Welke film heb je net gekeken en wat vond je ervan? (9)

[Patrick van den Hul]

Valkyrie, Bryan Singer (2008 )
Het verhaal van deze film spreekt me zeer aan en Bryan Singer heeft me nog niet teleurgesteld. Maar goed, voor alles is er een eerste keer, dat blijkt wel weer. Het begint al twijfelachtig wanneer de film in het Duits begint, waarna het opeens overgaat in Engels. Waarschijnlijk om de kijker te laten weten dat de Duitsers niet echt Engels spraken hoor, maar dat dit een artistieke (of beter gezegd commerciële) keuze is geweest. Ik kwam door dit rare uitgangspunt niet echt lekker in het verhaal, wat overigens niet alleen aan de taal ligt, maar ook aan de vele bekende gezichten, die in dit geval een enigszins averrechts effect hebben. De verschillende sets zien er dan wel weer sterk uit en het is altijd interessant om een kijkje in de keuken te krijgen bij het hoogste commando van de Duitsers. Daarnaast zit de vaart er voornamelijk in de laatste drie kwarteer heel goed in. Een redelijke film, maar van Singer had ik meer verwacht. Maar eens kijken of ik binnenkort de Duitse TV-film over hetzelfde onderwerp met Sebastian Koch als Stauffenberg kan zien, ik heb zo'n gevoel dat die wel eens beter kan zijn. 6,2

[Patrick van den Hul]

Butterfly on a Wheel, Mike Barker (2007)
Thriller zijn misschien wel het moeilijkste genre om te maken, zeker als het er een betreft met de nodige twists in het verhaal. Deze film wist me echter te verrassen met een goede spanningsboog en een dubbele twist op het einde die ik zowaar best sterk gevonden vond. Sommigen beoordelen de film sterk negatief omdat de twists ongeloofwaardig en cliché zouden zijn, maar argumenten daarvoor zie ik niet. Ook wordt er gesproken van plotgaten, maar die zijn dan in ieder geval niet overduidelijk, want ik heb ze niet opgemerkt. Dit heeft misschien ook te maken met het hoge tempo van de film, waardoor je amper de tijd hebt om goed over zaken na te denken. Maria Bello speelt zoals altijd een sterke rol en ook Gerard Butler doet het goed. Brosnan vond ik wat minder overtuigend, zijn overdreven nep-accent hielp hier ook niet echt bij. Een krachtige thriller die denk ik wel wat van zijn punten in moet leveren bij een herkijkbeurt, aangezien een deel van de impact lag in de onvoorspelbaarheid van het verhaal. 7,5

[Wim S.]

Valkyrie, Bryan Singer (2008 )
Het verhaal van deze film spreekt me zeer aan en Bryan Singer heeft me nog niet teleurgesteld. Maar goed, voor alles is er een eerste keer, dat blijkt wel weer. Het begint al twijfelachtig wanneer de film in het Duits begint, waarna het opeens overgaat in Engels. Waarschijnlijk om de kijker te laten weten dat de Duitsers niet echt Engels spraken hoor, maar dat dit een artistieke (of beter gezegd commerciële) keuze is geweest. Ik kwam door dit rare uitgangspunt niet echt lekker in het verhaal, wat overigens niet alleen aan de taal ligt, maar ook aan de vele bekende gezichten, die in dit geval een enigszins averrechts effect hebben. De verschillende sets zien er dan wel weer sterk uit en het is altijd interessant om een kijkje in de keuken te krijgen bij het hoogste commando van de Duitsers. Daarnaast zit de vaart er voornamelijk in de laatste drie kwarteer heel goed in. Een redelijke film, maar van Singer had ik meer verwacht. Maar eens kijken of ik binnenkort de Duitse TV-film over hetzelfde onderwerp met Sebastian Koch als Stauffenberg kan zien, ik heb zo'n gevoel dat die wel eens beter kan zijn. 6,2

Op discovery zenden ze wel eens een docu uit, over Stauffenberg. Dat was best een interesante docu echter weet ik de titel niet meer maar dat is ook zekers een aanrader. edit inmiddels weet ik de titel ''The Stauffenberg Plot to Kill Hitler'' komt binnenkort ook op dvd uit.

[Wim S.]

Butterfly on a Wheel, Mike Barker (2007)
Thriller zijn misschien wel het moeilijkste genre om te maken, zeker als het er een betreft met de nodige twists in het verhaal. Deze film wist me echter te verrassen met een goede spanningsboog en een dubbele twist op het einde die ik zowaar best sterk gevonden vond. Sommigen beoordelen de film sterk negatief omdat de twists ongeloofwaardig en cliché zouden zijn, maar argumenten daarvoor zie ik niet. Ook wordt er gesproken van plotgaten, maar die zijn dan in ieder geval niet overduidelijk, want ik heb ze niet opgemerkt. Dit heeft misschien ook te maken met het hoge tempo van de film, waardoor je amper de tijd hebt om goed over zaken na te denken. Maria Bello speelt zoals altijd een sterke rol en ook Gerard Depardieu doet het goed. Brosnan vond ik wat minder overtuigend, zijn overdreven nep-accent hielp hier ook niet echt bij. Een krachtige thriller die denk ik wel wat van zijn punten in moet leveren bij een herkijkbeurt, aangezien een deel van de impact lag in de onvoorspelbaarheid van het verhaal. 7,5

Gerard Depardieu??

Je bedoeld Gerard Butler.

[Patrick van den Hul]

The Age of Innocence, Martin Scorsese (1993)
Eigenlijk de eerste film van Scorsese die me echt tegenviel (al vond ik Kundun en The Color of Money ook geen toppers). Ik bleef vooral met een heel dubbel gevoel achter. Visueel is de film echt prachtig. Zowel qua sets en kostuums met enorm veel detail, als door de werkelijk bijzondere cinematografie. Allerlei bijzondere trucjes, die wel ten dienste van het verhaal staan. Zoals lange tracking shots door kamers of bijvoorbeeld van een heel breed schilderij. De hoofdrol van Daniel Day-Lewis is ook sterk, zoals gewoonlijk. Michelle Pfeiffer en Winoah Reider doen het ook niet onverdienstelijk. Het grootste probleem met de film is echter dat het verhaal enorm traag verteld wordt. Soms werkt dit juist krachtig, maar in dit geval zorgde het vooral voor de nodige verveling. Het bekende 'regelmatig op de klok kijken'-gevoel. Ik zie dat de film veel te bieden heeft, maar het kwam niet helemaal goed over. Het een en ander kan natuurlijk altijd met de kijkomstandigheden te maken hebben dus deze film krijgt van mij zeker nog wel een kans. Alleen voorlopig even niet... 6,0

[Patrick van den Hul]

Gerard Depardieu??

Je bedoeld Gerard Butler.

Haha, je hebt gelijk natuurlijk, heb het even aangepast... Al die Gerards toch ook

[Patrick van den Hul]

Gomorra, Mateo Garrone (2008 )
Deze maffia film is heel anders van opzet dan dat we inmiddels gewend zijn. Ik vond het eigenlijk meer een documentaire dan een speelfilm. Het kwam in ieder geval allemaal zéér authentiek over en dat is niet voor niets, gezien de nieuwsberichten rondom deze film. Er is niet echt een centraal verhaal, maar we kijken mee over de schouders van een aantal personen die allemaal op een of andere manier bij een van de activiteiten van de Gomorra betrokken zijn. Dit varieert van valse kleding maken en illegaal afval dumpen tot drugshandel, overvallen en moorden. Het probleem is dat het ene verhaal lang niet zo interessant is als het andere en dat veel zaken maar matig worden uitgerekt. Daarnaast zitten er nogal wat uitgerekte shots in de film die er visueel wel mooi uitzien, maar het tempo ook niet bepaald ten goede komen. Er schijnt zelfs nog genoeg materiaal voor handen zijn geweest dat niet is gebruikt. Wellicht was het beter geweest om te focussen op minderen verhalen en die meer uit te diepen. Nu wist de film bij momenten zeker indruk te maken, maar deed de algehele traagheid nogal af aan de kijkervaring. 7,6

[Oudlid_X5]

Ik hoop dat het werk van Ed Wood ''iets'' beter is...

[Lemodie]

Tetsuo
HEERLIJK gestoorde film dit. Echt ranzig ook. En dan bedoel ik niet alleen ranzig vanwege de gore en bizarre sex scenes (die er dus ook in zaten), maar ook vanwege de roestige metaal sfeer die er hangt. Dat klinkt als een rare beschrijving, maar als je de film ziet begrijp je het wellicht. Net zoals veel mensen zich wel iets voor kunnen stellen wanneer iemand het heeft over het begrip 'huis tuin en keuken film'. De film is low budget en is erg vreemd geschoten, maar dan met een doel en een speciale visie zodat het niet amateuristisch werkt. Alleen zijn de huis tuin en keuken decors hier ruimtes vol met metalen pijpen, machines, gaas, snoeren, draden etc. Gecombineerd met het zwart-wit waarin de film in geschoten is en shots waar iemand een ribbelige pijp langs zijn tanden schuurt, waar iemand een stuk metaal in zijn been duwt en waar dan ineens maden overheen lopen.. Hoop dat de beschrijving hiermee wat duidelijker is.

Gaat dat zien als je tegen wat pulp kan, want het is echt een unieke film die ik met zowat geen titels kan vergelijken. Het is een echte cyberpunk. Jammer dat er niet meer films bestaan met dezelfde feel, maar gewoon met een stuk minder sex en geweld, want op deze manier spreekt de film maar een zeer selecte groep mensen aan.
9,5/10


Domino
Tegenvallertje, helaas. Begon erg tof en het leek een amusante film met een erg best coole look, maar helaas veranderde het een beetje in een warrig en saai avontuur waar de montage steeds meer op de automatische piloot leek te zijn. Bij Scotts Man on Fire vond ik het jammer dat de lekker chaotische montage niet de hele film lang werd doorgezet en ik ben er dan ook positief over dat dit hier wel is gedaan. Echter leek het met steeds minder effect te worden toegepast. Dat was jammer, het voelde saai en warrig op een gegeven moment, terwijl ik normaal gesproken juist meer energie krijg van dit soort snelle beelden.

Maar de schuld licht niet helemaal bij Scott waarschijnlijk. Ik ben me vooral weer opnieuw af gaan vragen wat voor een persoon die Richard Kelley nou precies is. Ja hij is de man achter Donnie Darko, een van mijn all time filmfavorieten. Maar na Domino (waarvoor hij het script heeft geschreven) en Southland Tales lijkt het me alsof Donnie Darko alleen maar een toevalstreffer was. Domino was saai geschreven, misschien zelfs wel slecht. Southland Tales was wel grappig, maar tegelijkertijd ook wat saaiig en compleet warrig. Is dat wat hij eigenlijk wil? Verwarring? In geen van zijn films word er gebruik gemaakt van een echt logische vertelstructuur en zowat altijd zitten er een aantal grofgebekte karakters in. Donnie Darko was erg mooi en voelde ook echt af. Southland Tales kan ik niet echt een mooie film noemen, eerder licht vermakelijke vaagheid in cult vorm. Domino doet ook behoorlijk pulp aan, dus dan begin ik me toch sterk af te vragen of dat niet het echte gezicht is van Kelley, iemand die best slimme scripts kan schrijven, maar eigenlijk gewoon grove pulp cinema wil maken met zoveel mogelijk verwarring in de hoop dat niet iedereen het zal snappen. Toch jammer, want dan heb ik hem al die jaren een beetje verkeerd ingeschat..

Om tot een conclusie te komen: Niet een hele slechte film, maar niet boeiend genoeg geschreven en ik had het idee dat er steeds minder aandacht was besteed aan goede montage naar mate de film vorderde. Had heel wat toffer kunnen zijn. Overigens was het opduiken van Tom Waits wel nog een klein pluspuntje.
5,5/10

[Oudlid_X5]

Confortorio (1992)

De eerste film van het IFFR viel me lichtelijk tegen en ik had na de film niet echt de behoefte om meer van het retrospectief van Paolo Benvenuti te gaan zien. De film zelf gaat over een mislukte pogingen om twee ter dood veroordeelde joodse dieven te bekeren tot het katholicisme. De titel van de film ontleent zich aan de instelling die zorg draagt voor religieuze bijstand aan ter dode veroordeelden.

Het onderwerp vond ik interessant genoeg om de film te gaan zien. Alleen jammer dat de film nergens echt weet te raken. Dat komt mede door de ietwat rommelige montage, het matige acteerwerk van de acteurs (geen professionele acteurs overigens) en de slechte filmkopie. Of lag dat laatste aan de projectie? Over de lichtinval en het camerawerk was ik meer te spreken. Waarbij de openingssequentie heel mooi begint in een donkere hal waarnaar de camera zich terugtrekt in de gangen van het klooster waar de lichtinval van de ochtend heel mooi te voorschijn komt. 5.0

Rysopis (1964)

Ik had nog nooit van de Poolse cineast Jerzy Skolimowski gehoord en toen ik las dat het IFFR een retrospectief aan hem wijden was ik min of meer verkocht. Met een klein beetje geluk zat er een ongekende parel tussen. Alvorens we aan Identification Marks: None begonnen kregen we eerst nog een shortfilmp te zien van de regisseur. Zoals shortfilmpjes over het algemeen zijn maakte Money and Lies niet al teveel indruk op me want ik kan me maar een aantal shots van herinneren. Zo vond ik shots die hij geschoten heeft vanuit het reuzenrad heel aardig. Normaal gesproken kijk je naar het reuzenrad maar wat Skolimowski doet is vele malen leuker. Hij neemt je mee in het reuzenrad. Heel gedurfd voor die tijd.

De feature film zelf duurde net iets te lang om mijn aandacht erbij te houden. Daarbij merk je echt op dat Skolimowski het geld niet had om een speelfilm te maken. Hij speelt niet alleen de hoofdrol maar neemt vrijwel alle andere taken op zich. Oftewel we hebben te maken met een onafhankelijke Poolse film ten tijden van Franse Nouvelle Vague. En dat merk je ook wel terug in het verhaal en de handelingen van de hoofdpersoon. Het speelt op de dag waarop in Polen het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog wordt herdacht. Het is een gewone dag in het leven van Andrzej Leszczyc. Op die dag besluit hij niet alleen te kappen met zijn studie maar hij maakt het ook uit met zijn vriendin en gaat in dienst in het leger zonder dat hij dat iemand vertelt.

Wat wellicht het meest opvalt aan deze film is het feit dat er zoveel op de achtergrond speelt. Ik heb een aantal keren geglimlacht om absurde momenten, zoals bijvoorbeeld het telefoongesprek bij de autohandelaar. En hoewel het gesprek aan de telefoon niet echt boeiend is speelt er gelukkig genoeg af bij de autohandelaar. Want zo is er iemand die zijn auto maar niet lijkt te kunnen parkeren. Hilarisch! Zoals ik al eerder schreef kon de film me niet de hele lengte boeien dat komt mede dat het verhaal wat stroef loopt en dat het acteerwerk van sommige mensen niet echt denderend te noemen is. Maar om nu te zeggen dat ik me verveeld heb. Nee, alles behalve dat. Leuke kennismaking van een aparte regisseur.

Helaas hadden wel te maken met een obscure Engelse kopie. Zodoende waren de aktes niet aan elkaar geplakt maar los van elkaar gemonteerd zodat de film niet zou knappen tijdens het afspelen. De film werd dus steeds onderbroken om de nieuwe akte aan te zetten op een andere projector. 5.5

[Brakhage]

Mommie Dearest (Frank Perry, 1981) ****

De reden voor het maken van deze film wordt helemaal op het einde duidelijk: het testament van Joan Crawford wordt voorgelezen en daaruit wordt duidelijk dat ze niets van haar vermogen aan haar kinderen schenkt. Zoonlief merkt dan bitter op dat Joan zelfs na haar dood nog het laatste woord heeft, waarop dochter echter sarcastisch opmerkt ‘does she?’ . Dochter zou namelijk haar wraak nemen door een boek te schrijven over de problematische relatie met haar beroemde moeder en uit dat boek kwam dan uiteindelijk de film ‘Mommie Dearest’. Het moge duidelijk zijn dat een boek dat enkel geschreven is om wraak te nemen vrij vals en achterbaks is en dat is de film dus uiteindelijk ook. De film was aanvankelijk gemarket als een straightforward drama, maar werd bij release unaniem neergesabeld, zozeer zelfs dat de studio besloot het in de markt te zetten als campy comedy, de status die de film nu nog steeds heeft. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom deze film niet werkt als normaal drama maar wel als campobject en dat is dat Joan Crawford zoals ze in de film geportretteerd wordt nogal psychopathisch overkomt. Dit was overigens niet de bedoeling van de makers, want zij hadden een serieus drama over kindermishandeling in gedachten, maar uiteindelijk werd het een komedie over kindermishandeling met hier en daar wat tragische trekjes. Wat allemaal ook niet helpt is dat de film eruit ziet als een gepimpte aflevering van Dynasty of Dallas – je verwacht ieder moment dat J.R. het beeld inschuift.

Grootste euvel is echter de wijze waarop Joan Crawford neergezet wordt door Faye Dunaway. Robert Downey Jr. adviseert Ben Stiller in ‘Tropic Thunder’ om nooit ‘full retard’ te gaan, maar die raad had hij ook aan Faye moeten geven, want Faye gaat dus wel all the way en gaat ‘full Crawford’. Dit resulteert in enkele van de meest hysterische en over de top momenten ooit in een mainstream Hollywoodfilm te zien geweest en het zijn juist deze momenten die de film de das hebben omgedaan. Het is overigens niet zo dat de hele film over de top is, het gaat eigenlijk maar om een paar momenten die echt te ver gaan (NO WIRE HANGERS!!!, YOU NEVER LOVED ME!!!!, TINA, BRING ME THE AXE!), maar deze zijn dan ook dusdanig hysterisch dat het onmogelijk wordt om de rest van de film serieus te nemen. Het helpt vermoedelijk ook niet dat de film volledig vanuit het oogpunt van de wraakzuchtige dochter verteld wordt, die haar moeder als een of ander gruwelijk monster afschildert.

Hiermee komen we op de zinvolle vergelijking die John Waters (uiteraard een groot fan van de film) op de audiocommentaartrack trekt tussen ‘Mommie Dearest’ en ‘Sunset Boulevard’. Hoewel Waters er niet echt verder op in gaat zijn beide films horrorfilms met als onderwerp Hollywood. Waar Wilder’s film als directe thematiek heeft dat Hollywood mensen in monsters verandert en zijn films stampensvol zit met verwijzingen naar horrorfilms, daar kun je ook ‘Mommie Dearest’ gemakkelijk als horrorfilm lezen, vooral dankzij de vaak groteske performance van Faye. De scène waarin ze haar dochter volledig aftuigt met een klerenhanger of waar ze als een zottin tekeer gaat met een heggenschaar en bijl lijken rechtstreeks uit een goedkope exploitationfilm gewandeld, het soort films waarmee Crawford haar carrière eindigde zoals ‘Trog’ waarin arme Joan zichzelf tussen scènes moest omkleden in een auto omdat een kleedkamer te duur was; wat een einde van zo’n illustere carrière. Hoewel het duidelijk is dat Faye voor de Oscar ging met haar performance en ze uiteindelijk juist compleet het tegenovergestelde effect bewerkstelligde en haar overacting volledig neergesabeld werd, is het toch een puike prestatie die ze levert. Ze lijkt op vele momenten echt Joan Crawford te zijn en de wat ingetogenere scènes zijn oprecht sterk – het is enkel jammer dat de balans zo volledig zoek is en je wat door al het geschreeuw heen moet kijken.

Het is duidelijk dat ‘Mommie Dearest’ een nogal gechargeerd beeld geeft van Joan Crawford. Iedereen weet dat ze een bijzonder moeilijke tante was en een controlfreak en ze zal ongetwijfeld vaak een slechte moeder geweest zijn (maar een grote ster is dat welhaast automatisch), maar het monsterlijke portret dat deze film van haar schetst is duidelijk te ver doorgeslagen. Als serieus drama is de film daarom nauwelijks serieus te nemen, maar als valse wraakpoging des te meer en iedere zichzelf respecterende nicht moet deze film wel op handen dragen. Luister overigens ook zeker eens wat John Waters over de film te zeggen heeft, hij maakt tenminste één afschuwelijk briljante grap!

[Wim S.]

The Thing from another World (1951) : Hele mooie sci-fi film, ik begrijp wel waarom John Carpenter hier een remake van heeft gemaakt en ook zelf wat dingen heeft verbeterd. Zoals in de remake van Carpenter gaat het om een parasiet/virus dat bezit neemt van de mensen iets wat mij wel meer aanspreekt en het gaat het hier in het orgineel om een plantaardig wezen dat intelligenter is dan de mens wat overigens niet merkbaar was(in de film werd het zelfs sarcastich een superwortel genoemd). Het wezen lijkt onverslaanbaar te zijn aangezien zijn lichaamsdelen weer aangroeien, ook komen de onderzoekers er achter dat het wezen zich kan vermenigvoudigen door middel van bloed en zo een leger kan gaan vormen om zich te voeden met mensen en zo de aarde kunnen overnemen. Ook komt er een conflict tussen de onderzoekers en de niet-onderzoekers, de onderzoekers willen het wezen in leven laten om er mee te communiceren en er van te leren en de niet-onderzoekers willen het wezen vernietigen want ze zien de grote bedreiging dat dit wezen kan vormen voor de aarde/mensheid, dit alles maakt deze film tot een spannende gegeven, ondanks dat de alien/monster eruit zag als een frankenstein met een overal aan. 7.8

[Jordy van Buel]

Pusher trilogie 1996 - 2004 - 2005 Nicolas Winding Refn

De afgelopen tijd alle drie de delen van deze Deense productie bekeken en om maar meteen met de deur in huis te vallen: stuk voor stuk zijn het aanraders! Ik ga verder niet in op details want dat zou teveel kunnen verklappen maar als je een echt goed stukje cinema wilt zien dat je meeneemt naar de ellende van de drugswereld, dan behoren de bovengemiddeld goede Pusher films daar zeker toe. Aan de ene kant kunnen deze drie films beschouwt worden als 1 film, daar waar er veel interconnecties tussen de verhaallijnen en personages zijn, maar aan de andere kant heeft elke film ook zo zijn eigen karakter en visuele weergave. Die combinatie maakt elke film weer interessant en verrassend. Erg goed!

[Coen P.]

Pusher trilogie 1996 - 2004 - 2005 Nicolas Winding Refn

De afgelopen tijd alle drie de delen van deze Deense productie bekeken en om maar meteen met de deur in huis te vallen: stuk voor stuk zijn het aanraders! Ik ga verder niet in op details want dat zou teveel kunnen verklappen maar als je een echt goed stukje cinema wilt zien dat je meeneemt naar de ellende van de drugswereld, dan behoren de bovengemiddeld goede Pusher films daar zeker toe. Aan de ene kant kunnen deze drie films beschouwt worden als 1 film, daar waar er veel interconnecties tussen de verhaallijnen en personages zijn, maar aan de andere kant heeft elke film ook zo zijn eigen karakter en visuele weergave. Die combinatie maakt elke film weer interessant en verrassend. Erg goed!

grr, de mijne van www.play.com is nooit aangekomen

[Wim S.]

grr, de mijne van www.play.com is nooit aangekomen

Die van mij wel je weet niet wat je mist, maar ach wat je niet hebt kan je ook niet missen

[Coen P.]

Die van mij wel je weet niet wat je mist, maar ach wat je niet hebt kan je ook niet missen

komen er apen in voor?

[Erwin de Koning]

RAZORBACK

Toen ik deze film voor het eerst zag vond ik er weinig aan, de tape die ik had gehuurd zag er natuurlijk niet zo mooi uit als de dvd van nu en die draagt zeker bij tot het kijkplezier van deze 'killer pig on the loose' film die in hetzelfde straatje past als THE WHITE BUFFALO en ALLIGATOR

Het wachten is op een unrated cut

7.0

Trailer

[Marcel v/d H.]

grr, de mijne van www.play.com is nooit aangekomen

Ik wacht inmiddels ook al een paar maand op een paar dvd's van Play. Heb de hoop al maar opgegeven. Trouwens nooit een bericht gehad dat ze niet meer leverbaar waren.....

[Wim S.]

komen er apen in voor?

Uhm volgens mij niet, maar even zonder gekheid heb je Play.com ook al gemaild? Ik had kort geleden ook 2 bestellingen die maar nooit aankwamen en heb toen play.com gemaild en er werd zonder moeilijk te doen meteen nieuwe exemplaren naar mij verzonden en deze heb ik inmiddels dus wel al binnen. Dus een mailtje kan wonderen verrichten.

[Jordy van Buel]

komen er apen in voor?

Ligt eraan, wat versta jij onder apen?

[Bas Reuver]

Pusher trilogie 1996 - 2004 - 2005 Nicolas Winding Refn

De afgelopen tijd alle drie de delen van deze Deense productie bekeken en om maar meteen met de deur in huis te vallen: stuk voor stuk zijn het aanraders! Ik ga verder niet in op details want dat zou teveel kunnen verklappen maar als je een echt goed stukje cinema wilt zien dat je meeneemt naar de ellende van de drugswereld, dan behoren de bovengemiddeld goede Pusher films daar zeker toe. Aan de ene kant kunnen deze drie films beschouwt worden als 1 film, daar waar er veel interconnecties tussen de verhaallijnen en personages zijn, maar aan de andere kant heeft elke film ook zo zijn eigen karakter en visuele weergave. Die combinatie maakt elke film weer interessant en verrassend. Erg goed!

Ik heb ze ook alle 3 gezien van de week en ik was er ook wel over te spreken. De kwaliteit van de dvd's vond ik niet geweldig, maar de films zelf maakten dat meer dan goed.

[Melzz]

Ladri di biciclette - Vittorio de Sica -1948

Het neorealisme bereikt zn hoogtepunt met Bicycle Thieves, een film die rijk en eenvoudig tegelijk is. Bij een film als deze gaat het niet zozeer om een actie geörienteerd plot maar om de situatie, de omgeving, de subtiliteiten. Wat is er spannend aan een gestolen fiets, hoe kun je daar een film over maken die de volle lengte boeit en ontroerd? De gestolen fiets is meer een kapstok om de situatie in Italië te schetsen in de naoorlogse periode. Mensen zijn arm en moeten dagelijks strijden om de eindjes aan elkaar te knopen.

Antonio kan zijn geluk niet op als hij een baan aangeboden krijgt als plakker van posters. Hij heeft echter een fiets nodig. De lakens die hij heeft moet hij verkopen om een fiets te kunnen aanschaffen. In de eerste van een aaneenschakeling van subtiele scenes zien we Antonio en zn vrouw hoopvol kijken als het bedrag wordt genoemd voor de lakens. De lakens wordt op een enorme stapel gelegd, het beetje geld wordt overhandigd.

De man kan zn geluk niet op en is vooral trots, trots dat hij zn gezin kan onderhouden. Zn zoon Bruno helpt mee de fiets schoon te maken. Het noodlot wordt getart als de fiets al op zn eerste werkdag wordt gestolen. Zonder fiets, geen werk. Zonder werk, geen geld. De radeloosheid wordt perfect geportretteerd door Lamberto Maggiorani, een non-acteur die de vader speelt. De man acteert niet, hij IS het. Sublieme vertolking.

Zn zoontje wordt al net zo goed gespeeld door een 8 jarig ventje. Samen stropen ze Rome af op zoek naar de fiets. En wat wordt Rome prachtig neergezet. Iconische gebouwen worden vermeden, we zien een Rome vol armoede, achterafstraatjes en louche markten. De man is zo radeloos dat hij af en toe het contact met zn zoontje verliest. De kijker houd zn hart vast als de knaap een paar keer valt en voor een auto dreigt te geraken in zn poging zn vader bij te houden.

De wanhoop stijgt en de man klampt mensen aan waarvan hij denkt wat met de diefstal te maken te hebben. Als hij een jongen beschuldig zien we hoe armoede ook saamhorigheid en gerechtigheid teweeg brengt. Omstanders bemoeien zich ermee en beschermen de jongen. Er is even een lichtpuntje als de Antonio zn zoontje uit eten neemt. We zien weer dezelfde trots. Scenes als dit zijn de ultieme vorm van pure cinema.

Naast de zoektocht naar de fiets, gaat het ook om het contact tussen vader en zoon en de naoorlogse situatie. Antonio is niet de enige die het moeilijk heeft. Er zijn meer slachtoffers van een harde samenleving. Criminaliteit is er niet uit zelfverheerlijking maar uit pure noodzaak. De mensen hebben hun waardigheid, begrip en respect niet verloren. De film zit er vol mee. Subtiele scenes maken de film. Bruno doet het raam dicht voor een baby als hij vertrekt is een voorbeeld waarom ik zo onder de indruk ben van deze film. Of de kwaadheid en treurnis en vooral het besef dat op Antonio's gezicht valt te lezen als hij terugkeert bij zn emmer met plaksel en de half opgehangen poster van een Hollywoodster. Hij maakt toch zn klus even af en vol tegenzin en machteloosheid plat hij nog even de laatste randen van de poster vast.

De film is geschoten in een tijd die alleen maar geschoten kan zijn in die tijd. Wil je dat nu doen herleven, dat krijg je niet voor elkaar. De achtergrondfiguren vertellen allemaal hun verhaal, onmogelijk te bereiken met extra's. Het einde van de film is perfect. Zonder vals sentiment wist het mij stil te krijgen. Een episode uit het echte leven met echte mensen en door echte mensen en gaat door zelfs als de film zn einde heeft bereikt.

De Sica heeft een uiterst humane film afgeleverd en is een meesterwerk in zn soort. Alles lijkt in balans en niets wordt verheerlijkt of geromanticeerd. De Criterion is een schat voor de filmliefhebber. Interessante extra's, een boekje met essays maar bovenal een prachtige transfer. Een must have. Een film om zo nu en dan eens naar terug te keren.

9,2

[steven van dijk]

Erwin is Razorback van de regisseur van Highlander 1 Russel ben zijn achternaam ff kwijt, ik heb id ooit de video gehad. Ik vond het een grappige film in de jaren 80.
Ben ook benieuwd waar ie te koop is.

[Melzz]

Erwin is Razorback van de regisseur van Highlander 1 Russel ben zijn achternaam ff kwijt, ik heb id ooit de video gehad. Ik vond het een grappige film in de jaren 80.
Ben ook benieuwd waar ie te koop is.

Mag ik zo vrij zijn.....3,99 bij Play

http://www.play.com/DVD/DVD/4-/17205...k/Product.html

[Lemodie]

Nocturna
Deze animatiefilm zojuist gezien tijdens een vertoning in een klein college zaaltje in de buurt met goedkope entree. Ik ben een enorme animatie liefhebber en werd dan ook getrokken door het zinnetje in de beschrijving 'Wie unieke animatiefilms zoals Nocturna links laat liggen met het predikaat 'kinderfilm' neemt zichzelf te serieus.' Nou wil ik niet beweren dat ik mezelf zo heel erg serieus neem, maar dit was toch echt een film die duidelijk bedoeld was voor kinderen en hij was nog vrij simpel ook met als flauwe boodschap dat je niet bang hoeft te zijn in het donker, sterker nog, als je maar genoeg zelfvertrouwen hebt hoef je helemaal nergens bang voor te zijn (hoera!).

Alles was het net niet, animatie, vormgeving en muziek. Qua verhaal heb ik ook dubbele gevoelens. Aan de ene kant leuk verzonnen met wat geinige vondsten, aan de andere kant ook erg makkelijk, voorspelbaar en te veel kindercliches. Vooral jammer van de vormgeving, want ik snap echt niet waarom ze hebben gekozen om alle figuren uit de Nocturna wereld een andere look te geven dan de kinderen en dus ook het hoofdpersoon. Toen ik een filmstill zag met hem erin werkte het toch misleidend, hij ziet er leuk uit met zijn kraaloogjes en bolle hoofdvorm, maar de rest van de karakters hebben ze allemaal een alternatieve Disney look gegeven, met dezelfde soort ogen die dezelfde soort blikken hebben. Jammer want dat haalde toch een stukje van de charme weg die wel degelijk aan wezig was tijdens de openingscene. Hoewel er wel spiraalvormige wolken/trapleuningen/theekop oortjes te zien waren, de gebouwen net wat schever leken te zijn, de kleurkeuzes orgineel waren had ik toch het idee dat de makers het niet aandurfden echt verder te gaan in de vormgeving dus blijf je met zo'n half geslaagde sfeer hangen.

Zoals ik al zei zaten er hier en daar leuke kleine dingetjes in, maar ze hadden dit met gemak een stuk beter kunnen maken, zo niet in het flauwe verhaal dan wel qua vormgeving. Voor een kind doet dit misschien erg magisch aan, ik ben beter gewend. Wel moedig ik dit soortanimatieprojectjes buiten de grote studios om altijd aan, dat er nog maar meer mogen volgen!
5,5/10