[Reg] Alfred Hitchcock

[Mr. Blonde]

Iemand enig idee waarom Notorious (haast) niet te krijgen is???

[Herman ter Lingen]

Iemand enig idee waarom Notorious (haast) niet te krijgen is???

probeer dit eens
http://www.marktplaats.nl/index.php?...tml%3Fxref%3D1

[Mr. Blonde]

probeer dit eens
http://www.marktplaats.nl/index.php?...tml%3Fxref%3D1

TX!....maar via de reguliere kanalen is hij dus niet te krijgen...nieuwsgierig als ik ben vraag ik me nog steeds af...waarom?

[Fikret]

Notorious is gewoon met NL-subs te krijgen onder de Hollywood classics reeks.



Ook los te verkrijgen als Volume 13 uit de reeks.

[Melzz]

Psycho - Hitchcock - 1960

Tja...wat kan ik nog zeggen dat niet eerder is vermeld over deze sublieme film. Als kleine jongen had ik een fascinatie voor enkele films, Psycho was daar 1 van. Opgenomen van tv heb ik de videoband grijsgedraaid. Het fijne van een dvdcollectie is dat er soms een film door je heen schiet en je dan de gelegenheid hebt deze meteen te kijken. En wederom heb ik er zeer van genoten. Alles klopt aan deze film. De sfeer, het camerawerk, de regie, de acteerprestaties (Anthony Perkins...wow...wat een iconische acteerprestatie), de montage en de geweldige filmmuziek. Dit keer heb ik vooral gekeken naar de hoeveelheid shots en hoe die allemaal zo vlotjes in elkaar overvloeien. De beeldtaal van Hitch is zo rijk, zoveel informatie krijg je als kijker zonder woorden. Er zijn boeken vol geschreven over deze film met tal van klassieke scenes. Ik ben bezig in het boek "Film - A Critical Introduction" en in dat boek wordt Psycho enkele malen aangehaald. Scenes, camerastandpunten, opbouw van het verhaal en regie wordt besproken en dat triggerde me om Psycho weer eens uit de kast te trekken. Er valt zoveel over deze film te vertellen. Ik heb nog steeds de oude dvdversie, ik had graag de SE gehad. Er zijn maar weinig films die in mijn ogen een 10 verdienen maar deze is er 1 van. Dit doet mijn filmhart sneller kloppen.

[Melzz]

Mag ik dit even onder de aandacht brengen:

http://www.play.com/DVD/DVD/4-/70219...t/Product.html

De box met zn grootste klassiekers (incl Psycho 2-disk!!) voor maar 42 euro incl bezorgen. Als dat geen koopje is??? 14 films en allemaal toppers!!

[Patrick van den Hul]

Zeker niet duur, maar alleen als je per se regio 2 wilt. Ik heb namelijk vorig jaar voor rond de 50 euro de masterpiece collection op regio 1 gekocht, met daarin ongeveer dezelfde films.

[Fikret]

Lijkt meer iets voor de mensen die nog niets van Hitchcock hebben. Heb zelf op Torn Curtain en Family Plot na alle titels uit de box al in het bezit en de twee titels die ik niet heb zijn de minste films uit de box waardoor ik ze voorlopig heb vermeden.

[Melzz]

The Wrong Man - Hitchcock - 1956

Deze had ik nog tegoed, een Hitchcock die ik nog niet eerder had gezien. Ik ben trouwens wel blij dat ik deze wat later zie, het is namelijk een afwijkende film in het euvre van Hitch....en dat kan je pas beoordelen als je veel van zn films hebt bekeken. Dit is een waargebeurt verhaal en daardoor een stuk zwaarder van toon. Geen cameo ook van Hitch.

Henry Fonda speelt een man die vals wordt beschuldigd van enkele overvallen, een thema dat wel vaker voorkomt in het euvre van Hitch. Alles lijkt tegen hem te werken, een uiterst frustrerende situatie. Op een gegeven moment gaat zn vrouw (Vera Miles)er ook aan onderdoor en is het drama compleet. De film is een stuk ingetogener qua technische hoogstandjes alhoewel er wel weer een paar in zitten. De film past ook aardig in het Noirgenre. Prachtige zwartwitbeelden van New York en een beklemmende score van Bernard Hermann.

De film kent in mijn ogen ook een paar mankementjes. Henry Fonda speelt wel erg ingetogen. Je zou verwachten dat ie eens uit zn slof zou schieten na alle beschuldigingen die hij om zn oren krijgt. Waarschijnlijk wilde Fonda suggereren dat hij wel degelijk een berekenende crimineel zou kunnen zijn en daarmee het publiek in twijfel brengen. Maar hij komt bij vlagen wat houterig over en bij cruciale gebeurtenissen wat onverschillig. Verder is de film traag als dikke stroop. De realistische inslag is tevens een stap terug qua ritme en actiescenes. De film kent ook geen luchtige momenten waardoor het best een zware zit is. Tenslotte is het einde wat abrupt en voor de hand liggend.

Een afwijkende film van Hitch en daarom eigenlijk erg interessant. Het is zeer zeker een sterke film echter door enkele mindere puntjes geen meesterwerk. Hitchcock heeft echter zoveel toppers in zn catalogus dat een mindere hem zeker is vergeven. De extra's op de dvd's van Hitchcock vind ik altijd razend interessant, ook op deze schijf krijgen we een aardige kijk in de keuken. Een interessante toevoeging voor mn Hitchcollectie.

[Patrick Deckard]

Heeft iemand al de 2-disc van "vertigo"? is er enige info over de extra's?

met dank!

[Qzyn]

Inhoud:
1. The Pleasure Garden
2. The Lodger (A Story of the London Fog)
3. Downhill
4. The Man Who Knew Too Much
5. The 39 Steps
6. Secret Agent
7. Sabotage
8. Young and Innocent
9. The Lady Vanishes
10. Jamaica Inn


Special Features
* Digitally restored versions of The Lodger, The 39 Steps, Sabotage, Young and Innocent, The Lady Vanishes and Jamaica Inn
* Cinema: Alfred Hitchcock - unseen for forty years, Mike Scott interviews Hitchcock about his life and career
* Aquarius: Alfred the Great - taken from the 1972 arts programme, this show includes candid photography of Hitchcock filming Frenzy in London
* Charles Barr On... - a series of featurettes in which film historian Charles Barr introduces and analyses each of the ten films contained within this set
* On Location featurettes for both Sabotage and The 39 Steps, introduced by Robert Powell
* Original theatrical trailer for The Lady Vanishes
* Hitchcock: The Early Years - 25 minute documentary covering Hitchcock's pre-war career
* Script PDFs for The 39 Steps, The Lady Vanishes and Jamaica Inn
* Image Galleries
* Introductory booklet written by Charles Barr

£17.99 (excl. verzenden) bij HMV

[Melzz]

The Trouble with Harry - Alfred Hitchcock - 1955

Mn eerste echt tegenvallende Hitch is een feit. Deze film gooit het over een zwart komische boeg. Helaas vond ik de film niet grappig, boeiend of spannend. Eigenlijk een vrij saaie en enigszins ouwbollige film. De technicolorbeelden zijn wel mooi met zn Herfsttinten. Geef mij maar thrilllers van Hitch.

5,5

[Lex v/d Moolen]

Dit was wel een apart uitstapje van Hitchcock idd. Vond het wel leuk om een keer te zien, al waren sommige personages ook irritant.

[intexor]

Niet één van zijn beste films, maar ik vond het nog wel vrij amusant.

[Melzz]

Torn Curtain - Alfred Hitchcock - 1966

Een van de mindere van Hitchock, althans, zo staat hij bekend. Hij viel me eigenlijk wel mee. Er zitten zeker scenes in die Hitchwaardig zijn zoals de moordscene en de scene in de bus. Toch voelt de film af en toe wat lafjes aan. Het script kon beter en de vertolkingen vond ik wat tegenvallen. Paul Newman als wetenschapper is niet echt geloofwaardig. Tevens mis ik wat dynamiek of spanning in zn performance....het blijft wat vlak. Van Julie Andrews ben ik ook geen fan. De wisselwerking tussen de twee komt geforceerd over. Veel spannende situaties lopen ook wat te makkelijk af. Toch vond ik hem dus wel leuk. Zeker geen topper van Hitch maar gewoon een vermakelijke film. De lat ligt ook hoog bij de man en dus vallen zwakkere films veel meer op. De verschuiving van standpunt (vrouw, man, stel) vond ik wel aardig om te zien.

Ik heb Topaz hier nog liggen en dat schijnt een echt dieptepunt te zijn. Is er iemand die wel van Topaz heeft genoten? Is die film echt zo slecht? Ik hoor ook bijna niemand over Family Plot. Die film heb ik nog niet. Kan ik die ook rustig links laten liggen?

7,3

[Cinemaniac]

Ik heb Topaz hier nog liggen en dat schijnt een echt dieptepunt te zijn. Is er iemand die wel van Topaz heeft genoten? Is die film echt zo slecht? Ik hoor ook bijna niemand over Family Plot. Die film heb ik nog niet. Kan ik die ook rustig links laten liggen?

Om Topaz een echt dieptepunt te noemen is erg overdreven. Ik vond 'm nogal meevallen. Het is een degelijke thriller zonder een vervelend moment. Hetzelfde geldt voor Family Plot. Als je een liefhebber bent van Hitchcock moet je beide films toch maar 'ns een keer proberen. Maar echt slecht zijn ze zeer zeker niet!

[rrrick]

Hitchcock zou vandaag 110 jaar zijn geworden. Een monument voor die man.

[Brakhage]

Rope (Alfred Hitchcock, 1948) :: 9.4
In veel opzichten zou je ‘Rope’ de ultieme Hitchcock film kunnen noemen. Natuurlijk is er het thema van de film, de perfecte moord, een thema dat erg vaak in allerlei variaties in Hitchcock’s werk terugkeert maar wat zelden (nooit?) zo centraal stond als in ‘Rope’. Maar naast het onderwerp is er ook de technische kant van de zaak, welke ultiem Hitchcock is. Hij stond erom bekend dat hij het oplossen van moeilijke technische vraagstukken het meest opwindende vond aan het filmproces – vandaar ook de nadruk op visuele virtuositeit in zijn films. Veel mensen lijken te vergeten dat dit in de Klassieke Hollywood periode toch bijzonder ongewoon was: stijl was er destijds vrijwel enkel om het verhaal te vertellen; het stond altijd in dienst van het verhaal en mocht eigenlijk nooit opvallen, het beroemde principe van de ‘onzichtbare camera’. Een van de redenen bijvoorbeeld dat ‘Citizen Kane’ zo beroemd en berucht was in zijn eigen tijd was het feit dat Welles in die film brak met het principe van de onzichtbare stijl en nadruk legde op de stijl – veel mensen uit de industrie vonden ‘Kane’ dan ook maar onnodig showy. Hitchcock was, naast Welles een van de weinige regisseurs die ermee weg kwam om de nadruk te leggen op de stijl, iets wat voor de meeste andere mensen not done was. Het veelbesproken feit dat ‘Rope’ uit slechts 13 lange takes bestaat was dan ook echt een Hitchcock stunt: het stelde hem niet alleen in staat om te kunnen pochen met zijn stilistische virtuositeit, het was voor hem ook een typische technische uitdaging. Het resultaat heeft eigenlijk ontzettend veel weg van de structuralistische cinema van bijvoorbeeld Andy Warhol of vooral Michael Snow, waarin de mechanismen van het filmische beeld de hele raison d’etre van de films vormen. ‘Rope’ kun je namelijk prima zien als een volledig abstracte film, waarin alles draait om ritme en beweging, een dans tussen decor, acteurs en de camera.

Maar uiteraard was die absurd lange take stijl meer dan louter een gimmick, het was rechtstreeks verbonden aan het verhaal, of liever de bron van het verhaal. De film is gebaseerd op een toneelstuk en met de gekozen techniek was Hitchcock in staat om dichtbij de toneeloorsprong te blijven door het geheel in ‘real time’ te tonen, alsof je naar een toneelstuk zit te kijken. Zelfs het vierdewand principe van het theater wordt door Hitchcock geëerd, door de camera gedurende de gehele film aan dezelfde kant van de 180° lijn te houden en je ziet de film dan ook net zoals je een toneelstuk in een theater ziet. Het is een soort algemene wijsheid dat het toneelstuk van ‘Rope’ gebaseerd is op het waargebeurde verhaal van Leopold/Loeb, twee jonge moordenaars die puur voor de lol en de kunst een moord pleegden, maar dit schijnt toch niet zo te zijn. De schrijver van het toneelstuk ontkent dit namelijk in alle toonaarden en zegt dat de oorsprong van het toneelstuk reeds stamt van voor de hele Leopold/Loeb affaire en dat de gelijkenissen berusten op puur toeval. Naar verluid is de film wel geïnspireerd door de Engelse kostschoolervaringen van de schrijver, met zijn mengeling van bullying en homoseksualiteit, een wereld die Hitchcock natuurlijk ook goed kende.

Maar ondanks dat de film zijn theateroorsprong benadrukt is ‘Rope’ geenszins een voorbeeld van canned theater, het is juist een bijzonder filmische film. Niet alleen bewerkstelligt Hitchcock dat met zijn spel van een constant bewegende camera en constant bewegende personages, ook zijn gebruik van de skyline als achtergrond draagt daar veel aan bij. Als de film begint is het nog gewoon licht buiten, maar gedurende de film wordt het steeds subtiel donkerder om uiteindelijk te eindigen met die prachtige neonlichten die de personages in akelig rood en groen hullen. Het geheel geeft de film een bijzonder verloop van tijd en verleent de verder statische ruimte een gevoel van echtheid en levendigheid (hoewel het paradoxaal genoeg ook de artificiële aard van het decor benadrukt) en is tegelijkertijd een prachtig voorbeeld van Hitchcock’s thematische gebruik van kleur. Rood wordt in Hitchcock vrijwel altijd geassocieerd met op handen zijnd gevaar (in dit geval de dreigende ontmaskering en aanhouding van de twee moordenaars) en het neon-groenige schijnsel geeft de scene een prachtig gevoel van verdorvenheid (Hitchcock zou dit nog eens fantastisch gebruiken in Judy’s transformatiescene in ‘Vertigo’ en ook Jacques Tati heeft er een visuele pun mee in ‘Playtime’ als het gebakje een nogal smerig karakter krijgt dankzij het groene neonlicht van de naastgelegen apotheek). Hitchcock zelf vergeleek dit gebruik van kleur met de climax van een symfonie, zeker een bruikbare analogie.

Maar is ook duidelijk dat het virtuoze technische karakter nog een component kent, namelijk het letterlijk orkestreren van informatie door de regisseur. Zoals altijd in een Hitchcock film laat de regisseur nauwelijks vrijheid voor de kijker, de kijker wordt genadeloos meegevoerd door Hitchcock’s zoekende en bepalende camera (waarmee ‘Rope’ natuurlijk verschilt van echt theater, waar de kijker zelf kan bepalen waar hij naar kijkt). In de filmtheorie wordt Hitchcock vaak tegenover iemand als Otto Preminger gezet, want waar Preminger juist de kijker enorm veel vrijheid laat, daar bespeelt Hitchcock de kijker als het spreekwoordelijke orgel. Dit wil niet zeggen dat Hitchcock’s films altijd slechts een betekenis hebben, integendeel, zijn films worden gekenmerkt door een grote ambiguïteit, maar het wil zeker wel zeggen dat Hitchcock niets aan het toeval overlaat, alles wordt door de regisseur georkestreerd vanuit een overkoepelend design. Gewoonlijk is montage van absoluut belang voor Hitchcock’s visuele design (vooral de inserts van close-ups en het gebruik van point of view shots), want heel kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat Hitchcock een combinatie is van Sovjet Montage School, Duits Expressionisme en Frans Surrealisme. ‘Rope’ is door zijn bijna afwezigheid van montage een vreemde eend in de bijt, maar toch weet Hitchcock dat te ondervangen en nemen camerabeweging en cameraplaatsing de rol van montage over. Neem bijvoorbeeld dat mooie moment waar de vader van David Kentley zich afvraagt waar zijn zoon blijft en Hitchcock met een camerabeweging de aandacht vestigt op de kist, waarmee Hitchcock ons er even subtiel aan herinnert dat diezelfde jongen daar in ligt. Of het moment waarbij de camera dusdanig geplaatst is dat de kist groot in de voorgrond te zien is en we zien hoe de werkster bezig is met het afruimen van de eettafel van de kist en constant op en neer loopt naar de keuken, met uiteindelijk de bedoeling om de boeken terug in de kist te leggen, terwijl de dialoog op de achtergrond constant verder gaat. De plaatsing van de camera en de kennis van de kijker zorgen voor een authentiek stukje Hitchcock suspense. Deze virtuoze orkestratie door Hitchcock de regisseur vormt een prachtige parallel met de orkestratie van de hoofdpersoon Brandon. De hele film draait namelijk om het feit dat Brandon het gehele feest orkestreert wat de kers op de taart moet zijn van zijn perfecte moord en zijn bewijs van Nietsche’s theorie van de übermensch. Brandon is constant bezig met manipuleren en is daarmee duidelijk de vervanging van Hitchcock als regisseur, die zich duidelijk grotendeels vereenzelvigt met het personage Brandon. Hitchcock’s booswichten zijn natuurlijk altijd bedeeld met ongebruikelijk veel charme en zijn vaak veel interessanter en intrigerend dan Hitchcock’s good guys, die regelmatig gewoon saai zijn en het is deze perverse identificatie met het slechte dat Hitchcock’s oeuvre vaak zo subversief maakt. Brandon en Philip zijn daarnaast ook twee prominente van de dandy slechteriken die in Hitch’s werk zo alomtegenwoordig zijn. Uncle Charlie in ‘Shadow of a Doubt’ is denk ik de meest tot de verbeelding sprekende van de moordende dandy’s tot ‘Rope’ en dit principe zou met name in ‘Strangers on a Train’ weer verder worden uitgewerkt. De relatie tussen esthetiek, moord/dood en perverse seksualiteit is misschien wel de meest uniformerende factor in Hitchcock’s complete oeuvre en vormt daarmee wat mij betreft het kloppende hart van zijn cinema, waar het gedachtegoed van Oscar Wilde duidelijk in doorsijpelt. ‘Rope’ is vrij duidelijk in zijn codering van de twee hoofdpersonages als gay; dankzij de censuur was de film natuurlijk niet in staat om de twee expliciet te bestempelen als homo, dus moest Hitch zijn toevlucht zoeken in suggestie – de ironie van de film is op zich dat de camera alles toont behalve ‘the love that doesn’t dare speak its name’. Maar helemaal in het begin is het al vrij duidelijk voor de oplettende kijker: het wurgen van David heeft duidelijke connotaties van seks – moord als substituut voor seks: de drie kerels die in een vrij intieme positie aan elkaars lijf zitten, het hijgen en kreunen en zelfs een postorgastisch uithijgen, inclusief het bijna clichématige sigaretje. Tegen het einde van de film heeft Hitch nog een veel mooiere visuele pun, als Brandon het phallische pistool in de zak van zijn jasje richting Rupert steekt, waarbij het duidelijk is dat Brandon ‘opgewonden’ geraakt is – het is een van de mooiste visualisaties van de onsterfelijke Mae West grap ‘is that a gun in your pocket or are you just happy to see me?’

Met de speelse uitnodiging tot identificatie met de schurken, komt ook direct Hitch’s typische ondermijning van gezag/autoriteit/regering/politie, welke vaak net zo verdacht of zelfs nog verdachter wordt geportretteerd als de slechteriken. Het personage van James Stewart is de meest duidelijke autoriteit in ‘Rope’, in de zin dat hij het morele anker van de film vormt en een duidelijke vader/mentor relatie heeft voor de twee moordenaars. Helaas is de casting van Stewart de zwakste schakel in deze verder bijna perfecte film, aangezien het een ernstig geval van miscasting betreft. Stewart zelf was ook deze mening toegedaan, maar omdat eerste keuze Cary Grant (over miscasting gesproken!) niet kon of wilde, moest Stewart de rol op zich nemen – iemand als James Mason was de perfecte figuur geweest voor deze rol. Maar los van het feit dat Stewart niet de juiste figuur is voor de rol, is het personage op zich ontzettend interessant. De film maakt duidelijk dat hij degene is die het discutabele gedachtegoed overgedragen heeft en ook de enige zou kunnen zijn die de kunstzinnige waarde van de moord zou kunnen waarderen (de rest van de gasten hebben duidelijk twee functies: gemanipuleerd worden door Brandon en het zijn van een (onwetend) publiek, want zonder een publiek is er geen kunst). Maar hoewel Rupert op het einde van de film de ‘juiste’ kant kiest en de moord sterk afwijst door te zeggen dat hij het allemaal nooit zo bedoeld heeft, is het niet geheel duidelijk wat hij dan wel precies bedoelde met zijn theorieën (het is zeker goed om te beseffen dat de film vlak na WOII gemaakt is, waardoor het concept van Nietscheaanse übermensch dankzij Hitler’s verkrachting ongetwijfeld vers in het geheugen moet hebben gelegen van de toeschouwers). Natuurlijk zijn de woorden van Rupert gedicteerd door de Hollywood ideologie, het kwade moet altijd bestraft worden in Hollywood, maar Hitchcock ondermijnt tegelijkertijd heel subtiel dit ‘happy end’ door de exacte morele positie van Rupert vreselijk onduidelijk te laten. Het is erg bijzonder hoe Hitchcock gaandeweg de film de identificatieconstructie langzaam maar zeker verschuift: waar de film in het begin zich duidelijk vereenzelvigt met Brandon, wordt dat heel subtiel verschoven naar Rupert, een verschuiving die compleet gemaakt wordt in het moment dat Rupert de reconstructie van de moord geeft en hij vrij letterlijk Hitchcock’s camera overneemt en de camera het precieze complement vormt van zijn woorden. Dus hoewel Hitchcock zich uiteindelijk braaf houdt aan de regels van het Hollywood spelletje door zijn identificatie met de moordenaar op te geven en de morele juiste persoon naar voren te schuiven, ondermijnt de imperfectie van dat personage enige morele duidelijkheid die de film had kunnen hebben. Zoals Robin Wood terecht opmerkt werkt het openzetten van het raam op het einde van de film als een letterlijke bevrijding; je voelt na de psychische, morele en fysieke claustrofobie de frisse lucht bijna naar binnen stromen.

[Deerect2007]

heb ongeveer alles van hitchcock gezien, heb nog paar silents in bezit die ik nog moet kijken. moet zeggen dat Lifeboat mn favoriet is, kort gevolgd door Dial M for Murder.

[Fikret]

heb ongeveer alles van hitchcock gezien, heb nog paar silents in bezit die ik nog moet kijken. moet zeggen dat Lifeboat mn favoriet is, kort gevolgd door Dial M for Murder.

Mijn toplijstje:

1) Rebecca (1940)
2) Psycho (1960)
3) Spellbound (1945)
4) Strangers on a Train (1951)
5) Notorious (1946)
6) I Confess (1953)
7) Vertigo (1958)
8) Saboteur (1942)
9) Man Who Knew Too Much, The (1956)
10) To Catch a Thief (1955)
11) North by Northwest (1959)
12) Shadow of a Doubt (1943)
13) Rear Window (1954)
14) Stage Fright (1950)
15) Dial M for Murder (1954)
16) Rope (1948)
17) Suspicion (1941)
18) Marnie (1964)
19) Trouble with Harry, The (1955)
20) Frenzy (1972)
21) 39 Steps, The (1935)
22) Lifeboat (1944)
23) Birds, The (1963)
24) Wrong Man, The (1956)
25) Lady Vanishes, The (1938)
26) Foreign Correspondent (1940)
27) Topaz (1969)
28) Sabotage (1936)
29) Man Who Knew Too Much, The (1934)

[Qzyn]

Inzamelingsactie voor bedreigde Hitchcocks

Het Britisch Film Institute gaat een inzamelingsactie houden om oude films van 'the Master of Suspense' Alfred Hitchcock te kunnen restaureren.

Filmliefhebbers kunnen via de site bfi.org.uk/saveafilm een bedrag doneren, dat het instituut zal gebruiken om negen stomme films van de regisseur van de ondergang te redden. De decennia oude films verkeren in een erg slechte staat.

Het BFI denkt dat er één miljoen pond nodig is om de films onder handen te kunnen nemen. Dat moet volgens het instituut snel gebeuren. De films vormen, zo meent de BFI, een cruciaal onderdeel van de Britse culturele geschiedenis.

Onder de films van Hitchcock, ooit uitgeroepen tot beste regisseur die nooit een oscar won, is 'The Lodger: A Story of the London Fog', wat gelijk na de première van de film in 1926 als een meesterwerk werd beschouwd.

Met digitale technieken kunnen de originele negatieven aanmerkelijk verbeterd worden, alsdus het BFI.

Het instituut heeft ook een lijst samengesteld van de 75 belangrijkste films die verloren zijn gegaan en waar men naarstig naar op zoek is. Bovenaan de lijst staat Hitchcocks 'The Mountain Eagle' uit 1926. Ook in de top-10 staat 'A Study in Scarlet' uit 1914, de eerste Britse film ooit waarin een rol is weggelegd voor Sherlock Holmes.

Bron: Volkskrant.nl

[Mr. Blonde]

Vroege film Alfred Hitchcock ontdekt
WELLINGTON - In een archief in Nieuw-Zeeland is een film van Alfred Hitchcock uit 1923 ontdekt. Vermoedelijk gaat het om de eerste film van de Britse cineast, die later wereldberoemd werd met klassiekers als Psycho, The Birds, Vertigo en North by Northwest.



Dat meldde de BBC woensdag.


De stomme film, genaamd The White Shadow, werd ontdekt tussen een verzameling oude filmrollen die het archief in de jaren '90 in handen kreeg. De rolprent omvat zes filmrollen, waarvan alleen de eerste drie zijn gevonden. Waar de laatste drie zijn gebleven, is niet duidelijk. Hitchcock was 24 jaar oud, toen hij de film maakte. Hij overleed in 1980.
Filmkenners spraken woensdag van een historische ontdekking. „Deze filmrollen bieden een onbetaalbaar inzicht in Hitchcocks ideeën over beelden en verhalen, toen die voor het eerst vorm begonnen te krijgen”, aldus voorzitter David Sterritt van de Amerikaanse vereniging van filmcritici.

[Kaplan]

Prachtig nieuws zag wat foto's op internet. Enige wat ik van de film ken is een foto in Truffaut's boek over Hitchcock. De regisseur was trouwens niet Hitchcock zelf maar Graham Cutts. Maar Hitch verrichtte samen met zijn vrouw wel zo'n beetje alle andere functies op de set waaronder scenario en editing.
Over deze film en nog een paar andere met Cuts als regisseur zegt hij in Truffaut's boek

"Woman to Woman was the best of the lot and the most successful." Verder niks inhoudelijks over de film. Dat de filmrollen een onbetaalbaar inzicht in Hitchcocks ideeen over beelden en verhalen, geven is wat overdreven denk ik.

[Kaplan]

Iemand enig idee waarom Notorious (haast) niet te krijgen is???

Heeft denk ik te maken doordat de film is geproduceerd door Hitchcock in coproductie met RKO, Zoals mogelijk wel bekend ooit over genomen door Howard Hughes en daarna ten gronde gegaan.

Over RKO op wikipedia:
With the closing down of production, RKO also shut its distribution exchanges; from 1957 forward, remaining pictures were released through other companies, primarily Universal-International.
...Ownership of the major European TV and video distribution rights to RKO's library is divided on a virtual country-by-country basis: In the UK, many of the RKO rights are currently held by Universal Studios.

Maar Notorious volgens mij niet, nog nooit een uitgave van Notorious bij Universal gezien, wel van MGM (regio 1 in 2008) en een Engels, Duitse en Italiaanse uitgave op regio 2. Ik heb zelf de criterion versie, is een regio 1 dvd.

Gegevens engelse regio 2
DVD, RKO Radio Pictures
1946
UPC: 5030697011725

Als je hem nog kunt te pakken krijgen ten minste.

[Fikret]

Notorious is als regio 2 met Nederlandse ondertiteling te vinden in de hollywood classic box.
http://www.cosmox.nl/film/hollywood-...-8715664035429

Heb zelf de hollywood classics versie ooit als losse exemplaar aangeschaft.