Welke DVD heb je net gekeken? (7)

[Quido]

Nachtvlinder (1999, Herman van Veen)
Koning Olaf van Haland leeft in een somber kasteel. Hij is namelijk allergisch voor het zonlicht. Als een alchemist en zijn dochter een doorzichtige blauwe schelp vinden komen ze op het idee om een zonnehelm te maken voor de koning met blauw glas voor de ooggaten. Hij gaat op weg naar de koning, maar onderweg wordt hij overvallen en een van zijn overvallers neemt zijn plaats in.

Ik twijfel geen moment aan de goede en oprechte bedoelingen van Herman van Veen, maar dit had natuurlijk nooit gemaakt mogen worden. Het is één grote warboel. De quasi-intellectuele voice-over en de dramatisch aanvoelende muziek en montage maken het tot een pijnlijke kijkervaring; het rommelige, uitgesponnen scenario van Van Veen en de stupide plot werken totaal niet mee. Ook het slechte spel - niemand lijkt te weten waar hij of zij mee bezig is - en de lelijke setting zijn absolute minpunten. Jammer van al het aanwezige talent. 1/5

[Fikret]

Tape

Net pas voor het eerste gekeken. Geweldige low-budget film die je van begin tot einde aan blijft boeien. Behoort nu al tot mijn favorieten.

4,8 / 5

[Oudlid_X5]

The Thin Red Line ( 1998 )

Terrence Malick - hoog gewaardeerd door critici, massaal links gelaten door de massa - kwam in 1998 terug nadat hij twintig jaar als kluizenaar geleefd had. Het vreemde aan Malick is dat er in de contracten van de acteurs staat dat er geen foto's of videobeelden van hem gemaakt mogen worden. Dat is ook goed te begrijpen want anders leef je je leven via de (roddel)pers in en buiten Amerika. Dit project, dat totaal geheim werd gehouden, is naar 'een verfilming van een boek van James Jones genaamd "The Thin Red Line". Hoewel die plotseling in de jaren '70 opkwam en weer verdween kwam hij in de jaren '90 net zo vreemd terug. Het enige wat we wisten over het filmproject was de hier bovengenoemde feiten en dat er bij de cast vrij veel grote sterren genoemd werden en een aantal nieuwkomers gelanceerd zouden worden. Grote sterren als George Clooney, Nick Nolte, Sean Penn, John Travolta etc. en daar tegenover nieuwkomers als James Caviezel die een wel zeer grote en vooral belangrijke cruciale rol in de film bezit, Adrien Brody, Nick Stahl, Tim Blake Nelson etc. Teveel eigenlijk om op te noemen.

Maar waar gaat de film nu eigenlijk over? De Tweede Wereldoorlog, de slag bij Guadalcanal. Voor de Amerikanen een invloedrijke plaats om er een grote, vooral jonge groep soldaten heen te drijven om het eiland over te nemen. Maar pas op, want het is niet zomaar een oorlogsfilm, want de actiescènes die we te zien krijgen zijn alleen bedoeld om onze hersenpan tot rust te laten komen en even bij te komen van wat je net gezien en gehoord hebt. Want de film is één groot filosofisch en tegelijkertijd poëtisch gebracht meesterstuk waarvan de Academy Awards er tot op de dag van vandaag spijt hebben dat ze de Oscars naar een "Saving Private Ryan" hebben laten gaan, vooral om het feit dat deze film eigenlijk alleen maar beter wordt naar na een aantal keren gezien te hebben en te beseffen wat je gezien en gehoord hebt. Eigenlijk het verstandelijke broertje van de twee als je ze al kunt vergelijken. Maar ja zoals ik al eerder zei: Malicks films slaan niet aan bij de massa en Spielberg speelt juist in op de massa, en wie waren helemaal kapot van Spielberg favoriete? De massa…

Maar het mag duidelijk zijn welke film meer indruk maakt, buiten dat wordt hij in bijna elk top 10 rijtje genoemd. Vooral om het feit dat maar vrij weinig films uit dat oogpunt gemaakt zijn is het "The Thin Red Line" gelukt om de waanzin, de rode lijn van krankzinnigheid waar de titel naar verwijst, via een filosofisch en theologisch uitgangspunt te verpakken. Oorlog is veel meer dan twee vechtende partijen en Malick probeert ons duidelijk te maken dat Natuur en God daar zeker veel te maken hebben. Eigenlijk alles. Vooral de theologische vraagstukken die door de voice-over ingesproken worden. Zie daarbij de beelden van de natuur en je hebt enigszins in de gaten wat Malick probeert te zeggen.

Om even wat verder in te gaan op de voice-over van de soldaten: die springt van de ene soldaat naar de andere, wat welke rang het ook mag zijn. Hij kruipt in hun hoofden, vervolgens horen we hun gedachten, we krijgen een beter beeld te zien van hun vreemde gedrag in onze ogen. Vooral de exotische omgeving waar het gebeurt krijgt een betere betekenis dan alleen maar mooi geschoten beelden. En daar speelt James Caviezel een meesterlijke rol in die hij alleen opvoert. Neem het totale begin van de film, Caviezel is hem voor de zoveelste keer gesmeerd en wil gewoon een simpel leven leiden met het inheemse volk, een vrijwel paradijselijk bestaan voor ons omdat vooral de schoonheid naar voren komt, een zuchtje wind en we volgen de camera de bossen in, het water over, de berg op, het hoge gras in, de camera volgt vrijwel steeds de natuur en niet de soldaten. Het licht door de bladeren van de bomen, de zon die met het water aan het spelen is, de torenhoge bomen in de bossen, het goudgele strand, het doorschijnende blauwe water, waar zie je dat nog tegenwoordig, eigenlijk is het niet meer dan de hemel op aarde. De vraag die hierop luidt is waarom God de mens de vrije wil heeft geschonken om over dat alles te beslissen om alles te kunnen vernietigen?! Maar hij wordt gevonden en teruggebracht en komt naarmate de film vordert tot een bewustzijn over de betekenis van zijn - misschien ook wel ons - leven dat vooral naar voren komt door de vele discussie tussen de cynische sergeant Sean Penn, zijn meerdere, en zichzelf.

Ik weet niet precies wat ik probeer te vertellen in dit stuk maar Terrence Malick is een soort God voor me, een invloedrijke filmmaker die zijn eigen ding doet in Hollywood. Een man die vragen durft te stellen over leven en de actie totaal nutteloos doet lijken in zijn films om ons de onderbreking te geven van de zwaar zweverige meditatie.

[Azazel]

Sergio Martino's "Torso"
Een briljante giallo met prachtige vrouwen en brute moorden. Gaat dat zien!

[Brakhage]

Je bent Tarantino zo aan het neersabelen op het moment dat het lijkt alsof hij nog nooit iets goeds heeft gedaan. Mag de man geen mindere film maken volgens jou, of heeft ie al zijn credits al verspeeld? Zijn stijl zou ik willen omschrijven als een mixbash van de filmgeschiedenis. Waarom zou de man niet mogen jatten? Alsof kunst altijd is te herleiden tot een oorsprong.

Het enige wat ik probeer tegen te gaan is de misvatting dat Tarantino een briljant regisseur is. Dat is hij namelijk niet. In zijn voorgaande films wist hij dat nog te camoufleren met iets wat relatief nieuw en fris was, maar nu is hij wat mij betreft redelijk door de mand gevallen. Wat niet wegneemt dat ik zijn volgende films toch zal gaan kijken, ik heb hem nog niet opgegeven. Maar het lijkt me tijd dat hij zich vrij rap razendsnel gaat ontwikkelen als regisseur in iets meer volwassen en meer coherent, want iedere keer hetzelfde jeugdige foefje herhalen lijkt me niet de bedoeling. Als hij zo doorgaat worden zijn tekortkomingen enkel meer duidelijk en blijkt dat hij slechts een ding kan: dialoog schrijven. Maar leuke dialoog maakt bij mij nog geen goede film, dan mis je toch wel het essentiele ingredient en dat is de magie die kan ontstaan tussen de scenario-fase en wat er uiteindelijk op het scherm belandt; de echt goede regisseurs doen daar hun werk.

En zeker niet alles hoeft origineel te zijn. Ik ben dol op het werk van bijvoorbeeld Peter Tscherkassky of Ken Jacobs en die hebben in hun hele leven nog nooit zelf een minuut film geschoten. Maar het niveau waarop zij werken kan Tarantino nog niet in zijn stoutste dromen benaderen. En ja, ik ben me bewust dat zij in een geheel ander genre werkzaam zijn, dus als je dit appels met peren vergelijken vindt heb ik nog een naam voor je: Jean-Luc Godard.

Misvatting: je refereerde naar het begrip grindhouse alsof het een genre is, maar dat zie ik er niet in. De films die je noemt draaiden inderdaad in grindhousebioscopen, maar van het genre grindhousefilm heb ik nog nooit gehoord.

Ik vrees dat jij degene bent met de misvatting. Ik heb de grindhouse cinema nooit als genre willen bestempelen, al was het enkel vanwege de vele valkuilen die het begrip genre met zich mee draagt. Maar een stroming is het toch echt wel, daar kun je echt niet omheen. Net zoals voor de voorloper, de drive-in bioscopen, bepaalde soort films gemaakt werden, werden grindhouse films toch echt wel voor een bepaald publiek/bepaald doel gemaakt. Het ontkennen van het grindhouse fenomeen lijkt me vreemd. Dan zou je zelfs de reden van het bestaan van Death Proof/Planet Terror AKA Grindhouse ontkennen.

En een authentiek grindhouse gevoel? Er zat altijd wel een opvulprul in een grindhouseprogramma, dus die heb je dan nu al ervaren

Het is vast niet je bedoeling om mij gelijk te geven en toe te geven dat Death Proof nooit meer kan zijn dan slechts opvulprul.

Die indruk krijg ik van de uitstraling van de film. Weten doen we het natuurlijk niet. Er zit een speelsheid in, die de film een nonchalance meegeeft en ik vind het bijna charmant. Tarantino heeft ooit eens gezegd dat hij het heerlijk vind om kijkers op het verkeerde been te zetten, door precies het tegenovergestelde te laten zien van wat de kijkers verwachten.

Haha, als er iemand is van wie je altijd exact kunt verwachten wat voor film het is, dan is het Tarantino wel Met welke film heeft hij de kijker op het verkeerde been gezet, welke ging tegen de verwachtingen in?? En ook met Death Proof gaat hij niet tegen de verwachtingen in, behalve dan dat hij de verwachte kwaliteit niet heeft kunnen inlossen. Maar je wilt vast niet beweren dat ie dat opzettelijk gedaan heeft.

Ik vond de dialogen overigens weer heerlijk: Plat, oppervlakkig, hartstikke leuk!

Zoasl ik al eerder gezegd heb: ik vind het prima dat jij de dialogen wel leuk vond, dat is redelijk subjectief. Maar nogmaals de vraag: noem mij 5 andere grindhouse films die zoveel dialoog bevatten? Of wacht: jij ontkent het bestaan van grindhouse cinema. Als dat echt zo is, dan is deze discussie bij voorbaat geheel zinloos, want ik reken Death Proof vooral af op het feit dat het geen goede grindhouse film is, terwijl dat expliciet wel de bedoeling van Tarantino geweest is. Daarnaast vond ik het dus ook als 'reguliere' film een herhaling van zetten en totaal niet geslaagd, maar dat is bijna niet meer belangrijk wat mij betreft. Het gaat mij primair om het feit dat Tarantino niet geleverd heeft wat hij beloofde: een grindhouse film.

Tarantino schrijft overigens heel anders dan Jack Hill. Hill is toch meer de man van one-liners, maar faalt er toch in om een dialoog als geheel een flow mee te geven. Dat doet Tarantino toch een stuk beter.

Ach natuurlijk zijn er verschillen tussen Hill en Tarantino. Tarantino heeft een duidelijke eigen stijl als het op dialoog aankomt, dat moet zelfs ik toegeven. Maar het lijkt me wel dat hij binnen het Jack Hill paradigma (sterke vrouwen die mannen domineren met humor) werkzaam wil zijn en dat doet met een eigen stijl. Maar een goede film is voor mij veel meer dan alleen dialoog. Maar dat heb ik reeds gezegd.

[cris]

Undead

Zombiefilm.
Begon erg leuk maar werd steeds minder en minder. Oorzaak: Aliens en zombies gaan gewoon niet samen!

Demonia.
Redelijke Lucio Fucli horror met 1 hele vette "gore"scene: Een vader komt in een val terecht en wordt vervolgens in tweeen gedeeld....dit onder toeziend oog van zijn zoon.

[Melzz]

Gisteravond om 21.00 begonnen met King Kong, de extended version van Peter Jackson, en om 02.30 stopte ik er maar eens mee.....en dan heb ik nog lang niet alle extra's gezien. Toffe set...die drie disk edition. Hij beviel me nu eigenlijk beter dan destijds in de bios. De lange speelduur vond ik geen enkel probleem, zelfs het gedeelte op de boot vond ik niet te lang duren. Het is gewoon een heerlijke avonturenfilm die geen moment verveeld. Alleen de scene op het ijs vond ik erg naar Disney neigen....die had er van mij uitgehaald gemogen. Ik zal niet elke nieuwe scene hebben gespot maar de scene op het water vond ik een erg welkome aanvulling. Dussss....lekker filmpie!!

[Melzz]

Sergio Martino's "Torso"
Een briljante giallo met prachtige vrouwen en brute moorden. Gaat dat zien!

Zeker weten!! Ik vind het denk ik wel Martino's beste. Het is bijna een kruising tussen slasher en giallo. Welke uitgave heb jij? Ik heb de Italiaanse uitgave....alleen jammer van de geforceerde Italiaanse ondertiteling tijdens de Engelse track. Maar zeker een aanrader!!

[Brakhage]

Zojuist Dood Eind gezien. Wat kan ik zeggen? Het doet weinig nieuws maar doet ook weinig fout. Ik geef 'm ***1/2

[Paul H.]

Spider-Man 3 (2007)

Teleurstellend derde deel.

De eerste twee delen waren naar mijn inziens sterk omdat de badguys ook sterk werden uitgewerkt. In deze film is dat een totale aanfluiting. Waarbij de samenwerking tussen Sandman en Venom het absoluut dieptepunt is. Vooral de tot standkoming van hun samenwerking is erg slecht gedaan.

Het script vind ik dan ook het grootste mankement van deze film waarbij je kunt zien dat al het geld in de special effects is gaan zitten. Teleurstellend slot van de Spider-man trilogy.

[MrEd]

Spider-Man 3 (2007)

Teleurstellend derde deel.

De eerste twee delen waren naar mijn inziens sterk omdat de badguys ook sterk werden uitgewerkt. In deze film is dat een totale aanfluiting. Waarbij de samenwerking tussen Sandman en Venom het absoluut dieptepunt is. Vooral de tot standkoming van hun samenwerking is erg slecht gedaan.

Het script vind ik dan ook het grootste mankement van deze film waarbij je kunt zien dat al het geld in de special effects is gaan zitten. Teleurstellend slot van de Spider-man trilogy.

Weinig aan toe te voegen. Jammer...

[Marcel v/d H.]

Little Caesar (Mervyn LeRoy, 1931)
Heb onlangs enkele titels aangeschaft uit de Warner Gangster Collection, als eerste de eer aan Little Caesar. Little Caesar speelt zich af in Chicago en vertelt het verhaal van de strijdlustige Caesar Enrico Bandello, een opvliegende gangster. Zeer aardige film, verhaaltechnisch alleen niet heel erg sterk. 7.5

[Quido]

Aletta Jacobs, het hoogste streven (Nouchka van Brakel, 1995)
Voor degenen die twijfelen aan mijn objectiviteit: dit is al de twee slechte Nederlandse productie die ik vandaag zie. Vervelende film. Door de documentaire-achtige aanpak creeërt Van Brakel een te grote afstand tussen Aletta en haar publiek. Bovendien wordt haar hele leven erdoorheen gerost in een tempo waar zelfs de beste F1-coureur jaloers op zou zijn. 1,5/5
Nja, misschien zegt de titel al genoeg ...

[MrEd]

Dit hele weekend bezig geweest:

Live Aid

Dit 10 uur durende concert heb ik in 2 dagen gekeken.
Een absoluut tijdloos muzikaal product. Fantastisch hoe in die tijd (GSM's en internet zijn toekomstmuziek) Geldof het voor elkaar heeft gekregen om 2 concerten op 2 continenten samen te smelten tot een superconcert, waar 1,5 miljard mensen naar keken. En dat allemaal voor een goed doel.
De DVD begint erg goed met een docu over de hongersnood die op dat moment aan de gang was in Afrika en dat er snel wat moet gebeuren. Daarna begint het concert, waar een aantal fantastische optredens te vinden zijn, zonder dat het doel uit het oog wordt verloren. Ook wordt het niet overdreven sentimenteel, maar precies zoals het hoort. Geldof zegt op een gegeven moment heel treffend :'Het is heel mooi dat je met het bezoeken van een concert mensenlevens kan redden, maar tegelijkertijd is het ook een aanfluiting naar de mensheid'. Kortom een tijdloos, erg mooi document.
Op de kwalitieit van het beeld valt nog wel aan te merken, maar dat is ook wel enigszins logisch. Geldof had destijds opgedragen om geen opnames te maken, zodat het niet voor commerciele doeleinden gebruikt zou kunnen worden. Toen ze echter 20 jaar later toch besloten om een DVD te gaan maken, moesten ze gaan zoeken bij de BBC, MTV en zelfs bij mensen thuis om het zo compleet mogelijk te maken. Echter is dan uiteraard de kwaliteit niet 100%. Het geluid was wel opvallend goed, en dat is natuurlijk het belangrijkst.
En dan over de muziek... WOW! Er zitten een aantal legendarische historische optredens, waarbij ik echt niet stil kon zitten. Zo noem ik de Boomtown rats, Sting samen met Dire Straits, Queen, Paul Mcartney, Jagger & Turner en zo nog veel meer. Absoluut genoten, de hele 10 uur lang! Een aparte vernoeming wil ik nog doen voor de versie van 'reach out and touch' die bij de extra's zit. Ontroerend!
9

The Departed

Vorig jaar in de bios gezien en toen vond ik hem al erg goed. En dta is nu niet veranderd. Het verhaal zit erg goed in elkaar en heeft een aantal erg scherpe dialogen en een prima tempo. De acteurs zijn alle 3 geweldig (Nicholson, Damon en Di Caprio) waarbij ik vooral Di Caprio briljant vond. Ik vond persoonlijk Babel beter, maar kan absoluut leven met de oscar die deze film kreeg.

8,3

[Reloaded]

Deadwood seizoen 1

Zalige serie, nog beter als The Sopranos, waar ik ook al enorme fan van ben. Beter als dit komen ze niet! (buiten enkele Britse komische series welteverstaan)

[BigLebowski]

Mighty aphrodite (Woody Allen, 1995)



Misschien niet Allen's allerbeste, maar zeker wel een vermakelijke. De combinatie van Helena Bonham Carter en Woody Allen als stel vond ik echter wat minder overtuigend. De 'chemie' miste op de een of andere manier. Afgezien daarvan was het gewoon een fijne komedie die, zeker wat mij betreft, boven het gemiddelde van haar genre uitsteekt.

7.5/10

[Joshua Dago]

Christmas in July (preston sturges)
misschien samen met Lubitsch's To Have And Have Not wel een van de vermakelijkste films uit het Hollywood van de vroege jaren '40. na de iets langzame start verveeld de film geen moment en is het een grote climax. toppertje.

[Brakhage]

Christmas in July (preston sturges)
misschien samen met Lubitsch's To Have And Have Not wel een van de vermakelijkste films uit het Hollywood van de vroege jaren '40. na de iets langzame start verveeld de film geen moment en is het een grote climax. toppertje.

Uhmm... 'To Have And Have Not' is van Howard Hawks. Ik neem aan dat je 'To Be or Not To Be' bedoelt :razz:

[wiljan]

3 Women (Altman, 1977) - Altman experimenteert met een andere vorm van filmmaken, een cimena waarbij de emotie, de sfeer in plaats van het verhaal centraal staat. De film voelt als een droom, het is dan ook niet gek dat de basis van de film ligt in een droom van Altman. Het droomgevoel wordt versterkt door het vele gebruik van spiegels en andere zaken om een bepaalde afstand te creëren tussen de kijker en de personages op het scherm. Het voelt alsof je als een soort derde persoon, een voyeur, mee aan het kijken bent. Zijn typische stijl met veel zoomen en een drukke geluidsband is uiteraard ook aanwezig, gecomplementeerd door een vaak rustig bewegende camera.

De 3 vrouwen uit de titel worden fantastisch gespeeld door Shelly Duvall, Sissy Spacek en Janice Rule. Ik vind het moeilijk om iets over het verhaal te zeggen, omdat daar niet het zwaartepunt van de film ligt. De sfeer die Altman creëert, een soort eenzaamheid is overweldigend. Millie, het personage van Duvall, wil geliefd zijn, 'erbij horen', maar ze faalt hier volledig in. Spacek's personage, Pinky, kan dit proces van erbij willen horen, geliefd zijn door alle mensen, niet aan en is constant bezig de identiteit van Millie over te nemen, iemand die ze ziet als een perfect persoon. De rol van Janice Rule vind ik moeilijker te plaatsen, zij is een soort enigmatisch moederfiguur. Op een bepaalde manier zijn de personages eigenlijk één persoon, wat versterkt wordt door de vele reflecties in de film, in spiegels, water en ramen. Zoals inmiddels wel duidelijk is, is de film zeer lastig te omschrijven, maar was voor mij een overweldigende ervaring.

[Joshua Dago]

Uhmm... 'To Have And Have Not' is van Howard Hawks. Ik neem aan dat je 'To Be or Not To Be' bedoelt :razz:

hehe. het was laat. je hebt gelijk, ik bedoel natuurlijk To Be ir Not To Be. niet de eerste keer dat ik deze pijnlijke fout maak...

[Alexander D]

Pirates Of The Caribbean: At World's End

Wel geinig maar een totaal gebrek aan spanning in de film

[Melzz]

Severance

Soms wordt je onverwachts zeer aangenaam verrast door een film, ik werd dat gisteravond door Severance. Wat een geweldige film is dit! De film begint als een soort aflevering uit The Office. Een groep kantoorpikkies gaat op teambuildingskamp. Ze komen in een verlaten cabin terecht en natuurlijk.....it all goes downhill from there. Er zit erg veel humor in deze film, Engelse humor welteverstaan en dat is eigenlijk meteen al een groot pluspunt. Langzaam dreigt er wat onheilspellends, wordt het een slasher, gaat het over in Hostel om vervolgens.....nou ja....kijken zou ik zeggen. De film is naast de humor, ook spannend en bij vlagen gruwelijk....een perfecte combi dus. Het einde is geweldig, een dikke vette knipoog naar exploitationcinema. Dit is echt een film om te ontdekken....grote dikke aanrader!

[Jeroen D]

Severance

Soms wordt je onverwachts zeer aangenaam verrast door een film, ik werd dat gisteravond door Severance. Wat een geweldige film is dit! De film begint als een soort aflevering uit The Office. Een groep kantoorpikkies gaat op teambuildingskamp. Ze komen in een verlaten cabin terecht en natuurlijk.....it all goes downhill from there. Er zit erg veel humor in deze film, Engelse humor welteverstaan en dat is eigenlijk meteen al een groot pluspunt. Langzaam dreigt er wat onheilspellends, wordt het een slasher, gaat het over in Hostel om vervolgens.....nou ja....kijken zou ik zeggen. De film is naast de humor, ook spannend en bij vlagen gruwelijk....een perfecte combi dus. Het einde is geweldig, een dikke vette knipoog naar exploitationcinema. Dit is echt een film om te ontdekken....grote dikke aanrader!

Bedankt voor de tip. Staat in bestelling (play.com)

[Sneaker]

Harry Potter and the Goblet of Fire
Het vierde jaar verloopt ook niet zonder problemen. Nadat eerst de finale van het WK Zwerkbal bruut wordt verstoord door de volgelingen van Lord Voldemort, blijkt Harry ook op school niet veilig te zijn. Op Hogwarts wordt een belangrijk internationaal tovertoernooi gehouden voor ervaren tovenaarsstudenten. Op vreemde wijze komt ook de naam van Harry Potter uit de beker, terwijl hij niet eens oud genoeg is om mee te doen aan het toernooi. Terwijl hij samen met drie andere tovernaarsstudenten mee doet aan dit zeer gevaarlijke toernooi, zit ook de volgelingen van Lord Voldemort achter hem aan en moet Harry nog een date zien te vinden voor het bal.

Het moge duidelijk zijn dat ook dit vierde deel met een leeftijdskeuring van 12 jaar en ouder, weer niet geschikt is voor jongere kijkers. Er zitten een aantal zeer spannende en enge scene's in maar ook de komische scene's zijn niet vergeten. Qua verhaal heb ik wat gemengde gevoelens. Het hele tovernaars gebeuren blijft gewoon erg interessant. Niet zo goed als het geweldige derde deel, maar het blijft erg boeiend en ik vond het sombere, treurige einde geweldig en een mooie brug naar het volgende deel. Wat ik alleen minder vond, waren de ruzies tijdens het bal tussen de drie hoofdpersonen. Dit had wat beter uitgewerkt kunnen worden. Bij deze momenten leverde de film wat aan vaart in en dat is jammer.

Voor de rest is het gewoon weer genieten. Acteerwerk is weer erg goed. De drie hoofdrolspelers blijven in hun element maar de show wordt gestolen door Ralph Fiennes als de geweldige Lord Voldemort. Ook de rest van de cast is weer erg op dreef. Verder ziet de film er weer geweldig uit. Van de gevechten en de beproevingen tijdens het toernooi tot de kleine details tijdens de lessen. Het ziet er weer erg goed uit. Ook de soundtrack is weer goed, al is wel te horen dat die voor het eerst niet uit handen van John Williams komt. Maar het is nog steeds een goede soundtrack die voor een lekker duister sfeertje zorgt.

Kortom, gewoon een goede Harry Potter die een goede basis legt voor het volgende deel, maar die jammer genoeg wat minder is dan het geweldige derde deel.

Avalon
In de toekomst is de wereld in de ban van een verslavend, illegaal en levensgevaarlijk computerspel. Een oorlogssimulator genaamd Avalon. Ash, een vrouwelijke solo sterspeler, hoort geruchten over geheim maar zeer gevaarlijk level. Geintrigeerd sluit ze zich aan bij een groep verkenners om dit geheime level te ontdekken. Maar als ze het level bereikt heeft, kan ze dan nog wel terugkeren naar de werkelijkheid?

Wat een goede film. Acteerwerk is dik in orde. Het verhaal is erg interessant en aan het einde van de film vraag je je nog steeds af hoe het nou precies zit. Wat is het spel, wat is de realiteit? Het mooie is dat er geen duidelijk antwoord wordt gegeven en er daardoor genoeg te raden overblijft. Verder ziet de film er geweldig uit. Het grauwe, sombere sfeertje is heerlijk en het geeft een eenzaam gevoel, net zoals de hoofdrolspeler zich voelt. De sprong van grauw en weinig kleuren naar het kleurrijke geheime level is een verademing. Het zag er ineens zo mooi uit omdat je gewend was aan de sombere beelden. De gevechten zien er verder ook geweldig uit. veel actie met wat special effecten die het een computerspel gevoel geven. De muziek is ook geweldig. Vooral het klassieke liedje over Avalon die een paar keer terugkomt is prachtig.

Hele goede film die ik zeker nog een keer gaat zien. Het ziet er goed uit, klinkt goed en het verhaal blijft nog lekker hangen.

[Quido]

De Tussentijd (Marianne Dikker, 1993)
Voor degenen die willen weten hoe slechte dialogen klinken, hoe voorspelbaar een scenario kán zijn en hoe er niet geacteerd dient te worden. Het interessante uitgangspunt, het op de meeste momenten aardige sfeertje en een aantal goede scènes van Pleuni Touw maken de film nog enigszins kijkbaar. 2/5