Blood Feast

In een Amerikaans stadje waadt een seriemoordenaar rond die het voorzien heeft op jongedames van wie hij telkens één lichaamsdeel laat verdwijnen. De agenten Pete Thornton (William Kerwin, aan deze film werkende onder zijn pseudoniem Thomas Wood) en Frank (Scott H. Hall) tasten volledig in het duister als het gaat om de identiteit van de dader en zijn motief. Ondertussen bereidt de moeder van Suzette Fremont (Connie Mason) een Egyptisch feest voor voor haar dochter (toevallig de vriendin van Pete). Mevrouw Fremont heeft zelfs een heus authentiek Egyptisch buffet besteld bij cateraar Fuad Ramses (Mal Arnold), maar het lijkt erop dat Fuad en het buffet iets te maken hebben met de moorden.

Een vaak gehoorde uitdrukking in de (horror)filmwereld is ‘zo slecht dat hij weer goed wordt’ en dat is van toepassing op Blood Feast. Werkelijk niets klopt aan deze film, het script rammelt, de acteurs acteren als een krant, de effecten zijn beroerd (kijk bijvoorbeeld eens naar screenshot 4) en de muziek gaat door merg en been. Toch was deze film in 1963 een groot succes in de drive-inbioscopen in de Verenigde Staten. Dit heeft de film te danken aan de ongekende gruwelijke beelden voor zijn tijd, maar ook aan zijn humor. Alles wijst er namelijk op dat de film zichzelf absoluut niet serieus neemt en dat komt volledig op rekening van regisseur Herschell Gordon Lewis. Lewis maakte met deze wansmakelijke prent zijn eerste in een reeks van soortgenoten zoals Color Me Blood Red, Two Thousand Maniacs! en het uit 2002 stammende officiële vervolg Blood Feast 2: All U Can Eat. Deze man kwam oorspronkelijk uit de softporno wereld, maar wou eens wat anders. In slechts negen dagen tijd filmde hij Blood Feast en de kosten waren slechts 25.000 dollar, wat niet verbaast gezien de algehele kwaliteit van de film. Toch bracht de film een slordige 4 miljoen op en met dat geld maakte Lewis en de zijnen (acteur William Kerwin bijvoorbeeld speelde hierna nog in tal van andere films van Lewis en hij is niet de enige) nog een heel bataljon leuke, “slechte” horrorfilms. De eerste de beste gaat echter niet op voor deze prent, daarvoor is Two Thousand Maniacs! gewoonweg beter, maar vermakelijk is deze titel zeker.

Beeldkwaliteit

Deze vertelling staat wordt weergegeven in de beeldverhouding 1.33:1. De kwaliteit van het beeld is zachtjes gezegd niet best, wat waarschijnlijk te maken heeft met het gegeven dat er geen goede print van deze film voor handen was. Het beeld barst van de krasjes en vuiltjes en dat dat soms wel heel erg bont wordt, bewijst screenshot 2. Ook is er Filmgrain in hoge mate aanwezig net als cigarette burns (screenshot 1). De kleuren ogen allemaal zeer onnatuurlijk, maar ademt wel zwaar de stijl van de jaren ’60 uit. Het beeld is verder vaak onscherp en wazig te noemen. (Felle) kleuren lijken zo nu en dan uit te gaan vloeien (wat ook wel colour bleeding wordt genoemd) en dit draagt ook bij aan het wazige beeld. De film kent 7 hoofdstukken wat aan de lage kant is. De optionele Nederlandse ondertiteling ten slotte had lager in beeld geplaatst mogen worden.

Geluidskwaliteit

De originele Engelstalige mono-soundtrack staat in Dolby Digital 2.0 (224 Kbit/s) op de schijf. Voor de kwaliteit van het geluid geldt hetzelfde als voor het beeld en dat is dus slecht. Alles blijft wel goed verstaanbaar en te volgen, maar komt nogal blikkerig of hol over. Ruis en andere beschadigingen zijn hiernaast ook volop hoorbaar en dat is niet de bedoeling. Verder zijn er verschillen in volume waar te nemen, dat wil zeggen, soms klinkt het geheel van het één op het andere moment zachter dan wel harder. De geluidseffecten komen nogal onnatuurlijk over, wat gezien het B-karakter van deze film niet raar is. Als laatste moet er een opmerking geplaatst worden over de irriterende muziek, bestaande uit een zenuwachtig klinkend orgel en een monotone trom.

Extra's

Het statische menuscherm staat in 1.33:1 op de schijf met als achtergrondmuziek het hoofdthema van de film in Dolby Digital 2.0 mono (224 kbit/s). De film heeft op deze DVD de volgende extra’s meegekregen, die overigens allemaal van bedenkelijke beeld- en geluidskwaliteit zijn en hiernaast zijn rechts in het beeld de letters S.W.V. terug te vinden (screenshot 6), wat staat voor Something Weird Videos, een Amerikaanse DVD-distributeur die Blood Feast uitgeeft in de Verenigde Staten:

Behind the Scenes (49:45 min.)
Een verzameling beelden die of takes zijn van scènes die niet zijn gebruikt of afkomstig van een B-roll, niet voorzien van commentaar, maar wel met het geluid van de film zelf. Hierdoor kan het geheel nogal verwarrend overkomen en is het ook totaal niet interessant.

Carving Magic (20:34 min.)
Een filmpje waarin je les krijgt hoe je vlees het beste kunt snijden aan de hand van een jaren ’60 stelletje dat een ander stelletje op visite krijgt. De toegevoegde waarde van hiervan is niet duidelijk. Wel grappig om een keer zo’n filmpje in jaren ’60 stijl te zien.

Trailers
Behalve de ruim twee minuten durende officiële bioscooptrailer van Blood Feast zijn hier ook nog de trailers te vinden van Deadly Weapons, Double Agent en Two Thousand Maniacs!.

Het is zo dat er versies van deze film op DVD bestaan met een audiocommentaar van de regisseur zelf, maar die is hier jammer genoeg niet terug te vinden.

Een cultfilm van de bovenste plank, deze Blood Feast, maar hij maakt zijn naam en faam niet waar. Een lekkere “slechte” horrorfilm voor de liefhebber van wansmakelijke films is een betere benaming. En eigenlijk past bij zo’n oude film van dit genre ook wel een slecht geluid en beeld zoals op deze DVD, het draagt zeer zeker bij aan de charme van het verhaal. De moeite van het kijken waard voor als je ervan houdt, maar bij twijfel lekker laten liggen, daarvoor is deze jaren ’60 drive-inbioscoop hit voor een te specifieke doelgroep bedoeld of eigenlijk geworden.

Deze uitgave is beschikbaar gesteld door Dutch FilmWorks.

Lees meer

• Vorige: Lucky Number Slevin (DVD)
• Volgende: Not the 9 O’Clock News, The Best Of – Deel 2 (DVD)