Welke film/serie heb je net gekeken en wat vond je er van? (12)

[Jeroen D]

Het kan vervelend gaan worden als een acteur altijd hetzelfde doet.

Johnny Depp vind ik daar 1 van.......hij doet in principe altijd hetzelfde kunstje. Alleen de film om hem heen veranderd.

Nu is dat bij veel acteurs natuurlijk zo.........van de 1 kun je het alleen iets beter hebben dan van de ander. Dat heet smaak

Christian Bale vind ik een veelzijdig acteur.

[zetmoon]

Veel wijze woorden!

Ik prefereer juist acteurs die vrijwel altijd hetzelfde zijn in wat voor film ze ook spelen.
Dat zijn eigenlijk meer filmsterren dan zomaar acteurs.

Voorbeelden:
-John Wayne
-Humphrey Bogart
-Cary Grant (hij is al genoemd)
-Sylvester Stallone
-Arnold Schwarzenegger (zijn "komische" uitstapjes daargelaten)
-George Clooney

Ik vind Russell Crowe erg goed in Gladiator, Master and commander, L.A. Confidential
en 3:10 to Yuma.

Andere films met hem ken ik van naam.....

[Brakhage]

laat film maar als theater zijn

Ja inderdaad! Laten we vooral geen gebruik maken van de specifieke kwaliteiten van het medium film, maar enkel leentjebuur spelen bij een ander medium. Verfilmd theater is de toekomst! 100 jaar ontwikkeling binnen de filmgeschiedenis? Weg ermee!

[hstadman]

Helaas is dit niet mogelijk en elke acteur die een theater verleden heeft zal beamen dat theater een stuk lastiger is dan film. Bij film kun je de "take" dusdanig vaak overdoen tot de regisseur tevreden is. Bij theater moet alles in een keer goed zijn. Patrick Stuart heeft bijv. zo'n theater verleden.

Ach, gelukkig is er voor elk wat wils...voor de massa de kluun en de rest voor de liefhebbers. je kunt beide ook combineren, zodat het weer wat divers blijft, om maar even weer on topic te blijven.

Om maar even bij een populaire holywood uitspraak te blijven, een film moet enternainen. Sommige acteurs zijn meer entertainer dan acteur en sommige acteurs zijn meer acteur dan entertainer...beide kan in een film soms prettig zijn.

laat film maar als theater zijn
je hebt filmacteurs die zich maanden lang opsluiten om een rol meester te zijn

de focus moet die kant uit gaan

het is toch erg als een schrijver als tolkien een boek schrijft, en enkel de wat breder georiënteerde mens kan trekken, terwijl een kluun alleen in z'n vingers hoeft te knippen

[hstadman]

Inderdaad erg vreemd, alleen in de filmindustrie wordt dat schijnbaar als een nadeel ervaren. In het dagelijks leven/werk is het juist een voordeel om erg goed in iets te zijn...

Ik zit toch wel een beetje tussen Brakhage en BigLebowski in. Veelzijdigheid is over het algemeen aantrekkelijker en neigt mij ook eerder te zeggen dat een acteur beter is dan de ander. Maar als je écht goed bent in waar je goed in bent, dan snap ik niet dat dit als een minpunt gezien wordt.

[BigLebowski]

Volgens mij is dit exact waar je de fout in gaat. Laat ik direct zeggen dat ik Crowe een ronduit vervelende man en beperkt acteur vind, maar iedereen die een kerk in zijn tuin bouwt is bij mij sowieso al verdacht. Maar goed, je oordeel klopt van geen kanten omdat het gebaseerd is op een drogreden: je stelt nu expliciet dat veelzijdigheid op zichzelf een kwaliteit is, maar waarom dan? Waarom is het zo moeilijk om te accepteren dat er veelzijdige acteurs zijn en acteurs die altijd zichzelf zijn? Volgens jouw beredenering is Marlene Dietrich een zeer slecht actrice, omdat haar range beperkt is en ze altijd dezelfde rol speelt? Maar waarom kun je niet gewoon accepteren dat het feit dat Dietrich Dietrich is, op zichzelf al genoeg is? Er zijn mensen die enkel een kamer hoeven binnen te lopen om alle aandacht op zich te vestigen. Dat heet uitstraling en dat is wel degelijk een kwaliteit. Niet dat ze daar zelf wat voor hoeven te doen, maar het lijkt me ook niet iets wat je tegen ze hoeft te gebruiken. Anderzijds zijn er mensen die een kamer binnenlopen en niemand die er acht op slaat en dus de aandacht naar zich toe moeten trekken en dat kan ook een kwaliteit zijn. Het is enkel een andere kwaliteit. Zoals ik het nu zie is je hele mening feitelijk enkel gebaseerd op een vreemd soort snobisme die enkel het ECHTE ACTEREN als goed bestempeld, maar om dat te zien moet je maar naar het theater gaan. Maar op het moment dat er een camera in het spel is, gelden er ineens hele andere regels omdat puur acteerwerk dan plots niet meer de enige spelregel is. Filmacteren is echt niet hetzelfde als theater acteren en je mist vreselijk veel door alle mogelijke nuances met die vreemde nadruk op veelzijdigheid het raam uit te flikkeren.

Je haalt er nu nog een ander aspect bij waar ik best mee uit de voeten kan, maar om dan gelijk te zeggen dat mijn oordeel over veelzijdigheid meteen van geen kanten klopt, schiet natuurlijk weer kilometers zijn doel voorbij. Veelzijdigheid is een vaardigheid en daarmee een kwaliteit, die zowel belangrijk is op het toneel als op het doek. Uitstraling is ook wel degelijk van belang en een kwaliteit, dat heb ik nergens ontkent. Anders moet je me maar even zeggen waar ik dat gedaan heb. Het enige dat ik zeg is dat veelzijdigheid voor mij van groot belang is voor het onderscheid van een redelijk en een zeer goed acteur. Acteren gaat voor mij dan ook ten principale om het zo goed mogelijk neerzetten van een rol. Niet alleen glimlachen en mooi zijn, zoals Marilyn Monroe. Prachtige uitstraling, maar niet de beste actrice wat mij betreft. Uitstraling is natuurlijk wel van enig belang. Het een sluit het ander niet uit. Marlene Dietrich heeft een prachtige uitstraling die je ogen op het doek gevestigd houden. Ook een kwaliteit. Maar als ik moest kiezen tussen een filmdiva of een theateractrice, dan gaat mijn voorkeur naar de tweede. Ik ben dan inderdaad ook een liefhebber van theateracteurs en minder van acteurs die het louter van uitstraling moeten hebben. Uiteindelijk is het meest ideaal als ze van beide wat hebben. Dat spreekt vanzelf.

[Brakhage]

Je haalt er nu nog een ander aspect bij waar ik best mee uit de voeten kan, maar om dan gelijk te zeggen dat mijn oordeel over veelzijdigheid meteen van geen kanten klopt, schiet natuurlijk weer kilometers zijn doel voorbij. Veelzijdigheid is een vaardigheid en daarmee een kwaliteit, die zowel belangrijk is op het toneel als op het doek. Uitstraling is ook wel degelijk van belang en een kwaliteit, dat heb ik nergens ontkent. Anders moet je me maar even zeggen waar ik dat gedaan heb. Het enige dat ik zeg is dat veelzijdigheid voor mij van groot belang is voor het onderscheid van een redelijk en een zeer goed acteur. Acteren gaat voor mij dan ook ten principale om het zo goed mogelijk neerzetten van een rol. Niet alleen glimlachen en mooi zijn, zoals Marilyn Monroe. Prachtige uitstraling, maar niet de beste actrice wat mij betreft. Uitstraling is natuurlijk wel van enig belang. Het een sluit het ander niet uit. Marlene Dietrich heeft een prachtige uitstraling die je ogen op het doek gevestigd houden. Ook een kwaliteit. Maar als ik moest kiezen tussen een filmdiva of een theateractrice, dan gaat mijn voorkeur naar de tweede. Ik ben dan inderdaad ook een liefhebber van theateracteurs en minder van acteurs die het louter van uitstraling moeten hebben. Uiteindelijk is het meest ideaal als ze van beide wat hebben. Dat spreekt vanzelf.

Enkel je hele onderscheid tussen de twee categorieen slaat nergens op, dat probeer ik je duidelijk te maken. Waarom zou je moeten kiezen? Waarom is het in hemelsnaam niet mogelijk om van beiden evenveel te genieten? En nee, dat is namelijk niet wat je doet omdat je expliciet gesteld hebt dat het ene beter is dan het andere en dat slaat nergens op. Niet alleen heb je nog altijd geen enkel argument daarvoor gegeven (je zegt enkel dat de ene kwaliteit belangrijker is dan de andere, niet waarom dat zo zou zijn), je hele onderscheid zorgt ervoor dat je niet het acteren in al zijn nuances probleemloos kan accepteren. Het is simpelweg hokjesdenken, wat bovendien voortkomt uit snobisme en met beiden heb ik extreem veel moeite.

Het is volgens mij allemaal vreselijk simpel: het is onmogelijk om dergelijke algemene uitspraken over acteren te doen, omdat je daarmee alle veelzijdigheid volledig teniet doet (ironisch natuurlijk, gezien je stevige pleidooi voor veelzijdigheid). Het enige wat belangrijk is, is om te kijken hoe iedere specifieke rol past in iedere specifieke film. Filmacteren is, in tegenstelling tot theateracteren, niet een entiteit op zichzelf, maar slechts een onderdeel van allerlei middelen die een filmmaker tot zijn beschikking heeft. Bij de ene regisseur vormt het een belangrijk deel (Cassavetes) voor de andere een niet zo belangrijk (Hitchcock), plus nog alle mengvormen die er tussen zitten. En wat in de ene film goed werkt, zal in de andere niet op zijn plaats zijn. Voor een Sternberg film bijvoorbeeld is zo weinig mogelijk expressie juist een kwaliteit, dus een Dietrich of Clive Brook passen volledig in het Sternbergiaanse universum, terwijl een Marlon Brando daar totaal niet op zijn plaats zou zijn. Zegt dat wat over de kwaliteiten van een van deze acteurs? Nee, absoluut niet. Als je Orson Welles, Alain Delon of Katharine Hepburn naast elkaar zet, zie je drie totaal verschillende manieren van aanpak: Welles is een ham eerste klas, Delon doet nooit iets en Hepburn is een klassiek theater actrice. Alle drie verschillend en op hun eigen manier even interessant. Hepburn schijnt ooit tegen Bob Mitchum gezegd te hebben: 'what are you doing in films, you can't even act, you're just pretty'. Ze had daarnee een punt, maar het punt is ook meteen volstrekt irrelevant, omdat ze niet inzag dat Mitchum op zijn manier net zo briljant was als Hepburn. Waarom is het zo moeilijk om die diversiteit te accepteren?

Daarnaast moet ik eerlijk zeggen dat het hele onderscheid tussen goed en slecht acteren in mijn ogen volstrekt dwaas is. Misschien komt het doordat ik zoveel lowbudget trash films in mijn leven gezien heb, maar ik zie bij wijzen van spreke niet eens meer of iets slecht of goed acteerwerk is, enkel of het binnen het kader van een specifieke film valt. Daarom ben ik ook zo sterk van mening dat mensen films niet goed kunnen beoordelen totdat ze pakweg 100 trash films gezien hebben, omdat het zorgt voor een noodzakelijke bevrijding van dat beangstigende hokjesdenken. Het probleem is namelijk dat mensen zo gefocused zijn op 'goed acteerwerk' dat iedere alternatieve aanpak een probleem voor ze vormt. Zo was er ooit een of andere nicht die Fassbinder's 'Querelle' inleidde en wat hij duidelijk miste in inzicht, probeerde hij goed te maken in enthousiasme, maar vooraf waarschuwde hij ons expliciet voor het 'tenenkrommende acteerwerk'. Alsof Jeanne Moreau echt in staat is tot tenenkrommend acteerwerk en ik zou er niet eens een seconde bij stil hebben gestaan om het acteerwerk als tenenkrommend te bestempelen. Hij was simpelweg niet in staat om te zien dat het houterige acteerwerk heel duidelijk een esthetische keuze van Fassbinder was, volledig in lijn met de hele sfeer van de film.

[Mr. Humphries]

Ja inderdaad! Laten we vooral geen gebruik maken van de specifieke kwaliteiten van het medium film, maar enkel leentjebuur spelen bij een ander medium. Verfilmd theater is de toekomst! 100 jaar ontwikkeling binnen de filmgeschiedenis? Weg ermee!

ik bedoel in de zin van wat meer voor je rol doen en eerder een acteur nemen dan een filmster die een rol speelt

in een acteur zou je je kunnen verplaatsen of je laten meeslepen
een filmster moet z'n kunstje doen zodat je weer kunt zeggen, hey heb jij de nieuwe van die en die ook gezien?

de interesse is er grotendeels niet meer, om terug te komen op de dikke ***
als je een dikke *** had, was je de man. Nu wordt dat een bijzaak. Je kunt dennis van der geest uitnodigen bij life and cooking, maar zou je niet liever iemand aan tafel hebben die echt iets heeft meegemaakt en oprecht een lintje heeft ontvangen in de tijd toen het nog speciaal was

[Brakhage]

Ik heb werkelijk geen flauw idee wat je hier allemaal zegt. Je weet dat je bepaalde paddestoelen beter niet kunt eten?

[Mr. Humphries]

komt vast door de dikke ***, hoor ik vaker

[BatMotor]

Dat komt omdat hij naast Johny Depp acteert...

huh hoezo?
dicaprio speelt gewoon erg goed in die film.

[hstadman]

Juist daarom...

Velen zeggen dat Johnny Depp niet goed acteert en nu net in de film met Johnny Depp vind jij Di caprio wel goed acteren, lekker ironisch, toch...

huh hoezo?
dicaprio speelt gewoon erg goed in die film.

[BatMotor]

Juist daarom...

Velen zeggen dat Johnny Depp niet goed acteert en nu net in de film met Johnny Depp vind jij Di caprio wel goed acteren, lekker ironisch, toch...

ja

[BigLebowski]

Enkel je hele onderscheid tussen de twee categorieen slaat nergens op, dat probeer ik je duidelijk te maken. Waarom zou je moeten kiezen? Waarom is het in hemelsnaam niet mogelijk om van beiden evenveel te genieten? En nee, dat is namelijk niet wat je doet omdat je expliciet gesteld hebt dat het ene beter is dan het andere en dat slaat nergens op. Niet alleen heb je nog altijd geen enkel argument daarvoor gegeven (je zegt enkel dat de ene kwaliteit belangrijker is dan de andere, niet waarom dat zo zou zijn), je hele onderscheid zorgt ervoor dat je niet het acteren in al zijn nuances probleemloos kan accepteren. Het is simpelweg hokjesdenken, wat bovendien voortkomt uit snobisme en met beiden heb ik extreem veel moeite.

Het is volgens mij allemaal vreselijk simpel: het is onmogelijk om dergelijke algemene uitspraken over acteren te doen, omdat je daarmee alle veelzijdigheid volledig teniet doet (ironisch natuurlijk, gezien je stevige pleidooi voor veelzijdigheid). Het enige wat belangrijk is, is om te kijken hoe iedere specifieke rol past in iedere specifieke film. Filmacteren is, in tegenstelling tot theateracteren, niet een entiteit op zichzelf, maar slechts een onderdeel van allerlei middelen die een filmmaker tot zijn beschikking heeft. Bij de ene regisseur vormt het een belangrijk deel (Cassavetes) voor de andere een niet zo belangrijk (Hitchcock), plus nog alle mengvormen die er tussen zitten. En wat in de ene film goed werkt, zal in de andere niet op zijn plaats zijn. Voor een Sternberg film bijvoorbeeld is zo weinig mogelijk expressie juist een kwaliteit, dus een Dietrich of Clive Brook passen volledig in het Sternbergiaanse universum, terwijl een Marlon Brando daar totaal niet op zijn plaats zou zijn. Zegt dat wat over de kwaliteiten van een van deze acteurs? Nee, absoluut niet. Als je Orson Welles, Alain Delon of Katharine Hepburn naast elkaar zet, zie je drie totaal verschillende manieren van aanpak: Welles is een ham eerste klas, Delon doet nooit iets en Hepburn is een klassiek theater actrice. Alle drie verschillend en op hun eigen manier even interessant. Hepburn schijnt ooit tegen Bob Mitchum gezegd te hebben: 'what are you doing in films, you can't even act, you're just pretty'. Ze had daarnee een punt, maar het punt is ook meteen volstrekt irrelevant, omdat ze niet inzag dat Mitchum op zijn manier net zo briljant was als Hepburn. Waarom is het zo moeilijk om die diversiteit te accepteren?

Daarnaast moet ik eerlijk zeggen dat het hele onderscheid tussen goed en slecht acteren in mijn ogen volstrekt dwaas is. Misschien komt het doordat ik zoveel lowbudget trash films in mijn leven gezien heb, maar ik zie bij wijzen van spreke niet eens meer of iets slecht of goed acteerwerk is, enkel of het binnen het kader van een specifieke film valt. Daarom ben ik ook zo sterk van mening dat mensen films niet goed kunnen beoordelen totdat ze pakweg 100 trash films gezien hebben, omdat het zorgt voor een noodzakelijke bevrijding van dat beangstigende hokjesdenken. Het probleem is namelijk dat mensen zo gefocused zijn op 'goed acteerwerk' dat iedere alternatieve aanpak een probleem voor ze vormt. Zo was er ooit een of andere nicht die Fassbinder's 'Querelle' inleidde en wat hij duidelijk miste in inzicht, probeerde hij goed te maken in enthousiasme, maar vooraf waarschuwde hij ons expliciet voor het 'tenenkrommende acteerwerk'. Alsof Jeanne Moreau echt in staat is tot tenenkrommend acteerwerk en ik zou er niet eens een seconde bij stil hebben gestaan om het acteerwerk als tenenkrommend te bestempelen. Hij was simpelweg niet in staat om te zien dat het houterige acteerwerk heel duidelijk een esthetische keuze van Fassbinder was, volledig in lijn met de hele sfeer van de film.

Het is eenvoudigweg een voorkeur. Ik zie graag een theateracteur, maar dan wel gezien in het raamwerk van een film die daar om vraagt, zoals drama...vanzelfsprekend. Had ik er misschien even bij moeten vermelden.

Maar als een expressieloze uitdrukking ten dienste staat van de film of een artistieke keuze is, dan is het natuurlijk een totaal ander verhaal en verschillen we niet van mening. Het gaat voor mij om de andere gevallen. We kunnen geen appels met peren gaan vergelijken. Om het even bij Russell Crowe te houden; ik vind zijn mimieken en uitdrukkingsvormen nogal beperkt. Kan me niet voorstellen dat dat altijd een artistieke keuze is. En voorzover het dan toch artistieke keuzes zijn, dan vind ik ze (meestal zijn het Amerikaanse producties) vrij vaak over de top of te makkelijk in vergelijking met Europees drama. Hoeft niks mis mee te zijn, maar het heeft in elk geval niet MIJN voorkeur. Zelfs bij een film als Gladiator zijn er andere stijl- en acteerkeuzes te maken. Een film als Spartacus of Ben-Hur spreekt mij alweer meer aan dan Gladiator. De acteurs zijn natuurlijk niet de enige reden daarvoor, maar spelen er wel een rol in.

Het heeft voor mij ook niks met snobisme of hokjesdenken te maken. Ik kan namelijk erg genieten van een trashfilm of jaren 50 horror of sci-fi B-film om maar wat te noemen. Daar kijk ik anders tegen het acteren aan en past dat in het hele raamwerk. Maar voor wat serieuzere drama's zoals A Beautiful Mind is dat een ander verhaal. Daarin vind ik dat aspect van veelzijdigheid van een acteur wel belangrijk. Het hangt dus van het soort film af...en van persoonlijke voorkeur. Daar heb ik me wat onvolledig in uitgedrukt. Maar ik had jou wel zo wijs ingeschat dat je dat zou begrijpen

[martijn0432]

je hebt filmacteurs die zich maanden lang opsluiten om een rol meester te zijn

Daar heb ik zo'n hekel aan. Ik kijk dan ook veel liever naar Europese acteurs dan Amerikaanse. Europese acteurs spelen vaak veel meer op techniek en hoeven niet te voelen wat het personage voelt om het te kunnen spelen.

[rrrick]

Wat verstaat men precies onder 'acteren'? (Kijk eens een film van Bresson of Godard en probeer die vraag dan nog eens te beantwoorden)

Wat is de verhouding tussen performance en performer? Welke heeft de overhand in de perceptie bij de kijker? Zie je Don Corleone of zie je Marlon Brando? Zie je Mickey Rourke of zie je The Wrestler? (testje: hoe heet het karakter dat Mickey Rourke in The Wrestler speelt? niet spieken

Is het sowieso mogelijk de acteur en het personage/karakter dat hij/zij speelt nog als twee volstrekt losse en onafhankelijke entiteiten te zien? Is Captain Sparrow een verlengstuk van Johnny Depp? Is Roger Moore niet meer dan een van de vele uitvoeringen van James Bond?

Wat is de functie/belang van het acteren in een film als totaal eindproduct. Zouden Terrence Malick en George Lucas daar hetzelfde over denken?

Voegt slagroom echt iets toe aan aardbeien?

[rogue]

God Bless America (2011) 4/10

Zelden een film gezien, die zo ontzettend graag hip wil zijn, en dat nergens is.

En door heel de film heen, voel je constant die drive, dat het irritant wordt. Neem alleen al de zogenaamd snedige teksten, die zo goed de hedendaagse maatschappij kunnen ontleden .....

Geen enkel moment kon ik in de film komen, het werd uiteindelijk een lange rit, waarbij ik diverse malen zat te kijken hoe lang de film nog duurde. Dat is nooit een goed teken.

Daarbij heeft Tara Lynne Barr ongetwijfeld een van meest irritante rollen ooit....je zou toch denken en hopen dat het personage Frank dat ook ziet, en haar dezelfde beloning geeft als de anderen.

Al bij al is dit een absolute afrader

[Marcel v/d H.]

Ik vond het begin nog wel behoorlijk grappig moet ik zeggen, zakte allemaal wel wat weg.

[Mr. Humphries]

Daar heb ik zo'n hekel aan. Ik kijk dan ook veel liever naar Europese acteurs dan Amerikaanse. Europese acteurs spelen vaak veel meer op techniek en hoeven niet te voelen wat het personage voelt om het te kunnen spelen.

Daniel Day-Lewis is Engelse

[BatMotor]

Avatar
Nog eens Avatar gekeken en ik begrijp wel dat veel mensen hier heen gegaan zijn.
De film is behoorlijk kleurrijk en heeft een behoorlijk simplistisch verhaal + de eerste 3D blockbuster.

Ja ik vind ook dat we goed voor de natuur moeten zijn,maar de uitleg zoals dat bij avatar gedaan wordt vind ik behoorlijk cheesy.nee dan kijk ik wel een film van Terrence Mallick.
Zit toch wel ff beter in elkaar.
Ik vind de personages in avatar ook behoorlijk cheesy.het is me allemaal een beetje te kinderlijk.
De productie zit wel jovel in elkaar maar meer ook niet.De film duurt ook veels te lang.

3/5

[rogue]

Avatar
Nog eens Avatar gekeken en ik begrijp wel dat veel mensen hier heen gegaan zijn.
De film is behoorlijk kleurrijk en heeft een behoorlijk simplistisch verhaal + de eerste 3D blockbuster.

Ja ik vind ook dat we goed voor de natuur moeten zijn,maar de uitleg zoals dat bij avatar gedaan wordt vind ik behoorlijk cheesy.nee dan kijk ik wel een film van Terrence Mallick.
Zit toch wel ff beter in elkaar.
Ik vind de personages in avatar ook behoorlijk cheesy.het is me allemaal een beetje te kinderlijk.
De productie zit wel jovel in elkaar maar meer ook niet.De film duurt ook veels te lang.

3/5

Niemand is verbaasd denk ik......maar gelukkig kun je altijd doorspoelen ! Ik neem aan dat je maar niet de extended version hebt bekeken? Hoewel, die extra minuten kun je natuurlijk ook redelijk snel spoelen.

[BatMotor]

Niemand is verbaasd denk ik......maar gelukkig kun je altijd doorspoelen ! Ik neem aan dat je maar niet de extended version hebt bekeken? Hoewel, die extra minuten kun je natuurlijk ook redelijk snel spoelen.

ik heb niet doorgespoeld.ja veel films duren veels te lang.'t is namelijk zowat onmogelijk om meer dan 150minuten boeiende cinema te presenteren op het scherm.vind ik terminste.'t lukt weinig regiseurs vind ik.

[Mr. Humphries]

dat vind jij inderdaad

net zo lang als the new world, maar die had natuurlijk geen dooie momenten

[BigLebowski]

ik heb niet doorgespoeld.ja veel films duren veels te lang.'t is namelijk zowat onmogelijk om meer dan 150minuten boeiende cinema te presenteren op het scherm.vind ik terminste.'t lukt weinig regiseurs vind ik.

Ik weet natuurlijk niet hoe oud je bent en of het aan dovemansoren is gericht, maar kan het heel misschien ook iets met je leeftijd en/of concentratievermogen te maken hebben? Het is altijd het makkelijkst om de regisseur iets te verwijten, maar die zogenaamde 'dooie' momenten zitten er 99 van de 100 keer niet voor niets in. Ze hebben een (vertel)functie.

Het lijkt er voor mij op dat je 'slachtoffer' bent geworden van het alsmaar versnellende informatietijdperk waarin zoveel mogelijk impulsen in zo min mogelijk tijd geconsumeerd moeten worden, anders wordt het te langzaam en saai bevonden. Het is een ontwikkeling met voor- en nadelen, maar één van de nadelen is beslist een teruglopend concentratievermogen, en dat is een grote handicap als filmkijker. Er zijn ook hersenonderzoeken naar gedaan, en daar blijkt deze tendens meetbare veranderingen in de hersenen te geven. Voordeel is weer dat we steeds beter worden in multitasking.

[Jeroen D]

dat vind jij inderdaad

net zo lang als the new world, maar die had natuurlijk geen dooie momenten

Nee, dat was 1 lang dood moment