Interview met regisseurs en producent Zootropolis

­Zootropolis is zowel kritisch als financieel het grootste succes van Disney sinds Frozen. DVD.nl had de eer om zowel de regisseurs Byron Howard en Rich Moore als producent Clark Spencer (op de foto van links naar rechts) enkele vragen te stellen over hun film en hoe deze de wereld heeft veroverd.

Hartelijk gefeliciteerd met het succes van Zootropolis. Heeft het succes van de film jullie verwachtingen geëvenaard of overtroffen?
Byron Howard (BH)
: Het heeft ons erg verrast om eerlijk te zijn. Het duurt lang om een film als deze te maken, ongeveer vijf jaar sinds de eerste pitch voor de film, en je weet het nooit. Terwijl we aan een film werken worden wij er verliefd op en hopen we dat het publiek hetzelfde doet, maar het was fantastisch om dat ook werkelijkheid te zien worden.
Rich Moore (RM)
: Ik bleef hopen dat mensen in de film zouden zien wat Byron en ik er zo mooi aan vinden. En dan komt hij uit, recensenten zeggen deze mooie dingen en er gaat publiek naar de bioscoop dat de film omarmt op een warme, grootse manier. Het was gewoon overweldigend.
Clark Spencer (CS)
: Er spelen zoveel factoren een rol bij het succes van een film; timing, wat er voor de rest in de markt is en wat er in de wereld gebeurt. Dichtbij de première begonnen we Zootropolis te testen met publiek en konden we zien dat bezoekers erg sterk op de film reageerden wat ons hoop gaf. Maar dat hij het zo goed zou doen was ver boven elke verwachting die wij zouden kunnen hebben.
RM:
Men kijkt naar bezoekerscijfers en hoeveel geld er is verdient, voor mij zijn zulke hoge cijfers (Zootropolis heeft meer dan 1 miljard binnengehaald, red.) moeilijk voor te stellen. Mensen hebben blijkbaar echt gezien wat wij leuk vinden aan de film en vermaken zich er mee. Een tijdschrift noemde ons de minst geanticipeerde film van 2016. Liever dat en het beter doen dan verwacht dan de meest geanticipeerde film en dit niet waar maken denk ik.

Wat kwam er eerst, de personages of het verhaal?
RM: Het allereerste was puur het idee om weer een pratende dierenfilm te maken, waar Disney bekend om was (Robin Hood, Jungle Book, The Lion King, red.). We wilden een verhaal vertellen in een wereld met alleen dieren, waar mensen ook nooit hebben bestaan. 

BH: Het verhaal dat ik 5 jaar geleden pitchte was niet zoals je het nu ziet. Het was een spionnenfilm met dieren. John Lasseter, de Chief Creative Officer van Disney Animation, wees me erop dat het spionnengedeelte eigenlijk het minst interessant was. Als je je echt gaat verdiepen in het verhaal van deze stad vol dieren en wat dat zou betekenen, als je uitvogelt hoe alles geloofwaardig kan werken, dan heb je een fantastische film. En dat is dan ook precies wat we hebben gedaan. Het spionnenverhaal is komen te vervallen en we hebben het nieuwe idee verder uitgewerkt.

Een deel van Zootropolis is nog steeds een thriller/spionnenfilm, toch?
BH: Daar heb je zeker gelijk in ja. De spionnenfilm veranderde in een politiedrama met een vleugje film-noir. Ik hou van The Third Man en andere oude films, Rich houdt van Double Indemnity, we hebben af en toe gekeken naar Chinatown, wat een fantastische film-noir is. Dus probeerden we onze liefde voor het genre in de film te brengen. Je kunt het bijvoorbeeld in de scène in het gesticht zien, waar we de kleur uit de film probeerden te halen zodat het bijna zwart-wit is en je als kijker het gevoel hebt van dat soort oude, spookachtige film-noir.

In Zootropolis is de humor vooral situationeel en visueel. Hoe lastig was het om niet af en toe een windgrap toe te voegen?
BH
: Haha, we hebben er eentje uitgehaald op een bepaald moment, omdat we toch dachten dat we beter zouden kunnen. Het is verleidelijk om soms de makkelijke route nemen, maar wat ik zo mooi vind aan het werk van Jared Bush en Phil Johnston (de schrijvers van Zootropolis, red.) is dat ze een zeer slimme film hebben geschreven waarbij er nooit laagdunkend gedaan wordt over het publiek.
RM:
De meeste humor komt voort uit de personages en de interacties met elkaar. Ik houd daarvan, als kind, als volwassene en in mijn hele carrière. Het betekent niet dat we niet af en toe een leuk moment kunnen hebben, maar dat is dan vooral situationele humor.
CS:
We proberen een film te maken die ons vermaakt en vragen ons af of dingen ook anderen zou vermaken. We kunnen lol hebben met de dingen die we denken te weten over dieren wat de humor heel organisch maakt. Als je kijkt naar de scène bij de DMV (de Amerikaanse RDW, red.) met Flash en de andere luiaarden komt de humor voort van het feit dat ze bekend staan als langzame dieren, waar je mee kunt spelen. Natuurlijk gaat iedereen er vanuit dat de olifant een goed geheugen heeft, maar laten we in dat geval deze juist niets herinneren.
Bij het bedenken van de scène van Mr. Big vonden we het leuk om hem niet iets groots, maar juist een kleine poolspitsmuis te laten zijn. Dat tijdens onze research bleek dat poolspitsmuizen een van de meest wrede roofdieren ter wereld zijn paste dit perfect en kregen wij het idee om de hommage aan The Godfather te doen. Kinderen krijgen dat niet mee, maar omdat zij aannemen dat één van de ijsberen Mr. Big is en het een kleine spitsmuis met een hoog stemmetje blijkt te zijn, vinden ze hem grappig.
BH: Ik ben van mening dat het publiek vandaag de dag er slim is, zelfs jonge kinderen die dit soort films zien weten al veel over het vertellen van een duidelijk verhaal. Ze weten wanneer je iets probeert te doen wat al eerder gedaan is of simpelweg beter zou kunnen wat we altijd in ons achterhoofd proberen te houden. De film moet op alle niveaus werken zodat mensen van alle leeftijden ervan kunnen genieten.

En hierbij actief kijkers op het verkeerde been zetten?
CS: We zeggen in Zootropolis dat je geen aannames zou moeten maken over anderen. Judy Hopps zou niet moeten aannemen dat Nick een sluw iemand is, maar Nick is juist extreem sluw in het begin van de film. Hiermee wilden we zeggen dat een perceptie van iets gedeeltelijk waar is en je soms compleet verkeerd zit. Er is overal een grijs gebied waarnaar we de wereld van Zootropolis ook hebben ontworpen. En zelfs wanneer we Nick neerzetten als de sluwe vos leggen we uit dat hij dat niet is omdat vossen nu eenmaal sluw zijn, maar vanwege een traumatische ervaring in zijn jeugd. Je kunt mensen in een vakje stoppen waarin zij beginnen te geloven dat ze in het vakje horen.

Hoe serieus is het sociale commentaar uit de film?
BH: We hebben dit zeer serieus genomen. Tijdens een reis in Afrika hadden we een kamp vlak naast een drinkplaats waar we leeuwen naast zebra's zagen drinken, terwijl ze die normaal gesproken zouden opeten. Wat interessant dat deze twee groepen die vaak niet samengaan een manier hebben gevonden om samen te leven, iets wat ook gelijkenissen heeft met mensen in steden en de wereld in het algemeen.
RM: Al pratende over roof- en prooidieren die naast elkaar leven kwam het idee van een slechterik die de onbewuste angst die prooidieren voor roofdieren hebben gebruikt om macht en controle te vergaren. Het hele verhaal kreeg het thema van vooroordelen en het stereotyperen van elkaar. Het is raar, want terwijl wij hiermee bezig waren laaide het onderwerp echt op. Sommige mensen vroegen ook of we een kristallen bol hadden terwijl we de film aan het maken waren, maar zelf waar we eigenlijk ook verbaasd hoe vaak thema's uit de film op het journaal naar boven kwamen. Uiteindelijk gaf ons ook het gevoel dat we het zo serieus mogelijk moesten nemen. We kunnen geen verhaal vertellen waar onze perfecte hoofdpersoon de vooroordelen de wereld uit helpt. We moeten een eerlijk verhaal vertellen over het onderwerp waarbij we dan ook een hoofdpersoon hebben die haarzelf hierin moet vinden. En die zelf ook in de val, in die manieren van (ver)oordelen valt. We wilden nergens een preek houden, maar vanuit de situaties waarin de personages zich bevinden een eerlijk en oprecht verhaal vertellen.
CS: Wat interessant is aan het maken van films is dat je, ongeacht animatie of live-action, de kans hebt een verhaal te vertellen dat mensen aan het denken zet of iets over te praten geeft na afloopt. Ik kan mij herinneren dat The Lion King voor veel kinderen het eerste moment was dat ze dood in een film hadden gezien, wat een interessante manier of ingang was voor ouders om erover praten. De deur werd geopend voor een gesprek en dat gebeurt ook hier. Als we het goed doen, vertellen we een goed verhaal, vermaken we het publiek omdat het heel grappig is, laten we ze genieten van de unieke en originele wereld van Zootropolis, maar zeggen we ook iets met de film waar mensen over kunnen napraten. Ik ben ervan overtuigd dat films naast vermaken ook diepte kunnen hebben.
BH: Het was een kans om iets positiefs, maar niet per simpels te vertellen. Het is heel gaaf en belonend om te zien dat ondanks het complexe denken van de film zelfs kinderen het doorhebben.

CS: Ik voel mij altijd aangetrokken tot Clawhauser, de dikkige cheeta aan de receptie. Hij wordt neergezet als de warme, gezellige en extraverte receptionist van het politiebureau, een personage waar je echt verliefd op wordt. Dan is er dat moment dat hij van zijn post weg moet omdat hij een prooidier is. Ze willen niet dat hij het eerste is wat je ziet terwijl de stad wordt verscheurd. Ik vind dat persoonlijk één van de meest emotionele scènes, omdat je met het personage meeleeft en je verschrikkelijk voelt omdat juist hem dit wordt aangedaan. Hij wordt gediscrimineerd, beneden in de boilerroom gezet, iets waar ik altijd emotioneel van wordt.

Welk personage en welk deel van Zootropolis zou je willen verkennen in het onvermijdelijke vervolg?
CS: Een interessante vraag, want terwijl de wereld wordt gebouwd,voordat het verhaal helemaal duidelijk is, wil je tijd besteden in Tundra-stad, op het Sahara-plein en in het regenwoud-district omdat het allemaal erg interessante omgevingen zijn. Maar wanneer het verhaal zich ontwikkelt kun je niet overal heen omdat je maar negentig minuten hebt om een efficiënt verhaal te vertellen waarvoor je je locaties moet kiezen. Op het Saharaha-plein is een chique hotel in de vorm van een palmboom in het midden, waar in eerdere versies van de film verschillende scènes waren. Nu is het een ding waar de trein voorbijgaat.
RM: Er zijn ideeën over een district dat we nog nooit gezien hebben, waar vleermuizen en andere dieren van de nacht in een grot leven, onder Zootropolis. Dat zou ik ook willen verkennen als wij het geluk hebben om een vervolg te mogen doen. Qua personage zou ik heel graag willen weten wat er met Bellwhether gebeurt nu ze in de gevangenis zit. Runt ze het nu op een soort van Orange is the New Black-manier met Bellwether als de 'Queen Bee'? Verder zou ik de relatie van Nick en Judy verder willen ontwikkelen, hoe het gaat nu ze vrienden zijn.
BH: Leuk dat je het het onvermijdelijke vervolg noemt, grappig. Een van mijn favorieten is Clawhauser. Ik zou meer over hem willen weten, maar ook over Mr. Big om eerlijk te zijn, wat zijn achtergrond is en hoe zijn wereld eruit ziet. Ik wil de wereld graag groter zien, meer verkennen.
CS: Een van de meest fantastische dingen van de film is dat Byron Howard en Rich Moore een wereld hebben gecreëerd met oneindige mogelijkheden. Het is een leeg canvas waar wij mee kunnen spelen.

Betekent dat dan ook dat het genre van de film zomaar zou kunnen veranderen?
CS: Je moet het publiek altijd verrassen. Als iemand een vervolg wil maken op wat voor film dan ook, dan moet dit wat mij betreft alleen gebeuren omdat je wederom een mooi verhaal te vertellen hebt met personages waar mensen van houden, maar op een manier die verrast. Als het teveel hetzelfde is dan ontwikkelt het zich naar mij mening niet op de juiste manier. Wanneer we een vervolg zouden doen, Byron en Rich hebben een goed idee waar ze enthousiast over zijn en de studio is bereid om het waar te maken, dan denk ik dat het anders aan zou voelen. Het moet nieuwe aspecten verkennen zodat het echt waard voelt om een vervolg te maken.


Hartelijk dank aan Disney voor de mogelijkheid de makers van Zootropolis te interviewen. De films is vanaf nu verkrijgbaar op DVD en Blu-Ray. Zie hier onze recensie van de BD-uitgave.

Recente artikelen

Laatste reacties

Michael Hamers  |  24-06-2016

Ik zou Disney ook zeker weer eens een oldschool tekenfilm zien maken. En dan niet toch ook nog met hulp van een computer, maar zoals je zegt, omwille van het no...
Lees meer >

Werner  |  24-06-2016

Leuk interview collega! Het is overigens ook een erg leuke film met zo veel lagen. Echt een topper! Disney Animation Studio's is wat mij betreft het ingelijfde ...
Lees meer >

Michael Hamers  |  23-06-2016

Leuk interview collega! Het is overigens ook een erg leuke film met zo veel lagen. Echt een topper! Disney Animation Studio's is wat mij betreft het ingelijfde ...
Lees meer >

Geef ook een reactie in dit topic!

Filteren

Tags

Meer >

Archief

Meer >

Deel deze pagina