Only God Forgives (Refn, 2013)

[Melzz]

Een ander thema is hoe ouders met hun kinderen omgaan, dat loopt ook als een rode draad door de film. En je analyse is leuk maar ik bedoel echter met leeg: geen bezieling, warmte of emotie. Het zijn poppetjes/karikaturen/stripfiguren die door het beeld lopen. De film druipt van de stijl en dat maakt het genietbaar maar het is tevens ook een zeer klinische film. De moeizame/zwaagzame romance in Drive, gaf die film juist een hart. Juist de subtiliteit in blikken vond ik oa mooi aan die film. En wellicht zo bedoeld maar voor wie zou ik, bij wijze van spreken, moeten juichen in Only God Forgives? De mooie beelden trokken aan me voorbij maar emotioneel deed het me vrijwel niets.

[Evil Ash]

Ik denk ook dat dat de bedoeling was, een anti-karakter film.
Je kan ook niemand toe juichen...
...het zijn allemaal kloot-zakken...

[Oudlid_X5]

En je analyse is leuk maar ik bedoel echter met leeg: geen bezieling, warmte of emotie. Het zijn poppetjes/karikaturen/stripfiguren die door het beeld lopen.

Is allemaal de bedoeling ...

[BigLebowski]

Ik heb een beetje hetzelfde als Melzz. Mooie beelden, maar ik voelde geen binding met de karakters. Zat evengoed wel redelijk geboeid te kijken, maar had ook wel een paar momenten dat ik de film te stroperig vond.

In theorie leuk om met bepaalde filmconventies te spelen en experimenteren, maar je kunt je natuurlijk ook afvragen (als maker) of je je doel niet voorbij schiet wanneer je zo'n emotieloze film maakt waar niemand zich gevoelsmatig door geraakt voelt en daarmee de rug toekeert. Ik heb daar een dubbel gevoel bij

En wat betreft het harde geweld; op een paar korte momenten na vond ik dat nogal meevallen. Na de reactie die ik gelezen had, had ik me op veel erger voorbereid. Er zijn genoeg films te noemen waarin het geweld veel harder is en veelvuldiger voorkomt.

[Reinbo]

Meesterlijk. Op het eerste gezicht wellicht een overgestyleerde wraakfilm, maar wie beter kijkt ziet de ware vertelling. Een beklemmende koortsdroom over verlossing. Refn borduurt voort op Fear X en Valahlla Rising en toont zich een van de meest interessante regisseurs van de afgelopen 10 jaar.

Geweldig 10/10!

[YAH87]

Only God Forgives (2013)
De Amerikaanse broers Billy en Julian zijn twee drugscriminelen die in Bangkok, Thailand actief zijn en tevens leiding geven aan een boksschool om hun illegale activiteiten te sluieren. Als Billy op brute wijze wordt vermoord onder het toezicht van de politie, komt de moeder van de broers over vanuit Amerika. Zij wilt slechts één ding van Julian; wraak voor zijn oudste zoon.

Hernieuwde samenwerking
Na het succes van Drive uit 2011 komt de Deense regisseur Nicolas Winding Refn dit jaar met Only God Forgives. De samenwerking met Ryan Gosling uit de eerdergenoemde film is kennelijk dermate goed bevallen dat Refn de acteur wederom heeft gevraagd om mee te spelen in zijn nieuwste film. Een rol die eigenlijk bedoeld was voor Luke Evans (o.a. Fast 6 en Immortals), maar moest afhaken vanwege een drukke agenda. De film kende, net als Drive, zijn première in Cannes en werd niet door iedereen warm onthaald. Enkele toeschouwers vonden het blijkbaar nodig om de film uit te jouwen, al heeft het Cannes publiek een verleden met dit soort taferelen.

Time to meet the devil
Met Only God Forgives komt Refn wederom met een aparte film die gekenmerkt wordt door zijn eigen stijl. Ook deze film is voorzien van een dosis geweld (wellicht zijn meest gewelddadigste film uit zijn huidige oeuvre) en deinst de Deense filmmaker niet om dit op grafische wijze te tonen. Op visueel gebied oogt Only God Forgives uiterst fraai dankzij het gebruik van roodachtige (neon)kleuren in duistere settings en creëert hierdoor mede het gevoel dat de film zich in (een) hel afspeelt. Over elke frame is over nagedacht waarbij de nodige symboliek is verwerkt. De beelden worden bovendien ondersteunt door een beklemmende, onheilspellende score van Cliff Martinez (die ook verantwoordelijk was voor Drive) en wederom erg sterk en duidelijk aanwezig is. Het verhaal heeft misschien niet veel om het lijf als je de film louter als wraakfilm ziet maar dankzij interessante personages toch weet te boeien. “Time to meet the devil” luidt de tagline van de film, maar wie is dan daadwerkelijk de duivel (ofschoon wie is de antagonist, en wie is dan de protagonist)? De criminele zoon? De vuilbekkende moeder? Of toch de keiharde politiechef? Zomaar een vraag die gesteld kan worden en afhankelijk is van de zienswijze van de kijker. De film vraagt in ieder geval om meerdere keren beken te worden om volledig door te dringen.

Only God Forgives: Intrigerend en fraai ogend stukje cinema die niet voor de zwakke maag is.

[YAH87]

Ik heb een beetje hetzelfde als Melzz. Mooie beelden, maar ik voelde geen binding met de karakters. Zat evengoed wel redelijk geboeid te kijken, maar had ook wel een paar momenten dat ik de film te stroperig vond.

In theorie leuk om met bepaalde filmconventies te spelen en experimenteren, maar je kunt je natuurlijk ook afvragen (als maker) of je je doel niet voorbij schiet wanneer je zo'n emotieloze film maakt waar niemand zich gevoelsmatig door geraakt voelt en daarmee de rug toekeert. Ik heb daar een dubbel gevoel bij .

Tja, geen enkele personage is echt likeable dus wellicht is het ook de bedoeling om geen binding te krijgen met een personage.Elk personage is, zoals evil ash aangeeft, niet bepaald zuivere koffie die allemaal verschrikkelijke handelingen verrichten vanuit hun moraal.

[BigLebowski]

Er zijn anders films genoeg die je wel binding laten krijgen met onsympathieke karakters, dus het zit hem niet zozeer in hun karakter, handelingen en moraal alleen denk ik. Er wordt niks tegenover gezet dat de personages uitdiept en begrijpelijk maakt. Dat is natuurlijk met opzet gedaan, maar dat maakt ze in psychologische zin wel vlakker en afstandelijker. Ik ben wel benieuwd wat voor reden/bedoeling daar achter kan zitten. Is het puur vorm of verhoudt het zicht ook op een bepaalde manier tot de inhoud?

[Evil Ash]

Ik denk voor de vorm, met onwerkelijke personages heb je meer een nachtmerrie/droom effect.(?)

[Rogier Burghout]

Deze wordt ook op 3D Bluray uitgegeven in Duitsland...

[Jeroen D]

Met deze film heb ik hetzelfde als met Mullholland Drive. Hele goede film maar ik kan echt niet uitleggen waarom.
Heb anderhalf uur zeer geboeid naar deze film zitten kijken. Deze film moet je niet gewoon bekijken, het is meer een beleving/ervaring.

Prachtig gewoon !

9/10

[RobinB]

De diepere betekenis in deze film is mooi gebracht maar verder kon de film mij niet boeien. De film heeft een kille uitstraling, weinig emotie en het verhaal is niet echt pakkend tenzij je naar de diepere betekenis kijkt van de film.

[YAH87]

30 september komt 'ie uit op Blu-Ray en DVD volgens Bol.com.

En voor wie geïnteresseerd is de uitleg van YouTube'er Stuckmann voor deze film:



Kan wellicht verhelderend werken.

[Jeroen D]

Interessant filmpje............thanks

[Martin Z.]

Zeker bedankt!

[Jeroen D]

Als je Chang als god ziet word de film zoveel duidelijker !

[Martin Z.]

Ik geef deze film nog wel een keer een kans, ooit...!