Welke film/serie heb je net gekeken en wat vond je er van? (12)

[wolverine]

Attack The Block - 2011 (1/10)
De film stond op imdb goed aangeschreven maar ik heb er maar één woord voor.....prul.
Foute engelse gastjes (het soort tuig dat de onlangs London terroriseerde) komen in aanraking met buitendaardse wezens. Veel geschreeuw, blowen, stoer kijken, scooters en goedkope aliens. Snap de poeha rond deze film niet. Bij nader kijken op imdb snap ik de hoge score wel.......veelal britten die het goed aanschrijven. Mijd dit!!!

[Kendorjia]

The Expendables - 2010 - Sylvester Stallone

Gewoon leuke actiefilm, niet meer, niet minder. De cast is wel een groot pluspunt hoewel veel te veel 'grote' namen amper tijd krijgen, laat staan dialoog. Nu was dat wel te verwachten omdat er het er ook zoveel zijn, maar ik had toch graag wat meer gezien van bepaalde personages. Actie en humor zitten echter wel goed, afgezien van het slechte camerawerk bij de gevechten. Verhaal is verwaarloosbaar. 6/10

Piranha 3D - 2010 - Alexandre Aja

Gigantische rommel die toch erg entertainend is. Verhaal, niets, diepgang, niets, personages, karton. Zit er dan helemaal niets in de film? Jawel, blood, gore, and boobs. Eigenlijk is de hele 'film' gewoon een excuus om quasi perfect gevormde meiden in zo weinig mogelijk kledij langs de meest ordinaire hoeken te filmen (met als toppunt wel het waterballet met bijbehorende muziek en te laten afslachten. En dat werkt Maar goed, verder is er helemaal niets aan en dus een 5/10 voor de moeite. Als film, niets waard, als entertainment; ontzettende fun!

Predators - 2010 - Nimrod Antal

Na de AvP miskleunen waren twee van de tofste aliens uit de filmgeschiedenis nog maar een schim van zichzelf. Hopelijk komt er ooit nog een film die de xenomorphs weer eer aandoen. Bij Predators is dat iig gelukt. Heerlijke sfeer die meteen doet denken aan het origineel. Bepaalce scenes ook. Mooie hommage. Actie zat goed, en best interessante personages hoewel er meer in had gezeten. Enkele minpunten doen de film wel wat pijn Predator om hulp vragen... zucht maar hij blijft toch goed overeind. Deel 1 blijft met kop en schouders de beste, maar deze mag zich een aardige 2de noemen. 7/10

Sucker Punch - 2011 - Zach Snyder

Tja, hier is al zoveel over gezegd en geschreven. En ik heb de indruk dat een middenweg niet mogelijk is. Of je vindt dit een goede of een slechte film. Ik behoor bij die eerste categorie hoewel ik kan begrijpen dat het absoluut niet voor iedereen is en dat vele mensen het een slechte film vinden. Het verhaal is erg wazig en best verwarrend (zeker de bios versie, dc is beter) en de personages zijn heel mager uitgewerkt. Ik vond het hele achterliggende idee wel leuk gevonden, alleen kwam het er niet heel goed (duidelijk genoeg) uit. Er had zeker meer in gezeten, maar wat je nu voorgeschoteld krijgt vind ik al erg lekker smaken. Visueel is dit gewoon genieten. De actiescenes zijn echt een ware rush en ik hou wel van dat hele over the top sausje. Hou best wel van anime en ik kreeg bij het bekijken van deze film meermaals een vergelijkbaar gevoel. Ik denk dat te veel mensen een simpele blockbuster hadden verwacht met wat 'realistischere' actie en dat dit toch te veel fantasy gericht is. Jammer dat ie 'geflopt' is want ik kan heel Snyder's stijltje wel genieten. Hopelijk maakt ie nog eens iets vergelijkbaars, mss net iets toeganklijker en mainstream. Zeker als je met zo'n budgetten werkt is dat toch wat rendabeler. 8/10

[TheGodfather]

Niet waar. In The Dark Knight is ongeveer kwartier à 20 minuten in IMAX opgenomen.

Dat zeg ik toch: een aantal scenes

Bij Inception is dit helemaal niet het geval. Deze is niet in IMAX opgenomen.

hmmm... ok ik dacht dat ik Nolan eens heb horen (lezen) zeggen dat ie ook delen van Inception in IMAX heeft opgenomen.
Ah well...

[João]

Kick-Ass

Over the top, grappig, emotioneel en heel, heel donker qua toon. Voor mij dus gewoon geweldig. Wat als een leutige film begint, verandert al snel de sfeer in een wat depressieve, meer serieuze sfeer. Dit komt de film enkel ten goede, door de meer beladen en serieuze scènes ga je je nog meer inleven in de personages. En die Aaron Johnson is, net als de al zo geprezen Chloe Moretz, hopelijk een blijver in filmland. En niet zo'n karakteracteurs als Michael Cera en Jesse Eisenberg die je al beu bent na twee films van hen te zien. Topper!

[Kendorjia]

Die Hard 2 - 1990 - Renny Harlin

Vervolg op 1 van de beste actiefilms. Niet zo sterk als zijn voorganger maar nog steeds beter dan de gemiddelde actieprul dat tegenwoordig door Hollywood wordt uitgebracht. Vooral door de immer coole John McClane blijft dit op en top genieten. Dat blijft toch een van mijn favoriete personages, lekker bot, hard en heerlijk cynisch. Ik mis enkel het claustrofobische van deel 1. Daar had je echt het gevoel dat McClane in de shit zat, helemaal alleen en dat hij het eigenlijk ook niet meer zag zitten. In deel 2 heeft ie toch veel meer vrijheid wat de spanning een beetje wegneemt. En ook Alan Rickman was een gigantische badass villian in 1, die in 2 stellen niet al te veel voor, krijgen ook veel minder diepgang. Maar hoe dan ook blijft dit uitstekend vermaak. 7.5/10

[Melzz]

Piranha 3D - 2010 - Alexandre Aja
Als film, niets waard, als entertainment; ontzettende fun!

Als een film je plezier beleefd, dan is het toch een geslaagde film? Sommige b-films zijn niet hoogstaande producties maar geven me soms meer plezier dan een film van Bergman, om maar lukraak wat te noemen. Zo'n film geef ik dan gerust een 8 of een 9.

Je vind de film "ontzettend fun" maar toch geef je hem een 5.... Dat snap ik dan niet zo.

[Kendorjia]

Nou ja, je maakt een goed punt, maar die score gaat mij gewoon puur om het vermaak dat ie me gaf, en dat was zeker voldoende. Maar verder heeft die film helemaal niets om het lijf, net zoals die studentes Is ie dan echt geslaagd als volwaardige film? In mijn ogen niet, daar moet ik toch echt een degelijke verhaallijn voor hebben, wat diepere personages en dergelijke. Nou hoeft ook niet elke film oscarwaardig te zijn om voor mij te slagen, integendeel. Maar Piranha 3D geeft wel heel weinig, dan zijn er tig aantal films die je, en vermaken, en nog wat stof tot nadenken geven.

Daarom dus ook, puur entertainment zit ie goed, als echt uitgewerkte film... nee toch niet.

[Mr. Blonde]

films kunnen ook puur entertainment in het vaandel hebben..anders niets

[Pieter R.]

Gisteren Rise of the planet of the apes gezien. Aardige film, beetje een slap verhaal maar leuk voor tussendoor.
Ik snap alleen niet dat sommigen zo hoog opgeven van de CGI. Voor mij leek het net of het eerste deel van de film en het laatste door 2 verschillende CGI-bedrijven zijn gedaan. Het laatste deel vond ik erg goed (het is dat je weet dat het cgi is), maar het eerste: man wat slecht. Goed, het is nog steeds weer een stap verder dan de Gollum-creatie uit LOTR, maar ik vond hele stukken met die apen totaal niet realistisch.
Verder vond ik Franco wel zn best doen, maar hij komt op mij niet over als een wetenschapper. John Lithgow acteerde erg goed. Jammergenoeg was dat niveau niet voor iedere acteur weggelegd (zoals een dierenoppasser).
IK vond het ook leuk om David Hewlitt te zien buiten zn Stargate Atlantisrol (sort of..: hij was weer lekker aan het overacten, maar bij deze rol is dat juist wel passend).
Al met al: aardige film, maar niet superhoogstaand. Beetje aan de langdradige kant ook.

[Kendorjia]

Dat kan inderdaad, maar er zijn genoeg voorbeelden die puur entertainment in het vaandel hebben en toch nog meer inhoud ook Zowiezo zijn scores erg subtiel, ja ik heb me goed vermaakt met Piranha 3D maar als ik een 9 zou geven zouden er genoeg reacties zijn die dat weer veel te hoog vinden en het er absoluut niet mee eens zijn. Die vijf is dan ook puur omwille van de amusementswaarde. Verder niets, dus de helft van het maximum krijgen gewoon voor slechts 1 categorie. Al bij al scoort hij nog erg hoog bij mij, omdat ik meestal punten verdeel over verschillende categorieën. Maar goed, daar is iedereen verschillend in.

[Franklin1975]

Nine 1/2 Weeks (1986)

Destijds deed deze film geloof ik veel stop opwaaien vanwege het behoorlijke sexuele karakter. Nu is het niet meer dan wat mooi geschoten naakt (Kim Basinger zelf of body double?) met een toen nog knappe Mickey Rourke die een sexueel spel aangaat met Kim Basinger. Geproduceerd door Zalman King, die met deze film begon aan zijn softsex carriere, want na deze film maakte hij o.m. Red Shoe Diaries, Two Moon Junction, Wild Orchid etc.

Het leuke aan 9 1/2 weeks is, dat het een soort tijdreisfilm is. De computers en de kledingstijl zijn eigenlijk nostalgisch, zeker als je de jaren 80 bewust heb meegemaakt. De film zelf stelt niet veel voor, al heeft de vhs-achtige uitstraling ook wel weer wat, net als al die filmrook wat toen blijkbaar een must was.

6,0/10

Monsters (2010) blu-ray

Zes Jaar geleden ontdekte de NASA mogelijk buitenaards leven in ons zonnestelsel. Een sonde werd de ruimte ingestuurd om monsters te verzamelen, maar bij terugkomst op aarde stort deze neer in Centraal Amerika. Wanneer er nieuw leven blijkt te ontstaan wordt half Mexico in quarantaine genomen en bestempeld als geïnfecteerde zone. Vandaag de dag zijn de Mexicaanse en Amerikaanse militairen nog steeds bezig om de wezens te beheersen. Een Amerikaanse fotograaf stemt er mee in om de dochter van zijn baas te begeleiden door de geïnfecteerde zone in Mexico, naar de veilige grens van Amerika.

Deze film is voor slechts $900.000 gemaakt en dat zie je er niet aan af. Het is een eerlijke, waarschijnlijk met veel liefde gemaakte survival-film die een bepaalde stijl hanteert die mij wel bevalt. Alsof de scenes ter plekke ontstaan zijn, óf dat de 2 hoofdrolspelers (die inmiddels met elkaar getrouwd zijn) geen script voor handen hadden en ter plekke een deel van het verhaal te horen kregen.

Een erg fijne independant die een waardevolle aanvulling voor mij blu-ray collectie is.

8,2/10

[Davidshadow13]

123. Last Action Hero (John McTiernan, 1993) :: 6.5

Oké die jongen speelt leuk als actiefilm fan en de eerste vijftien minuten zijn dan ook uitermate vermakelijk. Maar verder kan de film niet echt boeien. Het is natuurlijk opzettelijk heel erg flauw allemaal maar ik vind er niet veel aan. Schwarzenegger is heel houterig alsof hij zijn Terminator houding heeft vast gehouden en verder zijn de badguys in de film echt een aanfluiting. Nee dit is niet echt een visitiekaartje voor John McTiernan.

124. The Recruit (Roger Donaldson, 2003) :: 7.0

Eigenlijk een beetje een doorsnee film. Colin Farrell speelt een leuke rol, maar het verhaal is heel voorspelbaar en dat nekt een film zoals deze gewoon heel erg. Verder is Al Pacino niet zo heel speciaal aanwezig en kan er gewoon veel meer uit de film gehaald worden. Vooral de plotselinge overgang van "leerling" naar het echte werk vind ik ongeloofwaardig. Ik denk dat deze film beter gewerkt zou hebben met een miniserie van 10 afleveringen of zoiets. Dan hebben ze gewoon meer tijd om die overgang iets geloofwaardiger te maken.

125. De zaak Alzheimer (Erik Van Looy, 2003) :: 8.5

De zaak Alzheimer is een van die films die me verbaasd heeft. De film is spannend en onderhoudend en houdt niet op op het moment dat je het zou verwachten. Ik weet in ieder geval wel dat er in Nederland nog nooit zo'n intelligente politiefilm is gemaakt. Normaal erger ik me bij Nederlandstalige films aan de houterige dialogen maar bij het Vlaams vloeit alles gewoon een stuk beter. Dit contrast is duidelijk te zien als je de Nederlandse echtgenote van een van de slachtoffers ziet. Dat dialoog loopt gewoon totaal niet. De hoofdrollen worden goed vertolkt, hier en daar een politiefilm cliché maar deze ontwijken is zo goed als onmogelijk. Deze film heeft mij echt verbaasd. Er zijn minpunten zoals de montage en de groene frames die soms iets teveel gebruikt worden. Maar dat is niet heel erg in vergelijking met het geheel. Op naar het vervolg: Dossier K.

[Pieter R.]

123. Last Action Hero (John McTiernan, 1993) :: 6.5

Oké die jongen speelt leuk als actiefilm fan en de eerste vijftien minuten zijn dan ook uitermate vermakelijk. Maar verder kan de film niet echt boeien. Het is natuurlijk opzettelijk heel erg flauw allemaal maar ik vind er niet veel aan. Schwarzenegger is heel houterig alsof hij zijn Terminator houding heeft vast gehouden en verder zijn de badguys in de film echt een aanfluiting. Nee dit is niet echt een visitiekaartje voor John McTiernan.

124. The Recruit (Roger Donaldson, 2003) :: 7.0

Eigenlijk een beetje een doorsnee film. Colin Farrell speelt een leuke rol, maar het verhaal is heel voorspelbaar en dat nekt een film zoals deze gewoon heel erg. Verder is Al Pacino niet zo heel speciaal aanwezig en kan er gewoon veel meer uit de film gehaald worden. Vooral de plotselinge overgang van "leerling" naar het echte werk vind ik ongeloofwaardig. Ik denk dat deze film beter gewerkt zou hebben met een miniserie van 10 afleveringen of zoiets. Dan hebben ze gewoon meer tijd om die overgang iets geloofwaardiger te maken.

125. De zaak Alzheimer (Erik Van Looy, 2003) :: 8.5

De zaak Alzheimer is een van die films die me verbaasd heeft. De film is spannend en onderhoudend en houdt niet op op het moment dat je het zou verwachten. Ik weet in ieder geval wel dat er in Nederland nog nooit zo'n intelligente politiefilm is gemaakt. Normaal erger ik me bij Nederlandstalige films aan de houterige dialogen maar bij het Vlaams vloeit alles gewoon een stuk beter. Dit contrast is duidelijk te zien als je de Nederlandse echtgenote van een van de slachtoffers ziet. Dat dialoog loopt gewoon totaal niet. De hoofdrollen worden goed vertolkt, hier en daar een politiefilm cliché maar deze ontwijken is zo goed als onmogelijk. Deze film heeft mij echt verbaasd. Er zijn minpunten zoals de montage en de groene frames die soms iets teveel gebruikt worden. Maar dat is niet heel erg in vergelijking met het geheel. Op naar het vervolg: Dossier K.

Considering Last action hero: het is een parodie. Alles qua actiefilms wordt op de hak genomen. En zeker Terminator. Waarom anders het gegeven dat Schwarzenegger met een John Connor lookalike kind (T2) door de film wandelt als een beschermer? En die badguys zijn ook expres zo lekker overdreven neergezet. M.i. gewoon een aardige actiefilm waarnaar je niet zo serieus moet kijken. Daar is ie niet voor bedoeld.

[Davidshadow13]

127. Solomon Kane (Michael J. Bassett, 2009) :: 8.1

Als er één film is waar bijna niemand het over eens kan worden, dan is het wel Solomon Kane. Filmtotaal gaf deze film welgeteld één ster en stelde dat het nog slechter zou zijn dan het complete oeuvre van Uwe Boll, iets wat op zich al bijna onmogelijk is. Op IMDB scoort het al een hele redelijke 6.2 en op rottentomatoes zelfs een score van 83%. Vooral in Nederland is er bijna niks van de film heel gebleven. Dit is jammer aangezien Solomon Kane toch wel een knap gemaakte film is en misschien wel één van de beste in het Period Action/Fantasy genre.

Solomon Kane wordt vaak neergesabeld vanwege zijn slechte CGI, maar vergeet niet dat dit een independent productie betreft die geen financiële steunontvangt van een grote filmstudio. Deze film is daarom ook gemaakt met een gelimiteerd budget van $40 miljoen, wat heel krap is voor een Epic Fantasy film. Ter vergelijking Robin Hood kostte $200 miljoen. De CGI is niet zo goed als wij gewend zijn van veel high profile blockbusters maar de CGI is ook zeker niet slecht. Verder is het nogal slechte imago van deze film zeker niet de wijten aan gebrek van talent. De jonge Engelse regisseur Michael J. Bassett weet een hele goede sfeer te creëren die goed in het tijdsbeeld past van wat er in Groot-Brittannië afspeelde rond die tijd. Verder laat de film net als Season of the Witch de strijd tegen het christelijke geloof zien al is dit bij Solomon Kane minder nadrukkelijk aanwezig. Ook speelt de film zich op regionaal niveau af en wordt er niet geschakeld met de situatie in het Britse bewind. Iets wat gezegd moet worden is dat Solomon Kane weinig schoonheidsfoutjes bevat zoals bijvoorbeeld fouten in het tijdsbeeld of continuïteitsfouten. Mede door het gelimiteerde budget kon Bassett geen grote sterren casten maar desalniettemin is hij trouw gebleven aan Britse acteurs om de hoofdrollen in te vullen en ik moet zeggen dat James Purefoy het er goed vanaf brengt, evenals Pete Postlethwaite.

Verder brengt de muziek van Klaus Badelt, het genie achter de Pirates of the Caribbean muziek de film naar een hoger niveau. De film wil als duister overkomen, het gebruik van veel donkere shots en veel vuur in de film zorgt ervoor dat er ook aan dit sfeer plaatje voldaan word. Het slechte weer bijna door de hele film heen draagt hier ook aan bij. Verder is er gekozen om veel scenes in echte Britse kastelen te filmen in plaats van in een studio. Natuurlijk zijn de ver aanzichten CGI maar de kwaliteit is nog redelijk hoog.

Wat voor mij verder nog belangrijk is, is de rate of flow van de film. Dat wil zeggen, zit ik er lekker is, gaat alles met een goed tempo of moet er geforceerd worden. Bij Solomon Kane is het eerste het geval en ik moet zeggen dat er ook weinig irriterende factoren in de film zitten. Misschien alleen Solomon's broer een beetje.

In ieder geval, Solomon Kane kan zich meten met de top van de Period Action en de Fantasy en is zeker een van mijn favoriete films in het genre samen met Robin Hood en Braveheart.

8.1

[TheGodfather]

Eergisteren afgekeken:

Veronica Mars - Season 2
Na het erg sterke debuut seizoen over de highschool tiener Veronica Mars (de uber cute Kristen Bell) vond ik dit tweede seizoen iets minder. Het gegeven dat eigenlijk de rode draad van deze reeks is, is lang niet zo interessant als in het eerste seizoen. Ook worden er iets teveel subplotjes in verwerkt waardoor het een wirwar wordt en je op een gegeven moment alle verhalen bijna niet meer kunt bijhouden.
De laatste twee afleveringen zijn wel geweldig en de ontknoping op het einde is even verrassend als (eigenlijk) belachelijk en over de top.
Een ontzettend leuke, vlotte en vooral verslavende serie.
Heb inmiddels ook al weer, sinds gistermiddag, 8 afleveringen van het derde seizoen gekeken!

8,0/10

[Franklin1975]

The Thin Red Line (1998) Blu-ray

Mijn eerste Terrence Malick-film (maandag de eerste 5 minuten van een dvdrip van The Tree Of Life gezien, die ik dus op blu-ray zal aanschaffen) en in het begin dacht ik nog: okee, wat moet ik hiermee en waar gaat dit heen. Op Moviemeter al een discussie gelezen tussen een voorstander en tegenstander. De tegenstander vond het een simpele film met dito 'verhaal': heuveltje veroveren en verder niks. En verder niks!

Ha, die heeft duidelijk met andere ogen (en vooral gedachten!!) naar de film gekeken en duidelijk zijn verstand cq gedachtengoed uitgeschakeld. De film heeft namelijk meerdere lagen dan alleen 'heuveltje veroveren' afgewisseld met schitterende National Geographic-beelden van de natuur. Vooral de monologen tijdens de film (het gedachtegoed van de verschillende soldaten) in combinatie met de schitterende soundtrack van Hans Zimmer, vertellen het échte, het eigenlijke verhaal van de film. Waar komt de slechtheid van de mens vandaan en waardoor overheerst dit het goede van de mens? En welke invloed heeft de mens op de Aarde, op Moeder Natuur?

Een film die groeit en groeit naarmate de film vordert, zelfs bij de eerste kijkbeurt.

Tja, er zitten wel wat slordigheden in de film. Na ca. 1:15 uur geloof ik, heb je een scene met een soldaat die belt met Nick Nolte waarbij zijn horloge steeds duidelijk in beeld komt. De tijd die hij doorgeeft klopt al niet met wat zijn horloge aangeeft en de 1 of 2 minuten die het gesprek duurt, duurde volgens zijn horloge een minuut of 15! Maar dat terzijde.

Dat WOII niet alleen een oorlog was van Hitler om alle Joden uit te roeien en op het Europese vaste land afspeelde, weten de meesten vast wel (o.a. Band Of Brothers). Maar hoe het elders verging zullen velen vast niet weten (zoals ik), tenzij ze bijv. de miniserie The Pacific hebben gezien. Maar ook The Thin Red Line is een onderdeel van de Tweede Wereldoorlog die zich in de Pacific afspeelt (en ook gefilmd is op de Solomon Eilanden, waar Guadalcanal onderdeel van is). Lees meer over deze Slag Om Guadalcanal.

9,0/10

[Franklin1975]

Drive Angry 2011

De eerste 20 minuten van de film dacht ik nog met een lekkere pulp-film te maken te hebben, maar naarmate de film vorderde, bleken Nicholas Cage en poppetje Amber Heard de film niet te kunnen dragen. Na 70 minute was het finito met deze film.

Clash Of The Titans (2010) blu-ray

Visueel een erg mooie film die het alleen niet van zijn orginele verhaal en acteerprestaties moet hebben. Verder is het wel een erg vermakelijke film. Veel referenties naar LOTR en wat HP. Maar wat wil je ook met wat we tegenwoordig uit Hollywood voorgeschoteld krijgen?

7,2/10

Australia (2008) blu-ray

Baz Luhrman's meest recente voltooide film is hem op het hart geschreven. Als geboren Australiër een film schrijven die zich afspeeld in Australië (1939, begin WOII), met een paar top Australische acteurs als Hugh Jackman, Bryan Brown, David "Faramir" Wenham en natuurlijk Nicole Kidman (al is zij hier feitelijk niet geboren, haar ouders wel). Gelukkig geen Hollywoodfilm waar Amerikanen rondhuppelen met irritante nep-accenten!!

De film is een stuk rustiger dan voorganger Moulin Rouge, veel schitterende beelden van het landschap, mooi verhaal dat net niet langdradig is en de soms typische BL-visual effects. En dat laatste is nu juist jammer, want daardoor oogt de film een stuk nepper. Ook geen diepgaande karakterontwikkelingen, alles blijft lekker oppervlakkig, totdat de film na 2 uur een dramatische wending neemt en je mee gaat leven met de personages.

7,6/10

[Franklin1975]

Gisteren Zombieland en Source Code gezien.
Alhoewel ik geen liefhebber ben van zombiefilms (en dit daar een parodie op is), heb ik mij best wel vermaakt met de film. Lekker fout en over the top. Eentje om vaker te zien.
Een 7,8 als rapport-cijfer.

En dan SC. Ondanks de zeer positieve score op MoMe en IMDb, vond ik de film niet meer dan aardig en leuk voor een keer. Geen klassieker of favoriet, wel een degelijke film met als discussiepunt: What if?
Wat als we via een bepaalde techniek of medium telkens opnieuw naar een bepaalde plek in het verleden kunnen gaan (mentaal) en daar kunnen rondneuzen en informatie kunnen inwinnen. En zo achter een terrorist of moordenaar kunnen komen etc. etc.
Een interessant onderwerp, maar ook een soort scifi wat niet verwezenlijkt zou kunnen worden in het echt.

'Tegenhanger' Minority Report vind ik veel sterker dan deze prent. 6,8.

[TheGodfather]

Vanmiddag afgekeken:

Veronica Mars - Season 3
Het derde en laatste seizoen van Veronica Mars speelt zich af op Hearst College, waar Veronica na de High School heen gaat. Het verplaatsen van de serie naar een nieuwe omgeving en de introductie van een aantal nieuwe karakters is iets wat het hele seizoen lang niet écht goed uit de verf komt. De nieuwe omgeving en de college setting opzich zijn wel leuk en de nieuwe karakters maar de mengeling van beide en de chemie tussen de oude en nieuwe personages voelt niet goed.
Daarbij is Wallace te veel afwezig, wat ik een minpunt vond en is het echte rode draad verhaal (de Hearst rapist) te vroeg in het seizoen opgelost,waarna de verhalen meer aanvoelen als losse flodders en de meeste niet echt weten te boeien.
Het einde van de serie is ook extreem abrupt en laat je ontzettend onbevredigd achter.

Daarentegen is het wel gewoon leuke tv die, vooral door het nog steeds frisse acteerwerk van schoonheid Kristen Bell, een verslavende werking heeft.
Het is jammer dat een serie die in het eerste seizoen zo voortvarend van start ging min of meer zijn eigen graf graaft door de teleurstellende verhalen van het laatste seizoen.
Het minste seizoen uit de reeks.

7,0/10

[vinnypassy]

Byôsoku 5 Senchimêtoru (5 Centimeters Per Second) (2007, Makoto Shinkai)

Dit is zonder meer de mooiste anime die ik tot dusver heb gezien. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit een genre is waarin ik me te weinig heb verdiept, maar ik zou er niet van opkijken als deze korte film (iets meer dan 60 minuten) voor mij lange tijd hoog zal blijven scoren op dit gebied: fantastisch kleurgebruik, er is veel aandacht voor kleine details en de waas die zo nu en dan over het geheel wordt getrokken levert een prachtige poëtische ervaring op.

Het verhaal zelf bestaat uit drie korte hoofdstukken, waarin een moeizame liefde wordt beschreven. Het begint met twee kinderen, bij het tweede hoofdstuk zijn de hoofdpersonen tieners en het eindigt met de twee als jonge volwassenen. De manier waarop de liefde vanuit haar oogpunt wordt verteld is erg aandoenlijk en het levert een herkenbaar gevoel op. Op emotioneel gebied raakt de film me dan weer minder, maar de prachtige beelden en het lieve verhaaltje maken hier toch een enorm fijn tussendoortje van. Alhoewel de term 'tussendoortje' de film te weinig eer aan doet. Aanradertje.

[Nielsje]

Vanmiddag afgekeken:

Veronica Mars - Season 3
Daarentegen is het wel gewoon leuke tv die, vooral door het nog steeds frisse acteerwerk van schoonheid Kristen Dunst, een verslavende werking heeft.7,0/10

Je bedoelt Kristen Bell .

[TheGodfather]

Je bedoelt Kristen Bell .

Idd! tik foutje

[Brakhage]

Heb me een weekendje opgesloten en aardig wat leuks gezien.

Vrijdag:

868. The Gang's All Here (Busby Berkeley, 1943) :: 8.0
Busby Berkeley musical met Carmen Miranda en Alice Faye. Zelfs voor een musical volledig plotloos en van enige vorm van dramatische ontwikkeling is geen sprake, maar dat is redelijk typisch voor Fox musicals uit deze periode. Waar het natuurlijk om draait zijn de groots opgezette musical sequenties van Busby en die zijn weer van de bovenste plank, waarbij de laatste sequentie misschien wel het mooiste is wat Busby ooit heeft gedaan.

869. The Liberation of L.B. Jones (William Wyler, 1970) :: 8.0
De allerlaatste film van Wyler is niets minder dan een voorloper op de blaxploitation films van de jaren ’70. Lee J. Cobb schittert als altijd en de soundtrack van Elmer Bernstein is heerlijk funky. Opmerkelijk is vooral dat dit een blax is die hoofdzakelijk door blanken is gemaakt, dit in tegenstelling natuurlijk tot vele latere films uit het genre, maar juist daarom is het opmerkelijk dat de blanke personages in de film er zo slecht vanaf komen. Interessante hybride van Klassiek Hollywood en blax en een waardige afsluiter van Wyler’s zeer indrukwekkende carrière.
870. Ganja & Hess (Bill Gunn, 1973) :: 8.0
Zag deze film enkele jaren geleden al en kon er toen bitter weinig mee, iets wat nu gelukkig anders was. Deze hoogst opmerkelijke combinatie van vampierfilm, blaxploitation en avant-garde cinema moet simpelweg gezien om geloofd te worden en zelfs dan is het nog maar de vraag of je er iets mee kunt. Als je denkt dat films als ‘Blood for Dracula’ of Ferrara’s ‘The Addiction’ vreemde vampierfilms zijn, dan maak je borst maar nat, want iedere omschrijving schiet tekort bij ‘Ganja & Hess’. Ik zie er nog steeds niet een compleet meesterwerk in, maar het is een film die je nooit meer zult vergeten in ieder geval.

Zaterdag:

871. Good Times (William Friedkin, 1967) :: 6.0
Er is een aantal redenen om deze film te gaan zien:
1. Cher (hier nog geschreven als Chér).
2. Het is de debuutfilm van William Friedkin (‘French Connection, The Exorcist’).
3. Cher (nog altijd geschreven als Chér). .
4. George Sanders. Ik ben dol op van die Britse figuren met zo’n dik aangezet accent, zoals Oliver Reed of Hugh Grant – dat soort figuren mogen van mij het telefoonboek voorlezen en op CD zetten. Maar de onbetwiste koning hierin is natuurlijk George Sanders, die met zijn arrogante voorkomen en immer aanwezige aardappel in de keel altijd een genot is om naar te luisteren en zelfs de meest simpele dialoog tot oorsnoep kan omtoveren. Een groot deel van mijn leven gaat op aan het eindeloos citeren van George Sanders uitspraken – je moet toch wat. Er is natuurlijk die onsterfelijke opmerking uit ‘All About Eve’ (‘what a terrible dull cliche’), maar een van zijn uitspraken in Otto Preminger’s ‘The Fan’ is waarschijnlijk mijn favoriet: ‘I want to take you away’. Stelt als dialoog verder niets voor natuurlijk, maar iedereen die George Sanders kent, kan zich vermoedelijk een voorstelling maken hoe het ‘away’ uit zijn keel komt, waarbij hij de laatste klemtoon zo fantastisch uitrekt met zijn heerlijk gutturale stem. Op dezelfde manier is de wijze waarop Sanders ‘Cher’ uitspreekt al genoeg reden om deze film te gaan zien. Maar als de aanwezigheid van zowel Cher als George Sanders in een film je niet direct aanspoort om de film te gaan zien, dan is er weinig wat ik kan zeggen om je over te halen vermoedelijk.
Verder is het zo’n typisch episodische film zoals films rondom popsterren in deze tijd meestal waren (zoals films met The Beatles, Cliff Richard, The Monkees) en is het resultaat minder spectaculair dan je vooraf gehoopt had, maar het is in al zijn onzinnigheid nu best te pruimen.

872. Taza, Son of Cochise (Douglas Sirk, 1954) :: 7.5
Western van Douglas Sirk met Rock Hudson als indiaan. Is in vergelijking met zijn melodrama’s redelijk een lichtgewicht film voor Sirk, maar toch weet de film interessante thema’s op te roepen omtrent de relatie tussen indianen en Amerikanen. Was oorspronkelijk in 3D en dat is goed te merken.

873. Roman Scandals (Frank Tuttle, 1933) :: 8.5
Heb maar een fles champagne open getrokken en er is weinig feestelijkers dan musicals natuurlijk, dus daarom begonnen met ‘Roman Scandals’, waarvoor Busby Berkeley voor de musical sequenties tekende. Het is duidelijk een Pre-Code film, want het is misschien wel de meest seksueel geladen film naast het fantastisch getitelde ‘Hips Hips Hooray’: op een moment wil een oude vrouw een jonge slaaf kopen met de opmerking: ‘I don’t want to buy you for work’, waarop de jonge kerel antwoordt ‘That’s what I’m afraid of!’ – dat is een seksuele openheid die extreem ongebruikelijk is voor dit soort Hollywood films. Verder was dit eindelijk mijn kennismaking met Eddie Cantor en dat smaakte zeker naar meer en enkel al de aanwezigheid van Edward Arnold als Romeinse keizer is al direct een schot in de roos natuurlijk. Extreem grappige, surrealistische en krankzinnige film die eindigt met een Keystone Cops-achtige achtervolging met Romeinse wagens. Een van Busby’s scènes is een van zijn meest beruchte, aangezien er vrouwen in voorkomen die enkel gekleed zijn met hun lange haren. Het meest opmerkelijke is vermoedelijk echter het feit dat het een volledig geïntegreerde musical betreft; de meeste Berkeley musicals uit deze periode staan er juist om bekend dat er een bijna schizofrene split is tussen het verhaal (vrijwel altijd een backstage musical) en de uiteindelijke musical sequenties die enkel op het einde ten tonele komen als onderdeel van de show die in context van de film wordt opgevoerd. Hier echter, wordt nergens een show opgevoerd en zijn de musical nummers volledig in het verhaal verwerkt.

874. Two Tickets to Broadway (James V. Kern, 1951) :: 7.7
Wederom een Busby Berkeley musical, maar ditmaal een zeer ingetogen, aangezien Busby maximaal vijf performers gebruikt in alle dans scènes in plaats van zijn gebruikelijke grote hoeveelheid. Relatief minder spektakel dus en in vergelijking met ‘Roman Scandals’ ook een stuk minder geïnspireerd, maar er valt nog meer dan voldoende te genieten. Janet Leigh en Eddie Bracken vormen een puik team en zelfs Bob Crosby, het broertje van Bing doet ook nog even mee.

875. The Barkleys of Broadway (Charles Walters, 1949) :: 8.3
De reünie en ook meteen laatste van de tien films die Fred Astaire en Ginger Rogers samen hebben gemaakt. Was de eerste keer niet direct onder de indruk van deze film, maar dat kwam vermoedelijk vooral doordat ik een typische zorgeloze Astaire/Rogers film verwacht had, maar dat is deze film dus absoluut niet. De film is geschreven door Betty Comden en Adolph Green (het team achter zelfreflexieve musicals als ‘Singin’ in the Rain’ en ‘The Band Wagon’) en het is daarom niet verwonderlijk dat ook ‘The Barkleys of Broadway’ duidelijke zelfverwijzende elementen bevat, aangezien het verhaal duidelijk autobiografisch is voor Astaire en Rogers. Dat levert dus een vrij donkere en vooral volwassen film op, vergelijkbaar qua toon bijvoorbeeld met de intrigerende Doris Day/James Cagney prent ‘Love me or Leave me’. Beroepshypochonder Oscar Levant doet zijn ding, Charles Walters is betrouwbaar als altijd en het blijft daarnaast een genot om Astaire en Rogers te zien dansen samen, ook al is Astaire’s solodans met de dansende schoenen het onbetwiste hoogtepunt van de film.

876. Smorgasbord (Jerry Lewis, 1983) :: 9.5
Ik ben dol op Jerry Lewis, maar zijn latere films waren tot op heden vooral frustrerend en dan bedoel ik met name ‘Which Way to the Front?’ en ‘Hardly Working’. Ik vreesde dus het ergste voor ‘Smorgasbord AKA Cracking Up’, maar het is misschien wel de beste Jerry Lewis film. Iemand heeft ooit gesuggereerd dat de latere Jerry Lewis films vooral gezien moeten worden van de structuralistische avant-garde films van Michael Snow of Ernie Gehr. Die films hebben verder namelijk geen enkele inhoud behalve de vorm waar ze in gegoten zijn. Gehr’s ‘Serene Velocity’ bijvoorbeeld bestaat uit niets anders dan een hypnotiserende op en neer bewegende zoombeweging in een slecht verlicht gang: de film heeft verder geen ‘inhoud’ behalve de structurele aspecten van de film die volledig op zichzelf bestaan. Veel van Lewis’s latere werk is hier duidelijk aan verwant, aangezien het bij Lewis vrijwel nooit om de grap op zich gegaan is, maar altijd om het proces achter de grap. Al vanaf zijn eerste solofilm ‘The Bellboy’ uit 1960 zitten zijn films vol met scènes waarbij je het gevoel hebt dat Lewis zelf niet precies weet waar hij nu heen wil met de scene, die verder geen enkele andere functie lijken te hebben dan beweging of geluid op zich. Dat wil zeker niet zeggen dat zijn films niet grappig zijn, integendeel, maar wel dat Lewis lang niet altijd grappig wil zijn. Niet iedere scene heeft een duidelijke clou of richting en vaak lijkt Lewis meer geïnteresseerd te zijn in de deconstructie van de grap of het proces van de grap zelf dan in de uiteindelijke grap. In ‘Cracking Up’ bijvoorbeeld zit tegen het einde van de film een scene waarin Jerry in een restaurant zit en bij alles wat hij besteld, komt de serveerster met een eindeloze lijst aan keuzemogelijkheden, die in de meest onmogelijk vervelende stem uitgebraakt worden. Het is niet zozeer grappig dat de serveerster tien soorten sla afratelt op de meest monotone wijze (hoewel het zeker wel grappig is), maar aangezien de scene een minuut of vijf duurt en iedere keer dezelfde ‘grap’ wordt herhaald, verliest het uiteindelijke zijn grapwaarde enigszins. Maar dit is min of meer de bedoeling ook, aangezien het Lewis duidelijk niet alleen gaat om de grap, maar meer om het pure geluid van de serveersters stem, die in zijn eindeloze monotonie welhaast een mantra wordt. Net zoals Gehr’s monotone zoombeweging in ‘Serene Velocity’ een mantra wordt.

Cruciaal voor het fenomeen mantra is uiteraard herhaling en monotonie en dat zijn exact de bouwstenen waar Lewis zijn latere films op bouwt. Redelijk aan het begin van ‘Cracking Up’ probeert Jerry Lewis in het kantoor van zijn psychiater zich te bewegen, maar uiteraard valt hij bij praktisch iedere beweging en wordt het halve kantoor uiteindelijk half vernietigd – niet alleen zijn dergelijke scènes waar van alles kapot gemaakt wordt alomtegenwoordig in een Lewis film (waarbij het vernietigen altijd een mooie metafoor is voor de deconstructieve tendens van zijn films als geheel), ze zijn altijd gebouwd op monotone herhaling en dat is juist de essentie. Hier sterk aan verwant is bijvoorbeeld het fenomeen van Minimal Music. Deze klassieke muziekstroming (bekend gemaakt door figuren als Philip Glass, Steve Reich, John Adams etc.) is volledig geconstrueerd uit langzaam veranderende muziekpassages waarbij bepaalde noten constant herhaald worden voor een bepaalde periode om zich vervolgens op deze wijze langzaam te ontwikkelen. Ik heb ooit een orgelconcert bijgewoond van Charlemagne Palestine, waarbij de eerste vijf minuten enkel dezelfde noot te horen was en ook daarna slechts mondjesmaat nieuwe noten gespeeld werden. Het resultaat hiervan is dat je gebruikelijke beleving van tijd en geluid volledig vernietigd wordt om plaats te maken voor een alternatieve beleving. Als je namelijk minutenlang op dezelfde plek staart, dan ga je uiteindelijk hele andere dingen zien dan ervoor en met de meer extreme Minimal Music is dat ook het geval. Je ‘normale’ of traditionele relatie tot muziek moet eerst door herhaling vernietigd worden om daarna plaats te maken voor een compleet anders vorm van bewustzijn en beleving (muziek van iemand als Merzbow bereikt hetzelfde effect op een andere wijze).

Een Jerry Lewis film is op vergelijkbare principes gebouwd en zijn latere films zijn een merkwaardig experimentele hybride van standaard slapstick met structuralistische tendensen waar het alleen nog maar draait om beweging of geluid op zichzelf. Jerry Lewis op deze manier bekeken geeft een compleet nieuwe dimensie aan zijn werk.

Zondag:

877. Le roman d'un tricheur (Sacha Guitry, 1936) :: 7.7
Sacha Guitry is een soort Franse versie van Ernst Lubitsch of Noel Coward en deze film is een uitstekende kennismaking.

878. Car Wash (Michael Schultz, 1976) :: 8.0
‘Car Wash’ is een uitstekende blaxploitation komedie, die duidelijk geïnspireerd is door ‘MASH’ en bovendien op subtiele wijze allerlei serieuze thema’s weet te behandelen. Geschreven door Joel Schumacher.

879. Women in Cages (Gerardo de Leon, 1971) :: 8.5
Deze tweede film uit de Women in Prison blu-ray collectie is de enige die niet geregisseerd is door Jack Hill en ook de enige van de drie die ik niet gezien had. En misschien is het wel de beste! Grootste pluspunt is de indrukwekkende visuele stijl van Gerarde de Leon, een Filippijnse regisseur die meer dan 80 films op zijn naam heeft staan, waarvan het overgrote deel vermoedelijk nooit tot hier zal doordringen. Je beseft dan weer dat de globalisatie van de wereld zijn grenzen heeft en dat is jammer, want als ‘Women in Cages’ een maatstaf is, dan is dit een zeer talentvol regisseur. Het verder standaard WIP film verhaal krijgt namelijk een nieuwe dimensie door de lyrische beelden van de Leon, waarbij je de vele poëtische shots van de Filippijnse natuur eerder in een Terrence Malick film verwacht dan in een sexploitation als dit. Maar het heeft ook nog eens een mooie functie, aangezien op deze manier de schoonheid van de natuur gecontrasteerd wordt met de menselijke gruwelen – net zoals Malick dus in bijvoorbeeld ‘The Thin Red Line’ doet. Indrukwekkend filmpje!

880. Two of a Kind (John Herzfeld, 1983) :: 4.0
Werkelijk droevige poging om een soort moderne screwball comedy te maken. Van enige chemie tussen John Travolta en Olivia Newton-John is totaal geen sprake en aangezien de film daar duidelijk naar streeft, is de film al op voorhand gedoemd te mislukken. Zelfs Oliver Reed kan de film niet redden en geeft constant de indruk dat hij op prozac stond of zo – een paar jaar eerder had hij de kans om de duivel te spelen met decor en al verslonden, maar niets van dat al in ‘Two of a Kind’.

881. Mardi Gras Massacre (Jack Weis, 1978) :: 1.0
Soort poging om ‘Blood Feast’ naar het New Orleans van de jaren 70 te verplaatsen, maar dan zonder alle charme en esthetische waarde van de Herschell Gordon Lewis film. Zo dood als een pier, zonder enige redeeming value.

[Franklin1975]

Rio (2011)

Een erg vrolijke en swingende animatiefilm. Ook de film zelf ziet er top uit, al heb ik wel vaak het idee dat de menselijke personages direct uit bijv. Cloudy With A Chance Of Meatballs of Monsters vs Aliens zijn gestapt. Maar dat zijn ook geweldige films waarin veel te beleven en te genieten valt
Muzikaal valt er dus ook veel te genieten, dankzij Sergio Mendez (Mas Que Nada), Will.I.Am én onze eigen Vogeltjesdans.
Ik had de dvd gedownload, maar dit is zeker een aanschaf waard op blu-ray!

7,7/10

[João]

Watchmen

Het begin is geweldig, maar jammer genoeg zakt de film nadien weg naar degelijk. Je hebt vette actie, aardige special effects en een heel filosofisch verhaal waar je veel kanten mee uit kan, maar er waren veel saaie momenten en enkel Rorschach en The Comedian kwamen goed over. Je moest ook heel goed opletten tijdens de ganse film, wat ik dan ook niet gedaan heb, omdat mijn aandacht even groot als die van een strontvlieg. Ben nu wel benieuwd geworden naar de comic.