Welke film heb je net gekeken en wat vond je ervan? (8)

[Sneaker]

Nope

Jammer. 7,50 vind ik iets aan de dure kant voor een short. Anderszijds klinkt het wel weer interessant. Even over nadenken nog.

[Erwin de Koning]

Er staan meerdere 'dingetjes' op dan de short, kijk maar op de site of in mijn profiler

[stefanovic]

Deze staat ook nog op mn verlanglijst als ik hem ergens goedkoop kan vinden. Heb je toevallig Paprika en Princess Mononoke al gezien? Die zullen je wellicht ook wel bevallen.

Mononoke ligt hier te wachten. Spirited Away en Howl's Moving Castle vond ik echter vooral mooi en vermakelijk, maar die raakten me niet op het emotionele vlak. Ik verwacht van Mononoke eigenlijk hetzelfde, een heel ander soort film dus.

[stefanovic]

Vandaag weer eens twee schitterende films gezien van de hand van schrijver Tennessee Williams, namelijk Suddenly, Last Summer van Joseph L. Mankiewicz en Sweet Bird Of Youth van Richard Brooks.
De eerste film vond ik net wat beter. De nadruk ligt op enkele lange dialogen. Elizabeth Taylor ziet er prachtig uit en speelt fantastisch en zelfs oude tang Katherine Hepburn is goed te pruimen. De finale is discutabel, maar kan op een aantal interessante manieren worden uitgelegd. 8,5/10
Sweet Bird Of Youth deed me denken aan het briljante Cat On A Hot Thin Roof (eveneens van Brooks en met Paul Newman) en bevat alle waanzinnige karakterontwikkelingen die het werk van Tennesse kenmerken (drank, drugs, depressie, veel opgekropte frustraties, onmogelijke relaties, etc.). Jammer dat er ten gunste van de censuur enkele loodzware plotwendingen zijn genuanceerd. 8,3/10

[mercapto]

The Persuit of Happyness

Will Smith. Daar is ie weer.
Na eerder deze week I am Legend te hebben gekeken was het moeilijk nog een Will Smith vehicle op te zetten, gelukkig heb ik het toch gedaan.
De film is weinig bijzonder, het verhaal is degelijk en laat direct vanaf het begin weten wat het is, geen pretentie te vinden. Een American Dream film met de nodige emotionele momenten, hoewel echte tranentrekkers tot een minimum beperkt blijven.

Will Smith speelt Chris Gardner, een vader die samen met z'n vrouw en zijn 5-jarige zoontje het hoofd bovenwater probeert te houden. Door een verkeerde gok eerder in hun relatie zit hij opgescheept met een berg medische apparaten die hij moet zien te verkopen, geen verkoop is geen geld, en geen geld...juist.
Al gauw gaan ze dan ook kopje onder en verlaat z'n vrouw hem, niet veel later zijn hij en z'n zoontje hun woonruimte kwijt. Nu hangt hun leven af van een nieuwe gok, een kans van 1 op 20 op een baan bij een prestigieus effectenmakelaarskantoor.

Het mooiste aan de film is niet het verhaal dat al vanaf het begin duidelijk laat blijken waar het heen zal gaan. Veel mooier is de chemie tussen vader Chris Gardner en zoontje Christopher, in het echte leven ook vader en zoon. De twee Smiths zetten beide een prachtrol neer. Als Will Smith z'n zoontje met kleine stapjes de filmwereld in helpt zie ik niks anders dan een gouden toekomst voor het manneke tegemoet.

[Lex v/d Moolen]

Afgelopen dagen weer eens de LotR EE trilogy bekeken op mn nieuwe LCD, wat een verademing. 8)
En blijft één van mijn favoriete film allertijden. 10/10

[Brakhage]

Gates of Flesh (Seijun Suzuki, 1964) ***1/2

Een beetje gemengde gevoelens bij deze Suzuki: stilistisch was het weer bijzonder, waarbij ik het vooral intrigerend vond hoe Suzuki een soort kleurrijke duisternis wist te scheppen, maar qua verhaal voelde het wat stuurloos aan. Toch zeker een leuk filmpje.

[Brakhage]

Les Femmes (Aurel, 1969) *

Deze Brigitte Bardot film is zonder overdrijven een van de meest afgrijslijke films die ik in mijn leven gezien heb.

[Melzz]

The League of Gentlemen - Seizoen 2

"Even" een paar afleveringen bekijken.....voor je t weet heb je het hele 2e seizoen erdoor heen gejast. Het is gewoon zo vreselijk grappig en verslavend. Nu al jammer dat ik nog maar 1 seizoen te gaan heb. Veel dezelfde karakters in het tweede seizoen maar ook de introductie van nieuwe zoals Papa Lazarou, the wife-collecting clown. Ik dacht dat dit typetje wel in meer afleveringen zou zitten want ik zag hem vaak opduiken in promotiemateriaal voor the League. Jammer eigenlijk.....want dat karakter is echt te grappig voor woorden. Er zitten weer zat donkere horrorelementen in wat voor mij de serie uniek maakt. Kannibalisme, moord, dierverminking....het komt allemaal voorbij. Die gasten kunnen echt fantastich de meest uiteenlopende typetjes neerzetten, geweldig! De box is echt een meesterlijke aanwinst voor mn collectie. Op naar seizoen drie!

[Dennis Oosterhuis]

First Blood (1982)

Als je aan Sylvester Stallone denkt, denk je aan Rocky én aan Rambo. Deze twee filmreeksen hebben van Stallone een icoon gemaakt in het actiegenre van Hollywood. Van de drie Rambo films die tot nu toe zijn uitgebracht (later dit jaar is het vierde deel "Rambo" in de bioscopen te zien) is "First Blood" ook wel zijn beste. Stallone is als Rambo in z'n element, hij kan namelijk niet acteren, maar heeft maar weinig tekst. Naast Stallone krijgen we o.a. Brian Dennehy, Richard Crenna en David Caruso te zien. "First Blood", een typische jaren '80 actiefilm...

Cijfer: 8.0/10

[Coen P.]

Girl with a Pearl Earring (Peter Webber, 2003)
'Six Feet Under' regisseur komt met het fictieve verhaal achter het beroemde schilderij 'Meisje met de parel'. Het meisje op het schilderij van de Nederlandse schilder Johannes Vermeer (te bezichtigen in het Mauritshuis in Den Haag) is nooit geïdentificeerd, zodat dit ruimte overlaat voor fantasie. Na het boek dat over de onbekende dame is geschreven, is er nu dan ook de film. DoP Eduardo Serra (die ondermeer What Dreams May Come, Unbreakable en Blood Diamond op zijn conto heeft staan) weet een fantastisch beeld te schetsen van het Delft ten tijde van Vermeer. Hoe clichématig het ook klinkt, elk beeld had zo uit een schilderij kunnen komen (pun intended). De composities en belichting zijn van adembenemend. Het plot van de film kabbelt in een erg rustig tempo voort en in de film gebeurt weinig. De jonge dienstmeid Griet komt in het huishouden van Vermeer te werken. Tussen de twee groeit de spanning en als zij meer verantwoordelijkheden krijgt (o.a. het assisteren van Vermeer tijdens zijn werk) worden de overige dames van het huishouden jaloers. Scarlett Johansson laat zien dat ze in een rol zonder veel dialoog waar ze meer 'expressief' moet acteren redelijk uit de verf komt. Firth als Vermeer was voor mij echter de betere van de twee. Inhoudelijk gezien is de film niet bijster interessant, maar visueel gezien des te meer! Een positieve verrassing! ****

[Oudlid_X5]

Ex Drummer (2007) ****(*)

Het blijft een wonder boven wonder dat ik mijn eigen buurlanden boven mijn eigenland beschouw qua Cinema. Ook in Ex-drummer heb ik in tijden niet zo uitbundig tot kramp in me buik toe moeten lachen. Regelmatig hoorde ik alleen mijn eigen lach door de zaal schallen en keek ik daarna een beetje rond omdat de rest zo stil was maar dat was scheen alhoewel ik een paar keer werd gecorrigeerd door me kameraad door mijn uitbundige lach maar dat mocht de pret niet drukken. En dan de mensen die verkeerd hadden gekeken in het programmaboekje en dachten dat ze naar ‘’Alles is liefde’’ gingen. Magnifiek!

Van te voren werd ik gewaarschuwd dat dit niets voor mij was maar ze hadden het alweer bij het verkeerde eind. Het is misschien nog wel de beste combinatie te noemen tussen The Cook the Thief His Wife & Her Lover en C'est arrivé près de chez vous en een snufje Choper maar dan nog is de film tot het extreme toe ultra smerig, bot, barbaars, grof en naar mijn mening revolutiecinema. Ben zelf nog aan het twijfelen of hier een boodschap in moest zitten of naderhand vanwege de hype een zogenaamde dubbele bodem erin verwerkt werd. Het verhaal is zo simpel gehouden om de platte humor van de bovenste plank te presenteren. Het boek van Brusselmans heb ik niet gelezen en zal dat ook nooit doen waarschijnlijk.

Ik wist van te voren eigenlijk niets van de film en dat wou ik ook zo houden. Maar ik hoopte dat de film toch iets meer diepgang kon verwachten maar dit was gelukkig niet van de orde en de hele 90 minuten werd de film in handen gehouden door zijn banale humor. En tja toen dat kind doodging kwam ik helemaal niet meer bij. Het zogenaamde opgewekte sentimentele verdween achter de zon omdat de vader weer eens gek tekeer ging. Heerlijk dat het verhaal ook totaal met een grijs, grauw en uitzichtloos tintje werd verteld. Buiten de mooie locatie, sterke uitbundige karakters, gedurfd gefilmd, het taaltje en natuurlijk boven alles die overdreven reactie op alles maakt de film zo dat het nu al de mooiste bioscoopervaring was in tijden. Daar kan een Inland Empire maar net tegen op.

Om Ex Drummer in één zin uit te leggen is dit misschien naar mijn mening de beste, platte onzin in een esthetisch jasje dat totaal geen grenzen kent maar over grenzen gaat.

[Nielsje]

Anchorman
Aardige film die het vooral van Will Ferell moet hebben.

The Pulse
Dramatisch slechte horrorfilm die vrij sterk lijkt te beginnen maar dan gigantisch afzakt, en zelfs met een anticlimax weet te eindigen.

Toy Story
Jaren geleden dat ik deze had gezien. Toy Story 2 is nog steeds mijn favoriet van de twee maar deze beviel me deze keer een stuk beter. Ook weer hier zijn de grapjes voor volwassenen sterk aanwezig en geven deze film net wat meer diepte. Topper!

[Brakhage]

Foreign Correspondent (Hitchcock, 1940) ****

Uitstekende film die op de gebruikelijke Hitchcock pijlers van humor en suspense leunt. Daarnaast is de film ook visueel behoorlijk aantrekkelijk, hierbij vermoedelijk niet weinig geholpen door niemand minder dan Rudolph Mate (oa. Dreyer) en kent het enkele behoorlijk spectaculaire scenes. Niks mis mee.

[Kees Hoekerd]

Mou Gaan Dou (2002)

Net iets sterker dan de remake. Met name door die geweldige muziek en het gemis van romantiek. Dat zit hier ook wel een beetje in, maar niet zo ernstig als in the Departed. Ook is dit origineel iets lastiger te volgen af en toe, door al die namen die op elkaar lijken. Werkt in het voordeel! Misschien moet ik de vervolgen ook maar aanschaffen. Mou gaan dou is in ieder geval een klassieker van Koreaanse (?) bodem.

8.0/10

[TheGodfather]

Gisteren en eergisteren gezien:

Das Leben Der Anderen
Prachtige film over het leven in de heilstaat Oost-Duistland. De sfeer is meteen vanaf het begin al beklemmend, de sets en de aankleding zijn geweldig verzorgd en het acteerwerk van de complete cast is super, waarbij vooral Ulrich Mühe een fantastische prestatie neerzet. De transformatie die hij in de film doormaakt is geweldig en bijna pijnlijk mooi om te zien.
Kortom: terechte winnaar afgelopen jaar voor de Oscar van beste buitenlandse film.

8,5/10

Nightmare Alley
Niet "your average" film noir qua verhaal maar daarom zeker niet minder genietbaar. Integendeel zelfs. De rise and fall van Tyrone Power`s personage is geweldig in beeld gebracht en fantastisch geacteerd. Er zitten een paar prachtige, memorabele scenes in de film en het einde is bijna hartverscheurend mooi.
Zeker het kijken waard. Een film die je makkelijk meerdere keren kunt zien.

8,0/10

[Brakhage]

Profound Desire of the Gods (Shohei Imamura, 1968) ***1/2

Ik heb redelijk veel moeite met lange films (het hoeft voor mij niet langer te duren dan 100 minuten) en heb niet echt veel met de Japanse cinema, dus een bijna drie uur durende Japanse film, bovendien ook nog van een regisseur met wie ik nooit een klik heb gehad, Shohei Imamura, klinkt mij niet direct als muziek in de oren. Toch viel deze film me mee, ook al zag ik nergens het meesterwerk dat sommigen er wel in schijnen te zien. Met Aziatische films heb ik altijd enorm veel moeite om de acteurs van elkaar te onderscheiden, waardoor de verhalen in dit soort films al snel vervallen tot een soort abstracte ervaring en zo ook hier; de grote lijn begreep ik wel en ook de onderliggende thematiek van moderne maatschappij vs. traditionele maatschappij kwam nog wel op me over, maar toch had ik het gevoel dat er erg veel langs me heen ging. Zeker de eerste helft was bovendien nogal saai en langdradig, pas in de tweede helft opende de film zich enigszins voor me. Visueel was het allemaal een lust voor het oog (het is het type film wat iedereen steevast visueel overweldigend noemt) maar ik vond het te vaak iets te dicht tegen mooifilmerij aan schurken, wat nog een reden is dat de film me niet helemaal goed lag. Als ik me niet vergis is Imamura de enige regisseur ooit die twee keer de Gouden Palm won, dus de man zal zeker iets kunnen, maar ik blijf vrolijk worstelen met zijn films.

[Erwin de Koning]

L'ORME

FOOTPRINTS / PRIMAL IMPULSE / FOOTPRINTS ON THE MOON

Dit is even een aangename verassing! Een zeer intrigerende film die me een beetje deed denken aan het meesterwerk IL PROFUMO DELLA SIGNORA IN NERO over een vrouw (Florinda Bolkan in een uitstekende rol) die een paar dagen van haar leven kwijt is. Ze komt op haar werk aankakken en krijgt doodleuk te horen 'waar was je gisteren en eergisteren?'

Nadat ze verteld heeft dat ze gisteren op haar werk was krijgt ze een kalender onder haar neus dat het 'vandaag' de 11e is en niet de 8e

:-X

Eenmaal op onderzoek ontmoet ze een meisje die haar verteld dat haar naam Alice niet de naam is waar ze zich op de 9e mee had voorgesteld maar Nicole en beetje bij beetje begint het haar te dagen wat er met haar is gebeurd

Wie moeite heeft met 'trage' films kan deze gerust laten liggen (als je'm al kan vinden) maar voor diegenen die niet alles uitgelegd hoeven te hebben is dit een niet te missen juweeltje van een giallo

Kinski mag weer eens lekker idioot doen en is sterk in een belangrijke (bij)rol

8.0

[Bruce Lee]

Zojuist Eastern Promises voor de 2e keer gekeken. De eerste keer in de bioscoop maakte deze film erg veel indruk op mij, maar ik vroeg me af of de film de 2e keer in de woonkamer ook zoveel indruk zou maken. En dat deed die, ik kon me dit keer meer op het verhaal en onderliggende thema's richten en daarin merkte ik gelijk weer hoe goed deze film in elkaar zit. Ook de sfeer is echt geweldig vooral de stukjes in het russische restaurant. Ook de nu al beroemde sauna scene (die ik voor de 3e keer zag, 1 keer youtube) blijft enorm veel indruk maken en is voor mij nu al legendarisch. Een toekomstige klassieker 9.1

[Gertjan R.]

The Matrix: 9.0

Deze film blijft voor mij geweldig heb hem voor de 30ste keer gezien denk ik.
Gewoon genieten en verder niet te veel over praten!:wink:

Origine: 7.5

Deze anime vond ik best mooi al moet ik wel zeggen dat ik soms even het verhaal een beetje kwijt was. Naar mijn mening komt dit omdat delen van het verhaal niet genoeg uitgelicht worden. Maar het kan ook zijn dat bij de tweede kijk buurt het beter te volgen is. En die tweede keer zal zeker komen want al met al heb ik genoten.


Behind Enimy Lines: 7.0

Gewoon een leuke film niet meer en niet minder.

[Fikret]

Blade Runner (Final Cut)

Ik had me na het zien van de Director's Cut een hele make-over en een hoop veranderingen van Ridley Scott voor ogen. De Final Cut is op enkele detailveranderingen na (zoals de kleur van de lucht) identiek aan de Director's Cut die ik een 8 als cijfer gaf.

[Brakhage]

Naked Lunch (Cronenberg, 1991) ****1/2

Ik zag deze film voor het laatst een jaar of drie geleden en ik heb het altijd al een fantastische film gevonden en deze keer was het geen uitzondering. Gebleven was de waardering voor de muziekkeuze om de free jazz van Ornette Coleman te vermengen met de nieuw geschreven muziek van Howard Shore, wat enorm bijdraagt aan de bizarre sfeer. Tevens vond ik het nog steeds erg bijzonder om te zien hoe Cronenberg elementen uit het boek van William Burroughs (dat ik al jaren in de kast heb staan, maar nog nooit uitgelezen heb) combineert met autobiografische aspecten uit diens leven (een verdubbeling omdat het boek in zekere zin ook al autobiografisch was), waardoor de bijna ongeloofwaardige situatie ontstaat dat een bizarre film als deze deels een waargebeurd verhaal is. Maar dit keer was er een compleet nieuwe dimensie bijgekomen en dat was het kleurgebruik van het setdesign, welke verbluffend mooi was en waarbij ik meermalen het gevoel kreeg naar de kleuren van een stripverfilming of oude Technicolor film te zitten kijken. Ik kon me deze dimensie uit mijn voorgaande drie kijkbeurten absoluut niet herinneren en nu kan het liggen aan het gegeven dat ik de film nu voor het eerst op de Criterion release zag en niet de oude Nederlandse release die ik gewend was of aan het gegeven dat ik inmiddels een verder geevolueerde kijkhouding heb ontwikkeld of wellicht een combinatie van beiden. Maar feit was dat ik de film in zekere zin compleet voor het eerst zag en dat was een zeer opwindende ervaring.

[Dennis Oosterhuis]

Yojimbo (1961)

"Yojimbo" draait om een rondzwervende samurai, genaamd Sanjuro Kuwabatake (gespeeld door Toshirô Mifune - een acteur die in veel films van Kurosawa de hoofdrol voor zich opeist). Als hij aankomt in een klein dorpje, komt hij erachter dat er een strijd in de lucht hangt tussen twee vijandige groepen. De één geleidt door Seibei, een bordeelhouder, de ander door Ushitora. Door middel van enkele slinkse trucjes weet hij beide partijen tegen elkaar uit te spelen, waardoor de rust in het stadje kan wederkeren. "Yojimbo" is, net als de eerder bekeken films Rashômon en Ikiru, opnieuw een erg goede film van Akira Kurosawa. Het heeft een goede soundtrack, genoeg humor en wat me vooral opviel was het uitstekende acteerwerk van Mifune. De film kreeg een Amerikaanse remake, "A Fistful of Dollars", van Sergio Leone, die ik ook snel maar eens moet aanschaffen. Een jaar na de release van "Yojimbo", kreeg de film een vervolg met de naam "Tsubaki Sanjûrô".

Cijfer: 8.8/10

[Coen P.]

Yojimbo (1961)

"Yojimbo" draait om een rondzwervende samurai, genaamd Sanjuro Kuwabatake (gespeeld door Toshirô Mifune - een acteur die in veel films van Kurosawa de hoofdrol voor zich opeist). Als hij aankomt in een klein dorpje, komt hij erachter dat er een strijd in de lucht hangt tussen twee vijandige groepen. De één geleidt door Seibei, een bordeelhouder, de ander door Ushitora. Door middel van enkele slinkse trucjes weet hij beide partijen tegen elkaar uit te spelen, waardoor de rust in het stadje kan wederkeren. "Yojimbo" is, net als de eerder gezien films Rashômon en Ikiru, opnieuw een erg goede film van Akira Kurosawa. De film heeft een goede soundtrack, genoeg humor en wat me vooral opviel was het uitstekende acteerwerk van Mifune. De film kreeg een Amerikaanse remake, "A Fistful of Dollars", van Sergio Leone, die ik ook snel maar eens moet aanschaffen. Een jaar na de release van "Yojimbo", kreeg de film een vervolg met de naam Tsubaki Sanjûrô.

Cijfer: 8.8/10

Leuk stukje Dennis! Sanjuro is ook aan te raden, maar deze redt het niet bij Yojimbo. Sanjuro moest Kurosawa volgens mij van de Toho studio maken, voordat zij hem toestemming gaven voor zijn volgende project. Mocht Kurosawa je blijven bevallen, probeer dan ook eens Rashomon, High and Low en The Bad Sleep Well. Dan kan je zien hoe veelzijdig Kurosawa is als filmmaker!

[Lex v/d Moolen]

De film kreeg een Amerikaanse remake, "A Fistful of Dollars", van Sergio Leone, die ik ook snel maar eens moet aanschaffen.

Zeker doen! Overigens is het een Italiaanse remake.