Welke film/serie heb je net gekeken en wat vond je er van? (12)

[YAH87]

Helemaal mee eens YAH87, ook intens van deze film genoten en zou graag weer terug willen naar Parijs.

Jij ook al?
Ik was er een maand geleden nog en deze film versterkte alleen maar mijn positieve gevoelens voor deze prachtige stad.

[Sneaker]

Me too. Ik was in eind Juli op vakantie in Parijs. Toen op een filmtrip langs alle lokatie van Before Sunset. Volgende keer wellicht voor een filmtrip langs alle locaties uit deze film .

[Albert Kostwinder]

Helemaal mee eens. Ik snap ook echt niet dat er zo weinig aan gepromoot is, dat ie in zo weinig bioscopen heeft gedraaid. Zal wel weer de commercie zijn. Jammer dat mensen zo ook goede films worden onthouden (mensen moeten wel weten dat ze er zijn nl.). Dit is iig veel beter dan de vele troep die wel in de bios komt.
Idd zelden zo een goede cinematografie gezien. Schitterende beelden, met nog eens een mooie symboliek ook. Om het maar niet te hebben over het pakkende verhaal en schitterende klassieke muziek. De film is gewoon 1 kloppend geheel dat je bij voorkeur moet zien op een zo groot mogelijk doek en met de best mogelijke geluidsinstallatie. Echt een film die nog dagen na het kijken blijft nagalmen in je hoofd.

Gisteravond gezien en hoewel ik je mening deel is deze film simpelweg niet ieders cup of tea.

[Coen P.]

The Lincoln Lawyer (Brad Furman, 2011) ***½
Advocaat Mickey Haller (Matthew McConaughey) is erg 'straat' en behandelt veel van zijn zaken vanuit zijn auto. Vanwege een succes uit het verleden wordt hij ingehuurd om een verwend rijkeluiszoontje (Ryan Philippe) te verdedigen.
De film heeft een beetje een John Grisham vibe en werpt enkele interessant vraagstukken op: herken je als advocaat echte 'onschuld' en kan/wil je iemand verdedigen waarvan je weet dat hij schuldig.
Los hiervan begint de film veelbelovend, maar loopt het in de derde akte flink in het honderd. Verhaallijnen worden afgeraffeld en zijn wel erg gelijkwaardig. Gelukkig eindigt de film met de klapper, waardoor deze toch nog gered wordt. Koele kikker McConaughey draagt hier overigens ook aan bij, want de pretty boy overtuigt zeer zeker.

---------------------------------------------

The Adjustment Bureau (George Nolfi, 2011) ***½
Staat alles wat in ons leven gebeurt al vast of hebben wij een vrije wil en is er ook nog eens iets als toeval? Deze thematiek staat centraal in deze romantische (!) sci-fi thriller die gebaseerd is op een kort verhaal van Philip K. Dick.
Matt Damon speelt een succesvolle politicus die op een dag de vrouw van zijn dromen ontmoet. Niet lang hierna wordt hij vastgezet door 'mannetjes met een hoed' die hem vertellen dat hij niet met de dame in kwestie mag, zijn omdat dit niet zo geschreven staat in het plan van de wereld. Matt Damon zou Matt Damon echter niet zijn als hij het hier niet bij laat zitten...
Het uitgangspunt mag er wezen. De uitvoering laat echter iets te wensen over. De leden van het 'adjustment bureau' en hun werkzaamheden worden te weinig uitgediept en zij worden uiteindelijk wel erg makkelijk opzij gezet. Los hiervan verdient elke Philip K. Dick verfilming (Blade Runner, Minority Report, Total Recall) het om gezien te worden.

[Bas Reuver]

---------------------------------------------

The Adjustment Bureau (George Nolfi, 2011) ***½
Staat alles wat in ons leven gebeurt al vast of hebben wij een vrije wil en is er ook nog eens iets als toeval? Deze thematiek staat centraal in deze romantische (!) sci-fi thriller die gebaseerd is op een kort verhaal van Philip K. Dick.
Matt Damon speelt een succesvolle politicus die op een dag de vrouw van zijn dromen ontmoet. Niet lang hierna wordt hij vastgezet door 'mannetjes met een hoed' die hem vertellen dat hij niet met de dame in kwestie mag, zijn omdat dit niet zo geschreven staat in het plan van de wereld. Matt Damon zou Matt Damon echter niet zijn als hij het hier niet bij laat zitten...
Het uitgangspunt mag er wezen. De uitvoering laat echter iets te wensen over. De leden van het 'adjustment bureau' en hun werkzaamheden worden te weinig uitgediept en zij worden uiteindelijk wel erg makkelijk opzij gezet. Los hiervan verdient elke Philip K. Dick verfilming (Blade Runner, Minority Report, Total Recall) het om gezien te worden.

In mijn ogen is het hele Adjustment Bureau gewoon een metafoor voor "de normale levensloop". Het leven zoals het zou moeten zijn. Soms werkt het leven je tegen en soms zit het mee. Maar wat gebeurt er als je afwijkt van het "normale" pad? In mijn ogen bestaat The Adjustment Bureau dan ook niet. Ik zie de film dan ook eigenlijk niet als sci-fi. Of zie jij dat anders?

[Pieter R.]

Gisteravond gezien en hoewel ik je mening deel is deze film simpelweg niet ieders cup of tea.

Dat snap ik. Maar ik zie het zo: een kind moet je ook leren groenten te eten. En hoewel ik snap dat het niet per se de taak van een bioscoop is om klanten op een bepaalde manier 'op te voeden' of zo (iedereen moet zelf weten waarvan ie houdt), vind ik toch dat je als klant ook weleens iets aangereikt moet krijgen. Wil men dat zulke films (arthouse) meer bezoekers gaat trekken, dan moet er wel goed aandacht aan gegeven worden aan de films die draaien.

[Albert Kostwinder]

Dat snap ik. Maar ik zie het zo: een kind moet je ook leren groenten te eten. En hoewel ik snap dat het niet per se de taak van een bioscoop is om klanten op een bepaalde manier 'op te voeden' of zo (iedereen moet zelf weten waarvan ie houdt), vind ik toch dat je als klant ook weleens iets aangereikt moet krijgen. Wil men dat zulke films (arthouse) meer bezoekers gaat trekken, dan moet er wel goed aandacht aan gegeven worden aan de films die draaien.

Wellicht hangt veel ook af wat iemand mee heeft gemaakt in zijn leven waardoor je je beter kunt associëren met een complexe en diepgaande film als the tree of life. Het is meer een emotionele trip dat je maakt dan dat het een geijkte film is dat voor je afspeelt. De film voelt als het leven zelf, als een beekje dat voort kabbelt en langzaam groeit. Misschien dat het daarom zo'n love it, hate it film is...?

[Coen P.]

In mijn ogen is het hele Adjustment Bureau gewoon een metafoor voor "de normale levensloop". Het leven zoals het zou moeten zijn. Soms werkt het leven je tegen en soms zit het mee. Maar wat gebeurt er als je afwijkt van het "normale" pad? In mijn ogen bestaat The Adjustment Bureau dan ook niet. Ik zie de film dan ook eigenlijk niet als sci-fi. Of zie jij dat anders?

Ik zie het totaal anders. Als de mannen van the bureau een metafoor zouden zijn, zou je hun bestaan betwisten. De film laat ze écht bestaan, dit tot grote verbazing van Matt Damon en natuurlijk van jezelf. Het speelt met termen als lotsbestemming, toeval en levensloop. Als kijker wordt je aan het denken gezet, omdat de dag dat je je partner ontmoette, een baan vond of van je fiets viel dit allemaal vooropgezet is en onderdeel uitmaakt van een groot plan waar niet van afgeweken kan/mag worden zonder consequenties. In mijn ogen bestaat in de film the bureau dus wél. Sci-fi dus.

[Melzz]

De film voelt als het leven zelf, als een beekje dat voort kabbelt

Voortkabbelen deed de film zeker.......

[Jordy van Buel]

Voortkabbelen deed de film zeker.......

Haha, om vervolgens met een knaller te eindigen! Ik kan er nog altijd niet over uit dat the Tree of Life zo'n tegenvaller was voor me. Iedereen was zo laaiend enthousiast na het zien van de trailers en Brad Pitt staat al enkele jaren hoog op mijn lijstje, maar dit was echt.. teleurstellend. Twijfel dan ook of ik the New World nog moet gaan kijken, als ik lees dat ook bij deze film het publiek zwaar is verdeeld over het tempo van de film.

[Bas Reuver]

Ik zie het totaal anders. Als de mannen van the bureau een metafoor zouden zijn, zou je hun bestaan betwisten. De film laat ze écht bestaan, dit tot grote verbazing van Matt Damon en natuurlijk van jezelf. Het speelt met termen als lotsbestemming, toeval en levensloop. Als kijker wordt je aan het denken gezet, omdat de dag dat je je partner ontmoette, een baan vond of van je fiets viel dit allemaal vooropgezet is en onderdeel uitmaakt van een groot plan waar niet van afgeweken kan/mag worden zonder consequenties. In mijn ogen bestaat in de film the bureau dus wél. Sci-fi dus.

Hmm, zo zag ik de film dus helemaal niet. Ik heb daarom net nog even wat gegoogled en op internet zijn de meningen dus ook enigzins verdeeld. In mijn ogen was het echter allemaal vrij duidelijk. Ze hebben het over "The Man upstairs" wat duidelijk door moet gaan voor God. En de pogingen om de hoofdrolspelers tegen te werken staan voor de invloeden van ouders/vrienden/familie/maatschappij op het leiden van jouw leven. In de film worden deze invloeden wat extremer gemaakt, maar in het dagelijks leven zijn ze er wel degelijk. Op het einde zijn de leden van The Bureau ook ineens verdwenen. Dus de hoofdrolspelers hebben zo duidelijk laten weten wat ze willen, dat het niet meer uitmaakt wat anderen er van vinden. Dat dat daarna nog ff wordt uitgelegd vond ik wat minder. Dat stukje hadden ze van mij weg mogen laten.
Vind je de film niet een stuk beter als je het als één grote metafoor ziet? Ik vond het als sci-fi gezien een redelijke film. Maar met de metafoor in je achterhoofd wordt het gewoon een erg sterke film!

[Albert Kostwinder]

Haha, om vervolgens met een knaller te eindigen! Ik kan er nog altijd niet over uit dat the Tree of Life zo'n tegenvaller was voor me. Iedereen was zo laaiend enthousiast na het zien van de trailers en Brad Pitt staat al enkele jaren hoog op mijn lijstje, maar dit was echt.. teleurstellend. Twijfel dan ook of ik the New World nog moet gaan kijken, als ik lees dat ook bij deze film het publiek zwaar is verdeeld over het tempo van de film.

The new world is wat mij betreft van een heel andere orde, veel toegankelijker

[Jordy van Buel]

Oké thanks Albert, misschien toch maar eens een poging wagen dan

[Coen P.]

Hmm, zo zag ik de film dus helemaal niet. Ik heb daarom net nog even wat gegoogled en op internet zijn de meningen dus ook enigzins verdeeld. In mijn ogen was het echter allemaal vrij duidelijk. Ze hebben het over "The Man upstairs" wat duidelijk door moet gaan voor God. En de pogingen om de hoofdrolspelers tegen te werken staan voor de invloeden van ouders/vrienden/familie/maatschappij op het leiden van jouw leven. In de film worden deze invloeden wat extremer gemaakt, maar in het dagelijks leven zijn ze er wel degelijk. Op het einde zijn de leden van The Bureau ook ineens verdwenen. Dus de hoofdrolspelers hebben zo duidelijk laten weten wat ze willen, dat het niet meer uitmaakt wat anderen er van vinden. Dat dat daarna nog ff wordt uitgelegd vond ik wat minder. Dat stukje hadden ze van mij weg mogen laten.
Vind je de film niet een stuk beter als je het als één grote metafoor ziet? Ik vond het als sci-fi gezien een redelijke film. Maar met de metafoor in je achterhoofd wordt het gewoon een erg sterke film!

Natuurlijk zit de film vol religieuze thema's (een alwetende en alles regelende god(?)), maar dat is niet aan mij besteed. God bestaat niet. God en geloof is een noodzakelijk houvast dat mensen in goede maar meestal slechte tijden nodig hebben om zich gesterkt te voelen om (hun) onrecht te kunnen plaatsen. Het geloven in een beter leven na het huidige helpt mensen. Volgens mij is dit de leer die de wijsgeer Spinoza ook uitdraagt. Ik zie God dan ook als een soort van ibuprofen. Hoofdpijn: pilletje en weg! Maar dan op een groter maatschappelijker niveau. Als nihilist kan ik me in de film dan ook enkel richten op de sci-fi elementen en de onderwerpen als vrije wil en 'het lot'.

[Marc T.]

Zojuist Transformers : Dark of the Moon gekeken. Langdradig, lege karakters en vol met cliche's. De actie is spectaculair, de explosies groots en Bay schroomt zelfs niet om shots uit eerdere films opnieuw te gebruiken. Al met al een zeer teleurstellende prent die veel te lang duurt.

3/10

[Thomas Gabriel]

Vorig weekend Drive gaan zien. Adembenemend. Deed me in eerste instantie denken aan Taxi Driver, maar dan een versie in de 21ste eeuw. Samen met The Tree of Life beste film van 2011 (tot nu toe toch, Kuifje moet nog komen )

[Oudlid_X5]

Haha, om vervolgens met een knaller te eindigen! Ik kan er nog altijd niet over uit dat the Tree of Life zo'n tegenvaller was voor me. Iedereen was zo laaiend enthousiast na het zien van de trailers en Brad Pitt staat al enkele jaren hoog op mijn lijstje, maar dit was echt.. teleurstellend. Twijfel dan ook of ik the New World nog moet gaan kijken, als ik lees dat ook bij deze film het publiek zwaar is verdeeld over het tempo van de film.

Maar The Tree of Life is ook niet de film om na één keer kijken te zeggen dat het niets is of dat het een tegenvaller is. Laat staan dat je er iets zinnigs over kunt zeggen / melden.

Voor mij was de eerste keer een grote teleurstelling want ik wachtte al meer dan tien jaar op de film maar had dit niet verwacht. Totdat ik de film een tweede keer ging zien en mijn verwachtingen (Dat is meestal het probleem!) bijstelde en diep ontroerd werd door het verhaal, de beelden en de muziek. Ik zat als een klein kind in de zaal te huilen. Nu ga ik volgende week voor de vijfde keer naar The Tree of Life en nog steeds lopen de rillingen over mijn rug en zie en hoor nog steeds nieuwe dingen.

[Stephan Nobelen]

Toy Story 3.

Een beeldschone, zeer vermakelijke Pixar..

8,5

[João]

Harry Potter and The Half-Blood Prince

Vette CGI en de prestatie van Tom Felton maken dit nog een te genieten kijkstuk. Maar het is vooral de toon van het verhaal die de regisseur heeft gekozen, die mij wat tegensteekt. Het boek was donker en vol met chaos, depressief gedoe en gevechten. In de film is het totaal anders. Daar wordt namelijk meer focus gelegd op het hele romantische verhaal. Foute keuze, Yates.

[Patrick van den Hul]

The new world is wat mij betreft van een heel andere orde, veel toegankelijker

Klopt als een bus! Maar het tempo van beide films is wel vergelijkbaar langzaam.

[TheGodfather]

Gisteren gezien:

The Great White Hype
Samuel L. Jackson is een boks promoter die probeert de zakkende populariteit van de sport een halt toe te roepen. Hiertoe organiseert hij een wedstrijd tussen de regerend wereldkampioen en de enige man die hem ooit wist te verslaan: "Irish" Terry Conklin.
Zelden heb ik een film gezien waarin de tempo wisselingen zo slecht zijn en overkomen als hier. Er wordt geen keuze gemaakt tussen snelle en langzame scenes, beide zijn alles behalve overtuigend en raken daardoor kant noch wal.
Het verhaal is ook niet erg interessant en als zelfs Sam Jackson er niet veel meer van kan maken dan weet je zeker dat je te maken hebt met een zeeeeer matige en bijna oninteressante film die zo goed als niet weet te boeien...

4,5/10

[João]

Gone in Sixty Seconds

Verre van goed te noemen, maar Cage is wel altijd entertainend. De wagens, en vooral de Shelby '67, zijn mooi om naar te kijken. En daarmee is alles helaas gezegd.

[Dan G.]

Ik heb de eerste drie episodes van Star Wars gekeken de afgelopen week.

The Phantom Menace.

Dit was de enige die ik al kende. Erg onderhoudend. Hoogtepunt is toch wel de race en de confrontatie met de Sith. Mooie rol van Neeson die de film ook echt draagt.

Attack of the Clones.

Een stuk minder dan zijn voorganger maar nog steeds leuk. De vechtscene tussen meteorieten, en dan vooral de ontploffingen van die speciale bommen waren mijn hoogtepunt. Echter wel wat teveel gezever tussen Skywalker en Padmé. Ook vond ik bepaalde scenes wel erg ver gezocht wat afbreuk deed aan het geheel.

Revenche of the Sith.

Sterkste deel tot nu toe. Erg genoten van de battles. De samenzwering tegen de Jedi vond ik erg indrukwekkend. Op naar de volgende 3.

[TheGodfather]

Körkarlen (The Phantom Carriage)
Het verhaal vertelt over de legende dat de laatste persoon die op oudejaarsavond sterft voor de klok van middernacht het hele nieuwe jaar de Koets van de Dood moet besturen en de dode zielen moet ophalen.
Het is niet enkel een een horror film (hoewel er zeker ook spooky elementen in zitten) maar bovenal een menselijk drama over boetedoening en vergeving.

Door de geweldige special effects, die tegenwoordig misschien gedateerd overkomen maar we moeten wel bedenken dat deze film uit 1921 komt, en de manier waarop het verhaal verteld wordt is deze stomme Zweedse film zeker het kijken waard. Het wordt verteld in 4 acten waarin veelvuldig gebruik wordt gemaakt van een flashback structuur.
In de hoofdrol zien we regisseur Sjöström zelf, die goed acteert alhoewel het wel soms (zoals weleens vaker voorkomt in stomme films) wat naar overacting neigt.

Ingmar Bergman zegt in één van de extra`s dat hij bij de eerste kijkbeurt "er emotioneel helemaal van ondersteboven was". Dat was bij mij niet het geval maar een erg goede film vond ik zeker wel.

8,5/10

[Brakhage]

Fijn weekend gehad; vrijdag horror en trash, zaterdag meer artcinema en zondag episch spektakel, klassiek Hollywood en toch maar weer eindigend met horror. Dat laatste had ik overigens beter niet kunnen doen.

932. Môjû (Yasuzo Masumura, 1969) :: 8.0
933. The Orphan (John Ballard, 1979) :: 8.0
934. Tras el cristal (Agustí Villaronga, 1987) :: 9.0
935. Scream for Help (Michael Winner, 1984) :: 8.5

936. The Three Musketeers (Richard Lester, 1973) :: 8.0
937. A Hard Day's Night (Richard Lester, 1964) :: 6.5
938. Jalsaghar (Satyajit Ray, 1958) :: 8.0
939. Sayat Nova (Sergei Parajanov, 1968) :: 9.5
940. The River (Jean Renoir, 1951) :: 9.0
941. Isadora Duncan, the Biggest Dancer in the World (Ken Russell, 1966) :: 8.0

942. Solomon and Sheba (King Vidor, 1959) :: 9.3
943. War and Peace (King Vidor, 1956) :: 6.0
944. Ruby Gentry (King Vidor, 1952) :: 8.3
945. The Secret Garden (Fred M. Wilcox, 1949) :: 7.7
946. Dracula (John Badham, 1979) :: 6.0
947. The Hunger (Tony Scott, 1983) :: 4.0