Interview met regisseur Joe Wright over Pan.

Interview DVD.nl met Joe Wright – Regisseur van Pan.

Het beroemde verhaal van Peter Pan is al vele malen verfilmd. De Britse regisseur Joe Wright, bekend van onder meer Anna Karenina, en Atonement, is de uitdaging aangegaan om er een originele, nieuwe versie van te maken. Dat resulteerde in Pan, met Hugh Jackman, Levi Miller en Roony Mara in de hoofdrollen. Ter gelegenheid van de release van Pan op Blu-ray Disc heeft DVD.nl de gelegenheid om een interview met Joe Wright te plaatsen.

Wat was het, dat ervoor zorgde dat je het klassieke verhaal van Peter Pan op een vernieuwende manier wilde verfilmen?

Het script. Het was werkelijk een heel mooi script, een prachtig verhaal, geweldige karakters en ik kon me met deze karakters identificeren. Iemand zij ooit tegen me, "Als je moet kiezen tussen twee verschillende scenario's en er is er één waar je een geheim van kent, dan moet je daarvoor gaan." Ik had het gevoel dat ik een soort van geheim kende over deze film. Ik had het idee dat ik wist hoe ik het moest doen en dat ik het op een andere manier kon maken dan iemand anders al gedaan had. Dat is niet altijd het geval.

Had je al een eigen beeld van de wereld van Peter Pan?

Iedereen kent de klassieke dingen: hij kan vliegen; er is de slechterik Hook; er is de fee Tinkerbell, enzovoort. Je denkt dat je het allemaal wel weet, maar toen ik J.M. Barrie's boek nog een keer las merkte ik dat het nog veel vreemder en gecompliceerder, ja, zelfs veel mooier was dan het simpele verhaal dat ik in m'n hoofd had.

Heb je ooit een toneelvoorstelling of een van de beroemde animaties gezien van Peter Pan?

Om eerlijk te zijn kan ik me dat niet meer herinneren. Het is zo'n onderdeel van ons collectieve geheugen dat ik niet meer weet waar ik het vandaan heb. Ik ken het beeld in Kensington Garden. Mensen praten over het Syndroom van Peter Pan. Het is onderdeel van ons leven, nietwaar?

Kun je wat vertellen over het vinden van Levi Miller, naar wat schijnt een zeer vermoeiende zoektocht naar de perfecte Peter Pan?

We zagen echt duizenden en duizenden kinderen vanuit elk Engelssprekend land in de wereld. Maar ineens was daar Levi en ik dacht direct.” Kijk, daar is hij.” Het was na al dat werk en de inspanning vrij makkelijk om nu te kunnen zeggen, “Goed, dit is hem.“ Ik denk dat als je een beslissing makkelijk maakt, het meestal ook de goede beslissing is. Hij had gewoon iets bijzonders.

Blackbeard is een echte schurk maar heeft ook iets flamboyants. Hoe kwam de beslissing tot stand om Hugh Jackman te nemen, die meestal de held speelt?

Voor Blackbeard zocht ik een acteur met enige toneelervaring. Ik zocht iemand die het personage extravagant kon neerzetten. Een die dat niet schuwde en niet juist zou proberen enorm cool te zijn. En Hugh heeft iets wonderlijks over zich. Hij is een hele grote filmster, maar toch blijft hij altijd zichzelf. Hij is echt en ik wilde graag de donkere en duistere kanten ontdekken van Hugh, juist omdat hij altijd zo aardig en vriendelijk is. Een van de aardigste personen die ik in mijn leven ontmoet heb. Ik was erg benieuwd waar zijn fantasie hem zou brengen als ik van hem een donkere kant wou zien. Hugh begreep direct de psychologische gevolgen, de droefenis die Blackbeard kent en de doodwens die hij wellicht had.

Je hebt Garret Hedlung als Hook gecast. Hij is de schurk in spé, maar in deze film is hij is een vriend en bondgenoot van Peter. Dat is een uitdagende castingopdracht.

Het was best moeilijk. Niet alleen omdat hij geen kopie van Blackbeard kon zijn, maar hij moest wel vrij uitgesproken zijn. Ik heb veel acteurs ontmoet en ik kon niet beslissen met welke acteur ik verder zou gaan. Toen ontmoete ik Garret en die stak er als personage uit zoals een kind uit het Londen van 1940 zich zou kunnen voorstellen. Garret heeft iets heroïsch en ouderwets over zich.

Jouw Hook voelt een beetje als een cowboy.

Hij is zoals een kind uit 1940 een Amerikaan zou hebben gezien. Ik vond dat een goed idee en ben daar mee door gegaan. Hoe hij vervolgens de Hook wordt die iedereen kent van het originele verhaal? Dat moeten we nog maar zien…

Tiger Lily was een persoonlijke unieke uitdaging op zich. Wat bracht je tot Rooney Mara?

Tiger Lily was een uitdaging die zich niet alleen beperkte tot Tiger Lily zelf, maar het hele concept van haar gemeenschap. Ik moest echt nadenken over wat haar gemeenschap precies inhield. Barrie is niet echt specifiek in zijn boek over de nationaliteit van Tiger Lily. Hij gaf tegenstrijdige ideeën van wat zij precies zou zijn, los van dat hij haar een inboorling noemt. Ik heb maar besloten om een gemeenschap van inheemse mensen vanuit de hele wereld te creëren. Hierdoor kon ik een actrice kiezen uit elk land en ik heb daardoor ook veel acteurs uit diverse landen ontmoet. Rooney had iets vorstelijks en iets van een onbekende wereld over zich heen, maar ook iets pittigs. Je moet geen ruzie met haar krijgen. De rolbeschrijving was een vechtster-prinses en het voelde alsof zij de perfecte keus was.

Jouw films zijn voornamelijk gericht op de realiteit. Wat vond je van de ervaring van het creëren van een fantasiewereld?

Een van de dingen die ik echt leuk vond bij het maken van deze film was dat ik een soort vrijbrief had om de meest gekke dingen te bedenken. De meest wilde en gekke ideeën zijn ook de ideeën die ik gebruikt heb. Er was veel vrijheid. Ik denk dat de wereld waarin wij echt leven veel bijzonderder, mooier en vreemder is dan wat mijn fantasie kan bedenken. Dus, wij hebben tijdens het hele filmproces geprobeerd om vooral echte situaties, echte plaatsen of actuele fenomenen te gebruiken. Om vervolgens deze verschillende elementen te gebruiken op vreemde, nieuwe en spannende manieren. In plaats van terug te vallen op de bekende fantasy-waarden.

Was het je eigen idee waar of wat Neverland zou moeten zijn?

In mijn gedachten was Neverland een projectie van Peter’s verbeelding. Daarom is alles wat in die wereld voorkomt op een of andere manier verbonden met wat Peter ziet in de openingsscène. Of iets wat Peter gezien zou kunnen hebben toen hij opgroeide in het weeshuis in Londen. Voor mij was het een droomwereld, maar het maakt in principe ook niet echt uit, omdat het ook min of meer is wat je wil dat het is. Ik hoop dat het publiek er z'n eigen interpretatie aan kan geven. Ik probeer in mijn films altijd ruimte te laten zodat het publiek ook z'n eigen verbeelding nog kan aanspreken.

Toen Neverland eenmaal als droomwereld werd neergezet, waren er geen grenzen meer van wat men kon doen.

Inderdaad, en dat is precies wat zo leuk was aan het maken van deze film. Je kunt je fantasie de vrije loop laten en ook genieten van de ideeën van anderen. En zoals ik al zei; de meest vreemde, leuke en rare ideeën zijn veelal de ideeën die nu in de film zitten.

Er is bijvoorbeeld een moment waar Hook en Peter met een gestolen piratenschip over een muur vliegen om te kunnen ontsnappen. Net als ze er bijna overheen zijn schiet de punt van het achtervolgde schip door die muur.

Vond je dat de schaal waarop de productie plaatsvond, in de zin van de special effects, je dwong gedisciplineerder te zijn dan normaal?

Eigenlijk vond ik het juist bevrijdend werken. Ik zag de visuele effecten als potloden in mijn etui. Normaal gesproken word je beperkt in wat fysiek mogelijk is bij het maken van een film. Maar met visuele effecten is tegenwoordig echt alles mogelijk.

Ondanks dat Pan erg leunt op visuele effecten heb je ook zoveel mogelijk stunts uit laten voeren,  fantastische sets laten bouwen en ook grote veldslagen heb je niet uit de computer laten komen. Waarom heb je daar voor gekozen?

Er zitten in deze film meer visuele effecten dan ik ooit eerder heb gebruikt, maar ik denk dat ik een beetje een traditionalist ben. Ik ben een vakman die graag met zijn handen werkt en ik vind het nog knap lastig met visuele effecten te werken. Ik wil graag meteen zien wat er in het frame komt tijdens het filmen. Ik hou daarnaast gewoonweg van een tastbare filmset. Ik hou van het creëren van nieuwe werelden, die geven me juist ideeën. Ik reageer op dat wat ik voor me zie en dat vertelt me ook hoe ik het het beste kan filmen.

Hoe heb je het ervaren om de visuals te zien in de beelden die je eerder daadwerkelijk hebt geschoten?

Zoals ik al vertelde, baseerden we alles al op de realiteit, op wat er echt was. Voor de piratenschepen bouwden we het dek volledig en de rest van het schip was een op schaal gebouwd model. Dat schaalmodel werd vervolgens gefotografeerd en als referentie gebruikt in de computerbeelden. Er zit een scene in die zich afspeelt in een kristalgrot waar we ook weer foto's gebruikten van de schitterende Chrystal Caves in Mexico als referentie We zijn naar Vietnam geweest om foto's te maken van de jungle. Dus het was vooral een proces van alles baseren op de tastbare wereld met foto's en modellen en het vervolgens samen te brengen om zodoende vreemde en nieuwe dingen te creëren.

Op een bepaalde manier grijpt dit ook terug naar het idee dat alles voortkomt uit Peter's fantasie. Dus alles is gebaseerd op wat we in de echte wereld zien. Het schip wat hij in een fles ziet in het begin. De zeemeermin die hij tekent in de tuin, vroeg in de film. Bij alles voelt het alsof er een tastbaar startpunt is om mee te werken.

Je hebt naast het gebruik van foto's en modellen ook realistische, grootse en fantasievolle scènes gecreëerd voor deze film, zoals overvallen door piraten, de strijd om Tiger Lily's dorp of zwaardgevechten op de boeg van een schip. Dat moet ontzettend leuk zijn geweest!

Het was onwijs leuk om te maken. Ik wilde al van kleins af aan films maken en ik hield altijd al van die grote Hollywood producties die ik vroeger op zaterdag op de televisie zag. Ik wilde ook zulke films maken. Het is ook behoorlijk eng, maar ik werkte gelukkig met de besten in het vak. Vooral de stunt coördinatoren. Ik kon regelmatig op hen terugvallen. Ik vond het heerlijk om zelf de actiescènes te regisseren. Ik wilde het zelf ervaren hoe het zou zijn om grote actiescènes te maken.

Wat maakt Pan een echte Joe Wright film ondanks dat het een grote studio productie is, gebaseerd op een beroemd karakter.

Verrassend genoeg voelt het voor mij als een van de meest persoonlijke films die ik heb gemaakt. Ik denk dat dat komt door het script. Een van de redenen voor mij om deze film te maken was dat ik me kon identificeren met de karakters. Ik wilde een film maken waarin ik mijn ervaringen als vader kon laten zien. En hoe ik kijk naar mijn zoon terwijl hij opgroeit. Ook zijn relatie met zijn moeder wilde ik erin terug laten komen. Ik vind het erg ontroerend om de intense band tussen mijn zoon en zijn moeder te zien.

Uiteindelijk draait het verhaal om een jongen die op zoek is naar zijn moeder. Hij maakt de wildste avonturen mee en ontmoet bijzondere karakters. En of ze nu echt zijn of niet, maakt eigenlijk niets uit. Ik denk dat het publiek bij deze film verrast zal zijn dat er de spanning en sensatie van een grote actie-avonturenfilm in zit en dat er ook een hoop humor in zit. Maar het is ook een emotionele film en dat is iets wat ik in al mijn werk wil laten zien. Voor mij is dat wat het een speciale film maakt.

Dank je wel voor dit interview.

Graag gedaan.

Lees ook de recensie van de Blu-ray Disc van Pan.

Deel deze pagina

Lees meer

• Vorige: The Hateful Eight op 70mm-film
• Volgende: Dolby Atmos binnen handbereik voor Nederlandse producties