Welke film heb je net gekeken en wat vond je ervan? (9)

[Erwin de Koning]

BOCKEREYERS: DE LETSTE ZILVERLING

Nederlandse underground short die ietwat traag op gang komt maar zeker de aanschaf waard is (en de lange rit naar de bios in Echt vanuit Almere). Een fietser vind een amulet en krijgt van een voorbijganger te horen dat deze eigendom is van de overleden 'zwarte kapitein' die leider is van de naar vermoed Satanische bokkenrijders die strooptochten hielden in 1736

Wat productie betreft duidelijk een verbetering op hun vorige film AMICUS MORTIS, maar het verhaal is zwak. Had denk ik beter een full length moeten wezen zodat het plot uitgebreider had kunnen wezen want het gegeven is erg origineel

7.5

[Wim S.]

Eyes of a Stranger : leuke film voor op een regenachtige zondagmiddag, een nieuwsgierige en betrokken verslaggeefster denkt dat in een woning voor haar over de gezochte serie-moordenaar woont. Ze gaat op onderzoek uit met alle gevolgen nadien. Het schijnt door hetzelfde productie team gebeurd te zijn als die van Friday the 13th en dat is ook wel een beetje te zien aan de moordscenes. 6.5/10

[freaky]

Prison Break - Season 2 ( 2006 ) - 7.5 / 10

Dit seizoen kan natuurlijk niet tippen aan het geweldige eerste seizoen, toch vond ik deze ook erg leuk. Ze kunnen natuurlijk niet eeuwig in de cel blijven, en daarom vond ik het thema vluchten hier toch wel erg leuk uitgewerkt en het volgen van de verschillende personages was dan ook in mijn ogen erg interessant. Robert Kneppert blijft geniaal in zijn rol als T-bag, en ook Dominic Purcell & Wentworth Miller waren terug goed op dreef. Maar de beste toevoeging dat Seizoen 2 heeft vond ik William Fichtner die gewoon zalig is in de rol van Mahone, hij speelt die rol zo goed. Aan de cliffhangers stoorde ik me niet, en sommige episodes waren niet altijd even denderend maar hoewel hij zeker niet kan tippen aan Seizoen 1 vond ik dit toch een goeie opvolger.

Rogue Assassin aka War ( 2007 ) - 6 / 10

Welja, standaard aktiefilm die probeert moeilijk over te komen en die dan eindigt met een cliffhanger die nergens opslaat. Veel woorden maak ik hier niet aan vuil, vind Jason Statham en Jet Li altijd leuk, maar dit was toch wel een enorm grote miskoop.

Danny The Dog aka Unleashed ( 2005 ) - 7 / 10

Dit vind ik persoonlijk één van de betere Jet Li films, hier toont hij dat hij toch iets meer kan dan enkel vechten en met Morgan Freeman als toevoeging kan dit zeker niet slecht zijn. Regisseur Louis Leterrier heeft verhaal en aktie mooi gescheiden waardoor je tenminste diepgang krijgt in Jet Li z'n personage. De aktiescenes zijn wel erg mooi, vlug & hard in beeld gebracht en dit is toch één van m'n Jet Li toppertjes. Leuke film.

[BigLebowski]

Adams æbler - Anders Thomas Jensen - 2005

En het nummer "How Deep is Your love" van Take That zal nooit meer hetzelfde klinken.

Wellicht dat Take That het gecoverd heeft, maar om ze de credits voor dit nummer te geven gaat wat ver. Zullen we het maar op The Bee Gees houden? Het nummer staat bovendien op de ost van Saturday Night Fever! Ken je klassiekers!

[TheGodfather]

Kiss Me Deadly
Geweldige film noir met een op het eerste gezicht normaal "film noir verhaal". Maar hoe verder de film vordert hoe mysterieuzer het geheel wordt. Ralph Meeker speelt hierin een geweldige rol van de private detective die niet weet wat `m overkomt maar toch de zaakjes tot op de bodem wilt uitzoeken.
Het camerawerk is prachtig, vooral wanneer er trappen(huizen) in een scene voorkomen geeft het je echt een "ruimtelijk" gevoel, een echt diepte gevoel.
De laatste acte is daarentegen niet echt normaal te noemen binnen het noir genre maar was wel erg goed. Het lijkt wel een directe inspiratie op Tarantino`s Pulp Fiction koffertje.
Al met al een heerlijke film noir waar ik zeker van heb genoten en die (zeker naar het einde toe) weer eens wat anders bied dan we gewend zijn.

8,0/10

[Melzz]

Wellicht dat Take That het gecoverd heeft, maar om ze de credits voor dit nummer te geven gaat wat ver. Zullen we het maar op The Bee Gees houden? Het nummer staat bovendien op de ost van Saturday Night Fever! Ken je klassiekers!

Jaja....natuurlijk weet ik dat het nummer van the Bee Gees is!! Ben geen amateur.... De uitvoering was echter van Take That...vandaar....

[Michael Hamers]

No Country For Old Men

Heb hem dan eindelijk gezien; de beste film van 2007/2008, volgens velen dan, maar niet naar mijn mening. Goed verhaal, lekker spannend, goed geacteerd, maar toch mis ik iets waardoor dit niet de topper is die ik er van had verwacht. Jammer. Wel een ijzersterke Javier Bardem als Anton Chigurh en een aandoenlijke Tommy Lee Jones als Sheriff Ed Tom Bell.

Maar eens een keer een herkijkbeurt gunnen. Misschien dat ik dan wel de topper ontdek.

Voor nu: 7/10

[SKnapen]

Tootsie
Oke, Dustin Hoffman acteert goed, maar verder kon deze film me totaal niet interesseren en de grappen waren niet aan mij besteed.

4,7/10

Dial M for Murder
Zeer goede film die voor mij gelijk staat aan Rear Window. Sterk acteerwerk en plot terwijl alles zich in een ruimte afspeelt.

8,4/10

[Brakhage]

Underworld U.S.A. (Samuel Fuller, 1961) ****1/2

Ik was nogal onder de indruk van deze Fuller, die ik nog nooit eerder gezien had. Het voelt een beetje aan als een soort onofficieel vervolg op zijn meesterwerk ‘Pickup at South Street’, met eenzelfde soort personages en sfeertje. Het is ook erg bijzonder om die twee films naast elkaar te leggen om zo te zien hoeveel er in die 8 jaar tijd veranderd was in de Amerikaanse film op het gebied van geweld: ‘Pickup’ was al ontzettend grof voor zijn tijd, maar in ‘Underworld U.S.A.’ gaat ie nog een paar stappen verder, hoewel bijvoorbeeld het tonen van zelfmoord met een pistool nog steeds niet mocht van de censors – het dwong Fuller tot een van zijn meest creatieve oplossingen. Het is sowieso een van Fuller’s meest creatieve films, waarin hij vooral visueel gezien in topvorm blijkt te zijn en zijn directe, rauwe stijl bijzonder effectief en met flair gebruikt. Het verhaal en de dialoog zijn uiteraard soms weer te bot voor woorden en het levert alles bij elkaar een pakkende en duistere misdaadfilm op die nog altijd fris oogt – zonder twijfel een van Fuller’s beste films.

[BigLebowski]

Jaja....natuurlijk weet ik dat het nummer van the Bee Gees is!! Ben geen amateur.... De uitvoering was echter van Take That...vandaar....

Nee oke, dan is het goed Just checking

[Tim k]

Winchester '73 ( Mann )

Pracht zwart-witter van Mann en Stewart. Het reperteergeweer uit de titel wordt tijdens een schietwedstrijd gewonnen door de rechtschapen Stewart, maar hij heeft er niet lang plezier van. Verschillende slechte partijen krijgen het in handen en Stewart moet diep gaan om de Winchester te achterhalen. Maar eigenlijk is hij bezig met een heel andere missie.
De twee Mann-Stewart westerns die ik nu gezien heb zijn mij uitstekend bevallen. Vriendschap en mensen / cowboys met het hart op de juiste plaats zijn een paar terugkerende thema's die me opgevallen zijn. De volgende wordt Shenandoah.

Thomas Crown Affair ( 1968 )

De remake vond ik heel goed en dus wilde ik deze ook eens proberen. Het origineel blijkt zeker zo goed, hoewel de versie uit '99 veel gelikter is ( wat met zo'n onderwerp helemaal niet misstaat imo ). Ik heb vooral genoten van Faye Dunaway, die naast haar magistrale voorkomen ook de show steelt als belasting-pitbull. De schaakscene is een hoogtepunt.

[Nielsje]

This is Spinal Tap
De mockumentary mag dan 24 jaar oud zijn, de subtiele humor staat nog steeds als een huis. De fictieve heavy metal band Spinal Tap breng een nieuw album uit en gaat voor het eerst sinds jaren op Amerikaanse tournee waar er van alles mis gaat.
Bijna elk cliché uit de muziekwereld komt aan bod, aangevuld met wazige interviews met de bandleden zelf die allemaal vreemde dingen verkondigen over inspiratie en dergelijke. Jammer dat mijn uitgave ondertiteling miste en dat het feest na 80 al voorbij is.

Pan Labyrinth
Mooie film van Del Toro die afwisselend sprookjesachtig en realistisch overkomt. De sfeer is ijzersterk, hoewel het sprookjes element voor mij wat ondervertegenwoordigd was (wellicht op het verkeerde been gezet door trailers en posters). Mooie muziek en sterk acteerwerk van de hoofdpersonen maken het feest compleet.
Het einde voelde ook goed op zijn plaats.

[Alexander D]

Star Wars III

Hij blijft leuk maar sommige stukjes met matig acteerwerk beginnen echt irritant te worden.

[Brakhage]

The Devil is a Woman (Josef von Sternberg, 1935) *****

Dit is de laatste van de zes films die Josef von Sternberg en Marlene Dietrich voor Paramount maakten en in zekere zin ook het einde van de carrière van von Sternberg in Hollywood: de film was zijn zoveelste flop op rij en hij zou hierna zijn creatieve vrijheid grotendeels verliezen. De eerste keer dat ik de film zag vond ik het de slechtste film die ik van von Sternberg gezien had, ik gaf hem destijds 2,5 sterretje. Ik zal toen wel blind geweest zijn of zo, want ik neem alles terug wat ik ooit over de film gezegd mag hebben, het is namelijk een meesterwerk.

Het is vreselijk interessant om deze laatste van de cyclus te vergelijken met de eerste, ‘Morocco’, omdat de films in toon zo ongeveer elkaars tegenpolen zijn: waar ‘Morocco’ een hypnotiserende, ingetogen en ingehouden film is, daar is ‘Devil is a Woman’ juist ontzettend expressief, explosief en uitbundig. Naast het gebruik van muziek, kun je dit het beste nog zien aan de wijze waarop geacteerd wordt: van bewust dromerig en traag in ‘Morocco’ tot overdadige overacting in ‘Devil’ – enkel al de aanwezigheid van de manische Edward Everett Horton (bekend van onder meer de Astaire/Rogers musicals) in ‘Devil’ is exemplarisch. De eerste en de laatste van de zes films zou je dus kunnen zien als de uiteinden (extremen) van het von Sternberg universum, met de vier films die daar tussenin zitten, ‘Dishonored’, ‘Blonde Venus’, ‘Shanghai Express’ en ‘The Scarlet Empress’ iedere mogelijke tussenvorm vertegenwoordigend.

Hoewel von Sternberg iedere film een compleet eigen smoel en sfeer geeft, zijn alle films in een oogopslag direct herkenbaar als een von Sternberg. ‘Devil’ is heel toepasselijk de climax van de von Sternberg esthetiek, door Gaylyn Studlar zo prachtig omschreven als de masochistische esthetiek. Het verhaal, waarin een man constant vernederd wordt waar hij bijstaat maar wel met graagte zijn tragische levensloop aan een vriend uit de doeken doet om daarmee al zijn vernederingen nog eens te ondergaan, is exemplarisch voor het masochisme in von Sternberg. Hij laat zijn verhaal ditmaal plaatsvinden in een Spanje tijdens carnaval en dat geeft hem de mogelijkheid om zijn personages letterlijk constant met maskers te laten lopen, een mooie verdubbeling van de constante rollenspellen die hij zijn karakters altijd laat uitvoeren. Want von Sternberg’s personages tonen natuurlijk nooit hun ware emoties, daar geloofde hij niet in, alles gebeurt achter een façade. Deze façade is uiteraard ook direct terug te vinden in von Sternberg’s gevierde visuele stijl en ‘Devil’ is samen met ‘Scarlet Empress’ de meest uitzinnige en excessieve van zijn decoratieve sensualiteit waarin personages en decor nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Werkelijk iedere compositie in ‘Devil’ is een triomf in decor en de gehele film is constant gevuld met slierten, bladeren, versieringen, confetti, schaduwen, takken, regen, mist of welke visuele ornamenten je ook maar kunt bedenken. Zelden stelt von Sternberg ons in de gelegenheid om echt dichtbij de personages te komen, hij verhult ze letterlijk in een overdaad van decor, een verheerlijking van oppervlakte, de façade lijkt altijd belangrijker dan de ware emoties, omdat deze emoties volgens von Sternberg nooit te kennen zijn. In zijn autobiografie zegt hij: ‘But the average human being lives behind an impenetrable veil and will disclose his deep emotions only in a crisis which robs him of control. […] One can live with another human being for years and only through an accident become aware of the real nature of the other’s feelings.’ Of je het nu eens bent met deze woorden of niet, het vormt de kern van al zijn films, films waarin vorm en inhoud op glorieuze wijze samenkomen. Ik kan nu eindelijk zeggen dat de zes films die von Sternberg en Dietrich samen maakten een akelig creatief en opwindend oeuvre vormen.

[Gertjan R.]

Wanted

Ik begon aan deze film met het idee, we zien wel.
En zo ging het ook. Binnen 15 minuten dacht ik dit zou een sene uit de matrix kunnen zijn. Nou moet ik eerlijk zeggen dat dat ook het enigste min punt aan de film was, want ik heb me verder goed vermaakt.
De actie vond ik mooi in beeld, het verhaal was niet op het nivo om nooit vergeten te worden maar kon me wel een avond boeien.

Dus een leuke film en hij viel me niet tegen.
Cijfer: 7

X-men: The last stand

Deze film had ik al gezien. Maar in mijn herinnering was het een rommelige film met veel haastige beelden en onduidelijke verhaal lijn.
Tot mijn verbazing was er van die herinnering maar een ding waar, ik had hem al gezien.
Verder snap ik niet waarom hij me de eerste keer zo tegen is gevallen. Ik vond het verhaal goed te volgen en de film kwam niet rommelig over.
Mijn eind conclusie is dus ook dat deze film net zo vermakelijk was als deel 1 en 2.

Hier kan ik ook nog aan toevoegen dat maar weer eens blijkt dat een herkijk buurt soms helemaal niet zo gek is. Omdat een film op een ander moment soms veel beter uit de verf komt.
Cijfer: 7.5

[Coen P.]

The Third Man (Carol Reed, 1949)
Protagonist Holly Martins (Joseph Cotten) arriveert op uitnodiging van zijn vriend Harry Lime in het naoorlogse Wenen. In de kapotgeschoten stad verwacht de schrijver van goedkope westerns zijn oude vriend en een baan te vinden, maar hij komt bedrogen uit. Tot zijn grote schok en verbazing blijkt Harry net overleden en rest Holly niets anders dan zijn uitvaart bij te wonen. Gedurende deze plechtigheid ontmoet hij een schare aan excentrieke karakters en leert hij dat het leven, maar ook de dood van Harry door mysterie omgeven is. Hij treft er onder andere Majoor Calloway die hem mededeelt dat Harry onderdeel was van de onderwereld en zodoende betrokken was bij diverse louche praktijken. Tevens leert Holly dat Harry mogelijk is omgebracht. De verklaringen rond zijn dood totaal verschillend en samen met Anna Schmidt, het liefje van Harry, gaat Holly op zoek naar de waarheid achter de dood van Harry. Hij is met name op zoek naar 'de derde man' die op de plaats van het ‘misdrijf’ is gezien…

Het is wrang dat deze film voor het eerst in ons land verkrijgbaar is vlak na het overlijden van Alida Valli, de laatst levende van de drie hoofdrolspelers. Misschien is het juist wel het ultieme eerbetoon aan deze film die op nagenoeg elke filmlijst voorkomt. Of het nu in de categorie 'beste film noir' of 'beste Britse film' is, het staat vast dat The Third Man niets minder dan een meesterwerk is. Nagenoeg alles klopt in deze film. De fabuleuze beelden in het tijdens de 2e Wereldoorlog kapot geschoten Wenen. De geweldige cast. Het fantastische verhaal doorspekt met spitsvondige dialogen en vol plot-twists. De eindgeneriek in de riolen van Wenen die zich kan meten met de beste aller tijden. Het schitterende gebruik van schaduwen in vele scènes. En last but not least, de score van de film. De perfect passende citermuziek van Anton Karas zal gegarandeerd nog uren of dagen rondspoken in je gedachten. En ik ben niet de enige die zo over de film denkt. Vele tijdschriften en sites geven niets dan lovende reviews over de (inhoud van de) film. De film is dan ook niet voor niets gekozen als nummer 1 in de 'Top One Hundred British Films Of All Time.' Bovendien is de film de enige non-Amerikaanse film in de 'AFI's 100 Greatest American Movies.' Typisch een film die iedereen minimaal eenmaal in zijn of haar leven gezien moet hebben. *****

[Melzz]

The Pianist - Roman Polanski - 2002

De film heeft een tijdje op de plank gelegen, je moet maar net de juiste mindset hebben om 150 minuten lang naar bittere ellende te gaan kijken. Ik vind het een moeilijke film om te beoordelen. Aan de ene kant is het een zwaar een belangrijk onderwerp en de makers verdienen respect om de gebeurtenissen zo natuurgetrouw te verfilmen. Als kijker moet je dan ook wel van steen zijn om niet geschokt te zijn van bepaalde gebeurtenissen in de film. Een film over de ghetto's had ik ook nog niet zo gezien en gaf me dus informatie over een belangrijk maar tragisch hoofdstuk in de geschiedenis.
Aan de andere kant bekroop me het gevoel "het al eerder gezien te hebben". Als filmkijker kun je bv niet om Schindler's List heen. Oscar Schindler was een actieve strijder tegen de onmenselijkheden terwijl de hoofdpersoon in The Pianist, Wladyslaw Szpilman, een wat passievere rol heeft. Hij is een overlever maar heeft dit voornamelijk te danken aan geluk en de hulp van anderen. Wellicht dat ik daarom tijdens Schindler's List was meer ontroerd en in spanning zat. Het viel me ook op hoe in The Pianist de gebeurtenissen elkaar opvolgden zonder echt een bepaalde spanning op te voeren. Als kijker werd je simpelweg van punt A naar punt B gevoerd. Aan de andere kant is het waarschijnlijk zo gegaan en heeft Polanski er geen "spannende avonturenfilm" van willen maken.

Adrien Brody speelt zn rol erg onderkoeld en beheerst. Als een slachtoffer dat alles ondergaat en er weinig van begrijpt. Het einde van de film kwam niet als een verrassing en had voor mij niet een bepaalde climax of emotionele ontlading. Om toch maar weer de vergelijking te maken....na afloop van Schindlers List zat er toch een aardige brok in mn keel en was ik emotioneel leeg. Het is echter alweer jaren en jaren geleden dat ik die film voor het laatst zag. Niet een film die je even gezellig opzet. Die impact miste ik dus bij The Pianist. Wat me ook opviel was dat de Nazi's die echt sadistisch waren er ook uit zagen als zwijnen. De Nazi die hulp bood had een zeer vriendelijk gezicht. Stereotyperend of een gegeven dat ook zo is?

Dus zeker een treurige film die nogmaals de gruwelijkheden van de Nazi's blootlegt. Het is bijna vanzelfsprekend dat je naar wordt van het geheel. In die zin kwam de boodschap dus weer duidelijk over. Echter, hoe vreselijk ook, het is wel een boodschap die ik al meerdere keren heb ondervonden in films die over WW2 gaan.

7,7

[DanielC.]

Singin' in the Rain Het gilletje in Broadway Melody, de tranen bij You were meant for me, het kippenvel bij Singin' in the rain, de geniale rol van Jean Hagen, "People"? I ain't "people." I am a - "a shimmering, glowing star in the cinema firmament.", de overgang van silent naar talkies, de preview van the Dueling Cavalier. Het is echt het ene briljante moment na het andere. Er zijn geen woorden voor deze film. :worship:

[Marcel v/d H.]

Across the Universe (Julie Taymor, 2007)
Across the Universe is een originele musical met enkel liedjes van The Beatles. Men heeft een selectie gemaakt uit de vele nummers van deze groep en dit tot een mooi liefdesverhaal verwerkt ten tijde van de Vietnam oorlog. Een originele aanpak dus en ook de uitvoering is prima. Goed acteerwerk (en zang) en mooi geschoten beelden. In de hoofdrollen zien we Evan Rachel Wood en Jim Sturgess, verder leuke bijrollen van Bono en Joe Cocker. De film was voor mij echt een aangename verrassing een aanrader voor muziekliefhebbers. 8.0

The Good German (Steven Soderbergh, 2006)
The Good German is wederom een samenwerking tussen Steven Soderbergh
en George Clooney, de twee bewezen eerder al samen geslaagde projecten te kunnen afleveren. En al is The Good German zeker geen meesterwerk, een vermakelijke film vond ik het wel. Soderbergh weet een lekker sfeertje te creëren en ook het acteerwerk is prima (met name door George Clooney en Cate Blanchett, ben zelf niet echt fan van Tobey Maguire). Het tempo had wat hoger mogen liggen en het script is niet echt bijzonder te noemen, maar een kijkbeurt is de film zeker waard. 7.0

Butch Cassidy and the Sundance Kid (George Roy Hill, 1969)
Prima western met in de hoofdrollen Paul Newman en Robert Redford. Het script is misschien wat magertjes, het acteerwerk en de regie zeker niet. Newman en Redford vormen een prima duo en verder viel vooral de regie mij in positieve zin op. Zeker voor een film van bijna veertig jaar oud wordt alles prachtig in beeld gebracht. Wat verder opvalt is dat er veel te lachen valt tijdens de film, toch niet echt iets wat je verwacht tijdens een western. Prima film! 7.8

[Gertjan R.]

Mission impossible 3

Deze film al weer een tijd geleden voor het laatst gezien en dus maar weer eens op gezet.

Ik kan er veel over gaan zeggen maar dat doe ik niet. De film vond ik gewoon erg goed en ik heb er weer van genoten.

Cijfer: 7.5

[stefanovic]

Winchester '73 ( Mann )

Pracht zwart-witter van Mann en Stewart. Het reperteergeweer uit de titel wordt tijdens een schietwedstrijd gewonnen door de rechtschapen Stewart, maar hij heeft er niet lang plezier van. Verschillende slechte partijen krijgen het in handen en Stewart moet diep gaan om de Winchester te achterhalen. Maar eigenlijk is hij bezig met een heel andere missie.
De twee Mann-Stewart westerns die ik nu gezien heb zijn mij uitstekend bevallen. Vriendschap en mensen / cowboys met het hart op de juiste plaats zijn een paar terugkerende thema's die me opgevallen zijn. De volgende wordt Shenandoah.

Die laatste is geen Mann-Stewart samenwerking.

[Tim k]

Die laatste is geen Mann-Stewart samenwerking.

Je hebt gelijk, ik was in de veronderstelling dat dit er ook 1 was.

[mercapto]

The Pianist - Roman Polanski - 2002

Het einde van de film kwam niet als een verrassing en had voor mij niet een bepaalde climax of emotionele ontlading. Om toch maar weer de vergelijking te maken....na afloop van Schindlers List zat er toch een aardige brok in mn keel en was ik emotioneel leeg. Het is echter alweer jaren en jaren geleden dat ik die film voor het laatst zag. Niet een film die je even gezellig opzet. Die impact miste ik dus bij The Pianist.


7,7

Het einde zit vreemd genoeg nog duidelijker in m'n geheugen als dat van Schindler's List. Alsof ik zit te wachten op een vervolg over die Duitser...een film die ik best zou willen zien.

[Wim S.]

Friday The 13th Part VI Jason Lives: Waar deel 5 me erg tegenviel gezien Jason daar niet meer de Jason was, was ik blij dat in deze 6e deel Jason herrijst vanuit de dood en ruiger en onsterfelijk terugkomt. 7/10

[Melzz]

Stalker (Tarkovsky, 1979)
Het fenomeen filmkijken blijft me verbazen. Solaris ervaarde ik traag als dikke stroop met een hoog "artsy fartsy" gehalte. Ik trok het slecht. Stalker is ook traag...heeeeeeel traag maar op de 1 of andere manier dompelde ik mezelf in de film en vlogen de 160 minuten om. Ik kan me voorstellen dat als ik de film op een andere dag/tijdstip had gekeken ik het niet zou hebben getrokken....of juist wel? Wie zal het zeggen?

Twee mannen gaan met Stalker (een soort gids) mee naar de Zone, een desolaat gebied vol met gevaren. Stalker heeft het vaak over deze gevaren maar als kijker zie je deze gevaren niet. In deze Zone is een kamer die je diepste verlangens uit doen komen. Een plek die nogal druk bezocht wordt.....zou je zeggen. Maar nee, ze zijn de enige en qua bewaking valt het ook wel mee. Stalker gooit met moertjes en boutjes om zn weg te vinden. De man heeft ervaring.

Onderweg wordt er veel filosofisch gesproken en probeerde ik een zin te begrijpen en hop.....daar was de volgende moeilijke volzin alweer. Lastige stof. Shots duren lang waarin soms niets gebeurt....we staren naar een gezicht of ruimte. Deze aanpak werkte hypnotiserend, ik was heerlijk ontspannen. Ben je in een onrustige bui dan zal het wellicht op de zenuwen gaan werken. De film zit vol symboliek en een knappe kop die na 1 kijkbeurt alles heeft begrepen.

Wat betekend alles? Waar gaat het over? Vragen die ik me gedurende de film stelde en die na afloop nog niet waren beantwoord. In een cynische bui zou ik zeggen; Tarkovsky....come to the point, wees eens duidelijk, je vervreemd je van je publiek en moet dat shot echt 10 minuten duren? Nu liet ik mn gedachten varen, mijmerde ik wat over het leven en genoot ik van de trage, hypnotiserende shots die soms wonderschoon zijn.

Soms denk ik wel eens....vind ik dit nu goed en diep omdat ik dat hoor te vinden...het is immers een Tarkovsky en alle critici kunnen toch geen ongelijk hebben? Dit is dan ook geen film die ik iemand kan aanraden. Ik kan namelijk totaal niet voorspellen hoe iemand de film zal ervaren. Ik denk dat iedereen er wat anders uit haalt. Nog sterker....ik denk dat ik een 2e kijkbeurt weer anders tegen de film aankijk en een 3e kijkbeurt weer anders. Het intrigeerde me in ieder geval enorm.

De sfeer in de film is uniek. Elke handeling of gebeurtenis stemt tot nadenken. Soms weet je ook niet of je nu ergens wat achter moet zoeken of niet. De drie mannen gaan onderweg een tukje doen. Een normale handeling.....maar waarom gaat iemand in een vieze plas liggen? Zoek een droog stukje op zou ik zeggen. Vreemd. Wat ik er allemaal uithaal is niet echt makkelijk te verwoorden en dat doet er wellicht ook niet toe.

Wat ik fenomenaal vind aan deze film is de muziek en sound design. Het kraken van takjes, vogels die fluiten, treinen die voorbij rijden....het werkt sfeerverhogend en past perfect bij de film. Een vreemde maar unieke film. Het pakte me. De combinatie van zwart/wit, sepia en kleur vond ik ook prima werken. Een film die uitnodigd over je leven na te denken en te discussieren. Hoe kan zo'n film gemaakt worden vraag je je af. Een film van 160 minuten die vreselijk traag en die bijna niet te vatten is. Hoe krijg je de film verkocht aan de doelgroep? Wie is de doelgroep? Of ben ik gewoon niet zo snugger? Heeft alles wel een uitleg nodig?

Mirror staat in bestelling en ik verwacht wederom een aparte filmervaring. Stalker beviel me goed, een unieke film. Mijn score is nu een 8. Een volgende keer misschien wel hoger.....of veel lager....wie zal het zeggen?