbreekt ieder spoor. Uiteindelijk een aardige film die garant staat voor een avondje spanning en nadenken.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: Ray Harryhausen Box, The (DVD)
• Volgende: Benchwarmers, The (DVD)